Στις περασμένες Εθνικές εκλογές ο Ελληνικός λαός(28%) «ασκώντας» το εκλογικό του δικαίωμα, «αποφάσισε» να κυβερνηθεί από το ΠΑΣΟΚ αντί των άλλων κομμάτων και κυρίως αντί της ΝΔ, που έταζε λιτότητα, σκληρά αντεργατικά μέτρα, μεγαλύτερους φόρους, λιγότερες κοινωνικές δαπάνες, περισσότερη υποταγή και στοιχειώδες κράτος πρόνοιας. Ο λαός ψήφισε το ΠΑΣΟΚ γιατί θα σταματούσε όπως υπόσχονταν την νεοφιλελεύθερη πολιτική των τελευταίων 25 χρόνων, με αναδιανομή του πλούτου και περισσότερο κράτος πρόνοιας και δικαίου.
Το ΠΑΣΟΚ πήρε την «εντολή» να εφαρμόσει το προεκλογικό του πρόγραμμα και να κυβερνήσει ως αντί-εξουσιαστικό κόμμα στην εξουσία(η πρώτη δήλωση του πρωθυπουργού). Μέσω της εκλογικής διαδικασίας ο λαός αποφάσισε ότι δεν θέλει το ζοφερό μέλλον που του έταζε η ΝΔ.
Οι πρώτες 100 μέρες της αναρχοσοσιαλιστικής κυβέρνησης που τόσα και τόσα έλπιζαν οι υπήκοοι αυτού του τόπου ότι θα τους δώσει είναι ενδεικτικές του τρόπου που αποσπούν την συναίνεση του λαού οι κυρίαρχοι και πως αυτοί διαχειρίζονται στην συνέχεια τις κρίσεις προς όφελος του κεφαλαίου (ΣΕΒ, τραπεζίτες, εταιρικές ελίτ κλπ)
Αφού η οικονομία έχει επικρατήσει ως η ύψιστη αξία της κοινωνικής ζωής και «ευθύνεται» αποκλειστικά για την διαμόρφωση και την αξιολόγηση της, το ΠΑΣΟΚ έταξε οικονομική μεγέθυνση που θα έφερνε κοινωνική ευημερία. Όταν όμως ανέλαβε τα ηνία του κράτους με μία πρόταση-εξήγηση (που την ακούμε κάθε φορά που γίνεται αλλαγή φρουράς), ότι τα οικονομικά στοιχεία που έδωσαν οι προηγούμενοι είναι ψευδή, ανέτρεψε όσα έταζε πριν τις εκλογές και τα αντικατέστησε με τα μέτρα της ΝΔ που αποδοκιμάστηκε όμως από τον λαό στις Εθνικές εκλογές.
Πιπιλίζοντας καθημερινά την ίδια φοβική καραμέλα περί διαχείρισης της οικονομίας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποκλείει οποιαδήποτε σκέψη και οποιαδήποτε συζήτηση ξεφεύγει από το σύμφωνο σταθερότητας. Το ότι το σύμφωνο σταθερότητας είναι αναγκαίο και λειτουργικό δεν συζητιέται ούτε διαπραγματεύεται γιατί τα σημεία των καιρών το επιβάλλουν. Τα σημεία των καιρών αυτά καθαυτά δεν έχουμε το δικαίωμα να τα κρίνουμε να τα αμφισβητήσουμε και να τα επιλέξουμε. Μας τα επέβαλλαν κάποιοι σοφοί και ειδήμονες κεφαλαιοκράτες που δεν μπορούμε εμείς οι απλοί υπήκοοι και λαϊκοί ιθαγενείς να αμφισβητήσουμε, να κρίνουμε και να αλλάξουμε.
Έτσι, η πλέον κοινωνικοποιημένη έννοια της αστικής δημοκρατίας, η συναίνεση, από ζητούμενο αποτέλεσμα κοινωνικής διαπραγμάτευσης, μετατρέπεται σε απαίτηση. Απαίτηση που έχει μια γραμμική πορεία στην ιστορία της Ελλάδας από την σύσταση του Ελληνικού κράτους.
Το κοινωνικό συμβόλαιο που φανταστικά διατηρούσε την κοινωνική συνοχή μέχρι σήμερα, αθετήθηκε από τους κυρίαρχους. Ο λαός έχει το δικαίωμα να επαναφέρει την έννοια της διαπραγμάτευσης και της συναίνεσης στα κέντρα λήψης αποφάσεων και να διεκδικήσει την ισότιμη και ισόνομη συμμετοχή του.
Η βία και η πειθώ είναι τα παιδιά του κράτους κατά την Ελληνική μυθολογία. Η αναλγησία και η αυταρχικότητα των κυβερνήσεων μας δεν υποφέρονται πλέον.
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Στο φυσικό τοπίο ΚΑΙ της Νάξου έχει μεταφερθεί το επιχειρηματικό "ενδιαφέρον"
Σίγουρα οι εκτροπές των ποταμών, τα φαραωνικά φράγματα, το μπάζωμα των χειμάρρων και ο εγκιβωτισμός τους, θα έχουν τραγικά αποτελέσματα και επιπτώσεις για τις τοπικές κοινωνίες. Σίγουρα οι κοινωνίες αυτές θα πληρώσουν πρώτες το τίμημα των έργων αυτών.
Όμως εκείνο που πάντα θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ο απόλυτα ελεγχόμενος κεντρικός σχεδιασμός αυτών των έργων. Δεν έχει σημασία αν ο Αχελώος είναι εκτός Νάξου και μακριά από εμάς ή αν τα πρώτα ποτάμια- ρυάκια που μπαζώθηκαν ήταν στην χώρα της Νάξου.
Σημασία έχει να κατανοήσουμε ότι η συσσώρευση κέρδους ως απόρροια της άγριας εκμετάλλευσης της φύσης αναβαθμίζεται σε κοινό μοντέλο «ανάπτυξης» που με την σειρά του παράγει βία και εκμετάλλευση, όπου κανείς μας δεν μένει αλώβητος. Όλοι θα υποστούμε τις επιπτώσεις αυτής της καταστροφικής μανίας.
Η ιστορία το αποδεικνύει: Το μπάζωμα των ποταμών-χειμάρρων στον ¨Αι Γιώργη¨ για παράδειγμα, δημιούργησε τις κοινωνικές συνθήκες (κύρος- κέρδος και διάκριση= νεόπλουτοι μικροαστοί) να επεκταθεί αυτός ο τρόπος πλουτισμού και ανάπτυξης σε όλη την Νάξο. Αυτή η πρακτική εφαρμόστηκε σε ακατοίκητες περιοχές (Καλαντός) σε μικρούς οικισμούς (Λυώνας) αλλά και σε μικρά αγροτοψαροχώρια όπως ο Απόλλωνας.
Αν σε αυτόν τον συλλογισμό προσθέσουμε και την κοινή ψευδαίσθηση ότι ο τουρισμός αποτελεί την βαριά βιομηχανία της Ελλάδας άρα και την μοναδική αναπτυξιακή οδό της Νάξου τότε θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το επιχειρηματικό παιχνίδι έχει μεταφερθεί ουσιαστικά στο φυσικό περιβάλλον.
Ελλείψει βαριάς βιομηχανίας το φυσικό τοπίο αποτελεί το πλαίσιο δράσης για την συσσώρευση του κεφαλαίου. Μοναδικό εμπόδιο σε αυτήν την στρατηγική ο πρωτογενής τομέας.
Αφού λοιπόν ξεκλήρισαν τους μικρούς αγροτοκτηνοτρόφους με τα Ευρωπαϊκά νομοθετήματα τους και τον αγροτοτουρισμό να αποσπάει την συναίνεση και των «τελευταίων όπου θα γινόντουσαν πρώτοι» και αφού ενστερνίσθηκε αυτή την πρακτική ο περισσότερος κόσμος, έρχονται με την σειρά τους οι πολυεθνικές και εκμεταλλευόμενες αυτήν την «κοινωνική νοοτροπία» και με χορηγό το κράτος, λεηλατούν όσο μπορούν το φυσικό τοπίο.
Ο κατάλογος των οικολογικών εγκλημάτων είναι τεράστιος. Τελευταίο παράδειγμα οι ΑΠΕ όπου με δεδομένη την απληστία των πράσινων επενδυτών και με πρόσχημα την πράσινη ανάπτυξη σφετερίζονται την δημόσια γη και διακυβεύουν την ίδια μας την ύπαρξη. Προφανώς δεν λείπουν οι απειλές, οι συλλήψεις αν υπάρξει αντίσταση, τα ‘‘λαδώματα’’ σε κρατικούς λειτουργούς, τοπικούς άρχοντες, διοικητικούς και παράγοντες γενικά.
Τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησαν μερικοί πολίτες στην αρχή για να κερδίσουν, τώρα τα χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές. Για να σώσουμε τον πλανήτη από τις κλιματικές αλλαγές καταστρέφουμε την φύση. Για να αναπτυχθεί τουριστικά το νησί μας μπαζώσαμε όλα τα ποτάμια και τους χείμαρρους της Νάξου.
Στην ουσία όμως αυτή η άπληστη και ανόητη πρακτική δυναμίτισε τα θεμέλια της τουριστικής κίνησης στο νησί μας, το φυσικό τοπίο. Δυναμίτισε το φυσικό τοπίο συμπαρασύροντας μαζί τις διατροφικές μας συνήθειες, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον τρόπο ζωής, τις εργασιακές μας σχέσεις, την πολιτιστική κληρονομιά και ότι αποτελούσε τον πόλο έλξης των τουριστών. Την Ναξιακή ιδιαιτερότητα με μία λέξη. Αποσάθρωσαν τον κοινωνικό ιστό της Νάξου.
Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι με υπομονή και σταθερότητα απόψεων να καταστήσουμε ή να προσπαθήσουμε να καταστήσουμε κοινωνική νοοτροπία την αντίσταση μας απέναντι σε όσους λεηλατούν την φύση για οποιοδήποτε λόγο. Είτε για τον τουρισμό είτε για την πράσινη ανάπτυξη. Το διαδίκτυο είναι ένα πολύ καλό μέσο για να αντισταθούμε συλλογικά σε αυτές τις επιθέσεις. Μπορεί να αποτελέσει ένα καλό εργαλείο συσπείρωσης των αγωνιστών πανελλαδικά.
Δεν χρειάζεται να αγωνιζόμαστε μόνοι μας, υπάρχει πολύς κόσμος σε όλη την Ελλάδα.
Ας συμβάλλουμε και εμείς σε αυτήν την νέα αλλά τόσο παλιά νοοτροπία των κοινωνικών αγώνων. Την μαζικότητα...
Όμως εκείνο που πάντα θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ο απόλυτα ελεγχόμενος κεντρικός σχεδιασμός αυτών των έργων. Δεν έχει σημασία αν ο Αχελώος είναι εκτός Νάξου και μακριά από εμάς ή αν τα πρώτα ποτάμια- ρυάκια που μπαζώθηκαν ήταν στην χώρα της Νάξου.
Σημασία έχει να κατανοήσουμε ότι η συσσώρευση κέρδους ως απόρροια της άγριας εκμετάλλευσης της φύσης αναβαθμίζεται σε κοινό μοντέλο «ανάπτυξης» που με την σειρά του παράγει βία και εκμετάλλευση, όπου κανείς μας δεν μένει αλώβητος. Όλοι θα υποστούμε τις επιπτώσεις αυτής της καταστροφικής μανίας.
Η ιστορία το αποδεικνύει: Το μπάζωμα των ποταμών-χειμάρρων στον ¨Αι Γιώργη¨ για παράδειγμα, δημιούργησε τις κοινωνικές συνθήκες (κύρος- κέρδος και διάκριση= νεόπλουτοι μικροαστοί) να επεκταθεί αυτός ο τρόπος πλουτισμού και ανάπτυξης σε όλη την Νάξο. Αυτή η πρακτική εφαρμόστηκε σε ακατοίκητες περιοχές (Καλαντός) σε μικρούς οικισμούς (Λυώνας) αλλά και σε μικρά αγροτοψαροχώρια όπως ο Απόλλωνας.
Αν σε αυτόν τον συλλογισμό προσθέσουμε και την κοινή ψευδαίσθηση ότι ο τουρισμός αποτελεί την βαριά βιομηχανία της Ελλάδας άρα και την μοναδική αναπτυξιακή οδό της Νάξου τότε θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το επιχειρηματικό παιχνίδι έχει μεταφερθεί ουσιαστικά στο φυσικό περιβάλλον.
Ελλείψει βαριάς βιομηχανίας το φυσικό τοπίο αποτελεί το πλαίσιο δράσης για την συσσώρευση του κεφαλαίου. Μοναδικό εμπόδιο σε αυτήν την στρατηγική ο πρωτογενής τομέας.
Αφού λοιπόν ξεκλήρισαν τους μικρούς αγροτοκτηνοτρόφους με τα Ευρωπαϊκά νομοθετήματα τους και τον αγροτοτουρισμό να αποσπάει την συναίνεση και των «τελευταίων όπου θα γινόντουσαν πρώτοι» και αφού ενστερνίσθηκε αυτή την πρακτική ο περισσότερος κόσμος, έρχονται με την σειρά τους οι πολυεθνικές και εκμεταλλευόμενες αυτήν την «κοινωνική νοοτροπία» και με χορηγό το κράτος, λεηλατούν όσο μπορούν το φυσικό τοπίο.
Ο κατάλογος των οικολογικών εγκλημάτων είναι τεράστιος. Τελευταίο παράδειγμα οι ΑΠΕ όπου με δεδομένη την απληστία των πράσινων επενδυτών και με πρόσχημα την πράσινη ανάπτυξη σφετερίζονται την δημόσια γη και διακυβεύουν την ίδια μας την ύπαρξη. Προφανώς δεν λείπουν οι απειλές, οι συλλήψεις αν υπάρξει αντίσταση, τα ‘‘λαδώματα’’ σε κρατικούς λειτουργούς, τοπικούς άρχοντες, διοικητικούς και παράγοντες γενικά.
Τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησαν μερικοί πολίτες στην αρχή για να κερδίσουν, τώρα τα χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές. Για να σώσουμε τον πλανήτη από τις κλιματικές αλλαγές καταστρέφουμε την φύση. Για να αναπτυχθεί τουριστικά το νησί μας μπαζώσαμε όλα τα ποτάμια και τους χείμαρρους της Νάξου.
Στην ουσία όμως αυτή η άπληστη και ανόητη πρακτική δυναμίτισε τα θεμέλια της τουριστικής κίνησης στο νησί μας, το φυσικό τοπίο. Δυναμίτισε το φυσικό τοπίο συμπαρασύροντας μαζί τις διατροφικές μας συνήθειες, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον τρόπο ζωής, τις εργασιακές μας σχέσεις, την πολιτιστική κληρονομιά και ότι αποτελούσε τον πόλο έλξης των τουριστών. Την Ναξιακή ιδιαιτερότητα με μία λέξη. Αποσάθρωσαν τον κοινωνικό ιστό της Νάξου.
Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι με υπομονή και σταθερότητα απόψεων να καταστήσουμε ή να προσπαθήσουμε να καταστήσουμε κοινωνική νοοτροπία την αντίσταση μας απέναντι σε όσους λεηλατούν την φύση για οποιοδήποτε λόγο. Είτε για τον τουρισμό είτε για την πράσινη ανάπτυξη. Το διαδίκτυο είναι ένα πολύ καλό μέσο για να αντισταθούμε συλλογικά σε αυτές τις επιθέσεις. Μπορεί να αποτελέσει ένα καλό εργαλείο συσπείρωσης των αγωνιστών πανελλαδικά.
Δεν χρειάζεται να αγωνιζόμαστε μόνοι μας, υπάρχει πολύς κόσμος σε όλη την Ελλάδα.
Ας συμβάλλουμε και εμείς σε αυτήν την νέα αλλά τόσο παλιά νοοτροπία των κοινωνικών αγώνων. Την μαζικότητα...
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010
Γιατί υπάρχουν οι παραλίες;
Η ύπαρξη των παραλιών στην ίδια θέση παρά τον συνεχή κυματισμό της θάλασσας που «τρώει» την άμμο, τα βότσαλα και τους βράχους, οφείλεται κυρίως στα ποτάμια, που προσφέρουν καθημερινά φερτά ιζήματα και χαλίκια ενώ η θάλασσα τα παρασύρει, διαμορφώνοντας ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο οικοσύστημα . Από αυτήν την φυσική ανταλλαγή –τριβή άμμου και χαλικιών στις εκβολές και στα δέλτα των ποταμών εξαρτάται και η φυσική ποιότητα της παραλίας, αμμώδης ή με βότσαλα-βραχώδης. Από αυτή την «ανταλλαγή» άμμου και χαλικιών εξαρτάται η ύπαρξη ή όχι της εκάστοτε παραλίας.
Όταν η ισορροπία αυτή ανατραπεί (από ανόητες παρεμβάσεις του ανθρώπου)τότε μπορεί να μπαζωθεί η παραλία από τα φερτά της θάλασσας ή να εξαφανιστεί και να αλλάξει ο χαρακτήρας της παραλίας. Τα φερτά ιζήματα των ποταμών όμως συσσωρεύονται καθ όλη την διαδρομή του ποταμού και όχι μόνο στο δέλτα του. Αποτρέπουν την υφαλμύρωση του υδροφόρου ορίζοντα, συντηρούν οικοσυστήματα στις όχθες τους και αναζωογονούν την βιοποικιλότητα κατά την διαδρομή του ποταμού αλλά επίσης συμβάλλουν στην μετατροπή του δέλτα σε μια πλούσια παραγωγική ζώνη αν το δέλτα είναι μεγάλο (Έβρος, Δούναβης, Νείλος κλπ).
Αν τώρα ένα ποτάμι ή παραπόταμος σταματήσει να εκβάλλει λόγω εκτροπής του ή να κατεβάζει ιζήματα λόγω μεγάλων φραγμάτων τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για τις παράκτιες περιοχές. Η πάλη μεταξύ αλμυρού και γλυκού νερού είναι καθημερινή φυσική διαδικασία που πάνω στην σημερινή έκβαση της, έχει στηρίξει και ο άνθρωπος την επιβίωση του.
Στην Νάξο για παράδειγμα όπου υπάρχει παραλία υπάρχει και τουριστική ανάπτυξη και υπήρχε μέχρι πριν 20 χρόνια ένας μικρός ποταμός ή παραπόταμος- χείμαρρος-ρυάκι. Δυστυχώς όμως το πρόταγμα της άνευ όρων τουριστικής ανάπτυξης έχει βάλλει υποθήκη τόσο την φυσική ροή των ποταμών όσο και των εκβολών τους. Ο εγκιβωτισμός των ποταμών και το μπάζωμα τους είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την τουριστική βιομηχανία.
Στον Αϊ Γιώργη έκβαλαν 2 ποταμοί εκ των οποίων ο ένας έχει μετατραπεί σε δρόμο(δίπλα στο κατάστημα «Τράτα» και ο δεύτερος δίπλα στο κατάστημα «Φλοίσβος» έχει μπαζωθεί και μετατραπεί σε χωματερή. Παρεμπιπτόντως μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80 ψαρεύαμε χέλια και παίζαμε με τις χελώνες σε αυτά τα μέρη. Η περιοχή μέχρι τα Ύρια είχε 7 μικρά γεφύρια για να διευκολύνεται η μετακίνηση των αγροτών. Σήμερα ο ποταμός έχει εξαφανισθεί και όσο νερό κυλάει μέσα στα τσιμεντένια ρυάκια του δεν θυμίζουν σε τίποτα την παλαιότερη ζωντάνια και σημασία του.
Στην Γρόττα ο ποταμός που έρρεε μέχρι τα παλιά σφαγεία έχει μετατραπεί σε κύριο άξονα της κυκλοφορίας αυτοκινήτων.
Στην περιοχή της πλάκας και της μικρής βίγλας έχουν μπαζωθεί και καταπατηθεί.
Στον Καλαντό και στους Άγιους Θεοδώρους το ίδιο. Στον Λυώνα είναι πρόσφατες οι μνήμες από την υπερχείλιση του ποταμού λόγω των αυθαίρετων παρεμβάσεων των τότε τοπικών αρχών.
Και τέλος στον Απόλλωνα στο δέλτα του ποταμιού έχει οικοδομηθεί το σύμβολο της τουριστικής ανάπτυξης. Ένα ξενοδοχείο. Ένα ξενοδοχείο στις εκβολές του ποταμού που αμφιβάλλω αν εξασφαλίζει καν, την επιβίωση των ιδιοκτητών τού. Δεν το γνωρίζω! Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι η τουριστική ανάπτυξη έχει καταστρέψει μέσα σε λίγα χρόνια τόσα πολλά, πού όσα χρήματα και αν κερδίζουμε δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την φύση. Από την φύση μπορούμε να βγάλουμε χρήματα με τα χρήματα δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε φύση.
Σίγουρα και άλλα ποτάμια που δεν τα γνωρίζω έχουν την ίδια τύχη με όσα αναφέρω. Για παράδειγμα οι γνωστές σε όλους μας Άνω-Μέση- Κάτω Ποταμιά όπου προσδιορίζονται σύμφωνα με τον ρου του ποταμού δεν γνωρίζω που εκβάλλει ο μεγάλος αυτός ποταμός. Προφανώς χάνεται το Δέλτα του μεταξύ χώρας και παρατρέχου. Η αυθαίρετη δόμηση το μπάζωμα των χειμάρρων και ρεμάτων αλλά και οι σκανδαλώδεις ορισμοί του αιγιαλού από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμβάλλουν στην καταστροφή και τον αφανισμό των παραλιών που υπήρχαν εκατομμύρια χρόνια.
Η εμμονή του Ελληνικού κράτους στα φαραωνικά φράγματα ως μέρος των ΑΠΕ (ανέβασε το όριο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τα υδροηλεκτρικά φράγματα από 10 σε 100 μέγα βατ) και στις εκτροπές των ποταμών προκειμένου να ελέγχει την αγροτική παραγωγή σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις από τις κλιματικές αλλαγές θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τις παράκτιες περιοχές.
Το συμπέρασμα είναι ότι η φύση και η ανάπτυξη δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Η κυριαρχία της ανάπτυξης επί της φύσης είναι οφθαλμοφανής. Είτε πράσινη είτε άγρια είτε ήπια η ανάπτυξη και η φύση είναι έννοιες αντίθετες. Ας προστατέψουμε τον εαυτό μας από την φύση γιατί είμαστε μέρος της και όχι την φύση από τον άνθρωπο όπως χαριτωμένα λένε οι πράσινοι επενδυτές.
Όταν η ισορροπία αυτή ανατραπεί (από ανόητες παρεμβάσεις του ανθρώπου)τότε μπορεί να μπαζωθεί η παραλία από τα φερτά της θάλασσας ή να εξαφανιστεί και να αλλάξει ο χαρακτήρας της παραλίας. Τα φερτά ιζήματα των ποταμών όμως συσσωρεύονται καθ όλη την διαδρομή του ποταμού και όχι μόνο στο δέλτα του. Αποτρέπουν την υφαλμύρωση του υδροφόρου ορίζοντα, συντηρούν οικοσυστήματα στις όχθες τους και αναζωογονούν την βιοποικιλότητα κατά την διαδρομή του ποταμού αλλά επίσης συμβάλλουν στην μετατροπή του δέλτα σε μια πλούσια παραγωγική ζώνη αν το δέλτα είναι μεγάλο (Έβρος, Δούναβης, Νείλος κλπ).
Αν τώρα ένα ποτάμι ή παραπόταμος σταματήσει να εκβάλλει λόγω εκτροπής του ή να κατεβάζει ιζήματα λόγω μεγάλων φραγμάτων τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για τις παράκτιες περιοχές. Η πάλη μεταξύ αλμυρού και γλυκού νερού είναι καθημερινή φυσική διαδικασία που πάνω στην σημερινή έκβαση της, έχει στηρίξει και ο άνθρωπος την επιβίωση του.
Στην Νάξο για παράδειγμα όπου υπάρχει παραλία υπάρχει και τουριστική ανάπτυξη και υπήρχε μέχρι πριν 20 χρόνια ένας μικρός ποταμός ή παραπόταμος- χείμαρρος-ρυάκι. Δυστυχώς όμως το πρόταγμα της άνευ όρων τουριστικής ανάπτυξης έχει βάλλει υποθήκη τόσο την φυσική ροή των ποταμών όσο και των εκβολών τους. Ο εγκιβωτισμός των ποταμών και το μπάζωμα τους είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την τουριστική βιομηχανία.
Στον Αϊ Γιώργη έκβαλαν 2 ποταμοί εκ των οποίων ο ένας έχει μετατραπεί σε δρόμο(δίπλα στο κατάστημα «Τράτα» και ο δεύτερος δίπλα στο κατάστημα «Φλοίσβος» έχει μπαζωθεί και μετατραπεί σε χωματερή. Παρεμπιπτόντως μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80 ψαρεύαμε χέλια και παίζαμε με τις χελώνες σε αυτά τα μέρη. Η περιοχή μέχρι τα Ύρια είχε 7 μικρά γεφύρια για να διευκολύνεται η μετακίνηση των αγροτών. Σήμερα ο ποταμός έχει εξαφανισθεί και όσο νερό κυλάει μέσα στα τσιμεντένια ρυάκια του δεν θυμίζουν σε τίποτα την παλαιότερη ζωντάνια και σημασία του.
Στην Γρόττα ο ποταμός που έρρεε μέχρι τα παλιά σφαγεία έχει μετατραπεί σε κύριο άξονα της κυκλοφορίας αυτοκινήτων.
Στην περιοχή της πλάκας και της μικρής βίγλας έχουν μπαζωθεί και καταπατηθεί.
Στον Καλαντό και στους Άγιους Θεοδώρους το ίδιο. Στον Λυώνα είναι πρόσφατες οι μνήμες από την υπερχείλιση του ποταμού λόγω των αυθαίρετων παρεμβάσεων των τότε τοπικών αρχών.
Και τέλος στον Απόλλωνα στο δέλτα του ποταμιού έχει οικοδομηθεί το σύμβολο της τουριστικής ανάπτυξης. Ένα ξενοδοχείο. Ένα ξενοδοχείο στις εκβολές του ποταμού που αμφιβάλλω αν εξασφαλίζει καν, την επιβίωση των ιδιοκτητών τού. Δεν το γνωρίζω! Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι η τουριστική ανάπτυξη έχει καταστρέψει μέσα σε λίγα χρόνια τόσα πολλά, πού όσα χρήματα και αν κερδίζουμε δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την φύση. Από την φύση μπορούμε να βγάλουμε χρήματα με τα χρήματα δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε φύση.
Σίγουρα και άλλα ποτάμια που δεν τα γνωρίζω έχουν την ίδια τύχη με όσα αναφέρω. Για παράδειγμα οι γνωστές σε όλους μας Άνω-Μέση- Κάτω Ποταμιά όπου προσδιορίζονται σύμφωνα με τον ρου του ποταμού δεν γνωρίζω που εκβάλλει ο μεγάλος αυτός ποταμός. Προφανώς χάνεται το Δέλτα του μεταξύ χώρας και παρατρέχου. Η αυθαίρετη δόμηση το μπάζωμα των χειμάρρων και ρεμάτων αλλά και οι σκανδαλώδεις ορισμοί του αιγιαλού από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμβάλλουν στην καταστροφή και τον αφανισμό των παραλιών που υπήρχαν εκατομμύρια χρόνια.
Η εμμονή του Ελληνικού κράτους στα φαραωνικά φράγματα ως μέρος των ΑΠΕ (ανέβασε το όριο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με τα υδροηλεκτρικά φράγματα από 10 σε 100 μέγα βατ) και στις εκτροπές των ποταμών προκειμένου να ελέγχει την αγροτική παραγωγή σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις από τις κλιματικές αλλαγές θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τις παράκτιες περιοχές.
Το συμπέρασμα είναι ότι η φύση και η ανάπτυξη δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Η κυριαρχία της ανάπτυξης επί της φύσης είναι οφθαλμοφανής. Είτε πράσινη είτε άγρια είτε ήπια η ανάπτυξη και η φύση είναι έννοιες αντίθετες. Ας προστατέψουμε τον εαυτό μας από την φύση γιατί είμαστε μέρος της και όχι την φύση από τον άνθρωπο όπως χαριτωμένα λένε οι πράσινοι επενδυτές.
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
Οι Αγρότες φεύγουν! Αναρωτιέμαι όμως που πάνε;
Υπάρχουν καταγεγραμμένα εκατομμύρια φυτά στον κόσμο από τα οποία 30000 είναι φαγώσιμα. Εμείς βασιζόμαστε σε λιγότερα από 30 εξ αυτών για να θρεφτούμε. Το ρύζι το σιτάρι η σόγια και το καλαμπόκι, παρέχουν το 75% των παγκόσμιων ποσοτήτων πρωτεϊνών. Τέσσερις καλλιέργειες δηλαδή αποτελούν τον κύριο όγκο των διατροφικών μας συνηθειών.
Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η ποικιλότητα είναι αυτή που διατηρεί και εξελίσσει την ζωή στον πλανήτη μας. Χάρις σε αυτήν τα φυτά μπορούν και προσαρμόζονται στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Όσο μεγαλύτερη η ποικιλότητα τόσο πιο πολύπλοκες είναι οι σχέσεις ανάμεσα στα είδη της βιοποικιλότητας και τόσο πιο εύκολα μπορεί η φύση να προσαρμοστεί, να αναπαραχθεί, να εξελιχθεί για να επιβιώσει.
Σκεφτείτε τα μήλα, το σιτάρι, τα σύκα, τα σταφύλια κλπ κάποια ευδοκιμούν στα ύψη και κάποια άλλα στα πεδινά. Σκεφτείτε τα πορτοκάλια και όλα όσα αποτελούν τις κύριες πηγές τροφοδότησης μας ότι άλλα είναι για φάγωμα άλλα για χυμό και για γλυκό, άλλα τρώγονται ξερά και άλλα νωπά.
Δυστυχώς όμως η σημερινή αγροτική βιομηχανία και η παραγωγή τροφίμων στηρίζεται και χρειάζεται την ομοιομορφία προωθώντας την εντατικοποίηση και την μονοκαλλιέργεια ελάχιστων σπόρων σε ολόκληρο τον κόσμο. Όλο και λιγότερες ποικιλίες καλλιεργούνται με συνέπεια να αναπτύσσονται όλο και λιγότερα είδη. Ο παγκόσμιος οργανισμός τροφίμων εκτιμά ότι το 75% της βιοποικιλότητας αν δεν έχει κιόλας, κοντεύει να εξαφανιστεί.
Πολλοί άνθρωποι στις υποανάπτυκτες χώρες φυλάσσουν τους δικούς τους σπόρους και στηρίζονται αποκλειστικά σε αυτούς για την επιβίωση τους. Όμως στον ανεπτυγμένο κόσμο οι σπόροι συγκεντρώνονται στα χέρια όλων και πιο λίγων εταιρειών που με την γενετική μετάλλαξη τους πατεντάρουν και τους εκμεταλλεύονται για να κυριαρχήσουν και να ελέγξουν την παγκόσμια αγροτική παραγωγή και το παγκόσμιο εμπόριο. Αποτέλεσμα αυτής της κυριαρχίας είναι η καλλιέργεια όλο και πιο λίγων ποικιλιών και η επακόλουθη εξαφάνιση της βιοποικιλότητας.
Τρεις εταιρείες σήμερα ελέγχουν το 25% των παγκόσμιων σπόρων έχοντας στην ουσία μετατρέψει τον αγροτικό τομέα σε αγροτοβιομηχανική παραγωγή. Σε ολόκληρο τον κόσμο καλλιεργούνται εκατομμύρια στρέμματα γενετικά τροποποιημένων σπόρων που έχουν σαν συνέπεια την δημιουργία υπερζιζανίων, την όλο και πιο συρρικνωμένη παραγωγή, την χρήση περισσότερων φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, το χάσιμο της επαφής με την παλαιότερη γνώση και κυρίως την συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και την συνακόλουθη εξαφάνιση του πραγματικού σκοπού της αγροτικής παραγωγής: την σίτιση του ανθρώπου.
Η εξάρτηση της γεωργικής παραγωγής από την βιομηχανία οδήγησε στην εξάρτηση των αγροτών από τις επιδοτήσεις, λόγω του συνεχώς αναγκαίου για αυτούς εκμοντερνισμού της παραγωγής τους. Σίγουρα οι μεγάλοι γαιοκτήμονες επωφελήθηκαν από το καθεστώς των επιδοτήσεων(το 25% των παραγωγών καρπώνεται το 80% των επιδοτήσεων) και από το άνοιγμα των αγορών όμως οι περισσότεροι εκτοπίστηκαν από την αγορά και από την ίδια την παραγωγή εγκαταλείποντας την ύπαιθρο και επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο την επισιτιστική κρίση.
Το μοντέλο ανάπτυξης πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η Ευρωπαϊκή αγροτική παραγωγή, ρύπανε και κατέστρεψε το περιβάλλον μας,(20% είναι η συμμετοχή της βιομηχανοποιημένης γεωργίας στην επίσπευση των κλιματικών αλλαγών) δημιούργησε άνοστα και επικίνδυνα προϊόντα, έκανε απαραίτητη την χρήση χημικών λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και ορμονών, για την παραγωγή οποιουδήποτε προϊόντος και εξώθησε στην ανεργία εκατομμύρια αγροτοκτηνοτρόφων.
Η κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή διέλυσε την όποια αίσθηση αυτάρκειας είχαν οι κοινότητες, μιας και δεν παρήγαγαν προϊόντα που είχαν ανάγκη αλλά όσα ζητούσε η ελεύθερη παγκόσμια αγορά. Έτσι η μεταφορά προϊόντων γιγαντώθηκε συμβάλλοντας στην οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας(οι μεταφορές συμμετέχουν κατά 20% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου). Χάθηκαν οι τοπικές συνήθειες και εμπειρίες, άλλαξε το διατροφικό μας μοντέλο, ενώ έχει νομοθετηθεί η αντικατάσταση του παραγωγικού μοντέλου από το 2013, με την αντίστοιχη ομηρία και μέθεξη των παραγωγών.
Η κεντρικά ελεγχόμενη πρωτογενής παραγωγή, συνέβαλε στην εγκατάλειψη της υπαίθρου, άνοιξε ακόμα περισσότερο την ψαλίδα στις τιμές μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή, με μόνους κερδισμένους τελικά, μερικές πολυεθνικές εταιρίες και τους κερδοσκόπους μεσάζοντες (μεταπράτες, μεταποιητές κλπ).
Την ίδια στιγμή το δίκτυο διανομής των αγροτικών προϊόντων αποξενώνει και απομακρύνει ακόμα περισσότερο τον μικρό παραγωγό από τον καταναλωτή μιας και ελέγχεται από μεγάλες εταιρίες. Η διανομή θα μπορούσε να συμβάλει αποφασιστικά στην επιβίωση αλλά και την ποιότητα παραγωγής των προϊόντων μιας κοινότητας αλλά απέχει πολύ από αυτή την συμβολή.
Ο λόγος είναι απλός: ο μικρός παραγωγός που αδυνατεί να πουλήσει τα προϊόντα του λόγω των περιορισμών τυποποίησης του FAO (παγκόσμιος οργανισμός τροφίμων) γίνεται βορά των πολυεθνικών που αγοράζουν τα προϊόντα του με χαμηλές τιμές, τα νοθεύουν στην συνέχεια με άλλα εισαγόμενα φθηνότερα αλλά και λιγότερο ποιοτικά προϊόντα, τα τυποποιούν και τα διοχετεύουν στην αγορά με δική τους ετικέτα και κερδοσκοπούν χρησιμοποιώντας, την ανωνυμία, το μεράκι, την γνώση και την εργασία των μικρών αγροτών, που το προϊόν τους δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αγοράζει ο καταναλωτής. Τα διατροφικά σκάνδαλα που αποκαλύπτονται σε μηνιαία βάση είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Από την στιγμή που στην πρωτογενή παραγωγή εφαρμόστηκαν οι νόμοι της αγοράς εξαφανίστηκαν οι άμεσες ανταλλαγές και οι προσωπικές σχέσεις του παραγωγού-καταναλωτή. Οι συνδικαλιστές, οι αγροτικές ενώσεις και οι τράπεζες αποτελούν το τρίγωνο εξάρτησης και εξαθλίωσης των παραγωγών που σε αγαστή συνεργασία με το κράτος και τα ΜΜΕ αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον του πρωτογενή τομέα.
Τελευταίο παράδειγμα η συντονισμένη επίθεση των ΜΜΕ στους αγρότες και η αποτρόπαια επίθεση της υπουργού αγροτικής ανάπτυξης κ. Μπατσελή στους «εργατοπατέρες» που και καλά δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Προφανώς να ελεγχθούν ήθελε να πει. Η αλήθεια είναι ότι ο αγροτικός κόσμος έχει καταλάβει τον ρόλο τους και γύρισε την πλάτη στους κομματικούς αντιπροσώπους όλης της αγροτιάς. Το εισόδημα τους μειώθηκε κατά 40% σε σχέση με πέρυσι χωρίς φυσικές καταστροφές.
Αυτή η μείωση απορρέει από την Ευρωπαϊκή πολιτική (ΚΑΠ) που έχει στοχοθετήσει, την συρρίκνωση του πρωτογενή τομέα στην Ευρώπη υπέρ των υπηρεσιών και της βιομηχανίας, την νομιμοποίηση των γενετικά μεταλλαγμένων καλλιεργειών και προϊόντων, το άνοιγμα των εισαγωγών από τρίτες χώρες προκειμένου να εξασφαλίσει φτηνές πρώτες ύλες για τους βιομήχανους και να τους χρηματοδοτήσει ως κράτος για τις εισαγωγές τους.
Ο ακηδεμόνευτος επανασχεδιασμός των συνεταιρισμών, της Αγροτικής τράπεζας και του συνδικαλιστικού κινήματος είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την χειραφέτηση του πολύπαθου πρωτογενή τομέα. Η μόνη πολιτική λύση των προβλημάτων τους πρωτογενούς τομέα είναι η αύξηση της κοινωνικής ισότητας και η ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η ποικιλότητα είναι αυτή που διατηρεί και εξελίσσει την ζωή στον πλανήτη μας. Χάρις σε αυτήν τα φυτά μπορούν και προσαρμόζονται στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Όσο μεγαλύτερη η ποικιλότητα τόσο πιο πολύπλοκες είναι οι σχέσεις ανάμεσα στα είδη της βιοποικιλότητας και τόσο πιο εύκολα μπορεί η φύση να προσαρμοστεί, να αναπαραχθεί, να εξελιχθεί για να επιβιώσει.
Σκεφτείτε τα μήλα, το σιτάρι, τα σύκα, τα σταφύλια κλπ κάποια ευδοκιμούν στα ύψη και κάποια άλλα στα πεδινά. Σκεφτείτε τα πορτοκάλια και όλα όσα αποτελούν τις κύριες πηγές τροφοδότησης μας ότι άλλα είναι για φάγωμα άλλα για χυμό και για γλυκό, άλλα τρώγονται ξερά και άλλα νωπά.
Δυστυχώς όμως η σημερινή αγροτική βιομηχανία και η παραγωγή τροφίμων στηρίζεται και χρειάζεται την ομοιομορφία προωθώντας την εντατικοποίηση και την μονοκαλλιέργεια ελάχιστων σπόρων σε ολόκληρο τον κόσμο. Όλο και λιγότερες ποικιλίες καλλιεργούνται με συνέπεια να αναπτύσσονται όλο και λιγότερα είδη. Ο παγκόσμιος οργανισμός τροφίμων εκτιμά ότι το 75% της βιοποικιλότητας αν δεν έχει κιόλας, κοντεύει να εξαφανιστεί.
Πολλοί άνθρωποι στις υποανάπτυκτες χώρες φυλάσσουν τους δικούς τους σπόρους και στηρίζονται αποκλειστικά σε αυτούς για την επιβίωση τους. Όμως στον ανεπτυγμένο κόσμο οι σπόροι συγκεντρώνονται στα χέρια όλων και πιο λίγων εταιρειών που με την γενετική μετάλλαξη τους πατεντάρουν και τους εκμεταλλεύονται για να κυριαρχήσουν και να ελέγξουν την παγκόσμια αγροτική παραγωγή και το παγκόσμιο εμπόριο. Αποτέλεσμα αυτής της κυριαρχίας είναι η καλλιέργεια όλο και πιο λίγων ποικιλιών και η επακόλουθη εξαφάνιση της βιοποικιλότητας.
Τρεις εταιρείες σήμερα ελέγχουν το 25% των παγκόσμιων σπόρων έχοντας στην ουσία μετατρέψει τον αγροτικό τομέα σε αγροτοβιομηχανική παραγωγή. Σε ολόκληρο τον κόσμο καλλιεργούνται εκατομμύρια στρέμματα γενετικά τροποποιημένων σπόρων που έχουν σαν συνέπεια την δημιουργία υπερζιζανίων, την όλο και πιο συρρικνωμένη παραγωγή, την χρήση περισσότερων φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, το χάσιμο της επαφής με την παλαιότερη γνώση και κυρίως την συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και την συνακόλουθη εξαφάνιση του πραγματικού σκοπού της αγροτικής παραγωγής: την σίτιση του ανθρώπου.
Η εξάρτηση της γεωργικής παραγωγής από την βιομηχανία οδήγησε στην εξάρτηση των αγροτών από τις επιδοτήσεις, λόγω του συνεχώς αναγκαίου για αυτούς εκμοντερνισμού της παραγωγής τους. Σίγουρα οι μεγάλοι γαιοκτήμονες επωφελήθηκαν από το καθεστώς των επιδοτήσεων(το 25% των παραγωγών καρπώνεται το 80% των επιδοτήσεων) και από το άνοιγμα των αγορών όμως οι περισσότεροι εκτοπίστηκαν από την αγορά και από την ίδια την παραγωγή εγκαταλείποντας την ύπαιθρο και επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο την επισιτιστική κρίση.
Το μοντέλο ανάπτυξης πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η Ευρωπαϊκή αγροτική παραγωγή, ρύπανε και κατέστρεψε το περιβάλλον μας,(20% είναι η συμμετοχή της βιομηχανοποιημένης γεωργίας στην επίσπευση των κλιματικών αλλαγών) δημιούργησε άνοστα και επικίνδυνα προϊόντα, έκανε απαραίτητη την χρήση χημικών λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και ορμονών, για την παραγωγή οποιουδήποτε προϊόντος και εξώθησε στην ανεργία εκατομμύρια αγροτοκτηνοτρόφων.
Η κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή διέλυσε την όποια αίσθηση αυτάρκειας είχαν οι κοινότητες, μιας και δεν παρήγαγαν προϊόντα που είχαν ανάγκη αλλά όσα ζητούσε η ελεύθερη παγκόσμια αγορά. Έτσι η μεταφορά προϊόντων γιγαντώθηκε συμβάλλοντας στην οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας(οι μεταφορές συμμετέχουν κατά 20% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου). Χάθηκαν οι τοπικές συνήθειες και εμπειρίες, άλλαξε το διατροφικό μας μοντέλο, ενώ έχει νομοθετηθεί η αντικατάσταση του παραγωγικού μοντέλου από το 2013, με την αντίστοιχη ομηρία και μέθεξη των παραγωγών.
Η κεντρικά ελεγχόμενη πρωτογενής παραγωγή, συνέβαλε στην εγκατάλειψη της υπαίθρου, άνοιξε ακόμα περισσότερο την ψαλίδα στις τιμές μεταξύ παραγωγού και καταναλωτή, με μόνους κερδισμένους τελικά, μερικές πολυεθνικές εταιρίες και τους κερδοσκόπους μεσάζοντες (μεταπράτες, μεταποιητές κλπ).
Την ίδια στιγμή το δίκτυο διανομής των αγροτικών προϊόντων αποξενώνει και απομακρύνει ακόμα περισσότερο τον μικρό παραγωγό από τον καταναλωτή μιας και ελέγχεται από μεγάλες εταιρίες. Η διανομή θα μπορούσε να συμβάλει αποφασιστικά στην επιβίωση αλλά και την ποιότητα παραγωγής των προϊόντων μιας κοινότητας αλλά απέχει πολύ από αυτή την συμβολή.
Ο λόγος είναι απλός: ο μικρός παραγωγός που αδυνατεί να πουλήσει τα προϊόντα του λόγω των περιορισμών τυποποίησης του FAO (παγκόσμιος οργανισμός τροφίμων) γίνεται βορά των πολυεθνικών που αγοράζουν τα προϊόντα του με χαμηλές τιμές, τα νοθεύουν στην συνέχεια με άλλα εισαγόμενα φθηνότερα αλλά και λιγότερο ποιοτικά προϊόντα, τα τυποποιούν και τα διοχετεύουν στην αγορά με δική τους ετικέτα και κερδοσκοπούν χρησιμοποιώντας, την ανωνυμία, το μεράκι, την γνώση και την εργασία των μικρών αγροτών, που το προϊόν τους δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αγοράζει ο καταναλωτής. Τα διατροφικά σκάνδαλα που αποκαλύπτονται σε μηνιαία βάση είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Από την στιγμή που στην πρωτογενή παραγωγή εφαρμόστηκαν οι νόμοι της αγοράς εξαφανίστηκαν οι άμεσες ανταλλαγές και οι προσωπικές σχέσεις του παραγωγού-καταναλωτή. Οι συνδικαλιστές, οι αγροτικές ενώσεις και οι τράπεζες αποτελούν το τρίγωνο εξάρτησης και εξαθλίωσης των παραγωγών που σε αγαστή συνεργασία με το κράτος και τα ΜΜΕ αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον του πρωτογενή τομέα.
Τελευταίο παράδειγμα η συντονισμένη επίθεση των ΜΜΕ στους αγρότες και η αποτρόπαια επίθεση της υπουργού αγροτικής ανάπτυξης κ. Μπατσελή στους «εργατοπατέρες» που και καλά δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Προφανώς να ελεγχθούν ήθελε να πει. Η αλήθεια είναι ότι ο αγροτικός κόσμος έχει καταλάβει τον ρόλο τους και γύρισε την πλάτη στους κομματικούς αντιπροσώπους όλης της αγροτιάς. Το εισόδημα τους μειώθηκε κατά 40% σε σχέση με πέρυσι χωρίς φυσικές καταστροφές.
Αυτή η μείωση απορρέει από την Ευρωπαϊκή πολιτική (ΚΑΠ) που έχει στοχοθετήσει, την συρρίκνωση του πρωτογενή τομέα στην Ευρώπη υπέρ των υπηρεσιών και της βιομηχανίας, την νομιμοποίηση των γενετικά μεταλλαγμένων καλλιεργειών και προϊόντων, το άνοιγμα των εισαγωγών από τρίτες χώρες προκειμένου να εξασφαλίσει φτηνές πρώτες ύλες για τους βιομήχανους και να τους χρηματοδοτήσει ως κράτος για τις εισαγωγές τους.
Ο ακηδεμόνευτος επανασχεδιασμός των συνεταιρισμών, της Αγροτικής τράπεζας και του συνδικαλιστικού κινήματος είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την χειραφέτηση του πολύπαθου πρωτογενή τομέα. Η μόνη πολιτική λύση των προβλημάτων τους πρωτογενούς τομέα είναι η αύξηση της κοινωνικής ισότητας και η ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010
14 συλλήψεις πολιτών σήμερα στη Σπίνα Χανίων για το Αιολικό πάρκο
Ενταση πριν από λίγες μέρες στο χωριό Σπίνα στα Χανιά με αφορμή τη δημιουργία αιολικού πάρκου από την εταιρεία «Αιολική Μουσούρων».Πολίτες που διαμαρτύρονται ότι καταπατώνται οι περιουσίες τους,εμπόδισαν το πρωί τα μηχανήματα της εταιρείας να προχωρήσουν σε διάνοιξη του δρόμου για να αρχίσουν οι εργασίες, με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί που βρέθηκαν στην περιοχή να συλλάβουν 14 πολίτες.Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο Α.Τ Κανδάνου και σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται να ακολουθηθεί η διαδικασία του αυτοφόρου.
Οι κυβερνητικές διαθέσεις είναι έκδηλες. Τα συμπεράσματα όπως και ο τρόπος αντίστασης δικά σας/μας.Οι πράσινοι επιχειρηματίες γνωρίζουν τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν για να επιτύχουν την πράσινη ανάπτυξη, εμείς έχουμε συγκεκριμένες λύσεις αντίστασης και μία προϋπόθεση, την μαζικότητα. Κανείς δεν περισεύει και κανείς δεν μπορεί να παραμείνει ουδέτερος.Ναι ή όχι. Τίποτα άλλο. Ναι ή όχι στις ανεμογεννήτριες.Τα υπόλοιπα λόγια παραμένουν λόγια για να μην πω φλυαρίες. Τίποτα άλλο! Ναί ή όχι καλούμαστε να αποφασίσουμε...
Οι κυβερνητικές διαθέσεις είναι έκδηλες. Τα συμπεράσματα όπως και ο τρόπος αντίστασης δικά σας/μας.Οι πράσινοι επιχειρηματίες γνωρίζουν τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουν για να επιτύχουν την πράσινη ανάπτυξη, εμείς έχουμε συγκεκριμένες λύσεις αντίστασης και μία προϋπόθεση, την μαζικότητα. Κανείς δεν περισεύει και κανείς δεν μπορεί να παραμείνει ουδέτερος.Ναι ή όχι. Τίποτα άλλο. Ναι ή όχι στις ανεμογεννήτριες.Τα υπόλοιπα λόγια παραμένουν λόγια για να μην πω φλυαρίες. Τίποτα άλλο! Ναί ή όχι καλούμαστε να αποφασίσουμε...
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Ο νόμος του ΠΑΣΟΚ για την ιθαγένεια.
Ο Εθνικισμός, η καθαρότητα της φυλής, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποδοκιμάζονται λεκτικά από ένα μεγάλο κομμάτι του Ελληνικού πληθυσμού. Ταυτόχρονα όμως επιδοκιμάζονται πρακτικά από πολλούς ιθαγενείς αυτού του τόπου ως απόρροια του ρατσιστικού λόγου των ΜΜΕ αλλά και του λαϊκισμού των πολιτικών μας αντιπροσώπων. Κανείς δεν είναι ρατσιστής αλλά…
Ιδιαίτερα επικίνδυνες οι ακραίες θέσεις της δεξιάς και ακροδεξιάς πτέρυγας του Ελληνικού κοινοβουλίου που πρότειναν μάλιστα και την διενέργεια δημοψηφίσματος για την απόδοση ή όχι της Ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες . Αν είναι δυνατόν η «επιθυμία» της πλειοψηφίας να επιβάλλεται, αυταρχικά, στην μειοψηφία και να την αφανίζει με πρόσχημα βέβαια την δημοκρατική-πλειοψηφική απόφαση του λαού! Αν είναι δυνατόν να κάνουμε δημοψήφισμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι πολλοί να αποφασίσουν ότι αυτά δεν χρειάζονται! Κάποιες έννοιες και κάποιες καταστάσεις πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτες αν θέλουμε να αποκαλούμαστε αξιοπρεπείς και πολιτισμένοι.
Η Ελληνική κοινωνία σήμερα συζητάει ποικιλοτρόπως αν τα κριτήρια για την απόδοση της Ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες θα είναι: το αίμα, το χρώμα, η γλώσσα, η θρησκεία, η παιδεία, το πολιτισμικό πλαίσιο, ο τόπος γέννησης ή όλα μαζί. Η συζήτηση για τον βαθμό αφομοίωσης ή ενσωμάτωσης των μεταναστών στην ουσία θέτει ένα ευρύτερο προβληματισμό, ως προς την έννοια του πολίτη και ποιος θα πρέπει να είναι ο νομικός και πολιτικός δεσμός του με το Ελληνικό κράτος.
Κατά πόσο δηλαδή οι μόνιμοι κάτοικοι μιας χώρας μπορούν να αποφασίζουν για τις πολιτικές που υφίστανται καθώς και για την δυνατότητα που έχουν να συμμετάσχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.Η ιθαγένεια στην ουσία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον δημόσιο και πολιτικό βίο. Το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ επιτρέπει σε περιορισμένο αριθμό μεταναστών,κυρίως ομογενείς και Αλβανούς, να συμμετάσχουν στον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης ως δημοτικοί σύμβουλοι. Δεν επιτρέπεται να γίνουν Δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι.
Επίσης η συζήτηση για την ιθαγένεια επαναφέρει στο προσκήνιο την φαντασιακή και κατασκευασμένη έννοια του Έθνους που ομογενοποίησε τεχνητά, ανομοιογενής πληθυσμούς, εξαλείφοντας την ετερότητα και ιδιαιτερότητα τόσο των ατόμων όσο και των κοινοτήτων τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι η «συζήτηση» για τους μετανάστες γίνεται ταυτόχρονα σε όλες τις «πολιτισμένες» Ευρωπαϊκές χώρες και δεν είναι τυχαίο που προκαλείται σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης με μεγάλη ανεργία, τρομερή ανασφάλεια και καχυποψία όπου η κρατική καταστολή και η καταπίεση είναι σε έξαρση. Ο φόβος καλλιεργείται και η καταστολή επικρατεί ως αποτέλεσμα της έλλειψης πολιτικής και πολιτιστικής πρότασης από την πλευρά των κυρίαρχων. Καθοριστικό σημείο η μετονομασία των μεταναστών σε οικονομικούς μετανάστες όταν συνειδητοποίησαν οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες την «προσφορά» τους στην οικονομία. Επίσης είναι ενδεικτικό της καπιταλιστικής νοηματοδότησης ο επιθετικός προσδιορισμός, οικονομικός.
Η όποια προσέγγιση του θέματος της ιθαγένειας δεν μπορεί να εξαντλείται σε όρους ευαισθησίας και συναισθήματος για τους συνανθρώπους μας. Το διακύβευμα είναι πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό:
Ο "υπέροχος" δυτικός πολιτισμός είναι αδιαπραγμάτευτα κυρίαρχος και πρέπει να επιβληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω του εκδημοκρατισμού τού. Η παγκόσμια ομογενοποίηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της παγκόσμιας αγοράς. Η κατάκτηση και η λεηλασία των φυσικών πόρων σε παγκόσμιο επίπεδο στηρίζει την "ευημερία" της δύσης ενώ στις κατακτημένες υποανάπτυκτες χώρες ωθεί εκατομμύρια ανθρώπων να αναζητήσουν ένα μέλλον στην δύση! όπου τους περιμένει η ίδια στρατιωτική και πολιτική αντιμετώπιση. Την μετανάστευση την δημιουργεί ο ιμπεριαλισμός των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ και αν δεν θέλουν κάποιοι τους μετανάστες θα πρέπει να εξαλείψουν τις γενεσιουργές αιτίες της μετανάστευσης.
Οι ίδιοι λοιπόν που στηρίζονται στην ομογενοποίηση του παγκόσμιου χωριού αυτοί οι ίδιοι «καλούνται» να λύσουν το μεταναστευτικό με ιδεολογήματα, αντιτρομοκρατικούς και αντί-μεταναστευτικούς νόμους. Ο νόμος για την μετανάστευση στην ουσία είναι μια προσπάθεια να εξαλειφθεί η ετερότητα (Βαλκάνιοι, Μουσουλμάνοι-Αφρικανοί).
Όπου η ετερότητα δεν μπορεί να κουκουλωθεί πρέπει να νοηθεί ως απόλυτα επικίνδυνη μέσα στην/και για την, «ιστορική Εθνική συνοχή μας». Ο ξένος και ο άλλος είναι επικίνδυνοι. Το αυγό του φιδιού έσπασε. Όλοι πρέπει να είμαστε Έλληνες… έτσι διώκονται ποινικά οι καθηγητές που κάνουν μαθήματα σε μετανάστες (περίπτωση Πρωτονοταρίου), τα πογκρόμ οργιάζουν και το DNA αποφασίζει για όλους και για όλα.
Σε μια πραγματικά ελεύθερη, αλληλέγγυα και δίκαιη κοινωνία η έννοια της ιθαγένειας δεν θα έπρεπε να υφίσταται Ή να αποτελεί μια απλή διοικητική πράξη χωρίς παράβολο με αποκλειστικό προσδιορισμό την γεωγραφία. Τον τόπο δηλαδή. Σε μια πραγματικά δίκαιη κοινωνία το πρόβλημα του κράτους υποδοχής θα ήταν η πολιτική αυτοοργάνωση των νέων μελών του και η επιβεβαίωση της δυνατότητας συνύπαρξης με τους άλλους.
Όσοι πατούν το πόδι τους σε αυτόν τον τόπο είναι ελεύθεροι και ίσοι, έγραφε το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας. Όχι για κανένα άλλο λόγο παρά μονάχα γιατί ήταν αποτέλεσμα επαναστατικών διαβουλεύσεων (1821-31)και γιατί η ανομοιογένεια των κοινοτήτων θεωρούταν δεδομένη. Ούτε η γλώσσα, ούτε τα ήθη, ούτε το έθνος, ούτε η φυλή, ούτε η θρησκεία, ούτε το DNA και η παραγωγή ήταν κοινά. Όλοι είχαν την αίσθηση της διαφορετικότητάς τους και την αναδείκνυαν καθημερινά. Σήμερα;;;
Σήμερα τα σημάδια της αρμονικής συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών στον ίδιο τόπο καταστρέφονται και αποσιωπούνται. Στην Νάξο για παράδειγμα η Εβραϊκή συνοικία μέσα στον παραδοσιακό ιστό της παλαιάς πόλης της Χώρας όχι μόνο δεν αναφέρεται αλλά καταστρέφονται μεθοδευμένα όλα τα εβραϊκά σύμβολα- μνημεία μετονομάζοντάς για παράδειγμα την Εβραϊκή συναγωγή σε εκκλησία Παναγιάς-Χριστού. Σήμερα το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης χτίστηκε πάνω στο Εβραϊκό νεκροταφείο, η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική και άλλα πολλά ευτράπελα που ο εθνικισμός και ο ρατσισμός των κυρίαρχων επέβαλε.
Σήμερα λοιπόν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τονίζει υπέρμετρα την μηδενική ανοχή της απέναντι στους μετανάστες, δημιουργεί στρατόπεδα απέλασης και κλείνει ερμητικά τα σύνορα μας ενώ απαιτεί 1000 ευρώ ως παράβολο για την απόδοση των χαρτιών στους εξαθλιωμένους μετανάστες:
1) θεωρεί «νόμιμα» τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα όταν και οι γονείς τους είναι «νόμιμοι», έχουν «χαρτιά», δηλαδή. Το κριτήριο της ουσιαστικής παραμονής εξαλείφεται και εστιάζουν στην νομιμότητα.
2) οι μετανάστες πρέπει να έχουν ένσημα του ΙΚΑ = στήριξη των άδειων ταμείων
3) πρέπει να στρατεύονται και να ομιλούν Ελληνικά χωρίς όμως την κατάλληλη εκπαιδευτική υποδομή όπου θα διδάσκονται την γλώσσα και τέλος
4) η απόδοση ιθαγένειας συνιστά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων (να μην έχει καταδικαστεί για παράνομη μεταφορά μεταναστών και για άλλα εγκλήματα, να μην έχει προσβάλλει το πολίτευμα μας, να μην έχει προβάλλει αντίσταση κατά των αρχών, να μην έχει διαταράξει την δημόσια τάξη κλπ. Η απέλαση αιωρείται σαν δαμόκλειος σπάθη και η ψήφο τους έχει εκ των προτέρων δοθεί σε όσους τους καθιστούν όμηρους )
Τα κινήματα με τους μετανάστες και όχι για τους μετανάστες, καταδικάζουν τις Ευρωπαϊκές συνθήκες και ντιρεκτίβες (Σεγκέν, Δουβλίνο) και αποκαλύπτουν ότι το νέο νομοσχέδιο για τους μετανάστες στην ουσία προσπαθεί να ενσωματώσει τους Αλβανούς μετανάστες στην Ελληνική κοινωνία μιας και η εν λόγω χώρα υπέβαλε και επίσημα την αίτηση της για ένταξη στην ΕΕ (28-4-2009).
Οπότε σαν Ευρωπαίοι πολίτες θα έχουν το δικαίωμα τις ελεύθερης μετακίνησης στα κράτη μέλη της ΕΕ. Όπως ακριβώς έγινε και με τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους κλπ . Οι υπόλοιποι μετανάστες θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη διεύρυνση της ΕΕ…
Ιδιαίτερα επικίνδυνες οι ακραίες θέσεις της δεξιάς και ακροδεξιάς πτέρυγας του Ελληνικού κοινοβουλίου που πρότειναν μάλιστα και την διενέργεια δημοψηφίσματος για την απόδοση ή όχι της Ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες . Αν είναι δυνατόν η «επιθυμία» της πλειοψηφίας να επιβάλλεται, αυταρχικά, στην μειοψηφία και να την αφανίζει με πρόσχημα βέβαια την δημοκρατική-πλειοψηφική απόφαση του λαού! Αν είναι δυνατόν να κάνουμε δημοψήφισμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι πολλοί να αποφασίσουν ότι αυτά δεν χρειάζονται! Κάποιες έννοιες και κάποιες καταστάσεις πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτες αν θέλουμε να αποκαλούμαστε αξιοπρεπείς και πολιτισμένοι.
Η Ελληνική κοινωνία σήμερα συζητάει ποικιλοτρόπως αν τα κριτήρια για την απόδοση της Ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες θα είναι: το αίμα, το χρώμα, η γλώσσα, η θρησκεία, η παιδεία, το πολιτισμικό πλαίσιο, ο τόπος γέννησης ή όλα μαζί. Η συζήτηση για τον βαθμό αφομοίωσης ή ενσωμάτωσης των μεταναστών στην ουσία θέτει ένα ευρύτερο προβληματισμό, ως προς την έννοια του πολίτη και ποιος θα πρέπει να είναι ο νομικός και πολιτικός δεσμός του με το Ελληνικό κράτος.
Κατά πόσο δηλαδή οι μόνιμοι κάτοικοι μιας χώρας μπορούν να αποφασίζουν για τις πολιτικές που υφίστανται καθώς και για την δυνατότητα που έχουν να συμμετάσχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.Η ιθαγένεια στην ουσία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον δημόσιο και πολιτικό βίο. Το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ επιτρέπει σε περιορισμένο αριθμό μεταναστών,κυρίως ομογενείς και Αλβανούς, να συμμετάσχουν στον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης ως δημοτικοί σύμβουλοι. Δεν επιτρέπεται να γίνουν Δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι.
Επίσης η συζήτηση για την ιθαγένεια επαναφέρει στο προσκήνιο την φαντασιακή και κατασκευασμένη έννοια του Έθνους που ομογενοποίησε τεχνητά, ανομοιογενής πληθυσμούς, εξαλείφοντας την ετερότητα και ιδιαιτερότητα τόσο των ατόμων όσο και των κοινοτήτων τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι η «συζήτηση» για τους μετανάστες γίνεται ταυτόχρονα σε όλες τις «πολιτισμένες» Ευρωπαϊκές χώρες και δεν είναι τυχαίο που προκαλείται σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης με μεγάλη ανεργία, τρομερή ανασφάλεια και καχυποψία όπου η κρατική καταστολή και η καταπίεση είναι σε έξαρση. Ο φόβος καλλιεργείται και η καταστολή επικρατεί ως αποτέλεσμα της έλλειψης πολιτικής και πολιτιστικής πρότασης από την πλευρά των κυρίαρχων. Καθοριστικό σημείο η μετονομασία των μεταναστών σε οικονομικούς μετανάστες όταν συνειδητοποίησαν οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες την «προσφορά» τους στην οικονομία. Επίσης είναι ενδεικτικό της καπιταλιστικής νοηματοδότησης ο επιθετικός προσδιορισμός, οικονομικός.
Η όποια προσέγγιση του θέματος της ιθαγένειας δεν μπορεί να εξαντλείται σε όρους ευαισθησίας και συναισθήματος για τους συνανθρώπους μας. Το διακύβευμα είναι πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό:
Ο "υπέροχος" δυτικός πολιτισμός είναι αδιαπραγμάτευτα κυρίαρχος και πρέπει να επιβληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω του εκδημοκρατισμού τού. Η παγκόσμια ομογενοποίηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της παγκόσμιας αγοράς. Η κατάκτηση και η λεηλασία των φυσικών πόρων σε παγκόσμιο επίπεδο στηρίζει την "ευημερία" της δύσης ενώ στις κατακτημένες υποανάπτυκτες χώρες ωθεί εκατομμύρια ανθρώπων να αναζητήσουν ένα μέλλον στην δύση! όπου τους περιμένει η ίδια στρατιωτική και πολιτική αντιμετώπιση. Την μετανάστευση την δημιουργεί ο ιμπεριαλισμός των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ και αν δεν θέλουν κάποιοι τους μετανάστες θα πρέπει να εξαλείψουν τις γενεσιουργές αιτίες της μετανάστευσης.
Οι ίδιοι λοιπόν που στηρίζονται στην ομογενοποίηση του παγκόσμιου χωριού αυτοί οι ίδιοι «καλούνται» να λύσουν το μεταναστευτικό με ιδεολογήματα, αντιτρομοκρατικούς και αντί-μεταναστευτικούς νόμους. Ο νόμος για την μετανάστευση στην ουσία είναι μια προσπάθεια να εξαλειφθεί η ετερότητα (Βαλκάνιοι, Μουσουλμάνοι-Αφρικανοί).
Όπου η ετερότητα δεν μπορεί να κουκουλωθεί πρέπει να νοηθεί ως απόλυτα επικίνδυνη μέσα στην/και για την, «ιστορική Εθνική συνοχή μας». Ο ξένος και ο άλλος είναι επικίνδυνοι. Το αυγό του φιδιού έσπασε. Όλοι πρέπει να είμαστε Έλληνες… έτσι διώκονται ποινικά οι καθηγητές που κάνουν μαθήματα σε μετανάστες (περίπτωση Πρωτονοταρίου), τα πογκρόμ οργιάζουν και το DNA αποφασίζει για όλους και για όλα.
Σε μια πραγματικά ελεύθερη, αλληλέγγυα και δίκαιη κοινωνία η έννοια της ιθαγένειας δεν θα έπρεπε να υφίσταται Ή να αποτελεί μια απλή διοικητική πράξη χωρίς παράβολο με αποκλειστικό προσδιορισμό την γεωγραφία. Τον τόπο δηλαδή. Σε μια πραγματικά δίκαιη κοινωνία το πρόβλημα του κράτους υποδοχής θα ήταν η πολιτική αυτοοργάνωση των νέων μελών του και η επιβεβαίωση της δυνατότητας συνύπαρξης με τους άλλους.
Όσοι πατούν το πόδι τους σε αυτόν τον τόπο είναι ελεύθεροι και ίσοι, έγραφε το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας. Όχι για κανένα άλλο λόγο παρά μονάχα γιατί ήταν αποτέλεσμα επαναστατικών διαβουλεύσεων (1821-31)και γιατί η ανομοιογένεια των κοινοτήτων θεωρούταν δεδομένη. Ούτε η γλώσσα, ούτε τα ήθη, ούτε το έθνος, ούτε η φυλή, ούτε η θρησκεία, ούτε το DNA και η παραγωγή ήταν κοινά. Όλοι είχαν την αίσθηση της διαφορετικότητάς τους και την αναδείκνυαν καθημερινά. Σήμερα;;;
Σήμερα τα σημάδια της αρμονικής συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών στον ίδιο τόπο καταστρέφονται και αποσιωπούνται. Στην Νάξο για παράδειγμα η Εβραϊκή συνοικία μέσα στον παραδοσιακό ιστό της παλαιάς πόλης της Χώρας όχι μόνο δεν αναφέρεται αλλά καταστρέφονται μεθοδευμένα όλα τα εβραϊκά σύμβολα- μνημεία μετονομάζοντάς για παράδειγμα την Εβραϊκή συναγωγή σε εκκλησία Παναγιάς-Χριστού. Σήμερα το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης χτίστηκε πάνω στο Εβραϊκό νεκροταφείο, η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική και άλλα πολλά ευτράπελα που ο εθνικισμός και ο ρατσισμός των κυρίαρχων επέβαλε.
Σήμερα λοιπόν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τονίζει υπέρμετρα την μηδενική ανοχή της απέναντι στους μετανάστες, δημιουργεί στρατόπεδα απέλασης και κλείνει ερμητικά τα σύνορα μας ενώ απαιτεί 1000 ευρώ ως παράβολο για την απόδοση των χαρτιών στους εξαθλιωμένους μετανάστες:
1) θεωρεί «νόμιμα» τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα όταν και οι γονείς τους είναι «νόμιμοι», έχουν «χαρτιά», δηλαδή. Το κριτήριο της ουσιαστικής παραμονής εξαλείφεται και εστιάζουν στην νομιμότητα.
2) οι μετανάστες πρέπει να έχουν ένσημα του ΙΚΑ = στήριξη των άδειων ταμείων
3) πρέπει να στρατεύονται και να ομιλούν Ελληνικά χωρίς όμως την κατάλληλη εκπαιδευτική υποδομή όπου θα διδάσκονται την γλώσσα και τέλος
4) η απόδοση ιθαγένειας συνιστά πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων (να μην έχει καταδικαστεί για παράνομη μεταφορά μεταναστών και για άλλα εγκλήματα, να μην έχει προσβάλλει το πολίτευμα μας, να μην έχει προβάλλει αντίσταση κατά των αρχών, να μην έχει διαταράξει την δημόσια τάξη κλπ. Η απέλαση αιωρείται σαν δαμόκλειος σπάθη και η ψήφο τους έχει εκ των προτέρων δοθεί σε όσους τους καθιστούν όμηρους )
Τα κινήματα με τους μετανάστες και όχι για τους μετανάστες, καταδικάζουν τις Ευρωπαϊκές συνθήκες και ντιρεκτίβες (Σεγκέν, Δουβλίνο) και αποκαλύπτουν ότι το νέο νομοσχέδιο για τους μετανάστες στην ουσία προσπαθεί να ενσωματώσει τους Αλβανούς μετανάστες στην Ελληνική κοινωνία μιας και η εν λόγω χώρα υπέβαλε και επίσημα την αίτηση της για ένταξη στην ΕΕ (28-4-2009).
Οπότε σαν Ευρωπαίοι πολίτες θα έχουν το δικαίωμα τις ελεύθερης μετακίνησης στα κράτη μέλη της ΕΕ. Όπως ακριβώς έγινε και με τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους κλπ . Οι υπόλοιποι μετανάστες θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη διεύρυνση της ΕΕ…
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
Απεργία και στην Νάξο στις 10 του Φλεβάρη.
Η κοινωνική αποξένωση, η πολιτική αυταρχικότητα, η περιβαλλοντική καταστροφή, η κυριαρχία των ειδημόνων και η συγκέντρωση του χρήματος σε λίγες τσέπες είναι τα δομικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού.
Η εργασιακή ανασφάλεια χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς για να επιτευχθεί η εργασιακή πειθαρχία σε κάθε παραγωγικό και εργασιακό χώρο. Ο φόβος της ανεργίας που μεθοδευμένα καλλιεργείται από τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες αναφορές τους, στην διεθνή κρίση, έχει σαν στόχο να διαμορφώσει συνειδήσεις έτοιμες να δεχτούν τα αντικοινωνικά μέτρα που προωθούνται σε όλα τα επίπεδα, της ψυχικής, της κοινωνικής και της ιστορικής μας διάστασης.
Προπαγανδίζεται ότι τα απάνθρωπα μέτρα, τα επιβάλλει το ΔΝΤ και η ΕΕ, όχι το καημένο το ΠΑΣΟΚ και η άμοιρη ΝΔ! Η φτώχεια, η εξαθλίωση, τα ναρκωτικά, η απόγνωση, η περικοπή των συντάξεων και η αύξηση του χρόνου εργασίας, η διαρκής και μόνιμη λιτότητα για τον εργαζόμενο, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κλπ είναι απόρροια της διεθνούς κρίσης και όχι αποτέλεσμα των πιέσεων του ΣΕΒ και των Ελληνικών τραπεζών.
Παρόλο που σχεδίαζαν την επιβολή των μέτρων αυτών, από την δεκαετία του 80,τώρα που "ανδρώθηκε" και εκσυγχρονίστικε ο Ελληνικός καπιταλισμός και το διεθνές περιβάλλον προσφέρει το "έδαφος" και τις συνθήκες για να επιβληθούν τέτοια μέτρα, τώρα η κοινωνία δέχεται την νομοθετική επιδρομή σε όλα τα επίπεδα. Η διεθνής κρίση είναι μια καλή πρόφαση. Όπως ακριβώς κάθε κρίση μετουσιώνεται σε έρεισμα για τον καπιταλισμό,έτσι και σήμερα στηρίζονται στο "φάντασμα" της κρίσης προκειμένου να προωθήσουν μέτρα, που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα τολμούσαν ούτε καν να τα ξεστομίσουν.
Η νεοφιλελεύθερη νομοθετική επίθεση γίνεται ταυτόχρονα σε όλα τα επίπεδα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Μετανάστες, περιβάλλον, κοινωνικές δαπάνες, ασφάλιση και ασφάλεια, ελεύθεροι χώροι, κάμερες, διαδίκτυο, έμμεσοι φόροι και εισφορές, δικαιώματα και κεκτημένα είναι αυτά που επιχειρούν να μας αφαιρέσουν για να μας καταστήσουν όμηρους της αισχροκέρδεια και της εξουσίας τους.
Αντίθετα η γενναιοδωρία =σκάνδαλα, του κράτους απέναντι στις ελίτ( στους τραπεζίτες, στους πολυεθνικούς επενδυτές, στην Εκκλησία, στα χρηματιστηριακά στημένα παιχνίδια και στους τοκογλύφους) αποκαλύπτει τα ψέματα και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ενώ η αποτρόπαια νομοθετική λαίλαπα απέσπασε τα εύσημα του ΣΕΒ και των Τραπεζιτών, επιβεβαιώνοντας ακόμα μια φορά το για ποιους; θεσμοθετούνται όλα αυτά.
Φυσικά και στην Νάξο οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα συμμετείχαν μαζικά στην απεργία της ΑΔΕΔΥ. Η κινητοποίηση της ΟΛΜΕ στην παραλία της Νάξου ταρακούνησε λιγάκι τα λιμνάζοντα νερά της επαρχιακής μας πόλης. Αν και η προσέλευση στην κινητοποίηση δεν ήταν μεγάλη η παρουσία κοινωνικών ομάδων όπως η ΑΝΤΑΡΣΙΑ και η ΑΠΝ , καθηγητές, εργαζόμενοι στον τομέα της ψυχικής υγείας καθώς και αυτόνομων πολιτών, άφησε ένα τόνο ελπίδας και αισιοδοξίας και απέδειξε ότι δεν παραμυθιάζονται όλοι από την κρατική προπαγάνδα αλλά αντιστέκονται με κάθε τρόπο στα σχέδια των κυρίαρχων ελίτ. Δεν είμαστε μόνοι διαπίστωσαν πολλοί από τους παρευρισκόμενους.
Τα αιτήματα της ΟΛΜΕ είναι τα εξής:
1. 5% του ΑΕΠ για την παιδεία
2. 1400 ευρώ καθαρά στον πρωτοδιόριστο εκπαιδευτικό και άμεση καταβολή των 176 ευρώ σε όλους.
3. Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας. Ουσιαστική κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων τώρα.
4. Υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας για το εργασιακό καθεστώς και τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών σύμφωνα με τις θέσεις τις ΟΛΜΕ.
5. Να μην γίνει καμιά αλλαγή στο σύστημα διορισμών μέχρι να διοριστούν ως μόνιμοι όλοι όσοι βρίσκονται στους πίνακες προϋπηρεσίας. Σταθερή και μόνιμη εργασία στην εκπαίδευση. Κατάργηση άμεσα του θεσμού του ωρομισθίου.
6. Δημόσια 12χρονη υποχρεωτική και πραγματικά δωρεάν εκπαίδευση. Ουσιαστική στήριξη της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης σύμφωνα με τις προτάσεις της ΟΛΜΕ.
7. 25 μαθητές ανά τμήμα, 20 στις κατευθύνσεις, 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
8. Ετήσια επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.
Η εργασιακή ανασφάλεια χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς για να επιτευχθεί η εργασιακή πειθαρχία σε κάθε παραγωγικό και εργασιακό χώρο. Ο φόβος της ανεργίας που μεθοδευμένα καλλιεργείται από τα ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τις συνεχόμενες αναφορές τους, στην διεθνή κρίση, έχει σαν στόχο να διαμορφώσει συνειδήσεις έτοιμες να δεχτούν τα αντικοινωνικά μέτρα που προωθούνται σε όλα τα επίπεδα, της ψυχικής, της κοινωνικής και της ιστορικής μας διάστασης.
Προπαγανδίζεται ότι τα απάνθρωπα μέτρα, τα επιβάλλει το ΔΝΤ και η ΕΕ, όχι το καημένο το ΠΑΣΟΚ και η άμοιρη ΝΔ! Η φτώχεια, η εξαθλίωση, τα ναρκωτικά, η απόγνωση, η περικοπή των συντάξεων και η αύξηση του χρόνου εργασίας, η διαρκής και μόνιμη λιτότητα για τον εργαζόμενο, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κλπ είναι απόρροια της διεθνούς κρίσης και όχι αποτέλεσμα των πιέσεων του ΣΕΒ και των Ελληνικών τραπεζών.
Παρόλο που σχεδίαζαν την επιβολή των μέτρων αυτών, από την δεκαετία του 80,τώρα που "ανδρώθηκε" και εκσυγχρονίστικε ο Ελληνικός καπιταλισμός και το διεθνές περιβάλλον προσφέρει το "έδαφος" και τις συνθήκες για να επιβληθούν τέτοια μέτρα, τώρα η κοινωνία δέχεται την νομοθετική επιδρομή σε όλα τα επίπεδα. Η διεθνής κρίση είναι μια καλή πρόφαση. Όπως ακριβώς κάθε κρίση μετουσιώνεται σε έρεισμα για τον καπιταλισμό,έτσι και σήμερα στηρίζονται στο "φάντασμα" της κρίσης προκειμένου να προωθήσουν μέτρα, που σε άλλες περιπτώσεις δεν θα τολμούσαν ούτε καν να τα ξεστομίσουν.
Η νεοφιλελεύθερη νομοθετική επίθεση γίνεται ταυτόχρονα σε όλα τα επίπεδα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Μετανάστες, περιβάλλον, κοινωνικές δαπάνες, ασφάλιση και ασφάλεια, ελεύθεροι χώροι, κάμερες, διαδίκτυο, έμμεσοι φόροι και εισφορές, δικαιώματα και κεκτημένα είναι αυτά που επιχειρούν να μας αφαιρέσουν για να μας καταστήσουν όμηρους της αισχροκέρδεια και της εξουσίας τους.
Αντίθετα η γενναιοδωρία =σκάνδαλα, του κράτους απέναντι στις ελίτ( στους τραπεζίτες, στους πολυεθνικούς επενδυτές, στην Εκκλησία, στα χρηματιστηριακά στημένα παιχνίδια και στους τοκογλύφους) αποκαλύπτει τα ψέματα και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ενώ η αποτρόπαια νομοθετική λαίλαπα απέσπασε τα εύσημα του ΣΕΒ και των Τραπεζιτών, επιβεβαιώνοντας ακόμα μια φορά το για ποιους; θεσμοθετούνται όλα αυτά.
Φυσικά και στην Νάξο οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα συμμετείχαν μαζικά στην απεργία της ΑΔΕΔΥ. Η κινητοποίηση της ΟΛΜΕ στην παραλία της Νάξου ταρακούνησε λιγάκι τα λιμνάζοντα νερά της επαρχιακής μας πόλης. Αν και η προσέλευση στην κινητοποίηση δεν ήταν μεγάλη η παρουσία κοινωνικών ομάδων όπως η ΑΝΤΑΡΣΙΑ και η ΑΠΝ , καθηγητές, εργαζόμενοι στον τομέα της ψυχικής υγείας καθώς και αυτόνομων πολιτών, άφησε ένα τόνο ελπίδας και αισιοδοξίας και απέδειξε ότι δεν παραμυθιάζονται όλοι από την κρατική προπαγάνδα αλλά αντιστέκονται με κάθε τρόπο στα σχέδια των κυρίαρχων ελίτ. Δεν είμαστε μόνοι διαπίστωσαν πολλοί από τους παρευρισκόμενους.
Τα αιτήματα της ΟΛΜΕ είναι τα εξής:
1. 5% του ΑΕΠ για την παιδεία
2. 1400 ευρώ καθαρά στον πρωτοδιόριστο εκπαιδευτικό και άμεση καταβολή των 176 ευρώ σε όλους.
3. Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας. Ουσιαστική κρατική επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων τώρα.
4. Υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας για το εργασιακό καθεστώς και τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών σύμφωνα με τις θέσεις τις ΟΛΜΕ.
5. Να μην γίνει καμιά αλλαγή στο σύστημα διορισμών μέχρι να διοριστούν ως μόνιμοι όλοι όσοι βρίσκονται στους πίνακες προϋπηρεσίας. Σταθερή και μόνιμη εργασία στην εκπαίδευση. Κατάργηση άμεσα του θεσμού του ωρομισθίου.
6. Δημόσια 12χρονη υποχρεωτική και πραγματικά δωρεάν εκπαίδευση. Ουσιαστική στήριξη της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης σύμφωνα με τις προτάσεις της ΟΛΜΕ.
7. 25 μαθητές ανά τμήμα, 20 στις κατευθύνσεις, 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.
8. Ετήσια επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
Κλειστό το εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης της Αθήνας. Γιατί;
Το παραμύθι της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος καλά κρατεί τόσο στο Ελληνικό όσο και στο παγκόσμιο στερέωμα. Η οικολογία έχει γίνει η κραταιά μόδα της εποχής μας. Όπως κάθε μόδα λοιπόν που οργανώνεται, σχεδιάζεται, παράγεται και προωθείται μέσω της διαφήμισης, και των σημείων πώλησης της στους καταναλωτές, έτσι και ο «πράσινος και ηθικός» καπιταλισμός έχει οργανώσει την καμπάνια της πράσινης ανάπτυξης για να αποπροσανατολίσει την παγκόσμια κοινότητα από την οφθαλμοφανή και παταγώδη αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού τόσο στο πολιτικό, στο οικονομικό και στο κοινωνικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο του περιβάλλοντος.
Το Ελληνικό κράτος όπως ακριβώς και τα άλλα δυτικά και αναπτυσσόμενα κράτη στα πλαίσια της ύστατης προσπάθειας τους να διατηρήσουν και να αναπαράγουν την κυριαρχία του πολυεθνικού κεφαλαίου, πλασάρουν την πράσινη ανάπτυξη σαν μια ορθολογική λύση στα πολύ-επίπεδα αδιέξοδα που έχουν τα ίδια δημιουργήσει στην κοινωνία και στην φύση.
Στα πλαίσια αυτής της κρατικής προπαγάνδας οι εντεταλμένοι τεχνοκράτες και επιστήμονες, ανακαλύπτουν τρόπους για να μετριάσουν φαινομενικά την οικολογική καταστροφή που προκαλεί η καταναλωτική μανία της κοινωνίας μας και να μεταθέσουν τις συνέπειες από την καταστροφή της φύσης στο απώτερο μέλλον.
Μία τέτοια επινόηση-δημιουργία είναι και η γνωστή σε όλους μας ανακύκλωση. Ίδη οι πρώτες ανεξάρτητες, επιστημονικές-ερευνητικές φωνές, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες της ανακύκλωσης στο περιβάλλον. Πάραυτα για να υπάρξει ανακύκλωση απαιτείται, σχεδιασμός, οργάνωση, χωροθέτηση, κλπ. Στην παρούσα στιγμή όλα αυτά γίνονται από το Ελληνικό κράτος το οποίο τα έχει εντάξει σε ότι εννοεί το ίδιο ως περιφερειακό σχεδιασμό.
Ο περιφερειακός σχεδιασμός του Ελληνικού κράτους, αποτελεί μια τέτοια προσπάθεια απόκρυψης της πραγματικότητας και προώθησης συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Προέβλεπε λοιπόν ότι το 2010 στην Αττική για παράδειγμα δεν θα υπήρχαν πια ΧΥΤΑ άλλα ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων), με 3-4 εργοστάσια επεξεργασίας των απορριμμάτων και απόρριψης μόνο του υλικού που θα περίσσευε και δεν μπορούσε να ανακυκλωθεί στους ΧΥΤΥ,(Γραμματικό και Κορωπί).
Απ’ αυτά που με τόσο χρόνο, κόπο και χρήμα σχεδίασε το Ελληνικό κράτος, το μόνο που έγινε είναι το ΕΜΑΚ (Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης) στο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων, που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1999, με κύριο του έργου τον ΕΣΔΚΝΑ (Ενιαίο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων νομού Αττικής), κατασκευή και εγγύηση ενός χρόνου καλής λειτουργίας από κοινοπραξία εταιριών και παράδοσή του στον κύριο του έργου(ΕΣΔΚΝΑ). Κόστισε επίσημα 60 εκατομμύρια ευρώ,απασχολούσε 200 εργαζόμενους και επεξεργαζόταν 1.200 τόνους απορριμμάτων ημερησίως, περίπου το 20% των σκουπιδιών της Αθήνας.
Δυστυχώς, το ένα και μοναδικό αυτό εργοστάσιο παραμένει κλειστό εδώ και μήνες, χωρίς να είναι επίσημα γνωστός ο λόγος! Οι 200 εργαζόμενοι απολύθηκαν και όλοι ξέρουν ότι τα επιχειρηματικά «πράσινα» συμφέροντα πιέζουν την κυβέρνηση να αλλάξει τον συγκεκριμένο τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων και να προωθήσει την καύση τους. Προφανώς σε λίγο καιρό θα μας πουν ότι είναι πιο «οικολογικός» ο τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων που προτείνουν οι αειφόροι επενδυτές…
Μεταγράφω ένα άρθρο για όσους "θετικούς" πολίτες αρνούνται να αντισταθούν στην καταστροφή του Ναξιώτικου περιβάλλοντος από την επικείμενη εγκατάσταση των Ανεμογεννητριών...από την ιστοσελίδα www.capital.gr
Το γεφύρι της... Βεύης
Οι άνθρωποι της ΔΕΗ με κάθε ευκαιρία υπογραμμίζουν τη σημασία του λιγνίτη ως εθνικού καυσίμου, που τροφοδότησε επί δεκαετίες την ανάπτυξη της οικονομίας, παρέχοντας φθηνό ρεύμα σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Ωστόσο η υποχρέωση για απελευθέρωση των ενεργειακών αγορών και δη της αγοράς ηλεκτρισμού, έχει περιπλέξει τα τελευταία χρόνια την υπόθεση της εκμετάλλευσης των λιγνιτών.
Έτσι οι Βρυξέλλες και η Κομισιόν πιέζουν για την είσοδο στους λιγνίτες νέων επενδυτών, ώστε η αγορά να ανοίξει και να υπάρξει ανταγωνισμός απέναντι στη ΔΕΗ. Οι μέχρι σήμερα προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι είτε οδυνηρές (αναγκαστική εκχώρηση από τη ΔΕΗ λιγνιτικών μονάδων ή ενέργειας που παράγεται από λιγνίτες σε ιδιώτες ανταγωνιστές) είτε πιο ήπιες (αποκλεισμός της ΔΕΗ από τους διαγωνισμούς για την εκχώρηση της εκμετάλλευσης νέων κοιτασμάτων).
Στην ουσία η δεύτερη λύση είναι εκείνη που είχε δρομολογηθεί σιωπηρά το 2006 επί υπουργίας Δ. Σιούφα όταν στην πρώτη απόπειρα εκμίσθωσης του ορυχείου της Βεύης, η ΔΕΗ είχε καταθέσει μη ανταγωνιστική προσφορά. Τρία χρόνια μετά, όταν η διαδικασία κηρύχθηκε άγονη, στη νέα πρόσκληση που εκδόθηκε το περασμένο καλοκαίρι, υπήρξε συμφωνία και η ΔΕΗ δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον για την εκμίσθωση του ορυχείου προκειμένου να «εξευμενιστούν» οι Βρυξέλλες καθώς μάλιστα υπήρχε ήδη καταδικαστική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Από το καλοκαίρι ωστόσο ο διαγωνισμός –ενόψει και των εκλογών– δεν προχώρησε και η υπόθεση της Βεύης μπήκε ξανά στο ψυγείο, για να βγει χθες, ενόψει και της άφιξης του κλιμακίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (εφόσον δεν ανατραπεί εκ νέου ο προγραμματισμός οι εκπρόσωποι της Κομισιόν θα είναι στη χώρα μας στο τέλος του μήνα).
Το ενδιαφέρον πάντως με τη νέα πρόσκληση που ανακοινώθηκε χθες από το ΥΠΕΚΑ είναι ότι δεν διευκρινίζεται εάν η ΔΕΗ είναι αποκλεισμένη από το διαγωνισμό. Το υπουργείο κρατά κλειστά τα χαρτιά του, επιχειρώντας αφενός να μην προκαλέσει την αντίδραση των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ, αφετέρου να μην προκαλέσει την ανακίνηση της διαδικασίας σε βάρος της ΔΕΗ για το μονοπώλιο στους λιγνίτες, με ορατό το ενδεχόμενο να επανέλθει στο προσκήνιο το «οδυνηρό πακέτο Κρόες» (δηλαδή το αναγκαστικό σπάσιμο και η εκχώρηση λιγνιτών από τη ΔΕΗ σε ανταγωνιστές, σύμφωνα το ιταλικό μοντέλο που ακολουθήθηκε στην περίπτωση της Enel).
Το ορυχείο, που βρίσκεται εγκατεστημένο ανατολικά της Φλώρινας και βόρεια του Αμύνταιου, θεωρείται ότι διαθέτει ένα από τα καλά κοιτάσματα λιγνίτη της χώρας. Τα αποθέματά του υπολογίζονται σε 95 εκατομμύρια τόνους και αυτή η ποσότητα μπορεί θεωρητικά να τροφοδοτήσει μια λιγνιτική μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ισχύος 300 – 330 MW για ένα χρονικό ορίζοντα 35 έως 40 ετών.
Στην τελευταία πρόσκληση ενδιαφέροντος, είχαν ανταποκριθεί από κοινού σε κοινοπραξία τέσσερις μεγάλοι ενεργειακοί παίκτες, η ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, ο ΑΚΤΩΡ από κοινού με τον όμιλο Μυτιληναίου και ο όμιλος Κοπελούζου (μέσω της ΗΟRΙΖΟΝ Μεταλλευτική), ενώ ξεχωριστά προσήλθαν η Elpedison (ΕλΠε και Edison), η Elmin του ομίλου Βαρδινογιάννη, ο όμιλος της Μηχανικής και άλλες εταιρείες.
Εκείνο που απομένει να διαπιστωθεί μέχρι τα μέσα Μαρτίου οπότε λήγει και η σχετική προθεσμία, είναι εάν στο νέο διαγωνισμό θα δώσουν το παρόν εκείνοι που ενδιαφέρθηκαν το καλοκαίρι ή θα έχουμε νέες εκπλήξεις...
Το Ελληνικό κράτος όπως ακριβώς και τα άλλα δυτικά και αναπτυσσόμενα κράτη στα πλαίσια της ύστατης προσπάθειας τους να διατηρήσουν και να αναπαράγουν την κυριαρχία του πολυεθνικού κεφαλαίου, πλασάρουν την πράσινη ανάπτυξη σαν μια ορθολογική λύση στα πολύ-επίπεδα αδιέξοδα που έχουν τα ίδια δημιουργήσει στην κοινωνία και στην φύση.
Στα πλαίσια αυτής της κρατικής προπαγάνδας οι εντεταλμένοι τεχνοκράτες και επιστήμονες, ανακαλύπτουν τρόπους για να μετριάσουν φαινομενικά την οικολογική καταστροφή που προκαλεί η καταναλωτική μανία της κοινωνίας μας και να μεταθέσουν τις συνέπειες από την καταστροφή της φύσης στο απώτερο μέλλον.
Μία τέτοια επινόηση-δημιουργία είναι και η γνωστή σε όλους μας ανακύκλωση. Ίδη οι πρώτες ανεξάρτητες, επιστημονικές-ερευνητικές φωνές, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες της ανακύκλωσης στο περιβάλλον. Πάραυτα για να υπάρξει ανακύκλωση απαιτείται, σχεδιασμός, οργάνωση, χωροθέτηση, κλπ. Στην παρούσα στιγμή όλα αυτά γίνονται από το Ελληνικό κράτος το οποίο τα έχει εντάξει σε ότι εννοεί το ίδιο ως περιφερειακό σχεδιασμό.
Ο περιφερειακός σχεδιασμός του Ελληνικού κράτους, αποτελεί μια τέτοια προσπάθεια απόκρυψης της πραγματικότητας και προώθησης συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Προέβλεπε λοιπόν ότι το 2010 στην Αττική για παράδειγμα δεν θα υπήρχαν πια ΧΥΤΑ άλλα ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων), με 3-4 εργοστάσια επεξεργασίας των απορριμμάτων και απόρριψης μόνο του υλικού που θα περίσσευε και δεν μπορούσε να ανακυκλωθεί στους ΧΥΤΥ,(Γραμματικό και Κορωπί).
Απ’ αυτά που με τόσο χρόνο, κόπο και χρήμα σχεδίασε το Ελληνικό κράτος, το μόνο που έγινε είναι το ΕΜΑΚ (Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης) στο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων, που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1999, με κύριο του έργου τον ΕΣΔΚΝΑ (Ενιαίο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων νομού Αττικής), κατασκευή και εγγύηση ενός χρόνου καλής λειτουργίας από κοινοπραξία εταιριών και παράδοσή του στον κύριο του έργου(ΕΣΔΚΝΑ). Κόστισε επίσημα 60 εκατομμύρια ευρώ,απασχολούσε 200 εργαζόμενους και επεξεργαζόταν 1.200 τόνους απορριμμάτων ημερησίως, περίπου το 20% των σκουπιδιών της Αθήνας.
Δυστυχώς, το ένα και μοναδικό αυτό εργοστάσιο παραμένει κλειστό εδώ και μήνες, χωρίς να είναι επίσημα γνωστός ο λόγος! Οι 200 εργαζόμενοι απολύθηκαν και όλοι ξέρουν ότι τα επιχειρηματικά «πράσινα» συμφέροντα πιέζουν την κυβέρνηση να αλλάξει τον συγκεκριμένο τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων και να προωθήσει την καύση τους. Προφανώς σε λίγο καιρό θα μας πουν ότι είναι πιο «οικολογικός» ο τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων που προτείνουν οι αειφόροι επενδυτές…
Μεταγράφω ένα άρθρο για όσους "θετικούς" πολίτες αρνούνται να αντισταθούν στην καταστροφή του Ναξιώτικου περιβάλλοντος από την επικείμενη εγκατάσταση των Ανεμογεννητριών...από την ιστοσελίδα www.capital.gr
Το γεφύρι της... Βεύης
Οι άνθρωποι της ΔΕΗ με κάθε ευκαιρία υπογραμμίζουν τη σημασία του λιγνίτη ως εθνικού καυσίμου, που τροφοδότησε επί δεκαετίες την ανάπτυξη της οικονομίας, παρέχοντας φθηνό ρεύμα σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Ωστόσο η υποχρέωση για απελευθέρωση των ενεργειακών αγορών και δη της αγοράς ηλεκτρισμού, έχει περιπλέξει τα τελευταία χρόνια την υπόθεση της εκμετάλλευσης των λιγνιτών.
Έτσι οι Βρυξέλλες και η Κομισιόν πιέζουν για την είσοδο στους λιγνίτες νέων επενδυτών, ώστε η αγορά να ανοίξει και να υπάρξει ανταγωνισμός απέναντι στη ΔΕΗ. Οι μέχρι σήμερα προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι είτε οδυνηρές (αναγκαστική εκχώρηση από τη ΔΕΗ λιγνιτικών μονάδων ή ενέργειας που παράγεται από λιγνίτες σε ιδιώτες ανταγωνιστές) είτε πιο ήπιες (αποκλεισμός της ΔΕΗ από τους διαγωνισμούς για την εκχώρηση της εκμετάλλευσης νέων κοιτασμάτων).
Στην ουσία η δεύτερη λύση είναι εκείνη που είχε δρομολογηθεί σιωπηρά το 2006 επί υπουργίας Δ. Σιούφα όταν στην πρώτη απόπειρα εκμίσθωσης του ορυχείου της Βεύης, η ΔΕΗ είχε καταθέσει μη ανταγωνιστική προσφορά. Τρία χρόνια μετά, όταν η διαδικασία κηρύχθηκε άγονη, στη νέα πρόσκληση που εκδόθηκε το περασμένο καλοκαίρι, υπήρξε συμφωνία και η ΔΕΗ δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον για την εκμίσθωση του ορυχείου προκειμένου να «εξευμενιστούν» οι Βρυξέλλες καθώς μάλιστα υπήρχε ήδη καταδικαστική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Από το καλοκαίρι ωστόσο ο διαγωνισμός –ενόψει και των εκλογών– δεν προχώρησε και η υπόθεση της Βεύης μπήκε ξανά στο ψυγείο, για να βγει χθες, ενόψει και της άφιξης του κλιμακίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (εφόσον δεν ανατραπεί εκ νέου ο προγραμματισμός οι εκπρόσωποι της Κομισιόν θα είναι στη χώρα μας στο τέλος του μήνα).
Το ενδιαφέρον πάντως με τη νέα πρόσκληση που ανακοινώθηκε χθες από το ΥΠΕΚΑ είναι ότι δεν διευκρινίζεται εάν η ΔΕΗ είναι αποκλεισμένη από το διαγωνισμό. Το υπουργείο κρατά κλειστά τα χαρτιά του, επιχειρώντας αφενός να μην προκαλέσει την αντίδραση των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ, αφετέρου να μην προκαλέσει την ανακίνηση της διαδικασίας σε βάρος της ΔΕΗ για το μονοπώλιο στους λιγνίτες, με ορατό το ενδεχόμενο να επανέλθει στο προσκήνιο το «οδυνηρό πακέτο Κρόες» (δηλαδή το αναγκαστικό σπάσιμο και η εκχώρηση λιγνιτών από τη ΔΕΗ σε ανταγωνιστές, σύμφωνα το ιταλικό μοντέλο που ακολουθήθηκε στην περίπτωση της Enel).
Το ορυχείο, που βρίσκεται εγκατεστημένο ανατολικά της Φλώρινας και βόρεια του Αμύνταιου, θεωρείται ότι διαθέτει ένα από τα καλά κοιτάσματα λιγνίτη της χώρας. Τα αποθέματά του υπολογίζονται σε 95 εκατομμύρια τόνους και αυτή η ποσότητα μπορεί θεωρητικά να τροφοδοτήσει μια λιγνιτική μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ισχύος 300 – 330 MW για ένα χρονικό ορίζοντα 35 έως 40 ετών.
Στην τελευταία πρόσκληση ενδιαφέροντος, είχαν ανταποκριθεί από κοινού σε κοινοπραξία τέσσερις μεγάλοι ενεργειακοί παίκτες, η ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, ο ΑΚΤΩΡ από κοινού με τον όμιλο Μυτιληναίου και ο όμιλος Κοπελούζου (μέσω της ΗΟRΙΖΟΝ Μεταλλευτική), ενώ ξεχωριστά προσήλθαν η Elpedison (ΕλΠε και Edison), η Elmin του ομίλου Βαρδινογιάννη, ο όμιλος της Μηχανικής και άλλες εταιρείες.
Εκείνο που απομένει να διαπιστωθεί μέχρι τα μέσα Μαρτίου οπότε λήγει και η σχετική προθεσμία, είναι εάν στο νέο διαγωνισμό θα δώσουν το παρόν εκείνοι που ενδιαφέρθηκαν το καλοκαίρι ή θα έχουμε νέες εκπλήξεις...
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
Η δημοκρατία είναι αδύνατη δίχως ένα δημοκρατικό πάθος. Πάθος για την ελευθερία του καθενός και όλων. Πάθος για τις κοινές υποθέσεις που γίνονται ακριβώς, προσωπικές υποθέσεις του καθενός. Πάθος για την ισότητα και την δικαιοσύνη όλων και καθενός ξεχωριστά.
Ένα πάθος που καλλιεργείται και μαθαίνεται μόνο με την άνευ όρων συμμετοχή όλων στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και δεν εκχωρείται σε αντιπροσώπους. Συμμετέχοντας σε αυτές τις διαδικασίες εξουσίας, μαθαίνουμε να συζητάμε να αναρωτιόμαστε και να ανακαλύπτουμε λύσεις για όσα θέματα αφορούν την κοινότητα στην οποία ανήκουμε.
Αναγκαία λοιπόν συνθήκη για την λειτουργία της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή όλων των πολιτών ή όσων πολιτών επιθυμούν να ασχοληθούν με τα κοινά. Κυριολεκτικά δηλαδή η κοινωνία συγκροτεί και αποτελεί το κράτος και όχι το κράτος να υποκαθιστά την κοινωνία όπως συμβαίνει στις κάθετα ιεραρχημένες καπιταλιστικές κοινωνίες.
Σε αυτήν την συγκρότηση του κράτους από τα κάτω, από την βάση, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να διαδραματίζει. Δυστυχώς όμως απέχουμε πολύ από κάτι τέτοιο…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο «Καποδίστριας» όπου αφαίρεσε τις όποιες αρμοδιότητες των κοινοτήτων είχαν απομείνει και τις παραχώρησε στους Δημάρχους και στους Νομάρχες συγκεντρώνοντας τις αρμοδιότητες σε όλο και λιγότερους κρατικούς λειτουργούς.
Η νέο-εκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χωρίς να έχει προχωρήσει σε μία αξιολόγηση του Καποδίστρια χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί την μετάβαση από τον Καποδίστρια στον Καλλικράτη χωρίς να ορίζει αρμοδιότητες και κυρίως χωρίς να έχει λάβει υπόψη της τις τοπικές κοινωνίες περιγράφει εξονυχιστικά το πώς θα εκλέγονται τα πολιτικά όργανα και ποια θα είναι αυτά. Λες και ο τίτλος του εκάστοτε αιρετού αρκεί για να μας διοικήσει.
Απόρροια αυτής της προχειρότητας και του συγκεντρωτισμού είναι το γεγονός ότι τα χωριά κάτω των 500 κατοίκων (τα περισσότερα χωριά της Νάξου δηλαδή) θα εκπροσωπούνται από ένα τοπικό σύμβουλο ο οποίος θα έχει ως αρμοδιότητα την εκτέλεση κάποιων εργασιών όπως συντήρηση του οδικού, του αποχετευτικού και του δικτύου ύδρευσης. Τσάμπα υπαλλήλους της τεχνικής υπηρεσίας δημιουργεί δηλαδή. Τσάμπα εργάτες του Δήμου.. Οικονομική κρίση βλέπετε!
Ενώ αντίστοιχα τα χωριά από 500 έως 1000 άτομα θα εκπροσωπούνται με 3 τοπικούς συμβούλους αντίστοιχων αρμοδιοτήτων και από 1000 άτομα και πάνω θα εκπροσωπούνται με τον καταπληκτικό αριθμό των 5 ολόκληρων ανθρώπων με χέρια και με πόδια… Τα μέλη των τοπικών συμβουλίων θα εκλέγονται με λίστα που θα προτείνει ο υποψήφιος δήμαρχος και με πλειοψηφικό σύστημα.
Ο εκάστοτε δήμαρχος μετατρέπεται στον απόλυτο άρχοντα του εκάστοτε τόπου που ενώ με τον Καποδίστρια αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσαν να μοιράσουν 2 γαϊδάρων άχυρα τώρα με το Καλλικράτη και με αυξημένες αρμοδιότητες θα οδηγήσουν την Νάξο σε τόπους χλοερούς και ήρεμους. Οι πελατειακές σχέσεις και οι επαρχιώτικές δοσοληψίες σε όλη τους την διάσταση. Η αλαζονεία και η αμετροέπεια του παντογνώστη σοφού δεν αντιμετωπίζεται όταν αυτός είναι και θεσμικά κατοχυρωμένος
Ο υπέρ-δήμαρχος ορίζει και προεδρεύει της εκτελεστικής επιτροπής, η οποία συγκροτείται, από τους τοπικούς και θεματικούς αντιδημάρχους και τα μέλη της δημαρχιακής επιτροπής. Παρουσιάζει τις προγραμματικές του θέσεις στο δημοτικό συμβούλιο και αυτό εκτελεί. Η γραφειοκρατία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο. Καμία πρωτοβουλία καμία παρεκτροπή από το πρόγραμμα.
Το εκλογικό σύστημα,50%+1 απολύτως πλειοψηφικό, αποκλείει την έκφραση της όποιας αυτόνομης ομάδας στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς. Δεν υπάρχει δυνατότητα σχεδόν για καμία ομάδα ή κίνημα πολιτών να διεκδικήσει, αν το επιθυμεί, όχι εκπροσώπηση αλλά ούτε καν συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές, λόγω και του απαιτούμενου αριθμού υποψηφίων στα ψηφοδέλτια. Έτσι τα 3/5 των εδρών τα παίρνει ο πρώτος συνδυασμός.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο δήμαρχος Νάξου κ. Μαράκης δήλωσε ότι είναι μόνος στην πολιτική αρένα!!!κάτι ήξερε ο άνθρωπος
Η απλή αναλογική αποτελεί αριστερή ιδιοτροπία και ρητορική!
Το χειρότερο όλων όμως είναι η μετατροπή του υπέρ-δήμαρχου σε αμείλικτο φοροεισπράκτορα του ΦΠΑ. Μετά την αστυνομία το Ελληνικό κράτος αναβαθμίζει και την τοπική αυτοδιοίκηση σε εφοριακούς υπαλλήλους που για να επιβιώσουν θα πρέπει να εισπράττουν τον ΦΠΑ από τους δημότες. Αναρωτιέμαι αν κάθε φορά που κάποιος θα γνωμοδοτεί δημόσια ενάντια στον Δήμαρχο δεν θα έχει μπροστά στην πόρτα του καταστήματος του και ένα φοροεισπράκτορα του Δήμου.
Με τον Καλλικράτη όλο και λιγότεροι πολίτες θα ασχολούνται με τα κοινά. Ακόμα περισσότεροι ειδήμονες και επαΐοντες θα αποφασίζουν για εμάς. Ακόμα μια φορά η αλλαγή των θεσμών γίνεται από τα πάνω πρόχειρα και βιαστικά στο όνομα και εγώ δεν ξέρω ποιάς λογικής χωρίς στόχο και προοπτική.
Ήδη οι πρώτες δηλώσεις των «έμπειρων»(;) τέως δημάρχων άρχισαν να «φιλοξενούνται» στο τοπικό τύπο. Ήδη η προπαγάνδα του υπέρ-άνθρωπου δημάρχου αρχίζει να διοχετεύεται στην Ναξιακή κοινωνία. Αν τα χωριά είχαν γραφτεί στα παλαιότερα των υποδημάτων των τοπικών ταγών τώρα θα δεχτούν το οριστικό κτύπημα από τον Καλλικράτη. Η τοπική αυτοδιοίκηση μετατρέπεται και τυπικά σε στυγνή διοίκηση των τοπικών κοινοτήτων.
Η συγκέντρωση όλο και περισσότερης εξουσίας στα χέρια όλο και λιγότερων αρχόντων ποτέ δεν εξυπηρέτησε τις τοπικές κοινωνίες αλλά λίγους και τα συμφέροντα τους .Η ολιγαρχία έχει συγκεκριμένη δομή και απόλυτα χαρακτηριστικά…όπως λέμε δηλαδή ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Μάλλον ΚΑΛΟΚΡΑΤΗΣ έπρεπε να λέγεται ο κάλος-του κράτους
Ένα πάθος που καλλιεργείται και μαθαίνεται μόνο με την άνευ όρων συμμετοχή όλων στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και δεν εκχωρείται σε αντιπροσώπους. Συμμετέχοντας σε αυτές τις διαδικασίες εξουσίας, μαθαίνουμε να συζητάμε να αναρωτιόμαστε και να ανακαλύπτουμε λύσεις για όσα θέματα αφορούν την κοινότητα στην οποία ανήκουμε.
Αναγκαία λοιπόν συνθήκη για την λειτουργία της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή όλων των πολιτών ή όσων πολιτών επιθυμούν να ασχοληθούν με τα κοινά. Κυριολεκτικά δηλαδή η κοινωνία συγκροτεί και αποτελεί το κράτος και όχι το κράτος να υποκαθιστά την κοινωνία όπως συμβαίνει στις κάθετα ιεραρχημένες καπιταλιστικές κοινωνίες.
Σε αυτήν την συγκρότηση του κράτους από τα κάτω, από την βάση, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να διαδραματίζει. Δυστυχώς όμως απέχουμε πολύ από κάτι τέτοιο…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο «Καποδίστριας» όπου αφαίρεσε τις όποιες αρμοδιότητες των κοινοτήτων είχαν απομείνει και τις παραχώρησε στους Δημάρχους και στους Νομάρχες συγκεντρώνοντας τις αρμοδιότητες σε όλο και λιγότερους κρατικούς λειτουργούς.
Η νέο-εκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χωρίς να έχει προχωρήσει σε μία αξιολόγηση του Καποδίστρια χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί την μετάβαση από τον Καποδίστρια στον Καλλικράτη χωρίς να ορίζει αρμοδιότητες και κυρίως χωρίς να έχει λάβει υπόψη της τις τοπικές κοινωνίες περιγράφει εξονυχιστικά το πώς θα εκλέγονται τα πολιτικά όργανα και ποια θα είναι αυτά. Λες και ο τίτλος του εκάστοτε αιρετού αρκεί για να μας διοικήσει.
Απόρροια αυτής της προχειρότητας και του συγκεντρωτισμού είναι το γεγονός ότι τα χωριά κάτω των 500 κατοίκων (τα περισσότερα χωριά της Νάξου δηλαδή) θα εκπροσωπούνται από ένα τοπικό σύμβουλο ο οποίος θα έχει ως αρμοδιότητα την εκτέλεση κάποιων εργασιών όπως συντήρηση του οδικού, του αποχετευτικού και του δικτύου ύδρευσης. Τσάμπα υπαλλήλους της τεχνικής υπηρεσίας δημιουργεί δηλαδή. Τσάμπα εργάτες του Δήμου.. Οικονομική κρίση βλέπετε!
Ενώ αντίστοιχα τα χωριά από 500 έως 1000 άτομα θα εκπροσωπούνται με 3 τοπικούς συμβούλους αντίστοιχων αρμοδιοτήτων και από 1000 άτομα και πάνω θα εκπροσωπούνται με τον καταπληκτικό αριθμό των 5 ολόκληρων ανθρώπων με χέρια και με πόδια… Τα μέλη των τοπικών συμβουλίων θα εκλέγονται με λίστα που θα προτείνει ο υποψήφιος δήμαρχος και με πλειοψηφικό σύστημα.
Ο εκάστοτε δήμαρχος μετατρέπεται στον απόλυτο άρχοντα του εκάστοτε τόπου που ενώ με τον Καποδίστρια αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσαν να μοιράσουν 2 γαϊδάρων άχυρα τώρα με το Καλλικράτη και με αυξημένες αρμοδιότητες θα οδηγήσουν την Νάξο σε τόπους χλοερούς και ήρεμους. Οι πελατειακές σχέσεις και οι επαρχιώτικές δοσοληψίες σε όλη τους την διάσταση. Η αλαζονεία και η αμετροέπεια του παντογνώστη σοφού δεν αντιμετωπίζεται όταν αυτός είναι και θεσμικά κατοχυρωμένος
Ο υπέρ-δήμαρχος ορίζει και προεδρεύει της εκτελεστικής επιτροπής, η οποία συγκροτείται, από τους τοπικούς και θεματικούς αντιδημάρχους και τα μέλη της δημαρχιακής επιτροπής. Παρουσιάζει τις προγραμματικές του θέσεις στο δημοτικό συμβούλιο και αυτό εκτελεί. Η γραφειοκρατία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο. Καμία πρωτοβουλία καμία παρεκτροπή από το πρόγραμμα.
Το εκλογικό σύστημα,50%+1 απολύτως πλειοψηφικό, αποκλείει την έκφραση της όποιας αυτόνομης ομάδας στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς. Δεν υπάρχει δυνατότητα σχεδόν για καμία ομάδα ή κίνημα πολιτών να διεκδικήσει, αν το επιθυμεί, όχι εκπροσώπηση αλλά ούτε καν συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές, λόγω και του απαιτούμενου αριθμού υποψηφίων στα ψηφοδέλτια. Έτσι τα 3/5 των εδρών τα παίρνει ο πρώτος συνδυασμός.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο δήμαρχος Νάξου κ. Μαράκης δήλωσε ότι είναι μόνος στην πολιτική αρένα!!!κάτι ήξερε ο άνθρωπος
Η απλή αναλογική αποτελεί αριστερή ιδιοτροπία και ρητορική!
Το χειρότερο όλων όμως είναι η μετατροπή του υπέρ-δήμαρχου σε αμείλικτο φοροεισπράκτορα του ΦΠΑ. Μετά την αστυνομία το Ελληνικό κράτος αναβαθμίζει και την τοπική αυτοδιοίκηση σε εφοριακούς υπαλλήλους που για να επιβιώσουν θα πρέπει να εισπράττουν τον ΦΠΑ από τους δημότες. Αναρωτιέμαι αν κάθε φορά που κάποιος θα γνωμοδοτεί δημόσια ενάντια στον Δήμαρχο δεν θα έχει μπροστά στην πόρτα του καταστήματος του και ένα φοροεισπράκτορα του Δήμου.
Με τον Καλλικράτη όλο και λιγότεροι πολίτες θα ασχολούνται με τα κοινά. Ακόμα περισσότεροι ειδήμονες και επαΐοντες θα αποφασίζουν για εμάς. Ακόμα μια φορά η αλλαγή των θεσμών γίνεται από τα πάνω πρόχειρα και βιαστικά στο όνομα και εγώ δεν ξέρω ποιάς λογικής χωρίς στόχο και προοπτική.
Ήδη οι πρώτες δηλώσεις των «έμπειρων»(;) τέως δημάρχων άρχισαν να «φιλοξενούνται» στο τοπικό τύπο. Ήδη η προπαγάνδα του υπέρ-άνθρωπου δημάρχου αρχίζει να διοχετεύεται στην Ναξιακή κοινωνία. Αν τα χωριά είχαν γραφτεί στα παλαιότερα των υποδημάτων των τοπικών ταγών τώρα θα δεχτούν το οριστικό κτύπημα από τον Καλλικράτη. Η τοπική αυτοδιοίκηση μετατρέπεται και τυπικά σε στυγνή διοίκηση των τοπικών κοινοτήτων.
Η συγκέντρωση όλο και περισσότερης εξουσίας στα χέρια όλο και λιγότερων αρχόντων ποτέ δεν εξυπηρέτησε τις τοπικές κοινωνίες αλλά λίγους και τα συμφέροντα τους .Η ολιγαρχία έχει συγκεκριμένη δομή και απόλυτα χαρακτηριστικά…όπως λέμε δηλαδή ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Μάλλον ΚΑΛΟΚΡΑΤΗΣ έπρεπε να λέγεται ο κάλος-του κράτους
Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010
Συγνώμη ίμαι Γκάλος από Γκάνα
Όταν λοιπόν το κεφάλι μου είναι στραμμένο δεξιά και η «ματιά μου στα αριστερά»
Όταν και εγώ είμαι αντίθετος, αλλά, όχι και έτσι!
Όταν έχω δημοκρατική ρητορική και ολιγαρχική πρακτική!
Όταν το πρωί είμαι Δρ Τζέικλ και το βράδυ μίστερ Χάιντ και διαβάσω και κανένα μπλοκ όπου ο κάτοχος του όταν κοιτάει αριστερά έχει και το κεφάλι του στραμμένο αριστερά, τότε σοκάρομαι. Μπερδεύομαι και αντί για «Ελληνικός» χρησιμοποιώ την μητρική μου γλώσσα τα Γαλλικά όντας, βέβαια, στην Νάξο.
Απόρροια αυτής της ταραχής μου είναι ένα γεγονός όπου διαπιστώνω εκ των υστέρων ότι ενώ εγώ μιλάω καθαρά οι «άλλοι» δεν με κατανοούν. Ζητάω λοιπόν συγνώμη για την κακή χρήση της Ελληνικής γλώσσας, εγκό ίμαι γκαλλος.
Ξαναγράφω λοιπόν το κείμενο που δεν καταλάβατε στα Ελληνικά:
Η δική μου ένσταση λοιπόν έχει να κάνει με την άτονη και ελλιπή πολιτική απόχρωση της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην Κωμιακή. Σίγουρα δεν αποσαφηνίστηκε ότι, οι όποιες ορθολογικές προτάσεις ακούστηκαν στην εκδήλωση δεν ήταν στην πραγματικότητα, παρά «όνειρα θερινής νυκτός» και ότι για να εφαρμοστούν αυτές απαιτείται ένα άλλο πολιτικό σύστημα όπου οι απόψεις και οι προτάσεις του καθενός θα είχαν βαρύτητα.
Οι όποιες ορθολογικές και ανθρωποκεντρικές προτάσεις ακούστηκαν στην εκδήλωση, για να μπορέσουν να εφαρμοστούν απαιτείται και ένα ανάλογο πολιτικό ορθολογικό σύστημα διακυβέρνησης. Δεν μπορούμε να διαιωνίζουμε τις ψευδαισθήσεις και τις παγίδες που μεθοδευμένα στήνουν οι κυρίαρχοι και να διακατεχόμαστε από αυταπάτες ότι εμείς κάναμε το χρέος μας και είπαμε το «σωστό», χωρίς ίχνος πολιτικής κριτικής και διαύγειας
Το συμπέρασμα που βγήκε από την εκδήλωση ήταν: Οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά δεν αποτελούν πανάκεια για την προστασία του περιβάλλοντος. Απεναντίας η εξαρτημένη, πρόχειρη και βιαστική χρήση των ΑΠΕ από το Ελληνικό κράτος έρχεται να μεγεθύνει την ήδη καταγεγραμμένη καταστροφή του περιβάλλοντος.
ΜΕΤΑΦΡΑΖΩ
πανάκεια η [panákia] Ο27 : 1.φάρμακο που υποτίθεται ότι θεραπεύει κάθε ασθένεια. 2. (μτφ.) για ό,τι θεραπεύει, εξυγιαίνει, επανορθώνει κτλ. όλα τα κακώς έχοντα: Kανένα πολιτικό πρόγραμμα δεν αποτελεί την ~ των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων.
[λόγ. < ελνστ. πανάκεια, αρχ. Πανάκεια κόρη του θεού Ασκληπιού, προστάτη της ιατρικής]
ορθολογισμός ο [orθolojizmós] Ο17 : ρασιοναλισμός. 1. χαρακτηρισμός κάθε φιλοσοφικής θεωρίας που δέχεται ότι η δομή της πραγματικότητας είναι απόλυτα λογική και επομένως μπορεί να γίνει κατανοητή από τον άνθρωπο: Ο ~ του Nτεκάρτ. Mεταφυσικός / μαθηματικός ~. Γνωσιολογικός ~, που υποστηρίζει ότι κάθε βέβαιη γνώση προέρχεται από τη νόηση. ANT εμπειρισμός. Θεολογικός ~, που δε δέχεται καμία θρησκευτική διδασκαλία, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην ανθρώπινη λογική. 2α. πίστη, εμπιστοσύνη στον ορθό λόγο και αντίθεση σε κάθε μυστικισμό ή μεταφυσική: Ο ~ του 18ου αι. β. (μειωτ.) απόλυτος, ακραίος ορθολογισμός: Aνεπίτρεπτο πνεύμα ορθολογισμού στην αντιμετώπιση της πολιτιστικής παράδοσης.
[λόγ. φρ. ορθό(ς) λόγ(ος) (δες στο λόγος) -ισμός]
ανθρωποκεντρικός -ή -ό [anθropokendrikós] Ε1 : που αναφέρεται στον ανθρωποκεντρισμό: Aνθρωποκεντρική θεωρία / φιλοσοφία.
[λόγ. < γαλλ. anthropocentrique < anthropo- = ανθρωπο- + κέντρ(ον) -ique
= -ικός]
διαύγεια η [δiávjia] Ο27 : α. η κατάσταση αυτού που είναι διαυγής, που δεν είναι θολός: H ~ του νερού / της ατμόσφαιρας. β. (μτφ.) πνευματική καθαρότητα: Πνευματική ~ / ~ πνεύματος, για κπ. που έχει ακμαίες ή ακέραιες τις πνευματικές του λειτουργίες. Όταν είμαι κουρασμένος δεν έχω ~. Παρά τη μεγάλη ηλικία του έχει πλήρη ~. || σαφήνεια: Έθεσε το ζήτημα με απόλυτη ~.
[λόγ. < ελνστ. διαύγεια]
ψευδαίσθηση η [psevδésθisi] Ο33 : 1.(ψυχ.) το φαινόμενο κατά το οποίο, χωρίς να υπάρχει εξωτερικό ερέθισμα, σχηματίζεται στη συνείδησή μας μια μνημονική ή φανταστική παράσταση με τόση σαφήνεια και ζωηρότητα, ώστε να την αντιλαμβανόμαστε ως πραγματική• η αντίληψη πράγματος ή γεγονότος το οποίο δεν υπάρχει, η αντίληψη χωρίς εξωτερικό ερεθισμό: Οπτική / ακουστική / οσφρητική / απτική ~. Οι ψυχασθενείς που δεν ακούν έχουν συχνά ψευδαισθήσεις της ακοής. 2. (γενικότ.) ψευδής και αντίθετη προς την πραγματικότητα αντίληψη, εκτίμηση μιας κατάστασης• αυταπάτη: Zει με ψευδαισθήσεις. Tου καλλιεργούν την ~ ότι αυτός διευθύνει τα πάντα, για να τον χρησιμοποιούν καλύτερα. Είναι πραγματιστής γι΄ αυτό δεν έχει ψευδαισθήσεις.
[λόγ. ψευδ(ο)- + αίσθη(σις) -ση κατά το παραίσθησις]
αυταπάτη η [aftapáti] Ο30 : η πλάνη να πιστεύουμε ως πραγματικό ή δυνατό κτ. που μόνο ως σφοδρή επιθυμία μας υπάρχει• ψευδαίσθηση: Έχει / τρέφει τραγικές και επικίνδυνες αυταπάτες.
[λόγ. αυτ(ο)- + απάτη μτφρδ. αγγλ. self-deception]
αυταπατώμαι [aftapatóme] Ρ11 : εξαπατώ τον εαυτό μου, έχω αυταπάτες• απατώμαι, γελιέμαι.
[λόγ. αυταπάτ(η) -ώμαι κατά το σχ.: απάτη - απατώμαι]
μεθόδευση η [meθóδefsi] Ο33 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του μεθοδεύω: Aντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που μετατρέπουν τη μειοψηφία σε πλειοψηφία.
[λόγ. μεθοδεύ(ω) -σις > -ση] μεθοδεύω [meθoδévo] -ομαι Ρ5.1 : προετοιμάζω συστηματικά και πραγματοποιώ βαθμιαία κτ.: Φασιστικά στοιχεία μεθοδεύουν την κατάλυση της δημοκρατίας. Mεθόδευε από χρόνια την άνοδό του στην εξουσία. [λόγ. < ελνστ. μεθοδεύω `εξετάζω με μέθοδο΄]
διακατέχω [δiakatéxo] -ομαι Ρ πρτ. διακατείχα, παθ. πρτ. διακατεχόμουν : 1. για έντονο συναίσθημα που κυριεύει κπ.• κατέχω•: Mε διακατέχει (ο) φόβος / (η) αγωνία. Tο πλήθος διακατέχεται από ενθουσιασμό / από εκδικητική μανία. 2. (λόγ.) έχω κτ. στην απόλυτη εξουσία και κατοχή μου. [λόγ. < ελνστ. διακατέχω `κατέχω σταθερά΄]
Τελειώνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω στους «Λακεδαιμόνιους» ότι εγώ έγραψα {(και δεν είπα, μην με ταυτίζετε λοιπόν με όποιον θέλετε, αν και η ανωνυμία δεν είναι για εμένα προσωπικά πρόβλημα)} για τον νέο νόμο του ΠΑΣΟΚ που δόθηκε προς διαβούλευση στο διαδίκτυο μέχρι της 15-1-2010. Όμως το γεγονός ότι ταυτίζετε ένα αυταρχικό νόμο με όποιον τον κατακρίνει έχει πολλές ερμηνείες.
1) Ανοησία
2) Δόλο
3) Στείρο πολιτικό επαρχιωτισμό όπου δηλώνετε η πρόθεση κάποιων να κάνουν ομελέτα χωρίς όμως να σπάσουν τα αυγά. Αυτή η στάση ζωής μου φέρνει στο νου το βιβλίο του «Καννέτι» ‘Η ΤΥΦΛΩΣΗ΄ (ρουμάνος λογοτέχνης) στο βιβλίο αυτό λοιπόν περιγράφει διάφορους διανοούμενους και καλλιτέχνες όπου προβληματίζονται και τσακώνονται έντονα για τα δικά τους σοβαρά διαλεκτικά πολιτικά και καλλιτεχνικά προβλήματα και δεν παίρνουν χαμπάρι την άνοδο του Χίτλερ στην Γερμανία. Δεν έβλεπαν την πραγματικότητα δηλαδή αλλά προσπαθούσαν να την δικαιολογήσουν ή να την αρνηθούν
4) Την νιτσεϊκής φύσεως μνησικακία που περιγράφω στο κείμενο μου «ο καπιταλισμός σκοτώνει και τις προσωπικές μας σχέσεις»
5) Και τέλος μια ερώτηση: είναι απορροίας άξιον γιατί τα σχόλια αυτά δεν γράφτηκαν στο δικό μου μπλοκ και γράφτηκαν σε ένα άλλο; Γιατί έκανε τον κόπο αυτός που σχολίασε να μεταφέρει ολόκληρα κομμάτια από το άρθρο μου σε άλλο μπλοκ και δεν τα έγραψε κατευθείαν στον εχέφρων; Μήπως για λόγους ακροαματικότητας; Προκειμένου λοιπόν να «επιπλέουν» κάποιοι χρησιμοποιούν την δήθεν ακροαματικότητα που έχουν για να κυριαρχήσουν στο διαδίκτυο ρίχνοντας λάσπη; Εμένα προσωπικά αυτή η ενημέρωση που αποζητά την μεγάλη αναγνωσιμότητα δεν πρόκειται ποτέ να με καθορίσει. Είναι όμως για όλους έτσι;;;
Όταν και εγώ είμαι αντίθετος, αλλά, όχι και έτσι!
Όταν έχω δημοκρατική ρητορική και ολιγαρχική πρακτική!
Όταν το πρωί είμαι Δρ Τζέικλ και το βράδυ μίστερ Χάιντ και διαβάσω και κανένα μπλοκ όπου ο κάτοχος του όταν κοιτάει αριστερά έχει και το κεφάλι του στραμμένο αριστερά, τότε σοκάρομαι. Μπερδεύομαι και αντί για «Ελληνικός» χρησιμοποιώ την μητρική μου γλώσσα τα Γαλλικά όντας, βέβαια, στην Νάξο.
Απόρροια αυτής της ταραχής μου είναι ένα γεγονός όπου διαπιστώνω εκ των υστέρων ότι ενώ εγώ μιλάω καθαρά οι «άλλοι» δεν με κατανοούν. Ζητάω λοιπόν συγνώμη για την κακή χρήση της Ελληνικής γλώσσας, εγκό ίμαι γκαλλος.
Ξαναγράφω λοιπόν το κείμενο που δεν καταλάβατε στα Ελληνικά:
Η δική μου ένσταση λοιπόν έχει να κάνει με την άτονη και ελλιπή πολιτική απόχρωση της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην Κωμιακή. Σίγουρα δεν αποσαφηνίστηκε ότι, οι όποιες ορθολογικές προτάσεις ακούστηκαν στην εκδήλωση δεν ήταν στην πραγματικότητα, παρά «όνειρα θερινής νυκτός» και ότι για να εφαρμοστούν αυτές απαιτείται ένα άλλο πολιτικό σύστημα όπου οι απόψεις και οι προτάσεις του καθενός θα είχαν βαρύτητα.
Οι όποιες ορθολογικές και ανθρωποκεντρικές προτάσεις ακούστηκαν στην εκδήλωση, για να μπορέσουν να εφαρμοστούν απαιτείται και ένα ανάλογο πολιτικό ορθολογικό σύστημα διακυβέρνησης. Δεν μπορούμε να διαιωνίζουμε τις ψευδαισθήσεις και τις παγίδες που μεθοδευμένα στήνουν οι κυρίαρχοι και να διακατεχόμαστε από αυταπάτες ότι εμείς κάναμε το χρέος μας και είπαμε το «σωστό», χωρίς ίχνος πολιτικής κριτικής και διαύγειας
Το συμπέρασμα που βγήκε από την εκδήλωση ήταν: Οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά δεν αποτελούν πανάκεια για την προστασία του περιβάλλοντος. Απεναντίας η εξαρτημένη, πρόχειρη και βιαστική χρήση των ΑΠΕ από το Ελληνικό κράτος έρχεται να μεγεθύνει την ήδη καταγεγραμμένη καταστροφή του περιβάλλοντος.
ΜΕΤΑΦΡΑΖΩ
πανάκεια η [panákia] Ο27 : 1.φάρμακο που υποτίθεται ότι θεραπεύει κάθε ασθένεια. 2. (μτφ.) για ό,τι θεραπεύει, εξυγιαίνει, επανορθώνει κτλ. όλα τα κακώς έχοντα: Kανένα πολιτικό πρόγραμμα δεν αποτελεί την ~ των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων.
[λόγ. < ελνστ. πανάκεια, αρχ. Πανάκεια κόρη του θεού Ασκληπιού, προστάτη της ιατρικής]
ορθολογισμός ο [orθolojizmós] Ο17 : ρασιοναλισμός. 1. χαρακτηρισμός κάθε φιλοσοφικής θεωρίας που δέχεται ότι η δομή της πραγματικότητας είναι απόλυτα λογική και επομένως μπορεί να γίνει κατανοητή από τον άνθρωπο: Ο ~ του Nτεκάρτ. Mεταφυσικός / μαθηματικός ~. Γνωσιολογικός ~, που υποστηρίζει ότι κάθε βέβαιη γνώση προέρχεται από τη νόηση. ANT εμπειρισμός. Θεολογικός ~, που δε δέχεται καμία θρησκευτική διδασκαλία, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην ανθρώπινη λογική. 2α. πίστη, εμπιστοσύνη στον ορθό λόγο και αντίθεση σε κάθε μυστικισμό ή μεταφυσική: Ο ~ του 18ου αι. β. (μειωτ.) απόλυτος, ακραίος ορθολογισμός: Aνεπίτρεπτο πνεύμα ορθολογισμού στην αντιμετώπιση της πολιτιστικής παράδοσης.
[λόγ. φρ. ορθό(ς) λόγ(ος) (δες στο λόγος) -ισμός]
ανθρωποκεντρικός -ή -ό [anθropokendrikós] Ε1 : που αναφέρεται στον ανθρωποκεντρισμό: Aνθρωποκεντρική θεωρία / φιλοσοφία.
[λόγ. < γαλλ. anthropocentrique < anthropo- = ανθρωπο- + κέντρ(ον) -ique
= -ικός]
διαύγεια η [δiávjia] Ο27 : α. η κατάσταση αυτού που είναι διαυγής, που δεν είναι θολός: H ~ του νερού / της ατμόσφαιρας. β. (μτφ.) πνευματική καθαρότητα: Πνευματική ~ / ~ πνεύματος, για κπ. που έχει ακμαίες ή ακέραιες τις πνευματικές του λειτουργίες. Όταν είμαι κουρασμένος δεν έχω ~. Παρά τη μεγάλη ηλικία του έχει πλήρη ~. || σαφήνεια: Έθεσε το ζήτημα με απόλυτη ~.
[λόγ. < ελνστ. διαύγεια]
ψευδαίσθηση η [psevδésθisi] Ο33 : 1.(ψυχ.) το φαινόμενο κατά το οποίο, χωρίς να υπάρχει εξωτερικό ερέθισμα, σχηματίζεται στη συνείδησή μας μια μνημονική ή φανταστική παράσταση με τόση σαφήνεια και ζωηρότητα, ώστε να την αντιλαμβανόμαστε ως πραγματική• η αντίληψη πράγματος ή γεγονότος το οποίο δεν υπάρχει, η αντίληψη χωρίς εξωτερικό ερεθισμό: Οπτική / ακουστική / οσφρητική / απτική ~. Οι ψυχασθενείς που δεν ακούν έχουν συχνά ψευδαισθήσεις της ακοής. 2. (γενικότ.) ψευδής και αντίθετη προς την πραγματικότητα αντίληψη, εκτίμηση μιας κατάστασης• αυταπάτη: Zει με ψευδαισθήσεις. Tου καλλιεργούν την ~ ότι αυτός διευθύνει τα πάντα, για να τον χρησιμοποιούν καλύτερα. Είναι πραγματιστής γι΄ αυτό δεν έχει ψευδαισθήσεις.
[λόγ. ψευδ(ο)- + αίσθη(σις) -ση κατά το παραίσθησις]
αυταπάτη η [aftapáti] Ο30 : η πλάνη να πιστεύουμε ως πραγματικό ή δυνατό κτ. που μόνο ως σφοδρή επιθυμία μας υπάρχει• ψευδαίσθηση: Έχει / τρέφει τραγικές και επικίνδυνες αυταπάτες.
[λόγ. αυτ(ο)- + απάτη μτφρδ. αγγλ. self-deception]
αυταπατώμαι [aftapatóme] Ρ11 : εξαπατώ τον εαυτό μου, έχω αυταπάτες• απατώμαι, γελιέμαι.
[λόγ. αυταπάτ(η) -ώμαι κατά το σχ.: απάτη - απατώμαι]
μεθόδευση η [meθóδefsi] Ο33 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του μεθοδεύω: Aντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που μετατρέπουν τη μειοψηφία σε πλειοψηφία.
[λόγ. μεθοδεύ(ω) -σις > -ση] μεθοδεύω [meθoδévo] -ομαι Ρ5.1 : προετοιμάζω συστηματικά και πραγματοποιώ βαθμιαία κτ.: Φασιστικά στοιχεία μεθοδεύουν την κατάλυση της δημοκρατίας. Mεθόδευε από χρόνια την άνοδό του στην εξουσία. [λόγ. < ελνστ. μεθοδεύω `εξετάζω με μέθοδο΄]
διακατέχω [δiakatéxo] -ομαι Ρ πρτ. διακατείχα, παθ. πρτ. διακατεχόμουν : 1. για έντονο συναίσθημα που κυριεύει κπ.• κατέχω•: Mε διακατέχει (ο) φόβος / (η) αγωνία. Tο πλήθος διακατέχεται από ενθουσιασμό / από εκδικητική μανία. 2. (λόγ.) έχω κτ. στην απόλυτη εξουσία και κατοχή μου. [λόγ. < ελνστ. διακατέχω `κατέχω σταθερά΄]
Τελειώνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω στους «Λακεδαιμόνιους» ότι εγώ έγραψα {(και δεν είπα, μην με ταυτίζετε λοιπόν με όποιον θέλετε, αν και η ανωνυμία δεν είναι για εμένα προσωπικά πρόβλημα)} για τον νέο νόμο του ΠΑΣΟΚ που δόθηκε προς διαβούλευση στο διαδίκτυο μέχρι της 15-1-2010. Όμως το γεγονός ότι ταυτίζετε ένα αυταρχικό νόμο με όποιον τον κατακρίνει έχει πολλές ερμηνείες.
1) Ανοησία
2) Δόλο
3) Στείρο πολιτικό επαρχιωτισμό όπου δηλώνετε η πρόθεση κάποιων να κάνουν ομελέτα χωρίς όμως να σπάσουν τα αυγά. Αυτή η στάση ζωής μου φέρνει στο νου το βιβλίο του «Καννέτι» ‘Η ΤΥΦΛΩΣΗ΄ (ρουμάνος λογοτέχνης) στο βιβλίο αυτό λοιπόν περιγράφει διάφορους διανοούμενους και καλλιτέχνες όπου προβληματίζονται και τσακώνονται έντονα για τα δικά τους σοβαρά διαλεκτικά πολιτικά και καλλιτεχνικά προβλήματα και δεν παίρνουν χαμπάρι την άνοδο του Χίτλερ στην Γερμανία. Δεν έβλεπαν την πραγματικότητα δηλαδή αλλά προσπαθούσαν να την δικαιολογήσουν ή να την αρνηθούν
4) Την νιτσεϊκής φύσεως μνησικακία που περιγράφω στο κείμενο μου «ο καπιταλισμός σκοτώνει και τις προσωπικές μας σχέσεις»
5) Και τέλος μια ερώτηση: είναι απορροίας άξιον γιατί τα σχόλια αυτά δεν γράφτηκαν στο δικό μου μπλοκ και γράφτηκαν σε ένα άλλο; Γιατί έκανε τον κόπο αυτός που σχολίασε να μεταφέρει ολόκληρα κομμάτια από το άρθρο μου σε άλλο μπλοκ και δεν τα έγραψε κατευθείαν στον εχέφρων; Μήπως για λόγους ακροαματικότητας; Προκειμένου λοιπόν να «επιπλέουν» κάποιοι χρησιμοποιούν την δήθεν ακροαματικότητα που έχουν για να κυριαρχήσουν στο διαδίκτυο ρίχνοντας λάσπη; Εμένα προσωπικά αυτή η ενημέρωση που αποζητά την μεγάλη αναγνωσιμότητα δεν πρόκειται ποτέ να με καθορίσει. Είναι όμως για όλους έτσι;;;
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
Κωμιακή: Η απομάγευση των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταϊκών
Πολύς κόσμος παρακολούθησε την συζήτηση- ενημέρωση που συν-διοργάνωσαν η ΠΕΚΙΝ και ο ΠΟΔΔ στην Κωμιακή, την Κυριακή 31-1-2010. Σε γενικές γραμμές ήταν μια καλή εκδήλωση όπου αποσαφηνίστηκε τόσο η αντισυνταγματικότητα του νέου νόμου που προωθεί το ΠΑΣΟΚ όσο και η καταστροφική «πραγματικότητα» των Αιολικών πάρκων.
Οι προσκεκλημένοι ομιλητές, κύριοι Θεωνάς και Μαβής, προσπάθησαν με τεχνοκρατικό τρόπο να «αποδείξουν» ότι η πολιτική που ακολουθούν τα 2 μεγάλα κόμματα εξουσίας είναι καταστροφική τόσο για το περιβάλλον όσο και για τις τοπικές κοινωνίες. «Δεν τους βγαίνουν οι υπολογισμοί όπως και να τα μετρήσουν», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ Μαβής.
Ο δε κύριος Ιάκωβος Γιακουμής φανερά αμήχανος και «εκτός κλίματος» δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει την ασίγαστη εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η 40λεπτη κενολογία του, που μας κούρασε χωρίς να μας πει τίποτα, θα μπορούσε με λίγες λέξεις να συμπυκνωθεί στα εξής: οι ανεμογεννήτριες, τα φωτοβολταϊκά, τα γεωθερμικά κλπ, γενικά και αόριστα, θα μπορούσαν να ήταν μια κάποια λύση, για τις κοινωνίες και το περιβάλλον, αν ο καπιταλισμός δεν τις χρησιμοποιούσε σαν όχημα για να εμπορευματοποιήσει, τον αέρα, την θάλασσα και τον ήλιο.
Δυστυχώς όμως, όλες οι ιδεατές και πρωτοπόρες χρήσεις των ΑΠΕ θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους των πολυεθνικών. Ατυχώς εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε τις επιδοτήσεις τους ενώ απαιτούν από εμάς να μην εναντιωνόμαστε όταν τους χαρίζει το κράτος την δημόσια γη, τα ποτάμια και τα δάση. Απαιτούν από εμάς να χρηματοδοτούμε τις υποδομές της ΔΕΗ για να τις εκμεταλλεύονται οι μεγάλες εταιρείες.
Εν κατακλείδι υποθηκεύουν το μέλλον μας και κάθε πρωτογενή παραγωγική δραστηριότητα, καταστρέφουν την βιοποικιλότητα με ότι αυτή η καταστροφή σημαίνει, ενώ θα αυξηθεί ο λογαριασμός, που πληρώνουμε στην ΔΕΗ. Κυρίως όμως απαιτούν την συναίνεση μας με χαμόγελο και υποταγή. Όπως έγραψα παραπάνω ο κ Γιακουμής μίλησε για ορθολογική χρήση των ΑΠΕ κλείνοντας πονηρά το μάτι στα πεπραγμένα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και παραγνωρίζοντας την πραγματικότητα γύρω του. Προφανώς η πολιτική τού καριέρα δεν του επιτρέπει τέτοια «οπτική» και τέτοιο λόγο.
Η δική μου ένσταση λοιπόν έχει να κάνει με την άτονη και ελλιπή πολιτική απόχρωση της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην Κωμιακή. Σίγουρα δεν αποσαφηνίστηκε ότι, οι όποιες ορθολογικές προτάσεις ακούστηκαν στην εκδήλωση δεν ήταν στην πραγματικότητα, παρά «όνειρα θερινής νυκτός» και ότι για να εφαρμοστούν αυτές απαιτείται ένα άλλο πολιτικό σύστημα όπου οι απόψεις και οι προτάσεις του καθενός θα είχαν βαρύτητα.
Οι όποιες ορθολογικές και ανθρωποκεντρικές προτάσεις ακούστηκαν στην εκδήλωση, για να μπορέσουν να εφαρμοστούν απαιτείται και ένα ανάλογο πολιτικό ορθολογικό σύστημα διακυβέρνησης. Δεν μπορούμε να διαιωνίζουμε τις ψευδαισθήσεις και τις παγίδες που μεθοδευμένα στήνουν οι κυρίαρχοι και να διακατεχόμαστε από αυταπάτες ότι εμείς κάναμε το χρέος μας και είπαμε το «σωστό», χωρίς ίχνος πολιτικής κριτικής και διαύγειας.
Δεν είπαμε την γνώμη μας στην Βουλή και στο υπουργείο περιβάλλοντος αλλά σε καθημερινούς πολίτες, σε μια αίθουσα, στην παγωμένη Κωμιακή. Ακόμα και στην βουλή να εκστομίζαμε την γνώμη μας, δεν θα «έτρεχε» τίποτα. Άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις. Δεν μπορούμε λοιπόν σε μια πολιτική εκδήλωση να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι δεν συμμετέχουμε στα κέντρα λήψης αποφάσεων και να αφήνουμε να πλανιέται η ιδέα ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν αυτές οι επιθυμίες μας σήμερα.
Δεν επιτρέπεται να εθελοτυφλούμε μπροστά στην πραγματικότητα, που μας επιβάλλουν οι κυρίαρχοι ερήμην μας. Και η πραγματικότητα είναι ότι η Νάξος έχει μπει στο σκόπευτρο των πολυεθνικών που συνεπικουρούμενες από τον νέο νόμο αλλά και από το χωροταξικό για τις ΑΠΕ του κ. Σουφλιά, θα καταστρέψουν όσα μπορούν, προκειμένου να κερδίσουν χρήματα και τίποτα άλλο.
Δεν μπορούμε να αγνοούμε τις μυστικές διαβουλεύσεις των Δημάρχων με τις εκάστοτε εταιρείες. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ορθολογικές χρήσεις των ΑΠΕ σε ένα ανορθολογικό σύστημα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για δικαιοσύνη, οικολογία και ανθρωποκεντρισμό όταν έχουμε ταυτίσει τις τοπικές κοινωνίες με την τοπική αυτοδιοίκηση και τους ΟΤΑ με τον εκάστοτε Δήμαρχο.
Δεν μπορούμε τέλος να κλείνουμε τα μάτια στους αυταρχικούς νόμους και στις απάνθρωπες πρακτικές του συστήματος και να βαυκαλιζόμαστε με τις σκέψεις και τις προτάσεις μας. Είναι αυταπάτη να μιλάμε για τις ΑΠΕ χωρίς να ασκούμε κριτική στις προθέσεις και στις πράξεις του πολιτικού συστήματος και να εκστομίζουμε ιδεατές προτάσεις σε ένα κοινό, που την επόμενη στιγμή θα «ξεχάσει» όσα ειπώθηκαν, με την προπαγάνδα των ΜΜΕ.
Πρέπει να είμαστε διάφανοι και καθαροί αν θέλουμε να καθαρίσουμε την ομίχλη που μεθοδευμένα ρίχνουν οι κυρίαρχοι γύρω από το ενεργειακό ζήτημα.
Το συμπέρασμα που βγήκε από την εκδήλωση ήταν: Οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά δεν αποτελούν πανάκεια για την προστασία του περιβάλλοντος. Απεναντίας η εξαρτημένη, πρόχειρη και βιαστική χρήση των ΑΠΕ από το Ελληνικό κράτος έρχεται να μεγεθύνει την ήδη καταγεγραμμένη καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οι ανησυχίες των σκεπτόμενων πολιτών σε παγκόσμιο επίπεδο πλέον είναι πραγματικές και ρεαλιστικές! Η δημοσιοποίηση των μυστικών διαβουλεύσεων εδραιώνει τις υποψίες του κόσμου για διαπλοκή και συμφέροντα, επιβεβαιώνοντας την επιτακτική ανάγκη να παγώσουν οι διαδικασίες έγκρισης ή διαπραγμάτευσης των δημοτικών αρχών με τους επενδυτές.
Οι προσκεκλημένοι ομιλητές, κύριοι Θεωνάς και Μαβής, προσπάθησαν με τεχνοκρατικό τρόπο να «αποδείξουν» ότι η πολιτική που ακολουθούν τα 2 μεγάλα κόμματα εξουσίας είναι καταστροφική τόσο για το περιβάλλον όσο και για τις τοπικές κοινωνίες. «Δεν τους βγαίνουν οι υπολογισμοί όπως και να τα μετρήσουν», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ Μαβής.
Ο δε κύριος Ιάκωβος Γιακουμής φανερά αμήχανος και «εκτός κλίματος» δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει την ασίγαστη εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η 40λεπτη κενολογία του, που μας κούρασε χωρίς να μας πει τίποτα, θα μπορούσε με λίγες λέξεις να συμπυκνωθεί στα εξής: οι ανεμογεννήτριες, τα φωτοβολταϊκά, τα γεωθερμικά κλπ, γενικά και αόριστα, θα μπορούσαν να ήταν μια κάποια λύση, για τις κοινωνίες και το περιβάλλον, αν ο καπιταλισμός δεν τις χρησιμοποιούσε σαν όχημα για να εμπορευματοποιήσει, τον αέρα, την θάλασσα και τον ήλιο.
Δυστυχώς όμως, όλες οι ιδεατές και πρωτοπόρες χρήσεις των ΑΠΕ θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους των πολυεθνικών. Ατυχώς εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε τις επιδοτήσεις τους ενώ απαιτούν από εμάς να μην εναντιωνόμαστε όταν τους χαρίζει το κράτος την δημόσια γη, τα ποτάμια και τα δάση. Απαιτούν από εμάς να χρηματοδοτούμε τις υποδομές της ΔΕΗ για να τις εκμεταλλεύονται οι μεγάλες εταιρείες.
Εν κατακλείδι υποθηκεύουν το μέλλον μας και κάθε πρωτογενή παραγωγική δραστηριότητα, καταστρέφουν την βιοποικιλότητα με ότι αυτή η καταστροφή σημαίνει, ενώ θα αυξηθεί ο λογαριασμός, που πληρώνουμε στην ΔΕΗ. Κυρίως όμως απαιτούν την συναίνεση μας με χαμόγελο και υποταγή. Όπως έγραψα παραπάνω ο κ Γιακουμής μίλησε για ορθολογική χρήση των ΑΠΕ κλείνοντας πονηρά το μάτι στα πεπραγμένα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και παραγνωρίζοντας την πραγματικότητα γύρω του. Προφανώς η πολιτική τού καριέρα δεν του επιτρέπει τέτοια «οπτική» και τέτοιο λόγο.
Η δική μου ένσταση λοιπόν έχει να κάνει με την άτονη και ελλιπή πολιτική απόχρωση της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην Κωμιακή. Σίγουρα δεν αποσαφηνίστηκε ότι, οι όποιες ορθολογικές προτάσεις ακούστηκαν στην εκδήλωση δεν ήταν στην πραγματικότητα, παρά «όνειρα θερινής νυκτός» και ότι για να εφαρμοστούν αυτές απαιτείται ένα άλλο πολιτικό σύστημα όπου οι απόψεις και οι προτάσεις του καθενός θα είχαν βαρύτητα.
Οι όποιες ορθολογικές και ανθρωποκεντρικές προτάσεις ακούστηκαν στην εκδήλωση, για να μπορέσουν να εφαρμοστούν απαιτείται και ένα ανάλογο πολιτικό ορθολογικό σύστημα διακυβέρνησης. Δεν μπορούμε να διαιωνίζουμε τις ψευδαισθήσεις και τις παγίδες που μεθοδευμένα στήνουν οι κυρίαρχοι και να διακατεχόμαστε από αυταπάτες ότι εμείς κάναμε το χρέος μας και είπαμε το «σωστό», χωρίς ίχνος πολιτικής κριτικής και διαύγειας.
Δεν είπαμε την γνώμη μας στην Βουλή και στο υπουργείο περιβάλλοντος αλλά σε καθημερινούς πολίτες, σε μια αίθουσα, στην παγωμένη Κωμιακή. Ακόμα και στην βουλή να εκστομίζαμε την γνώμη μας, δεν θα «έτρεχε» τίποτα. Άλλοι παίρνουν τις αποφάσεις. Δεν μπορούμε λοιπόν σε μια πολιτική εκδήλωση να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι δεν συμμετέχουμε στα κέντρα λήψης αποφάσεων και να αφήνουμε να πλανιέται η ιδέα ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν αυτές οι επιθυμίες μας σήμερα.
Δεν επιτρέπεται να εθελοτυφλούμε μπροστά στην πραγματικότητα, που μας επιβάλλουν οι κυρίαρχοι ερήμην μας. Και η πραγματικότητα είναι ότι η Νάξος έχει μπει στο σκόπευτρο των πολυεθνικών που συνεπικουρούμενες από τον νέο νόμο αλλά και από το χωροταξικό για τις ΑΠΕ του κ. Σουφλιά, θα καταστρέψουν όσα μπορούν, προκειμένου να κερδίσουν χρήματα και τίποτα άλλο.
Δεν μπορούμε να αγνοούμε τις μυστικές διαβουλεύσεις των Δημάρχων με τις εκάστοτε εταιρείες. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ορθολογικές χρήσεις των ΑΠΕ σε ένα ανορθολογικό σύστημα. Δεν μπορούμε να μιλάμε για δικαιοσύνη, οικολογία και ανθρωποκεντρισμό όταν έχουμε ταυτίσει τις τοπικές κοινωνίες με την τοπική αυτοδιοίκηση και τους ΟΤΑ με τον εκάστοτε Δήμαρχο.
Δεν μπορούμε τέλος να κλείνουμε τα μάτια στους αυταρχικούς νόμους και στις απάνθρωπες πρακτικές του συστήματος και να βαυκαλιζόμαστε με τις σκέψεις και τις προτάσεις μας. Είναι αυταπάτη να μιλάμε για τις ΑΠΕ χωρίς να ασκούμε κριτική στις προθέσεις και στις πράξεις του πολιτικού συστήματος και να εκστομίζουμε ιδεατές προτάσεις σε ένα κοινό, που την επόμενη στιγμή θα «ξεχάσει» όσα ειπώθηκαν, με την προπαγάνδα των ΜΜΕ.
Πρέπει να είμαστε διάφανοι και καθαροί αν θέλουμε να καθαρίσουμε την ομίχλη που μεθοδευμένα ρίχνουν οι κυρίαρχοι γύρω από το ενεργειακό ζήτημα.
Το συμπέρασμα που βγήκε από την εκδήλωση ήταν: Οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά δεν αποτελούν πανάκεια για την προστασία του περιβάλλοντος. Απεναντίας η εξαρτημένη, πρόχειρη και βιαστική χρήση των ΑΠΕ από το Ελληνικό κράτος έρχεται να μεγεθύνει την ήδη καταγεγραμμένη καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οι ανησυχίες των σκεπτόμενων πολιτών σε παγκόσμιο επίπεδο πλέον είναι πραγματικές και ρεαλιστικές! Η δημοσιοποίηση των μυστικών διαβουλεύσεων εδραιώνει τις υποψίες του κόσμου για διαπλοκή και συμφέροντα, επιβεβαιώνοντας την επιτακτική ανάγκη να παγώσουν οι διαδικασίες έγκρισης ή διαπραγμάτευσης των δημοτικών αρχών με τους επενδυτές.
ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ
Έχει περάσει περίπου ενάμισης χρόνος από την παρουσίαση στο Χαλκί που οργάνωσε ο δήμος Δρυμαλίας με τον πλασιέ της εταιρείας αιολικής ενέργειας EOLFI. Είναι γνωστό ότι η συγκεκριμένη εταιρεία έχει πλέον εξαγοραστεί από την αμερικανικών συμφερόντων VEOLIA στην οποία συμμετέχει και ο όμιλος Βγενόπουλου. Η τότε EOLFI λοιπόν είχε προτείνει την εγκατάσταση 110 ανεμογεννητριών κατά μήκος της κορυφογραμμής του νησιού.
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι. Ήδη λειτουργεί το πρώτο αιολικό πάρκο του νησιού στην Κόρωνο με 9 ανεμογεννήτριες παρά τις αντιδράσεις συντοπιτών μας και την προσφυγή τους στο ΣτΕ που θα εκδικαστεί τον Απρίλιο. Επίσης, τέσσερεις αιτήσεις για αιολικά πάρκα έχουν κατατεθεί στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, ενώ ο δήμαρχος Δρυμαλίας, καθ’ ομολογίαν του, συνομιλεί με τον Κοπελούζο.
Εν τω μεταξύ, η προπαγάνδα υπέρ των αιολικών πάρκων έχει φουντώσει για τα καλά. Το παραπλανητικό ερώτημα αν είναι κανείς υπέρ ή κατά των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δίνει και παίρνει ενώ το πραγματικό ζήτημα, δηλαδή ο τρόπος που θα εφαρμοστούν και οι συνέπειές του αποκρύπτονται.
Κύκλοι επιστημόνων, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα περισσότερα πολιτικά κόμματα και πολλές οικολογικές οργανώσεις όπως η Greenpeace τάσσονται αναφανδόν υπέρ της αιολικής ενέργειας, έστω και με κάποιες διαφοροποιήσεις, και προβάλλουν την πράσινη ανάπτυξη σαν την μοναδική διέξοδο τόσο από την καταστροφή του πλανήτη όσο και από την οικονομική κρίση.
Γι’ αυτό μας πλασάρουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) σαν οικολογικές με μοναδικό κριτήριο ότι χρησιμοποιούν σαν καύσιμο τον ήλιο, τον άνεμο και το νερό. Όμως αλήθεια, τα τεράστια υδροηλεκτρικά φράγματα που αλλάζουν τις κοίτες των ποταμών και καταβυθίζουν ολόκληρες περιοχές, οι γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες και τα υπερμεγέθη αιολικά πάρκα τι σχέση έχουν με την οικολογία;
Όταν μάλιστα για την εγκατάστασή τους απαιτείται η διάνοιξη λεωφόρων σε παρθένες περιοχές, η αποψίλωση δασικών εκτάσεων, η ισοπέδωση βουνοκορφών και η καταστροφή της βιοποικιλότητας σε περιοχές εκατοντάδων έως και χιλιάδων στρεμμάτων;
Προκειμένου να διαμορφωθεί ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον έχουν ανακηρύξει τις ΑΠΕ σε μύθο που θα σώσει τον πλανήτη από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και αποσιωπούνται διάφορα δεδομένα και στοιχεία ώστε να διαμορφωθεί συναίνεση και να αποσοβηθούν ενδεχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις στα σχέδια των εταιρειών. Μόνο κάποιος τρελός ή γιαλαντζί οικολόγος θα έλεγε «όχι» στην καθαρή ενέργεια.
Ωστόσο από όλες τις δραστηριότητες που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου (μεταφορές, θέρμανση κτιρίων κλπ), μόνο το 20% αντιστοιχεί στην ηλεκτρική ενέργεια και από αυτό μόνο το 25% μπορεί να αξιοποιηθεί από ΑΠΕ, εκ των οποίων το μεγαλύτερο κομμάτι προέρχεται από υδροηλεκτρικά. Με λίγα λόγια η συμβολή των ΑΠΕ στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα είναι απειροελάχιστη.
Ειδικά για τα αιολικά πάρκα η αποτελεσματικότητά τους είναι ακόμη μικρότερη αν συνυπολογίσει κανείς τη διαδικασία παραγωγής και εγκατάστασής τους. Τα 500 και πλέον κυβικά μπετόν που χρειάζεται κάθε ανεμογεννήτρια για να ριζώσει είναι ιδιαίτερα ρυπογόνα, αφού συγκεκριμένα το τσιμέντο συμβάλλει τα μάλα στην αύξηση των εκπομπών διοξειδίου, για να αναφερθούμε σε μία μόνο εφαρμογή από αυτές που απαιτούνται.
Στην ουσία δεν μιλάμε εδώ για οικολογία αλλά για πολιτική οικονομία. Ένας ανελέητος ανταγωνισμός μαίνεται ανάμεσα στις πολυεθνικές που λυμαίνονται τον τομέα της ενέργειας για το ποιος θα κατακτήσει τα νέα παρθένα εδάφη του φυσικού κόσμου μετατρέποντάς τα σε απέραντα πεδία κερδοφορίας.
Από κοντά, μικρές και μεγάλες κατασκευαστικές και εργολάβοι δημοσίων έργων που συστήνουν ομίλους και πλασάρονται σαν οι αξιόπιστοι εταίροι των μεγάλων αφεντικών. Εδώ μιλάμε για επενδύσεις με εξασφαλισμένο κέρδος με χρονικό ορίζοντα απόσβεσης τα 4 με 7 χρόνια, χωρίς να συνυπολογίσουμε την επιδότηση της Ε.Ε. και του ελληνικού κράτους που αγγίζει πολλές φορές και το 70%.
Όσο γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι με την διάδοση των ΑΠΕ θα κλείσουν σταδιακά οι ρυπογόνες μονάδες λιγνίτη ή λιθάνθρακα, τι να πούμε; Ακόμα και σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Γερμανία και η Δανία με υψηλό, υποτίθεται, δείκτη περιβαλλοντικής ευαισθησίας και με ευρεία χρήση των ΑΠΕ, κανένα θερμοηλεκτρικό ή πυρηνικό εργοστάσιο δεν έχει κλείσει.
Το αντίθετο μάλιστα, το πυρηνικό λόμπι παραμένει ισχυρό και όχι μόνο προπαγανδίζει την «καθαρή» και «αξιόπιστη» πυρηνική ενέργεια αλλά προετοιμάζει νέα πυρηνικά εργοστάσια στα Βαλκάνια. Παράλληλα, σύμφωνα με την Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας, μέχρι το 2030 η ηλεκτροπαραγωγή από γαιάνθρακες θα ξεπεράσει το 40% που είναι σήμερα. Από την ίδια υπηρεσία θεωρείται δεδομένο ότι οι ΑΠΕ λόγω της αστάθειας στην παραγωγή ρεύματος δεν μπορούν παρά να είναι συμπληρωματικές και είναι αδύνατο να καλύψουν τις σύγχρονες ενεργειακές ανάγκες.
Θα αναρωτηθεί κανείς τώρα, γιατί επιμένουν τόσο πολύ στις ΑΠΕ και δη στα αιολικά πάρκα, και με ποιο σκεπτικό η πολύφερνη υπουργός περιβάλλοντος πρότεινε την αύξηση της συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό ισοζύγιο από το 20% σε 40% μέχρι το 2020; Γιατί τα αιολικά ανακηρύσσονται σε έργα δημοσίου συμφέροντος με απόλυτη προτεραιότητα πάνω από άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες;
Το κεφάλαιο ΑΠΕ δεν μπορούμε να το δούμε έξω από το συνολικότερο ενεργειακό ζήτημα και τις παραμέτρους του, τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, τους πολέμους για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων ώστε να συνεχίσει αυτή η φρενήρης ανάπτυξη, να διαιωνίζεται ένα σύστημα που παράγει πλούτο και ευδαιμονία για τους λίγους και αποκλεισμό, πείνα, φτώχια, εξαθλίωση για τους πολλούς.
Το σημερινό αδιέξοδο και η περιβαλλοντική καταστροφή που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα αυτού του συστήματος και καμιά διάσκεψη (στο Κιότο ή στην Κοπεγχάγη) δεν πρόκειται να αντιστρέψει το κλίμα.
Ο χρυσός αιώνας του πετρελαίου έρχεται σιγά -σιγά στο τέλος του όμως οι βασικοί παίκτες (κράτη, ιδιώτες και επιχειρηματικοί κολοσσοί) συνεχίζουν να επιβάλουν τους όρους τους, να τρομοκρατούν και να σπέρνουν την μόλυνση και τα απόβλητά τους παντού, την ίδια ώρα που επενδύουν στην πράσινη ενέργεια.
Τα αφεντικά των πετροχημικών, του φυσικού αερίου και των εταιρειών πυρηνικής ενέργειας είναι οι ίδιοι που παίζουν και στον τομέα της πράσινης ενέργειας. Εμπιστευόμαστε δηλαδή ότι θα λύσουν το πρόβλημα αυτοί που το δημιούργησαν και μάλιστα με τις ίδιες λογικές και για τον ίδιο σκοπό, αυτόν του κέρδους;
Η πίεση για την εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών πάρκων θα είναι από δω και πέρα μεγάλη, όχι μόνο γιατί είναι απόλυτη προτεραιότητα του ελληνικού κράτους, αλλά κυρίως γιατί αποτελούν κομβικό σημείο στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση στον τομέα της ενέργειας, ζωτικό στοιχείο για την λειτουργία και την κίνηση του κεφαλαίου και για την συσσώρευση του πλούτου.
Όλα αυτά, φυσικά, καθόλου δεν έχουν να κάνουν ούτε με τις τοπικές ανάγκες ούτε με την προστασία του περιβάλλοντος και σίγουρα θα υποβαθμίσουν την καθημερινότητά μας με ακριβότερα τιμολόγια και με την καταστροφή του τόπου. Σε λίγο μάλιστα, μετά την διοικητική μεταρρύθμιση που θα συγκεντροποιήσει περισσότερο την εξουσία δεν θα χρειάζονται καν την συγκατάθεσή μας. Και όλα αυτά για τα ελάχιστα αργύρια που θα παζαρεύει ο εκάστοτε δήμαρχος δήθεν για λογαριασμό μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους, τους οποίους επιφυλασσόμαστε να αναλύσουμε στη συνέχεια, απαιτούμε την παύση οποιασδήποτε διαδικασίας έγκρισης ή διαπραγμάτευσης εκ μέρους των τοπικών αρχών με τους όποιους επενδυτές για την εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών πάρκων στη Νάξο.
Νάξος, 23/01/2010
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Νάξου
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι. Ήδη λειτουργεί το πρώτο αιολικό πάρκο του νησιού στην Κόρωνο με 9 ανεμογεννήτριες παρά τις αντιδράσεις συντοπιτών μας και την προσφυγή τους στο ΣτΕ που θα εκδικαστεί τον Απρίλιο. Επίσης, τέσσερεις αιτήσεις για αιολικά πάρκα έχουν κατατεθεί στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, ενώ ο δήμαρχος Δρυμαλίας, καθ’ ομολογίαν του, συνομιλεί με τον Κοπελούζο.
Εν τω μεταξύ, η προπαγάνδα υπέρ των αιολικών πάρκων έχει φουντώσει για τα καλά. Το παραπλανητικό ερώτημα αν είναι κανείς υπέρ ή κατά των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δίνει και παίρνει ενώ το πραγματικό ζήτημα, δηλαδή ο τρόπος που θα εφαρμοστούν και οι συνέπειές του αποκρύπτονται.
Κύκλοι επιστημόνων, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα περισσότερα πολιτικά κόμματα και πολλές οικολογικές οργανώσεις όπως η Greenpeace τάσσονται αναφανδόν υπέρ της αιολικής ενέργειας, έστω και με κάποιες διαφοροποιήσεις, και προβάλλουν την πράσινη ανάπτυξη σαν την μοναδική διέξοδο τόσο από την καταστροφή του πλανήτη όσο και από την οικονομική κρίση.
Γι’ αυτό μας πλασάρουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) σαν οικολογικές με μοναδικό κριτήριο ότι χρησιμοποιούν σαν καύσιμο τον ήλιο, τον άνεμο και το νερό. Όμως αλήθεια, τα τεράστια υδροηλεκτρικά φράγματα που αλλάζουν τις κοίτες των ποταμών και καταβυθίζουν ολόκληρες περιοχές, οι γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες και τα υπερμεγέθη αιολικά πάρκα τι σχέση έχουν με την οικολογία;
Όταν μάλιστα για την εγκατάστασή τους απαιτείται η διάνοιξη λεωφόρων σε παρθένες περιοχές, η αποψίλωση δασικών εκτάσεων, η ισοπέδωση βουνοκορφών και η καταστροφή της βιοποικιλότητας σε περιοχές εκατοντάδων έως και χιλιάδων στρεμμάτων;
Προκειμένου να διαμορφωθεί ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον έχουν ανακηρύξει τις ΑΠΕ σε μύθο που θα σώσει τον πλανήτη από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και αποσιωπούνται διάφορα δεδομένα και στοιχεία ώστε να διαμορφωθεί συναίνεση και να αποσοβηθούν ενδεχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις στα σχέδια των εταιρειών. Μόνο κάποιος τρελός ή γιαλαντζί οικολόγος θα έλεγε «όχι» στην καθαρή ενέργεια.
Ωστόσο από όλες τις δραστηριότητες που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου (μεταφορές, θέρμανση κτιρίων κλπ), μόνο το 20% αντιστοιχεί στην ηλεκτρική ενέργεια και από αυτό μόνο το 25% μπορεί να αξιοποιηθεί από ΑΠΕ, εκ των οποίων το μεγαλύτερο κομμάτι προέρχεται από υδροηλεκτρικά. Με λίγα λόγια η συμβολή των ΑΠΕ στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα είναι απειροελάχιστη.
Ειδικά για τα αιολικά πάρκα η αποτελεσματικότητά τους είναι ακόμη μικρότερη αν συνυπολογίσει κανείς τη διαδικασία παραγωγής και εγκατάστασής τους. Τα 500 και πλέον κυβικά μπετόν που χρειάζεται κάθε ανεμογεννήτρια για να ριζώσει είναι ιδιαίτερα ρυπογόνα, αφού συγκεκριμένα το τσιμέντο συμβάλλει τα μάλα στην αύξηση των εκπομπών διοξειδίου, για να αναφερθούμε σε μία μόνο εφαρμογή από αυτές που απαιτούνται.
Στην ουσία δεν μιλάμε εδώ για οικολογία αλλά για πολιτική οικονομία. Ένας ανελέητος ανταγωνισμός μαίνεται ανάμεσα στις πολυεθνικές που λυμαίνονται τον τομέα της ενέργειας για το ποιος θα κατακτήσει τα νέα παρθένα εδάφη του φυσικού κόσμου μετατρέποντάς τα σε απέραντα πεδία κερδοφορίας.
Από κοντά, μικρές και μεγάλες κατασκευαστικές και εργολάβοι δημοσίων έργων που συστήνουν ομίλους και πλασάρονται σαν οι αξιόπιστοι εταίροι των μεγάλων αφεντικών. Εδώ μιλάμε για επενδύσεις με εξασφαλισμένο κέρδος με χρονικό ορίζοντα απόσβεσης τα 4 με 7 χρόνια, χωρίς να συνυπολογίσουμε την επιδότηση της Ε.Ε. και του ελληνικού κράτους που αγγίζει πολλές φορές και το 70%.
Όσο γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι με την διάδοση των ΑΠΕ θα κλείσουν σταδιακά οι ρυπογόνες μονάδες λιγνίτη ή λιθάνθρακα, τι να πούμε; Ακόμα και σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Γερμανία και η Δανία με υψηλό, υποτίθεται, δείκτη περιβαλλοντικής ευαισθησίας και με ευρεία χρήση των ΑΠΕ, κανένα θερμοηλεκτρικό ή πυρηνικό εργοστάσιο δεν έχει κλείσει.
Το αντίθετο μάλιστα, το πυρηνικό λόμπι παραμένει ισχυρό και όχι μόνο προπαγανδίζει την «καθαρή» και «αξιόπιστη» πυρηνική ενέργεια αλλά προετοιμάζει νέα πυρηνικά εργοστάσια στα Βαλκάνια. Παράλληλα, σύμφωνα με την Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας, μέχρι το 2030 η ηλεκτροπαραγωγή από γαιάνθρακες θα ξεπεράσει το 40% που είναι σήμερα. Από την ίδια υπηρεσία θεωρείται δεδομένο ότι οι ΑΠΕ λόγω της αστάθειας στην παραγωγή ρεύματος δεν μπορούν παρά να είναι συμπληρωματικές και είναι αδύνατο να καλύψουν τις σύγχρονες ενεργειακές ανάγκες.
Θα αναρωτηθεί κανείς τώρα, γιατί επιμένουν τόσο πολύ στις ΑΠΕ και δη στα αιολικά πάρκα, και με ποιο σκεπτικό η πολύφερνη υπουργός περιβάλλοντος πρότεινε την αύξηση της συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό ισοζύγιο από το 20% σε 40% μέχρι το 2020; Γιατί τα αιολικά ανακηρύσσονται σε έργα δημοσίου συμφέροντος με απόλυτη προτεραιότητα πάνω από άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες;
Το κεφάλαιο ΑΠΕ δεν μπορούμε να το δούμε έξω από το συνολικότερο ενεργειακό ζήτημα και τις παραμέτρους του, τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, τους πολέμους για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων ώστε να συνεχίσει αυτή η φρενήρης ανάπτυξη, να διαιωνίζεται ένα σύστημα που παράγει πλούτο και ευδαιμονία για τους λίγους και αποκλεισμό, πείνα, φτώχια, εξαθλίωση για τους πολλούς.
Το σημερινό αδιέξοδο και η περιβαλλοντική καταστροφή που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα αυτού του συστήματος και καμιά διάσκεψη (στο Κιότο ή στην Κοπεγχάγη) δεν πρόκειται να αντιστρέψει το κλίμα.
Ο χρυσός αιώνας του πετρελαίου έρχεται σιγά -σιγά στο τέλος του όμως οι βασικοί παίκτες (κράτη, ιδιώτες και επιχειρηματικοί κολοσσοί) συνεχίζουν να επιβάλουν τους όρους τους, να τρομοκρατούν και να σπέρνουν την μόλυνση και τα απόβλητά τους παντού, την ίδια ώρα που επενδύουν στην πράσινη ενέργεια.
Τα αφεντικά των πετροχημικών, του φυσικού αερίου και των εταιρειών πυρηνικής ενέργειας είναι οι ίδιοι που παίζουν και στον τομέα της πράσινης ενέργειας. Εμπιστευόμαστε δηλαδή ότι θα λύσουν το πρόβλημα αυτοί που το δημιούργησαν και μάλιστα με τις ίδιες λογικές και για τον ίδιο σκοπό, αυτόν του κέρδους;
Η πίεση για την εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών πάρκων θα είναι από δω και πέρα μεγάλη, όχι μόνο γιατί είναι απόλυτη προτεραιότητα του ελληνικού κράτους, αλλά κυρίως γιατί αποτελούν κομβικό σημείο στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση στον τομέα της ενέργειας, ζωτικό στοιχείο για την λειτουργία και την κίνηση του κεφαλαίου και για την συσσώρευση του πλούτου.
Όλα αυτά, φυσικά, καθόλου δεν έχουν να κάνουν ούτε με τις τοπικές ανάγκες ούτε με την προστασία του περιβάλλοντος και σίγουρα θα υποβαθμίσουν την καθημερινότητά μας με ακριβότερα τιμολόγια και με την καταστροφή του τόπου. Σε λίγο μάλιστα, μετά την διοικητική μεταρρύθμιση που θα συγκεντροποιήσει περισσότερο την εξουσία δεν θα χρειάζονται καν την συγκατάθεσή μας. Και όλα αυτά για τα ελάχιστα αργύρια που θα παζαρεύει ο εκάστοτε δήμαρχος δήθεν για λογαριασμό μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους, τους οποίους επιφυλασσόμαστε να αναλύσουμε στη συνέχεια, απαιτούμε την παύση οποιασδήποτε διαδικασίας έγκρισης ή διαπραγμάτευσης εκ μέρους των τοπικών αρχών με τους όποιους επενδυτές για την εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών πάρκων στη Νάξο.
Νάξος, 23/01/2010
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Νάξου
ΔΙΚΤΥΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΙΟΛΙΚΑ «ΠΑΡΚΑ» ΚΑΙ ΕΩΛΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ: ΑΥΤΑΠΑΤΗ Ή ΔΙΑΦΘΟΡΑ; 27-12-2009
Από την εκδήλωση της ΠΕΚΙΝ και του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Δρυμαλίας στην Κωμιακή...
ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΑΙΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
| |
Web: http://windwatch.gr/
E-mail: windwatch@googlegroups.com Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. ,
To Δίκτυο Οικ. Οργ. Αιγαίου ξεκίνησε το ιστολόγιο http://windwatch.gr/ όπου θα συγκεντρωθούν όλες οι πληροφορίες, οι απόψεις και οι ειδήσεις τοπικών Συλλόγων όλης της χώρας για το ζήτημα των αιολικών πάρκων. Προτρέπουμε κάθε Σύλλογο να εγγραφεί, να γράψει τι συμβαίνει στον τόπο του και να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του:
Είναι τα αιολικά πάρκα η λύση;
Καθώς ο πλανήτης μας είναι γεμάτος περιβαλλοντικά προβλήματα, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας προωθούνται σαν η μαγική λύση που θα τα διορθώσει όλα. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ομορφιά των τοπίων μας, πρέπει να κατασκευάσουμε αιολικά πάρκα με πολλή προσοχή, και καλό και συνολικό σχεδιασμό.
Επίσης, οι ανεμογεννήτριες παράγουν ενέργεια όχι κατ' ανάγκη όταν τη χρειαζόμαστε, αλλά όταν φυσάει, και επειδή δεν μπορούμε να βασιστούμε σ' αυτές, αναγκαζόμαστε ούτως ή άλλως να έχουμε τα θερμοηλεκτρικά αναμμένα. Παρόλα αυτά τα γνωστά προβλήματα, υπάρχει μια τεράστια κίνηση αλόγιστης εγκατάστασης όσο γίνεται περισσότερων ανεμογεννητριών, βιαστικά, σε όσο το δυνατόν περισσότερες περιοχές της χώρας.
Το κόστος αυτής της υποτίθεται «καθαρής» ενέργειας είναι τεράστιο και πληρώνεται από τους πολίτες με τη μορφή επιδοτήσεων, που τελικά αποτελούν τεράστια κέρδη για λίγες εταιρείες, τα οποία βγαίνουν έξω από τη χώρα.
To Δίκτυο Οικ. Οργ. Αιγαίου συμμετέχοντας στη διαβούλευση επί του στο ν/σ της Επιτάχυνσης των ΑΠΕ θέτει τα βασικά ερωτήματα στην πολιτική προώθησης των βιομηχανικών αιολικών πάρκων:
«Το μεγάλο κόλπο του αέρα» (SPIEGEL)
Ας αφήσουμε τους προθάλαμους (lobbies) μπαίνοντας στην ουσία του ζητήματος όσο μας επιτρέπει η επί επτά τουλάχιστον χρόνια διερεύνησή μας μέσα στο ομιχλώδες, από άποψη πληροφόρησης και όχι μόνο, πεδίο της ενέργειας.
Όλα τα σχετικά με τις Α.Π.Ε. νομοθετήματα (συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου νομοσχεδίου: Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Α.Π.Ε. για την αντιμετώ-πιση της κλιματικής αλλαγής) στην ουσία ασχολούνται μόνο με βιομηχανικά αιολικά «πάρκα» (που μόνο πάρκα δεν είναι), και βασίζονται σε μια ήδη διαμορφωμένη από τις εταιρείες κατάσταση. Χωροταξική προσέγγιση δεν έγινε ποτέ. Το υπό διαβούλευση, μέχρι 15-1-2010, προαναφερθέν νομοσχέδιο θα έχει καταστροφικά οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά αποτελέσματα. Έχει δημιουργηθεί μια στρεβλή πραγματικότητα, επίσπευση λοιπόν σε στραβό δρόμο μόνο δυσμενή αποτελέσματα μπορεί να φέρει.
Προφανή μέτρα-προϋποθέσεις στα οποία δεν δόθηκε προτεραιότητα.
Αν το ζητούμενο είναι η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, γιατί:
Απουσία δασολογίου και κτηματολογίου καταστρέφουμε τα δάση;
Ελλείψει ικανοποιητικής ανακύκλωσης και διαχείρισης απορριμμάτων, αφήνουμε τόνους διοξειδίου, διοξινών και μεθανίου να διαρρέουν στην ατμόσφαιρα;
Καθυστερούμε την εφαρμογή της οδηγίας για τα κτίρια περίπου δέκα χρόνια και με το ξεκίνημα περικόπτουμε την αποτελεσματικότητά της, π.χ εξαιρώντας τις δεύτερες κατοικίες και τα ενοικιαζόμενα;
Στον τομέα των μεταφορών το Ι.Χ. παραμένει ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος, τώρα και με πράσινο (υβριδικό) άλλοθι;
Δεν εφαρμόζουμε πρωτοβουλίες για τον ορθολογισμό της ενεργειακής ζήτησης που έχουν πολύ υψηλότερους δείκτες οφέλους -κόστους από εκείνες της παραγωγής (π.χ. μια σοβαρή καμπάνια ενημέρωσης καταναλωτών έχει όφελος 50:1 (Έκθεση Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής, 2009), ενώ επενδύσεις παραγωγής όπως αιολικά πάρκα ούτε 1:1.
Σε τραγική επιβεβαίωση του παραπάνω η ελληνική στρατηγική βελτίωσης ενεργειακής αποδοτικότητας απέδωσε σωρευτικά την περίοδο 1975-2005 αρνητική εξοικονόμηση ενέργειας (-5%!!!), όταν οι αντίστοιχες στρατηγικές των 11 πιο προηγμένων χωρών (που συμπεριλαμβάνουν και 8 εταίρους μας της Ευρώπης) απέδωσαν σωρευτική εξοικονόμηση της τάξεως του 56% (Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας);
Η αποκατάσταση της αλήθειας για την αποτελεσματικότητα των μεγάλων αιολικών.
Γιατί λοιπόν όταν μια σωστή και σχετικά ανέξοδη πολιτική σε οποιοδήποτε από τα παραπάνω, που ενδεικτικά αναφέρουμε, θα είχε πολλαπλάσια οφέλη τόσο όσο αφορά τις εκπομπές αλλά επίσης όσο αφορά την συμπεριφορά, προωθούνται μονόπλευρα και με απαράδεκτα συνοπτικές μεθοδεύσεις βιομηχανικές εγκαταστάσεις αιολικών «πάρκων» τα οποία υπό το φως της διεθνούς εμπειρίας :
Υπάγονται στην αναποτελεσματικότητα της αιολικής ενέργειας, που από τη φύση της είναι απρόβλεπτη και αυξομειούμενη χωρίς να αποθηκεύεται.
Δεν μπορεί να μας απαλλάξουν από τις ρυπογόνες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες αλλά λειτουργούν συμπληρωματικά (Laughton,m &P. Spare 2001)
Προκαλούν ανισορροπία στο σύστημα διανομής απαιτώντας πολυδάπανα συμπληρωματικά δίκτυα και αυτοματισμούς που τα πληρώνει ο φορολογούμενος. (Έκθεση ΕοΝ 2005 Γερμανίας)
Όσο αυξάνει η συμμετοχή τους απαιτούν την κατασκευή πρόσθετων συμβατικών σταθμών για εφεδρεία, των οποίων η παράλληλη υπολειτουργία κοστίζει οικονομικά και περιβαλλοντικά (The Guardian 4-06-2008), ακόμη:
Το όφελος τους πολλές φορές υπολογίζεται βάσει της εγκατεστημένης ισχύος και όχι της παραγόμενης που είναι το 30% της πρώτης (J.Etherington The Wind Farm Scam).
Το πολυδιαφημιζόμενο θετικό τους ισοζύγιο διοξειδίου συνυπολογίζοντας τα παραπάνω και τις τοπικές επιβαρύνσεις παύει να είναι τόσο ελκυστικό
Οι τεράστιες επιδοτήσεις που απολαμβάνουν θα είχαν ασύγκριτα θεαματικότερα αποτελέσματα επενδυόμενες σε άλλους τομείς (όπως οι προτάσεις της προηγούμενης ενότητας)
Προσφέρουν θέσεις εργασίας ουσιαστικά εκεί που παράγονται οι μηχανές, με ελάχιστες στους τόπους εγκατάστασης σε αναλογία τριάντα προς μία (EWEA)
Το μοντέλο κεντρικής διαχείρισης, όπου πέφτει και λίγη πράσινη ενέργεια, ουσιαστικά ενθαρρύνει την κατανάλωση με αποκοιμισμένη συνείδηση. Τελικά επιδότηση στην παραγωγή ισοδυναμεί με επιδότηση στην κατανάλωση.
Η όποια λοιπόν συνεισφορά τους είναι αμελητέα και πανάκριβη.
Το εθνικό διακύβευμα
Η εγκατάσταση τους στις περισσότερες προτεινόμενες περιοχές, πόσω μάλλον με τις προτεινόμενες «διευκολύνσεις», μεταξύ άλλων:
Απειλεί με πρωτοφανή τρόπο την βιοποικιλότητα αλώνοντας και κατακερματίζοντας τα τελευταία οχυρά χλωρίδας και πανίδας
Αλλοιώνει ανεπανόρθωτα το ανάγλυφο παραβιάζοντας την κλίμακα του τοπίου, του σημαντικότερου εθνικού μας πόρου, με χωματουργικά, δρόμους, δίκτυα ρεύματος, μηχανές ύψους 150 μ κλπ
Μειώνει την αξία γης και ακινήτων γύρω από τα πάρκα.
Έρχεται σε αντιπαράθεση με τον τουρισμό και ιδιαίτερα τις εναλλακτικές μορφές
Δημιουργεί παρεμβολές στα Radar (RAF 2005 AWC open reports), ένα ζήτημα που λίγο έχει συζητηθεί αλλά είναι σημαντικό μια και μιλάμε και για το ανατολικό Αιγαίο.
Συμπερασματικά
Από την παραπάνω αδρή σκιαγράφηση προκύπτει σαφώς ότι η μονόπλευρη επιλογή της προώθησης αυτής της μαζικής μορφής ηλεκτροπαραγωγής, ιδιαίτερα δεδομένης της σπατάλης, είναι αναποτελεσματική, αντιοικονομική, καταστροφική και υπό το πρίσμα του «εθνικού συμφέροντος» σκανδαλώδης. Σίγουρα δεν αποτελεί εθνικό συμφέρον να επιδοτείς στην ουσία ξένες εταιρείες ανεμογεννητριών και καλωδίων, εκτός αν αναφερόμαστε στο εθνικό συμφέρον άλλων χωρών. Το μόνο ντόπιο συμφέρον που πράγματι ενισχύεται είναι τα χωματουργικά και τα τσιμέντα. Άλλωστε όπως και να το αντιλαμβάνεται κανείς πως μπορεί να εξαρτάς μια «εθνική προτεραιότητα» από μια μορφή τεχνολογίας σε μια εποχή ιλιγγιωδών τεχνολογικών εξελίξεων;
Ακόμη, πρώτα εξοικονομεί κανείς και μετά προσθέτει, αλλιώς καθώς η συνεισφορά της αιολικής ενέργειας στο ενεργειακό ισοζύγιο περιορίζεται ποσοστιαία, για τεχνικούς λόγους ευστάθειας, στο 20% (αλήθεια αυτό το 40% στο νομοσχέδιο πως είναι δυνατόν να επιτευχθεί;), πολύ σύντομα καθώς με την αύξηση κατανάλωσης αυξάνεται και η σπατάλη, μηδενίζεται το όποιο όφελος. Είναι σαν να έχουμε έναν παχύσαρκο βουλιμικό και να του προτείνουμε χωρίς να κάνει δίαιτα να τρώει και ένα άπαχο γιαουρτάκι μετά το κοκορέτσι, για υγιεινή διατροφή.
Με άλλοθι την πράσινη ανάπτυξη καταργείται ουσιαστικά στο σύνολό της, η ήδη ανεπαρκής νομοθεσία προστασίας του περιβάλλοντος χαρακτηριζόμενη ως γραφειοκρατική αγκύλωση, ενώ το ζητούμενο είναι να καταστεί ουσιαστική, να συμπληρωθεί και κυρίως να εφαρμοστεί. Το γεγονός ότι η υπό διαβούλευση ρύθμιση είναι αντισυνταγματική, θυμίζοντας τις ανάλογες των έργων της Ολυμπιάδας ή τον προπολεμικό Μεταλλευτικό Κώδικα, θα πρέπει να μας προβληματίσει ακόμη περισσότερο.
Δεν χρειάζεται και πολύ διορατικότητα για να προβλέψει κανείς ότι στη σκανδαλοκρατούμενη χώρα μας, έτσι όπως πάμε, το επόμενο μεγάλο πεδίο μάχης θα είναι γύρω από την πράσινη ενέργεια. Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι θλιβερή για μερικούς ακόμη, πέραν των προφανών, λόγους: γιατί θα έχει απαξιώσει στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας κάτι που δυνητικά ήταν σύμβολο ελπίδας, γιατί θα έχει σε μεγάλο βαθμό πλήξει το οικολογικό κίνημα που θα προσπαθεί να διακρίνει την αυταπάτη από την υστεροβουλία και το κυριότερο θα έχει υποβαθμίσει ανεπανόρθωτα την πρώτη ύλη για όνειρα και πολιτισμό που είναι η παρθένα φύση.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΑΙΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
| |
Web: http://windwatch.gr/
E-mail: windwatch@googlegroups.com Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. ,
To Δίκτυο Οικ. Οργ. Αιγαίου ξεκίνησε το ιστολόγιο http://windwatch.gr/ όπου θα συγκεντρωθούν όλες οι πληροφορίες, οι απόψεις και οι ειδήσεις τοπικών Συλλόγων όλης της χώρας για το ζήτημα των αιολικών πάρκων. Προτρέπουμε κάθε Σύλλογο να εγγραφεί, να γράψει τι συμβαίνει στον τόπο του και να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του:
Είναι τα αιολικά πάρκα η λύση;
Καθώς ο πλανήτης μας είναι γεμάτος περιβαλλοντικά προβλήματα, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας προωθούνται σαν η μαγική λύση που θα τα διορθώσει όλα. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ομορφιά των τοπίων μας, πρέπει να κατασκευάσουμε αιολικά πάρκα με πολλή προσοχή, και καλό και συνολικό σχεδιασμό.
Επίσης, οι ανεμογεννήτριες παράγουν ενέργεια όχι κατ' ανάγκη όταν τη χρειαζόμαστε, αλλά όταν φυσάει, και επειδή δεν μπορούμε να βασιστούμε σ' αυτές, αναγκαζόμαστε ούτως ή άλλως να έχουμε τα θερμοηλεκτρικά αναμμένα. Παρόλα αυτά τα γνωστά προβλήματα, υπάρχει μια τεράστια κίνηση αλόγιστης εγκατάστασης όσο γίνεται περισσότερων ανεμογεννητριών, βιαστικά, σε όσο το δυνατόν περισσότερες περιοχές της χώρας.
Το κόστος αυτής της υποτίθεται «καθαρής» ενέργειας είναι τεράστιο και πληρώνεται από τους πολίτες με τη μορφή επιδοτήσεων, που τελικά αποτελούν τεράστια κέρδη για λίγες εταιρείες, τα οποία βγαίνουν έξω από τη χώρα.
To Δίκτυο Οικ. Οργ. Αιγαίου συμμετέχοντας στη διαβούλευση επί του στο ν/σ της Επιτάχυνσης των ΑΠΕ θέτει τα βασικά ερωτήματα στην πολιτική προώθησης των βιομηχανικών αιολικών πάρκων:
«Το μεγάλο κόλπο του αέρα» (SPIEGEL)
Ας αφήσουμε τους προθάλαμους (lobbies) μπαίνοντας στην ουσία του ζητήματος όσο μας επιτρέπει η επί επτά τουλάχιστον χρόνια διερεύνησή μας μέσα στο ομιχλώδες, από άποψη πληροφόρησης και όχι μόνο, πεδίο της ενέργειας.
Όλα τα σχετικά με τις Α.Π.Ε. νομοθετήματα (συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου νομοσχεδίου: Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Α.Π.Ε. για την αντιμετώ-πιση της κλιματικής αλλαγής) στην ουσία ασχολούνται μόνο με βιομηχανικά αιολικά «πάρκα» (που μόνο πάρκα δεν είναι), και βασίζονται σε μια ήδη διαμορφωμένη από τις εταιρείες κατάσταση. Χωροταξική προσέγγιση δεν έγινε ποτέ. Το υπό διαβούλευση, μέχρι 15-1-2010, προαναφερθέν νομοσχέδιο θα έχει καταστροφικά οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά αποτελέσματα. Έχει δημιουργηθεί μια στρεβλή πραγματικότητα, επίσπευση λοιπόν σε στραβό δρόμο μόνο δυσμενή αποτελέσματα μπορεί να φέρει.
Προφανή μέτρα-προϋποθέσεις στα οποία δεν δόθηκε προτεραιότητα.
Αν το ζητούμενο είναι η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, γιατί:
Απουσία δασολογίου και κτηματολογίου καταστρέφουμε τα δάση;
Ελλείψει ικανοποιητικής ανακύκλωσης και διαχείρισης απορριμμάτων, αφήνουμε τόνους διοξειδίου, διοξινών και μεθανίου να διαρρέουν στην ατμόσφαιρα;
Καθυστερούμε την εφαρμογή της οδηγίας για τα κτίρια περίπου δέκα χρόνια και με το ξεκίνημα περικόπτουμε την αποτελεσματικότητά της, π.χ εξαιρώντας τις δεύτερες κατοικίες και τα ενοικιαζόμενα;
Στον τομέα των μεταφορών το Ι.Χ. παραμένει ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος, τώρα και με πράσινο (υβριδικό) άλλοθι;
Δεν εφαρμόζουμε πρωτοβουλίες για τον ορθολογισμό της ενεργειακής ζήτησης που έχουν πολύ υψηλότερους δείκτες οφέλους -κόστους από εκείνες της παραγωγής (π.χ. μια σοβαρή καμπάνια ενημέρωσης καταναλωτών έχει όφελος 50:1 (Έκθεση Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής, 2009), ενώ επενδύσεις παραγωγής όπως αιολικά πάρκα ούτε 1:1.
Σε τραγική επιβεβαίωση του παραπάνω η ελληνική στρατηγική βελτίωσης ενεργειακής αποδοτικότητας απέδωσε σωρευτικά την περίοδο 1975-2005 αρνητική εξοικονόμηση ενέργειας (-5%!!!), όταν οι αντίστοιχες στρατηγικές των 11 πιο προηγμένων χωρών (που συμπεριλαμβάνουν και 8 εταίρους μας της Ευρώπης) απέδωσαν σωρευτική εξοικονόμηση της τάξεως του 56% (Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας);
Η αποκατάσταση της αλήθειας για την αποτελεσματικότητα των μεγάλων αιολικών.
Γιατί λοιπόν όταν μια σωστή και σχετικά ανέξοδη πολιτική σε οποιοδήποτε από τα παραπάνω, που ενδεικτικά αναφέρουμε, θα είχε πολλαπλάσια οφέλη τόσο όσο αφορά τις εκπομπές αλλά επίσης όσο αφορά την συμπεριφορά, προωθούνται μονόπλευρα και με απαράδεκτα συνοπτικές μεθοδεύσεις βιομηχανικές εγκαταστάσεις αιολικών «πάρκων» τα οποία υπό το φως της διεθνούς εμπειρίας :
Υπάγονται στην αναποτελεσματικότητα της αιολικής ενέργειας, που από τη φύση της είναι απρόβλεπτη και αυξομειούμενη χωρίς να αποθηκεύεται.
Δεν μπορεί να μας απαλλάξουν από τις ρυπογόνες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες αλλά λειτουργούν συμπληρωματικά (Laughton,m &P. Spare 2001)
Προκαλούν ανισορροπία στο σύστημα διανομής απαιτώντας πολυδάπανα συμπληρωματικά δίκτυα και αυτοματισμούς που τα πληρώνει ο φορολογούμενος. (Έκθεση ΕοΝ 2005 Γερμανίας)
Όσο αυξάνει η συμμετοχή τους απαιτούν την κατασκευή πρόσθετων συμβατικών σταθμών για εφεδρεία, των οποίων η παράλληλη υπολειτουργία κοστίζει οικονομικά και περιβαλλοντικά (The Guardian 4-06-2008), ακόμη:
Το όφελος τους πολλές φορές υπολογίζεται βάσει της εγκατεστημένης ισχύος και όχι της παραγόμενης που είναι το 30% της πρώτης (J.Etherington The Wind Farm Scam).
Το πολυδιαφημιζόμενο θετικό τους ισοζύγιο διοξειδίου συνυπολογίζοντας τα παραπάνω και τις τοπικές επιβαρύνσεις παύει να είναι τόσο ελκυστικό
Οι τεράστιες επιδοτήσεις που απολαμβάνουν θα είχαν ασύγκριτα θεαματικότερα αποτελέσματα επενδυόμενες σε άλλους τομείς (όπως οι προτάσεις της προηγούμενης ενότητας)
Προσφέρουν θέσεις εργασίας ουσιαστικά εκεί που παράγονται οι μηχανές, με ελάχιστες στους τόπους εγκατάστασης σε αναλογία τριάντα προς μία (EWEA)
Το μοντέλο κεντρικής διαχείρισης, όπου πέφτει και λίγη πράσινη ενέργεια, ουσιαστικά ενθαρρύνει την κατανάλωση με αποκοιμισμένη συνείδηση. Τελικά επιδότηση στην παραγωγή ισοδυναμεί με επιδότηση στην κατανάλωση.
Η όποια λοιπόν συνεισφορά τους είναι αμελητέα και πανάκριβη.
Το εθνικό διακύβευμα
Η εγκατάσταση τους στις περισσότερες προτεινόμενες περιοχές, πόσω μάλλον με τις προτεινόμενες «διευκολύνσεις», μεταξύ άλλων:
Απειλεί με πρωτοφανή τρόπο την βιοποικιλότητα αλώνοντας και κατακερματίζοντας τα τελευταία οχυρά χλωρίδας και πανίδας
Αλλοιώνει ανεπανόρθωτα το ανάγλυφο παραβιάζοντας την κλίμακα του τοπίου, του σημαντικότερου εθνικού μας πόρου, με χωματουργικά, δρόμους, δίκτυα ρεύματος, μηχανές ύψους 150 μ κλπ
Μειώνει την αξία γης και ακινήτων γύρω από τα πάρκα.
Έρχεται σε αντιπαράθεση με τον τουρισμό και ιδιαίτερα τις εναλλακτικές μορφές
Δημιουργεί παρεμβολές στα Radar (RAF 2005 AWC open reports), ένα ζήτημα που λίγο έχει συζητηθεί αλλά είναι σημαντικό μια και μιλάμε και για το ανατολικό Αιγαίο.
Συμπερασματικά
Από την παραπάνω αδρή σκιαγράφηση προκύπτει σαφώς ότι η μονόπλευρη επιλογή της προώθησης αυτής της μαζικής μορφής ηλεκτροπαραγωγής, ιδιαίτερα δεδομένης της σπατάλης, είναι αναποτελεσματική, αντιοικονομική, καταστροφική και υπό το πρίσμα του «εθνικού συμφέροντος» σκανδαλώδης. Σίγουρα δεν αποτελεί εθνικό συμφέρον να επιδοτείς στην ουσία ξένες εταιρείες ανεμογεννητριών και καλωδίων, εκτός αν αναφερόμαστε στο εθνικό συμφέρον άλλων χωρών. Το μόνο ντόπιο συμφέρον που πράγματι ενισχύεται είναι τα χωματουργικά και τα τσιμέντα. Άλλωστε όπως και να το αντιλαμβάνεται κανείς πως μπορεί να εξαρτάς μια «εθνική προτεραιότητα» από μια μορφή τεχνολογίας σε μια εποχή ιλιγγιωδών τεχνολογικών εξελίξεων;
Ακόμη, πρώτα εξοικονομεί κανείς και μετά προσθέτει, αλλιώς καθώς η συνεισφορά της αιολικής ενέργειας στο ενεργειακό ισοζύγιο περιορίζεται ποσοστιαία, για τεχνικούς λόγους ευστάθειας, στο 20% (αλήθεια αυτό το 40% στο νομοσχέδιο πως είναι δυνατόν να επιτευχθεί;), πολύ σύντομα καθώς με την αύξηση κατανάλωσης αυξάνεται και η σπατάλη, μηδενίζεται το όποιο όφελος. Είναι σαν να έχουμε έναν παχύσαρκο βουλιμικό και να του προτείνουμε χωρίς να κάνει δίαιτα να τρώει και ένα άπαχο γιαουρτάκι μετά το κοκορέτσι, για υγιεινή διατροφή.
Με άλλοθι την πράσινη ανάπτυξη καταργείται ουσιαστικά στο σύνολό της, η ήδη ανεπαρκής νομοθεσία προστασίας του περιβάλλοντος χαρακτηριζόμενη ως γραφειοκρατική αγκύλωση, ενώ το ζητούμενο είναι να καταστεί ουσιαστική, να συμπληρωθεί και κυρίως να εφαρμοστεί. Το γεγονός ότι η υπό διαβούλευση ρύθμιση είναι αντισυνταγματική, θυμίζοντας τις ανάλογες των έργων της Ολυμπιάδας ή τον προπολεμικό Μεταλλευτικό Κώδικα, θα πρέπει να μας προβληματίσει ακόμη περισσότερο.
Δεν χρειάζεται και πολύ διορατικότητα για να προβλέψει κανείς ότι στη σκανδαλοκρατούμενη χώρα μας, έτσι όπως πάμε, το επόμενο μεγάλο πεδίο μάχης θα είναι γύρω από την πράσινη ενέργεια. Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι θλιβερή για μερικούς ακόμη, πέραν των προφανών, λόγους: γιατί θα έχει απαξιώσει στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας κάτι που δυνητικά ήταν σύμβολο ελπίδας, γιατί θα έχει σε μεγάλο βαθμό πλήξει το οικολογικό κίνημα που θα προσπαθεί να διακρίνει την αυταπάτη από την υστεροβουλία και το κυριότερο θα έχει υποβαθμίσει ανεπανόρθωτα την πρώτη ύλη για όνειρα και πολιτισμό που είναι η παρθένα φύση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)