Στις κλειστές κοινωνίες όπως και στις κλειστές ομάδες, παρέες κλπ, ο κάθε άλλος, ο διαφορετικός, μπορεί να γίνει αντικείμενο χλευασμού, κουτσομπολιού, φθόνου και μνησικακίας.
Κάθε ιδιαιτερότητα του άλλου στον λόγο στην στάση και στην συμπεριφορά του, αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και κακεντρέχεια. Κάθε πρωτοβουλία, κάθε καινοτομία και κάθε απόκλιση, από τα κοινώς παραδεκτά, θεωρούνται επικίνδυνες και ανατρεπτικές. Πρωτάκουστο και πρωτόγνωρο είναι λέξεις απαγορευμένες και ύποπτες, που τις εκστομίζουν μόνο για να κακοχαρακτηρίσουν κάποιον.
Ενδεικτικές είναι οι γενικεύσεις καθώς και οι παρορμητικές αποφάσεις που παίρνει η «μάζα» σε κάθε κρίσιμο δίλλημα, που εκπορεύεται από τους «άλλους» συμπολίτες τους, σε αντιδιαστολή βέβαια με τα διλλήματα, που θέτει η εκάστοτε εξουσία την οποία θεωρούν εκ προοιμίου αδιαμφισβήτητη και σοφή, με συνέπεια τις προτάσεις της όποιας εξουσίας να τις αντιμετωπίζουν με εμπιστοσύνη, μοιρολατρεία, κολακεία ή και απάθεια (πχ ΧΥΤΑ, ΑΠΕ, Οικονομία, κλπ).
Παρόλα αυτά υπάρχουν οι κωδικοποιημένες παραδεκτές (μικρές) διαφορές και εξαιρέσεις, χάρη στις οποίες μπορεί να υπάρξει η κοινότητα και έτσι να αποφύγει την απόλυτη παραλυσία και στασιμότητα. Ο ασφυκτικός έλεγχος που ασκούν οι μικρές κοινωνίες, οι μικρές ομάδες, σε κάθε αυτόνομο μέλος τους, έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές η αδελφοσύνη να μετατρέπεται σε αδελφοκτονία και η ισότητα σε ισοτισμό.
Ο κλειστός χαρακτήρας της κοινότητας και της ομάδας, λειτουργεί έτσι ώστε οι άνθρωποι να είναι ελεγκτικοί και ευπροσήγοροι ο ένας προς τον άλλο. Σήμερα που η παγκοσμιοποίηση διαλαλεί και επιβάλλει τον μαζικό ΙΣΟΤΙΣΜΟ είναι οφθαλμοφανές πλέον ότι η ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ έχει απαγορευθεί.
Αυτό δεν είναι βέβαια ΤΥΧΑΙΟ, έχει σχεδιαστεί, οργανωθεί και εκτελείται από τον παγκόσμιου αφέντη και αστυνόμο αυτού του κόσμου τον καπιταλισμό. Ενδεικτικό είναι ότι: Η μαζική παγκόσμια κοινότητα διασκεδάζει με τον ίδιο τρόπο, εργάζεται τις ίδιες ώρες, στις ίδιες εργασίες έχοντας τα ίδια παγκόσμια πτυχία (ADSL κλπ),τον ίδιο τύπο εραστή, ενδύεται με το ίδιο «γούστο», τρέφεται με τα ίδια άνοστα τρόφιμα, έχει την ίδια τηλεόραση, παρακολουθεί τις ίδιες σειρές, ακούει την ίδια μουσική, και ομιλεί την ίδια γλώσσα στο διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τα ίδια προγράμματα και τον ίδιο υπολογιστή.
Από την μια λοιπόν η ετερότητα καταστέλλεται και από την άλλη μας επιβάλλουν το φάντασμα του ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ σαν να ήταν η πιο φυσιολογική κατάσταση που μπορεί να υπάρξει και που μέσα στους κόλπους της ο άνθρωπος κατανοεί και ξεδιπλώνει τις ικανότητες του, τόσο όσο πουθενά αλλού.
Αυτόν τον ανταγωνισμό τον επιβεβαιώνει και τον καθιερώνει η ανασφάλεια της απασχόλησης και η απειλή της ΑΝΕΡΓΙΑΣ (απαραίτητη προϋπόθεση για την εργασιακή πειθαρχεία που απαιτούν οι κεφαλαιοκράτες). Οπότε τι μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς όταν βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τον διπλανό του και χωρίς τα κατάλληλα ιδεολογικά και γνωστικά όπλα του; Υποταγή και συντήρηση του συστήματος ως έχει.
Αποτέλεσμα:
Η αλληλεγγύη έχει αντικατασταθεί από την ηθικολογία και η επιλογή από την προσταγή. Ο καθωσπρεπισμός και η νομιμοφροσύνη, προβάλλονται σαν οι μόνες δυνατές δράσεις, με ταυτόχρονη προβολή και επιβολή της άποψης ότι για τα προβλήματα μας υπεύθυνοι είναι κάποιοι ΑΛΛΟΙ και όχι οι πολιτικοί και οι επιλογές τους. Αποπροσανατολίζουν έτσι τον κόσμο από τους πραγματικά υπαίτιους για τα προβλήματα που του δημιουργούν καθώς και από τα ίδια του τα προβλήματα.
Η νέα παγκόσμια κοινωνία απαιτεί το κόψιμο των ψηλών δένδρων μέχρι να φτάσουν τα κοντά και αυτό το ονομάζουν ΙΣΟΤΗΤΑ. Έτσι γίναμε όλοι μια μάζα που πλάθεται εύκολα και κατευθύνεται ακόμα πιο εύκολα. Συντηρητικοί, φοβισμένοι, Α-πολιτικοί, με συνέπεια να μετατραπούμε σε εξπρεσιονιστικά αντίγραφα του εαυτού μας.
ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΕΚΑΛΟΓΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ.
1) Μην πιστέψεις ότι είσαι τόσο καλός όσο εμείς.
2) μην πιστέψεις ότι είσαι κάτι.
3) μην πιστέψεις ότι είσαι πιο σοφός από εμάς.
4) μην φανταστείς ότι είσαι καλύτερος από εμάς.
5) μην πιστέψεις ότι γνωρίζεις περισσότερα από εμάς.
6) μην πιστέψεις ότι είσαι πιο μεγάλος από εμάς.
7) μην πιστέψεις ότι ΕΣΥ αξίζεις κάτι.
8) μη διανοηθείς να μας περιγελάσεις.
9) μην πιστέψεις ότι κανένας ενδιαφέρεται για εσένα.
10) μην πιστέψεις ότι μπορείς να μας διδάξεις οτιδήποτε.
Όποιος σκέπτεται εμπεριστατωμένα και ανθρώπινα, όποιος έχει άποψη διαφορετική από αυτήν που προβάλλουν τα Μ.Μ.Ε. και το σχολείο, όποιος διεκδικεί τα δικαιώματα του και προτείνει λύσεις και στάσεις ζωής που ξεφεύγουν από τα κοινώς αποδεκτά είναι τουλάχιστον επικίνδυνος, ύποπτος και κατά περίσταση τρομοκράτης.
Η έλλειψη ατόμων συνειδητοποιημένων και αυτόνομων είναι ότι ακριβώς εύχονται. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη, έλλειψη κάθε κοινωνίας. Άτομα πραγματικά αυτόνομα που να μπορούν να αυτό-στοχάζονται και να διαβουλεύονται.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, τόσο οι ικανότητες όσο και οι ασυνείδητες επιθυμίες των ατόμων είναι ΑΝΙΣΕΣ και ότι η πραγματική καθολική ισότητα «υπάρχει» μόνο μέσα από την αναγνώριση της άνισης ιδιαιτερότητας και ατομικότητας μας. Mόνο αν σκύψουμε όλοι μαζί, επάνω από τον κάθε ένα από εμάς με σκοπό να πραγματώσουμε τις ιδιαιτερότητες του, θα μπορούμε να μιλάμε για ισότητα.
Ότι βεβαίως οι κοινωνίες παραγνωρίζουν τα παραπάνω οφείλεται βασικά στο φαντασιακό που έχει επιβάλλει ο καπιταλισμός καθώς και στους ιδεολογικούς μηχανισμούς του: Σχολείο, Στρατός Μ.Μ.Ε., Εκκλησία, Έθνος. Κυρίως όμως με την ενσωμάτωση όλων των θεσμών, που είχε δημιουργήσει ο άνθρωπος στο παρελθόν, όπως αυτών, της γλώσσας, της οικογένειας, της αγοράς και της θρησκείας, στο άρμα του καπιταλισμού και την άγρια εκμετάλλευσή τους προκειμένου να επιτύχουν κοινούς στόχους, κοινή αγορά, κοινό νόμισμα, κοινή τροφή, κοινή διασκέδαση, κοινή γνώση και πάνω από όλα κοινό τρόπο σκέψης.
Απόρροια αυτής της πολιτικής είναι τα άτομα που συνθέτουν την καπιταλιστική κοινωνία, να διακατέχονται από ιδεοψυχαναγκασμούς και ανούσια όρια, που βασανίζουν την ύπαρξη τους. Ο ανταγωνισμός με στόχο την απρόσκοπτη οικονομική ανάπτυξη πάνω στον οποίο στηρίζεται όλο το οικοδόμημα του καπιταλισμού έχει σαν αποτέλεσμα την καταστροφή της φύσης, της οικονομίας, της κοινωνίας και των σχέσεων μας. Με το πέρασμα του χρόνου και ενώ η κρίση έχει διαβρώσει όλους τους θεσμούς, διαπιστώνουμε την αδυναμία του συστήματος, να δημιουργήσει «θετικές» ταυτότητες άρα και θετικές προοπτικές, προκειμένου να κινητοποιηθούν τα άτομα και να λειτουργήσουν δημιουργικά μέσα στην κοινωνία.
Οι ταυτότητές μας, όπως πχ αυτή του Έθνους, της θρησκείας κλπ, σήμερα αμφισβητούνται και δεν μπορούν να αποτελέσουν την συνεκτική βάση πάνω στην οποία θα στηρίζεται η κοινωνία μας. Ο κοινωνικός ιστός αποσαθρώθηκε, η ισότητα μετουσιώθηκε σε μια αφηρημένη έννοια, η συλλογικότητα εξαφανίστηκε και η ελευθερία έχει καταστεί ακατοίκητη λέξη.
Το φαντασιακό όμως του καπιταλιστικού (ανταγωνισμός και ανάπτυξη: για διάκριση εξουσία-κύρος και κέρδος) επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα των ανθρώπινων σχέσεων. Ακόμα και στις προσωπικές μας σχέσεις. Από την στιγμή που ο καπιταλισμός έθεσε στο κέντρο της ζωής μας το κέρδος αντικατέστησε όλες τις αξίες των ανθρώπων με αυτήν του χρήματος. Στην ουσία κοστολόγησε τα πάντα και με την παγκοσμιοποίηση επέβαλε στους ανθρώπους να εκτιμάνε και να σημασιοδοτούν οτιδήποτε είναι ανταλλάξιμο και εμπορεύσιμο.
Απόρροια αυτής της κατάστασης είναι η συνεχής αύξηση των περιστατικών, κατάθλιψης, αποξένωσης και απομόνωσης, λόγω της ύπαρξης ενός και μόνο νοήματος σε όλες τις σχέσεις που διαμορφώνουμε μεταξύ μας. Η ρήση: «ο χρόνος είναι χρήμα», φτώχυνε την ζωή, την καρδιά και την ψυχή μας. Τα συναισθήματά μας κατάντησαν άγνωστες καταστάσεις για εμάς και φτώχυναν τόσο πολύ, που κυμαίνονται μεταξύ άγχους, οργής, χαράς, λύπης, καλού και κακού. Παρόλο που υπάρχει μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να τα αναγνωρίσουν, να τα διανοηθούν και να τα εκφράσουν. Το χειρότερο όμως είναι η έλλειψη διάθεσης να «κατακτήσουν» και να βιώσουν συνειδητά όλα τα συναισθήματα που παρεμπιπτόντως μας κινητοποιούν και μας δραστηριοποιούν.
Αποτέλεσμα! Οποιαδήποτε διάθεση, για πνευματικότητα, για εθιμοτυπίες, για άμεση περιποιητικότητα ακόμα και για σχόλη έχει υποτιμηθεί με συνέπεια την υποβάθμιση των προσωπικών μας σχέσεων. Η ανιδιοτέλεια κοντεύει να εξαφανιστεί και όπου υπάρχουν ακόμα θύλακες πραγμάτωσης της χλευάζονται και απαξιώνονται τόσο σαν ανόητες πρακτικές όσο και σαν μια ένδειξη αδυναμίας του ανιδιοτελούς ανθρώπου! Ταυτόχρονα παρατηρείται μια μεθοδευμένη προσπάθεια από όσους έρχονται σε επαφή με ανιδιοτελείς ανθρώπους να απαξιώσουν την ύπαρξη τους.
Σε αυτό συμβάλλει τα μάλα και η αδυναμία τους να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους με όσους συναναστρέφονται. Έπαψαν δηλαδή να επικοινωνούν, να ανταλλάσουν απόψεις και να ακούνε, τον διπλανό τους. Σταμάτησαν λοιπόν να εξελίσσονται και να δημιουργούν μη μπορώντας το διαφορετικό, το έτερο, το άλλο, που μπορούν να μετουσιωθούν. Σταμάτησαν να είναι και να νοιώθουν υπεύθυνοι για την ζωή τους. Όλες οι ψυχικές διακυμάνσεις «καλύπτονται» μέσω του χρήματος! Δίνουμε χρήματα για να καταπραΰνουμε την συνείδηση μας και για να αντικαταστήσουμε την απουσία μας από οποιαδήποτε κοινωνική και προσωπική τριβή και σχέση.
Κυνηγάμε το γρήγορο και άκοπο κέρδος που μας αναγκάζει να ξοδεύουμε μέχρι εξάντλησης το πνεύμα μας. Μας «υποχρεώνει» να υποκρινόμαστε, να εξαπατάμε και να προλαβαίνουμε τους άλλους. Καταντήσαμε να διαστρεβλώνουμε καχύποπτα την πραγματικότητα για να μην την αντιμετωπίσουμε. Φτάσαμε στο σημείο να στρουθοκαμηλίζουμε αρνούμενοι ακόμα και αυτά , που έχουμε πει και έχουμε κάνει, προκειμένου να παρουσιάσουμε ένα εαυτό απόλυτα επιτυχημένο και άμεμπτο στους άλλους γύρω μας. Η εικόνα μας είναι πιο σημαντική από την ουσία μας.
Όμως αυτή η τακτική δεν είναι και τόσο ανώδυνη όσο θα ήθελαν να πιστεύουν οι περισσότεροι. Γιατί όταν υπάρχει «επιτυχία» μπορεί πιο εύκολα ο άνθρωπος να κουκουλώσει κάποιες καταστάσεις. Όταν όμως το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού είναι η ήττα τότε τα πράγματα αλλάζουν!!! Χωρίς παρεμπιπτόντως να απαξιώνω τις προσωπικές επιλογές και τους αντίστοιχους χειρισμούς, ο κάθε ένας από τους αποτυχημένους, τους νικημένους, τους ξεφτιλισμένους κατά τον καπιταλιστικό μοντέλο πρέπει να εντοπίσει τις αιτίες και τους υπεύθυνους της αποτυχίας του έξω από το πλαίσιο του ανταγωνισμού.
Σίγουρα είναι και προσωπικές, οι αιτίες της «αποτυχίας», όμως μην ξεχνάμε ότι, ο ενστερνισμός της κυρίαρχης ιδεολογίας, μεγεθύνει αυτή την αίσθηση, που παραλύει τελείως κάθε έννοια αξιοπρέπειας και σεβασμού για τον εαυτό και τον συνάνθρωπο μας.
Η κύρια αιτία της όποιας αποτυχίας μας, λοιπόν, είναι η έλλειψη προσωπικής αντίστασης στο υπάρχον φαντασιακό. Αν αυτή μου η πεποίθηση δεν είναι κτήμα και του ηττημένου τότε οι άνθρωποι, που τον συναναστρέφονται θα βιώσουν χωρίς αιτία την μετατροπή τους σε εξιλαστήρια θύματα. Θα υποχρεωθούν να παίξουν-αναλάβουν τον ρόλο του θύτη, που στην πραγματικότητα τους ενδύει ο ηττημένος προκειμένου να δικαιολογήσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Το κείμενο αυτό γράφτηκε με σκοπό να περιγράψω, μια κατάσταση, που λίγο πολύ είναι συνηθισμένη στις μικρές κοινωνίες όπως αυτή της Νάξου. Θα εστιάσω στην καχυποψία, την μνησικακία και την εκδικητικότητα, που, λίγο πολύ, όλοι έχουμε δεχτεί και πέμψει στις μεταξύ μας σχέσεις όταν αυτές διακατέχονται από την μέγγενη του ανταγωνισμού και την φενάκη της επιβεβαίωσης του καλύτερου μεταξύ μας. Ο λόγος ύπαρξης του ανταγωνισμού οφείλεται στην έλλειψη αναγνώρισης της ετερότητας όλων.
Όταν λοιπόν οι επιλογές μας αποδειχθούν λάθος, οι υγιείς άνθρωποι θα αναστοχαστούν τις επιλογές αυτές σε βάθος και προφανώς θα τις αναθεωρήσουν. Θα μετουσιώσουν δηλαδή το λάθος σε προσωπική πείρα.
Όταν όμως, έχουμε μάθει να κερδίζουμε με ελάχιστο κόπο τα μέγιστα, όταν θεωρούμε κάθε σχέση δεδομένη και σίγουρη, όταν θέλουμε να φαινόμαστε ότι ξέρουμε πολλά, χωρίς ποτέ να μας ενδιαφέρει η μάθηση και η γνώση καθεαυτή και κυρίως χωρίς να είμαστε διατεθειμένοι να αφιερώσουμε τον χρόνο, που απαιτείται για την γνώση ή για την σύναψη μιας σχέσης ή για να κερδίσουμε με αξιοπρεπή τρόπο τα βασικά αγαθά για την επιβίωση μας,
όταν θεωρούμε εκ προοιμίου ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους χωρίς βέβαια να έχουμε τα ανάλογα αποτελέσματα και τις αντίστοιχες απτές αποδείξεις ενώ ταυτόχρονα συγκρινόμαστε (λεκτικά) με τους γύρω μας μέσα σε ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο, τότε έχει παρατηρηθεί, καταγραφεί και αναλυθεί ένα φαινόμενο όπου η λογική εκτοπίζεται και τα πάθη, τα ένστικτα, η μεγαλομανία και η κομπορρημοσύνη κυριαρχούν. Τότε βρισκόμαστε μπροστά σε αυτήν την ψυχική κατάσταση που οι ψυχίατροι έχουν ονομάσει εμμονές και παράνοια.
Σε αυτή την κατάσταση δεν θα φτάναμε αν είχαμε αποδεχτεί την ετερότητα όλων, άρα και την αχρηστία- ανοησία του ανταγωνισμού μέχρι τελικής νίκης. Σε αυτό το σημείο θα χρησιμοποιήσω την εκδοχή του Νίτσε όπου συχνά αναφέρεται στους νικητές και ηττημένους για να στηρίξω τα όσα γράφω: «οι αρρωστιάρηδες, όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο Νίτσε, αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο του ανθρώπου». Ο Νίτσε δεν εννοεί εδώ την υγεία με την έννοια της σωματικής ευπάθειας, αλλά, την πνευματική, την ψυχική και μεταφυσική υγεία των ανθρώπων. Και συνεχίζει:[ οι εκ των προτέρων νικημένοι, αποτυχημένοι, τσακισμένοι, τα σκουλήκια της εκδικητικότητας και της μνησικακίας, όλοι αυτοί, εξυφαίνουν την επαχθή συνομωσία και μασκαρεύονται σε δικαστές προκειμένου να γίνουν δήμιοι...
Με δηλητηριώδη σίελο φτύνουν κάθε τι το υγειές, το αυτόνομο που τραβά τον δρόμο τού και παίζουν τον ρόλο της ανωτερότητας απέναντι στα υγιή ένστικτα. Φερέφωνα μυστηριωδών δυνάμεων (όπου πάντα «νοιώθουν» το κακό και ποτέ δεν αντικρίζουν την πραγματικότητα κατάματα και θαρραλέα, ούτε καν ακούνε τους άλλους γύρω τους, που παίρνουν θέση), ο «αποτυχημένος ανώτερος» για να μπορέσει να θεραπεύσει τους άλλους πρέπει αρχικά να τους πληγώσει. Είναι ο μόνος «γιατρός», που αφού πληγώσει και δηλητηριάσει την πληγή και αφού αυτή κακοφορμίσει, καταπιάνεται με την επούλωση της.
Πολεμά πάντα επιτήδεια, σκληρά και αθόρυβα την αυτονομία όσων τον περιβάλλουν, συσσωρεύοντας την πιο εκρηκτική ύλη της ιδιοσυγκρασίας τους ΤΗΝ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ.
Αφού λοιπόν όποιος υποφέρει ψάχνει να βρει μια αιτία για τον «πόνο» του, εύλογο είναι, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάποιος φταίει για το χάλι του… Ο «επιτυχημένος άρρωστος» συνήθως έχει μια φοβερή επινοητικότητα στο να βρίσκει προσχήματα για οδυνηρά αισθήματα. Απολαμβάνει τις υποψίες του και κινεί γη και ουρανό για να βρει δήθεν αδικίες και προσβολές, που έχει υποστεί. Διαμορφώνει στο μυαλό του, το παρελθόν και το μέλλον, με τέτοιο τρόπο ώστε να ανακαλύπτει πράγματα σκοτεινά και διφορούμενα, που θα του επιτρέψουν να αναλωθεί σε βασανιστικές υποψίες και να μεθύσει με το δηλητήριο της κακίας! ]
Τελειώνοντας θέλω να προσθέσω ότι ακόμα και οι άνθρωποι που υπήρξαν ανιδιοτελείς δίπλα του και κατά επανάληψη μόνο του πρόσφεραν, αφιλοκερδώς, με συνέπεια και ανοχή ακόμα και αυτοί θα γίνουν δέκτες της μνησικακίας του αποτυχημένου ανώτερου! Αν δεν μπορεί να βρει άλλους υπαίτιους για την αποτυχία του θα στραφεί ως συνήθως στους ανθρώπους που ονομάζει φίλους, παρέα, συνεργάτες, για να μπορέσει να παίξει τον ρόλο του θύματος που τόσο τον ηδονίζει.
Όσο δε για τις εμμονές που έχει, τις στρέφει σταδιακά σε διάφορα πρόσωπα κοινώς αναγνωρισμένα και καταξιωμένα, προσπαθώντας επί μακρό χρονικό διάστημα να αποδείξει την ανωτερότητα του σε σχέση με αυτά. Η αλαζονεία, η ματαιοδοξία και η κομπορρημοσύνη του, κάποια στιγμή στις μικρές κοινωνίες και ομάδες, αποκαλύπτονται με συνέπεια την αδιαφορία τόσο του κοινωνικού του περίγυρου όσο και του προσωπικού του κύκλου.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ανταγωνισμού που τόσο πολύ έχει υμνήσει, επιβάλλει και στηρίξει ο καπιταλισμός! Οι επιπτώσεις όπως κατανοείτε δεν αναγνωρίζονται μόνο στο επίπεδο της οικονομίας όπου ήττα σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση, αλλά σε όλο το φάσμα της ψυχικής, κοινωνικής και ιστορικής ζωής μας.
Η έλλειψη ανταγωνισμού σημαίνει για τα αυτόνομα άτομα ότι αμφισβητούν ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό, πόσο μάλλον τους ειδικούς και τους ειδήμονες. Σημαίνει ότι δημιουργούν ένα ανοικτό χώρο όπου κυριαρχεί ο διάλογος για την εύρεση της αλήθειας και της δικαιοσύνης, που δεν υπάρχουν ως σταθερές. Και πάνω από όλα σημαίνει ότι κάθε φορά, που εκθέτουν την γνώμη τους, το κάνουν για να επιβεβαιώσουν ή να αναθεωρήσουν και να εμπλουτίσουν την γνώμη και την γνώση τους.
Συνηθίζεται όμως λόγω της επικράτησης των ειδικών σήμερα αλλά κυρίως λόγω του αποκλεισμού μας από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, να μην γνωμοδοτούμε και αν κάποια στιγμή γνωμοδοτήσουμε, τότε αυτή η «αυθάδεια» μας! αποτελεί σημείο σύγκρουσης και ρήξης αντί για σημείο, αναζήτησης, συνεργασίας και συνύπαρξης!
Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010
Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΝΑΞΟΥ
Σχετικά με τις αγροτικές κινητοποιήσεις που εξελίσσονται σε όλη την Ελλάδα αυτή την περίοδο, θα θέλαμε σαν παραγωγοί από την νεοσύστατη ένωση αμπελουργών και οινοπαραγωγών εδώ στη Νάξο, να δηλώσουμε την συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μας στους αγωνιζόμενους μικρομεσαίους και φτωχούς αγρότες.
Πολλά από τα προβλήματα αλλά και από τα αιτήματα που τίθενται σε αυτό τον αγώνα είναι κοινά και αφορούν άμεσα και το μεγαλύτερο κομμάτι των παραγωγών της Νάξου. Στην ουσία ο γεωργοκτηνοτροφικός τομέας του νησιού πασχίζει να επιβιώσει μέσα από την πίεση που ασκεί η μονόπλευρη τουριστική ανάπτυξη με τις αλλαγές χρήσης της γης και την δέσμευση όλο και περισσότερων παραγωγικών εκτάσεων για τουριστικές υποδομές και παραθεριστικές κατοικίες.
Από την άλλη, η αγροτική πολιτική που εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις κάτω από τις οδηγίες των Βρυξελλών, κινούνται σε ένα γενικό πλαίσιο που παίρνει ελάχιστα υπ’ όψη τους τις ιδιαιτερότητες της παραγωγής ειδικά στον ευρωπαϊκό νότο, και δη σε μέρη όπως η Νάξος. Ο στόχος άλλωστε, όπως εκφράστηκε μέσα από την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής πριν τρία χρόνια, είναι να καταστεί η γεωργία και η κτηνοτροφία ανταγωνιστική, δηλαδή να λειτουργήσει 100% μέσα στους νόμους της αγοράς με καθαρά επιχειρηματικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα ζούμε καθημερινά: Μείωση του αγροτικού πληθυσμού, συρρίκνωση του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών, συγκεντροποίηση της γης στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και ταυτόχρονα ενίσχυση ενός πλέγματος μεσαζόντων, μεγαλεμπόρων, τυποποιητών και βιομηχάνων -των γνωστών καρτέλ-, με αποτέλεσμα να προωθούνται κάθε είδους επικίνδυνα και τοξικά διατροφικά σκουπίδια στην αγορά. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η υποβάθμιση των συνεταιριστικών ενώσεων και η μετατροπή τους σε επιχειρήσεις.
Την ίδια ώρα, μέσα από τα ψίχουλα των επιδοτήσεων, κατάφερναν ουσιαστικά να κρατούν τις τιμές χαμηλά για τον παραγωγό προκειμένου να ευνοηθούν οι βιομήχανοι και οι μεταποιητές. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ενώ στη δεκαετία του ’80 η σχέση τιμής σταριού και ψωμιού ήταν 1:3, τώρα είναι 1:7 ενώ για το βαμβάκι από 1:15, έχει πάει στο 1:20.
Εδώ στη Νάξο, οι τιμές παραγωγού στο σύνολο των γεωκτηνοτροφικών προϊόντων ακολουθούν σε γενικές γραμμές μια φθίνουσα πορεία, αντίστοιχη με αυτήν της υπόλοιπης Ελλάδας. Στην πατάτα, για παράδειγμα τις περισσότερες χρονιές η τιμή είναι πραγματικά εξευτελιστική (το 2008 είχε φτάσει τα 7λεπτά/κιλό για τη βρώσιμη πατάτα!). Τα ίδια και χειρότερα και με το γάλα όπου οι τιμές παραμένουν καθηλωμένες τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ενώ παράλληλα το κόστος παραγωγής αυξάνει κατακόρυφα.
Επιπλέον, υπάρχει και το πρόβλημα στην διάθεση των παραδοσιακών τυροκομικών προϊόντων που γίνεται κάτω από το φόβο διώξεων και απαγορεύσεων. Παρόμοια ζητήματα μπαίνουν και με τα άλλα τοπικά προϊόντα όπως το λάδι, το κρασί και τη ρακή. Στο χώρο του αμπελιού και του κρασιού παρά την πανάρχαια αμπελο-οινική παράδοση, η Νάξος δεν λογίζεται σαν αμπελουργική ζώνη. Έτσι λοιπόν, η δημιουργία νέων αμπελώνων, η χορήγηση ενισχύσεων και κινήτρων, η αναγνώριση της ιστορίας, των ποικιλιών και του τοπικού κρασιού καθίσταται από πολύ δύσκολη έως αδύνατη.
Η κατάργηση της συνδεδεμένης με την παραγωγή ενίσχυσης, το κόψιμο της ενιαίας ενίσχυσης για τους φτωχούς αγρότες που παίρνουν μέχρι 400 ευρώ επιδοτήσεις ή καλλιεργούν έως τέσσερα στρέμματα, η μη αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων της αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα, και ειδικά σε μέρη όπως η Νάξος, (μικρός κλήρος, φτωχοί αγρότες που εργάζονται παράλληλα και συμπληρωματικά και σε άλλους τομείς όπως η οικοδομή ή ο τουρισμός) θα αποτελέσουν το τελειωτικό χτύπημα στους μικρούς αγρότες. Στον ελληνικό νότο, αυτή η κατάσταση όχι μόνο θα εξωθήσει χιλιάδες αγρότες στις συμπληγάδες της ανεργίας και της ανέχειας αλλά και θα τους εκδιώξει μαζικά από την ύπαιθρο υπονομεύοντας την κοινωνική συνοχή και εξαφανίζοντας τα μικρά χωριά.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο αγώνας αυτός έχει μεγάλη σημασία και η θετική του έκβαση μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην επίθεση που δέχεται ο αγροτικός κόσμος και να είναι ένα βήμα για την καλυτέρευση των όρων ζωής των αγροτών με εγγυημένες τιμές για τα προϊόντα, με μείωση του κόστους παραγωγής, με ενίσχυση για τις ορεινές και τις μειονεκτικές περιοχές. Για μια βιώσιμη, μικρής κλίμακας αγροτική παραγωγή που σέβεται το περιβάλλον και που θα παράγει ποιοτικά και φτηνά αγροτικά προϊόντα προς όφελος όλης της κοινωνίας.
ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΩΝ & ΟΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΝΑΞΟΥ
Πολλά από τα προβλήματα αλλά και από τα αιτήματα που τίθενται σε αυτό τον αγώνα είναι κοινά και αφορούν άμεσα και το μεγαλύτερο κομμάτι των παραγωγών της Νάξου. Στην ουσία ο γεωργοκτηνοτροφικός τομέας του νησιού πασχίζει να επιβιώσει μέσα από την πίεση που ασκεί η μονόπλευρη τουριστική ανάπτυξη με τις αλλαγές χρήσης της γης και την δέσμευση όλο και περισσότερων παραγωγικών εκτάσεων για τουριστικές υποδομές και παραθεριστικές κατοικίες.
Από την άλλη, η αγροτική πολιτική που εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις κάτω από τις οδηγίες των Βρυξελλών, κινούνται σε ένα γενικό πλαίσιο που παίρνει ελάχιστα υπ’ όψη τους τις ιδιαιτερότητες της παραγωγής ειδικά στον ευρωπαϊκό νότο, και δη σε μέρη όπως η Νάξος. Ο στόχος άλλωστε, όπως εκφράστηκε μέσα από την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής πριν τρία χρόνια, είναι να καταστεί η γεωργία και η κτηνοτροφία ανταγωνιστική, δηλαδή να λειτουργήσει 100% μέσα στους νόμους της αγοράς με καθαρά επιχειρηματικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα ζούμε καθημερινά: Μείωση του αγροτικού πληθυσμού, συρρίκνωση του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών, συγκεντροποίηση της γης στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και ταυτόχρονα ενίσχυση ενός πλέγματος μεσαζόντων, μεγαλεμπόρων, τυποποιητών και βιομηχάνων -των γνωστών καρτέλ-, με αποτέλεσμα να προωθούνται κάθε είδους επικίνδυνα και τοξικά διατροφικά σκουπίδια στην αγορά. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η υποβάθμιση των συνεταιριστικών ενώσεων και η μετατροπή τους σε επιχειρήσεις.
Την ίδια ώρα, μέσα από τα ψίχουλα των επιδοτήσεων, κατάφερναν ουσιαστικά να κρατούν τις τιμές χαμηλά για τον παραγωγό προκειμένου να ευνοηθούν οι βιομήχανοι και οι μεταποιητές. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ενώ στη δεκαετία του ’80 η σχέση τιμής σταριού και ψωμιού ήταν 1:3, τώρα είναι 1:7 ενώ για το βαμβάκι από 1:15, έχει πάει στο 1:20.
Εδώ στη Νάξο, οι τιμές παραγωγού στο σύνολο των γεωκτηνοτροφικών προϊόντων ακολουθούν σε γενικές γραμμές μια φθίνουσα πορεία, αντίστοιχη με αυτήν της υπόλοιπης Ελλάδας. Στην πατάτα, για παράδειγμα τις περισσότερες χρονιές η τιμή είναι πραγματικά εξευτελιστική (το 2008 είχε φτάσει τα 7λεπτά/κιλό για τη βρώσιμη πατάτα!). Τα ίδια και χειρότερα και με το γάλα όπου οι τιμές παραμένουν καθηλωμένες τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ενώ παράλληλα το κόστος παραγωγής αυξάνει κατακόρυφα.
Επιπλέον, υπάρχει και το πρόβλημα στην διάθεση των παραδοσιακών τυροκομικών προϊόντων που γίνεται κάτω από το φόβο διώξεων και απαγορεύσεων. Παρόμοια ζητήματα μπαίνουν και με τα άλλα τοπικά προϊόντα όπως το λάδι, το κρασί και τη ρακή. Στο χώρο του αμπελιού και του κρασιού παρά την πανάρχαια αμπελο-οινική παράδοση, η Νάξος δεν λογίζεται σαν αμπελουργική ζώνη. Έτσι λοιπόν, η δημιουργία νέων αμπελώνων, η χορήγηση ενισχύσεων και κινήτρων, η αναγνώριση της ιστορίας, των ποικιλιών και του τοπικού κρασιού καθίσταται από πολύ δύσκολη έως αδύνατη.
Η κατάργηση της συνδεδεμένης με την παραγωγή ενίσχυσης, το κόψιμο της ενιαίας ενίσχυσης για τους φτωχούς αγρότες που παίρνουν μέχρι 400 ευρώ επιδοτήσεις ή καλλιεργούν έως τέσσερα στρέμματα, η μη αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων της αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα, και ειδικά σε μέρη όπως η Νάξος, (μικρός κλήρος, φτωχοί αγρότες που εργάζονται παράλληλα και συμπληρωματικά και σε άλλους τομείς όπως η οικοδομή ή ο τουρισμός) θα αποτελέσουν το τελειωτικό χτύπημα στους μικρούς αγρότες. Στον ελληνικό νότο, αυτή η κατάσταση όχι μόνο θα εξωθήσει χιλιάδες αγρότες στις συμπληγάδες της ανεργίας και της ανέχειας αλλά και θα τους εκδιώξει μαζικά από την ύπαιθρο υπονομεύοντας την κοινωνική συνοχή και εξαφανίζοντας τα μικρά χωριά.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο αγώνας αυτός έχει μεγάλη σημασία και η θετική του έκβαση μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην επίθεση που δέχεται ο αγροτικός κόσμος και να είναι ένα βήμα για την καλυτέρευση των όρων ζωής των αγροτών με εγγυημένες τιμές για τα προϊόντα, με μείωση του κόστους παραγωγής, με ενίσχυση για τις ορεινές και τις μειονεκτικές περιοχές. Για μια βιώσιμη, μικρής κλίμακας αγροτική παραγωγή που σέβεται το περιβάλλον και που θα παράγει ποιοτικά και φτηνά αγροτικά προϊόντα προς όφελος όλης της κοινωνίας.
ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΩΝ & ΟΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΝΑΞΟΥ
Ρίχνοντας μια πολιτική ματιά στον νέο νόμο για τις ΑΠΕ!
Το σχέδιο νόμου για τις ΑΠΕ συγκαταλέγεται στην έμμονη προσπάθεια του καπιταλισμού και δη των μη βιομηχανικά ανεπτυγμένων κρατών όπως η Ελλάδα να εκ-βιομηχανοποιηθούν τουλάχιστον στον τομέα της παραγωγής ενέργειας. Το σχέδιο νόμου για τις ΑΠΕ προωθεί τις μεγάλες επενδύσεις, ιδιαίτερα αιολικών και φωτοβολταϊκών, για τις οποίες εκδηλώνεται ιδιωτικό ενδιαφέρον, πέρα από οποιονδήποτε σχεδιασμό. Η αόρατη χειρ της αγοράς θα είναι όπως πάντα ο υπέρτατος ρυθμιστής.
Στον καπιταλισμό μπορεί να αλλάξουν το όνομα ενός προϊόντος και να διατηρήσουν ίδιο το προϊόν ή να διατηρήσουν το όνομα και να αλλάξουν το περιεχόμενό του, για λόγους επικοινωνίας και πειθούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα φωτοβολταϊκά τα οποία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80 αρχές 90 λογιζόταν ως βιομηχανικές εγκαταστάσεις ενώ από το 1996 και μετά αναβαθμίστηκαν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και σε μεγάλους προστάτες του περιβάλλοντος. .
Θέτοντας ως εθνικό στόχο το 40% της συμμετοχής των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας, υποβαθμίζει όλα τα κριτήρια προστασίας του περιβάλλοντος και των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζει να διαιωνίζει την αυθαίρετη ταύτιση του δημόσιου και του κρατικού τομέα. Έτσι παραδίδει στους επενδυτές δάση, κορυφογραμμές, προστατευμένες περιοχές και δημόσιες εκτάσεις χωρίς την δική μας συναίνεση και γνώμη.
Το κράτος σαν θεσμός, διαχειρίζεται ότι αποκαλούμε δημόσιο και ελεύθερο χώρο με μοναδικό σκοπό να συντηρηθεί και να αναπαραχθεί αδιαφορώντας πλήρως για τους πολίτες αυτού του τόπου και για το περιβάλλον τους. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αναγνωρίσουμε και εδώ στην Νάξο την παγίδα της ταύτισης αυτής και να διεκδικήσουμε μέσω του εννοιολογικού διαχωρισμού αυτών των λέξεων την πλήρη και κύρια διαχείριση του δημόσιου χώρου. Άλλο είναι το κράτος και άλλο το δημόσιο.
Όσοι αγωνίστηκαν για να υπάρξει χωροταξία στην ψωροκώσταινα, βλέπουν τους αγώνες τους να πηγαίνουν «στράφι» και «νισάφι». Είναι πλέον κατανοητό ότι ο οποιοσδήποτε χωροταξικός σχεδιασμός δεν αποτελεί εμπόδιο ή σημείο αναφοράς για την καπιταλιστική εξουσία που προκειμένου να ενισχύσει το κεφάλαιο απαξιώνει τους αγώνες του κόσμου καθώς και τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί για την εκπόνηση του όποιου χωροταξικού υπάρχει.
Κυρίως όμως έρχεται να διαλύσει τις αυταπάτες ότι οι τεχνοεπιστήμονες μπορούν να δρουν αυτόνομα και «επιστημονικά», μέσα σε ένα αυταρχικό καθεστώς. Έτσι οποιασδήποτε περιορισμός που προέρχονταν από το σύνταγμα και από ότι αποκαλούσε το κράτος «ΧΡΗΣΗ ΓΗΣ» πήγε τον τελευταίο του περίπατο στις μελλοντικές βιομηχανικές ζώνες που θα δημιουργήσουν στα δάση στα βουνά στα ποτάμια στην θάλασσα και στις περιοχές μεγάλης αγροτικής απασχόλησης.
Εκτοπίζει όσα ψήγματα κοινωνικού ελέγχου είχαν απομείνει σε ισχύ απαξιώνοντας πλήρως της τοπικές κοινωνίες και με κυνισμό δίνει το δικαίωμα στους επενδυτές να επιλέξουν τον δημόσιο χώρο που θα τοποθετήσουν τις ΑΠΕ όπως και το μέγεθος της εγκατάστασης δυσχεραίνοντας ακόμα και την παρέμβαση των δικαστηρίων.. ενώ καταργεί τις προμελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Οι υποσταθμοί της ΔΕΗ, που θα δημιουργηθούν, η σύνδεση των ΑΠΕ με τα δίκτυα και η οδοποιία σε παρθένα βουνά και δάση αποκόπτονται από την άδεια εγκατάστασης με αποτέλεσμα να παρέχει πλήρη ελευθερία κινήσεων στους επενδυτές, αδιαφορώντας πλήρως για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες. Μεγαλώνοντας από 15 σε 100 MV την δυνατότητα παραγωγής ενέργειας από υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις με φράγματα και εκτροπές ποταμών, συμβάλλει εν γνώσει των νομοθετών στην καταστροφή των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτιόνται άμεσα οι τοπικές κοινωνίες.
Επιδοτεί γενναιόδωρα τους επενδυτές με τα χρήματα μας χαρίζοντας τους τα δάση τα βουνά τις θάλασσες και τα τοπία μας και με προοπτική να αυξηθούν οι λογαριασμοί του ρεύματος που πληρώνουμε.
Και όλα αυτά στο όνομα της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Επιγραμματικά θα αναφέρω ότι η οικολογία είναι πολιτική, κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική επιστήμη. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αποκοπούν οι παραπάνω συνιστώσες και να αντιμετωπισθούν ξεχωριστά και μία-μία είναι προϊόν σκοτεινής διαβούλευσης.
Θα περιμένω την εκδήλωση της ΠΕΚΙΝ την Κυριακή 31-1-2010 και ώρα 5 το απόγευμα, στην αίθουσα του πολιτιστικού της ΚΩΜΙΑΚΗΣ και μετά θα αναφερθώ στην οικολογία! .
Στον καπιταλισμό μπορεί να αλλάξουν το όνομα ενός προϊόντος και να διατηρήσουν ίδιο το προϊόν ή να διατηρήσουν το όνομα και να αλλάξουν το περιεχόμενό του, για λόγους επικοινωνίας και πειθούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα φωτοβολταϊκά τα οποία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80 αρχές 90 λογιζόταν ως βιομηχανικές εγκαταστάσεις ενώ από το 1996 και μετά αναβαθμίστηκαν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και σε μεγάλους προστάτες του περιβάλλοντος. .
Θέτοντας ως εθνικό στόχο το 40% της συμμετοχής των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας, υποβαθμίζει όλα τα κριτήρια προστασίας του περιβάλλοντος και των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζει να διαιωνίζει την αυθαίρετη ταύτιση του δημόσιου και του κρατικού τομέα. Έτσι παραδίδει στους επενδυτές δάση, κορυφογραμμές, προστατευμένες περιοχές και δημόσιες εκτάσεις χωρίς την δική μας συναίνεση και γνώμη.
Το κράτος σαν θεσμός, διαχειρίζεται ότι αποκαλούμε δημόσιο και ελεύθερο χώρο με μοναδικό σκοπό να συντηρηθεί και να αναπαραχθεί αδιαφορώντας πλήρως για τους πολίτες αυτού του τόπου και για το περιβάλλον τους. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αναγνωρίσουμε και εδώ στην Νάξο την παγίδα της ταύτισης αυτής και να διεκδικήσουμε μέσω του εννοιολογικού διαχωρισμού αυτών των λέξεων την πλήρη και κύρια διαχείριση του δημόσιου χώρου. Άλλο είναι το κράτος και άλλο το δημόσιο.
Όσοι αγωνίστηκαν για να υπάρξει χωροταξία στην ψωροκώσταινα, βλέπουν τους αγώνες τους να πηγαίνουν «στράφι» και «νισάφι». Είναι πλέον κατανοητό ότι ο οποιοσδήποτε χωροταξικός σχεδιασμός δεν αποτελεί εμπόδιο ή σημείο αναφοράς για την καπιταλιστική εξουσία που προκειμένου να ενισχύσει το κεφάλαιο απαξιώνει τους αγώνες του κόσμου καθώς και τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί για την εκπόνηση του όποιου χωροταξικού υπάρχει.
Κυρίως όμως έρχεται να διαλύσει τις αυταπάτες ότι οι τεχνοεπιστήμονες μπορούν να δρουν αυτόνομα και «επιστημονικά», μέσα σε ένα αυταρχικό καθεστώς. Έτσι οποιασδήποτε περιορισμός που προέρχονταν από το σύνταγμα και από ότι αποκαλούσε το κράτος «ΧΡΗΣΗ ΓΗΣ» πήγε τον τελευταίο του περίπατο στις μελλοντικές βιομηχανικές ζώνες που θα δημιουργήσουν στα δάση στα βουνά στα ποτάμια στην θάλασσα και στις περιοχές μεγάλης αγροτικής απασχόλησης.
Εκτοπίζει όσα ψήγματα κοινωνικού ελέγχου είχαν απομείνει σε ισχύ απαξιώνοντας πλήρως της τοπικές κοινωνίες και με κυνισμό δίνει το δικαίωμα στους επενδυτές να επιλέξουν τον δημόσιο χώρο που θα τοποθετήσουν τις ΑΠΕ όπως και το μέγεθος της εγκατάστασης δυσχεραίνοντας ακόμα και την παρέμβαση των δικαστηρίων.. ενώ καταργεί τις προμελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Οι υποσταθμοί της ΔΕΗ, που θα δημιουργηθούν, η σύνδεση των ΑΠΕ με τα δίκτυα και η οδοποιία σε παρθένα βουνά και δάση αποκόπτονται από την άδεια εγκατάστασης με αποτέλεσμα να παρέχει πλήρη ελευθερία κινήσεων στους επενδυτές, αδιαφορώντας πλήρως για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες. Μεγαλώνοντας από 15 σε 100 MV την δυνατότητα παραγωγής ενέργειας από υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις με φράγματα και εκτροπές ποταμών, συμβάλλει εν γνώσει των νομοθετών στην καταστροφή των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτιόνται άμεσα οι τοπικές κοινωνίες.
Επιδοτεί γενναιόδωρα τους επενδυτές με τα χρήματα μας χαρίζοντας τους τα δάση τα βουνά τις θάλασσες και τα τοπία μας και με προοπτική να αυξηθούν οι λογαριασμοί του ρεύματος που πληρώνουμε.
Και όλα αυτά στο όνομα της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Επιγραμματικά θα αναφέρω ότι η οικολογία είναι πολιτική, κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική επιστήμη. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αποκοπούν οι παραπάνω συνιστώσες και να αντιμετωπισθούν ξεχωριστά και μία-μία είναι προϊόν σκοτεινής διαβούλευσης.
Θα περιμένω την εκδήλωση της ΠΕΚΙΝ την Κυριακή 31-1-2010 και ώρα 5 το απόγευμα, στην αίθουσα του πολιτιστικού της ΚΩΜΙΑΚΗΣ και μετά θα αναφερθώ στην οικολογία! .
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010
Οι δασοκτόνοι νόμοι της Ελλάδας ψηφίστηκαν, από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, όχι από την χούντα.
Με τους νόμους 1822/1988, 2801/2000 και 2941/2001 οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έδωσαν το δικαίωμα να εκτελούνται έργα «δημοσίου συμφέροντος» μέσα στα δάση και στις δασικές εκτάσεις. Προχωρώντας ακόμα παραπέρα παραχώρησαν το δικαίωμα εκτέλεσης έργων ακόμα και σε περιοχές που είχαν χαρακτηριστεί αναδασωτέες.
Η ναυαρχίδα όμως των δασοκτόνων νόμων ήταν ο νόμος 3208/2003 που είχε σαν στόχο τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια επιφέροντας με την εφαρμογή του, την καταστροφή της βιοποικιλότητας και του δασικού πλούτου της χώρας μας. Οι Ολυμπιακοί αγώνες απαιτούσαν θυσίες…
Φυσικά η ΝΔ όχι μόνο δεν κατάργησε αυτούς τους νόμους αλλά απεναντίας συνέχισε την πολιτική ενάντια στα δάση πάντα συμπληρώνοντας τα νομοθετικά κενά του ΠΑΣΟΚ με απώτερο, κοινό, σκοπό να αλλάξουν τους δασικούς χάρτες της Ελλάδας στο όνομα της πολυπόθητης ανάπτυξης. Παρόλο που το τμήμα αναστολών του συμβούλιου της Επικρατείας, με την απόφαση 202/2005, απαγορεύει την αναθεώρηση των δασικών χαρτών των τότε 330 δήμων, κηρύσσοντας παράνομη την απόφαση του τότε υπουργού γεωργίας κ. Χατζημιχάλη, η κ Μπιρμπίλη μετά μανίας προσπαθεί να καταργηθεί το άρθρο 3 του νόμου 998/1979.
Η δασοκτόνα πολιτική του ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται με το νομοσχέδιο για τα καμένα δάση της Α. Αττικής που κατατέθηκε το 2009 και ψηφίστηκε στις 14-1- 2010 (σκάνδαλο Χλύκα!) καθώς και με τον νέο νόμο για τις ΑΠΕ. Οι προθέσεις της οικολόγου κυρίας Μπιρμπίλη αποτυπώνονται στον νόμο 3208/2003 όπου τον συμπληρώνουν και τον προσαρμόζουν στις νέες συνθήκες και στα νέα οικονομικά δεδομένα που διαμορφώθηκαν στην Ελλάδα μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο χρόνο.
Στις προθέσεις του ΠΑΣΟΚ είναι να δώσει νέο ορισμό της έννοιας του δάσους και των δασικών εκτάσεων, μέσα στο επόμενο εξάμηνο, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η υπουργός λόγω του ότι υπάρχουν κενά στον ορισμό και κατά συνέπεια στον προσδιορισμό του δάσους. Ταυτόχρονα πετάει έξω από την έννοια του δάσους, όλες τις δασικές εκτάσεις, όλες τις αναδασωτέες περιοχές, όσες περιοχές έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες και όσες περιοχές έχουν γίνει έστω και παράνομα οικίες (βίλες δηλαδή).
Αποδυναμώνει τον συνδικαλισμό και τις αρμοδιότητες των δασαρχείων και ορίζει υπεύθυνους για την καταγραφή των δασών τους εμπρηστές, τους «δασοφάγους» και τους καταπατητές, δηλαδή.
Το αποκορύφωμα βέβαια της προστασίας του κλίματος και του περιβάλλοντος είναι ο νέος νόμος για τις ΑΠΕ.
Η ναυαρχίδα όμως των δασοκτόνων νόμων ήταν ο νόμος 3208/2003 που είχε σαν στόχο τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών και δασικών εκτάσεων σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια επιφέροντας με την εφαρμογή του, την καταστροφή της βιοποικιλότητας και του δασικού πλούτου της χώρας μας. Οι Ολυμπιακοί αγώνες απαιτούσαν θυσίες…
Φυσικά η ΝΔ όχι μόνο δεν κατάργησε αυτούς τους νόμους αλλά απεναντίας συνέχισε την πολιτική ενάντια στα δάση πάντα συμπληρώνοντας τα νομοθετικά κενά του ΠΑΣΟΚ με απώτερο, κοινό, σκοπό να αλλάξουν τους δασικούς χάρτες της Ελλάδας στο όνομα της πολυπόθητης ανάπτυξης. Παρόλο που το τμήμα αναστολών του συμβούλιου της Επικρατείας, με την απόφαση 202/2005, απαγορεύει την αναθεώρηση των δασικών χαρτών των τότε 330 δήμων, κηρύσσοντας παράνομη την απόφαση του τότε υπουργού γεωργίας κ. Χατζημιχάλη, η κ Μπιρμπίλη μετά μανίας προσπαθεί να καταργηθεί το άρθρο 3 του νόμου 998/1979.
Η δασοκτόνα πολιτική του ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται με το νομοσχέδιο για τα καμένα δάση της Α. Αττικής που κατατέθηκε το 2009 και ψηφίστηκε στις 14-1- 2010 (σκάνδαλο Χλύκα!) καθώς και με τον νέο νόμο για τις ΑΠΕ. Οι προθέσεις της οικολόγου κυρίας Μπιρμπίλη αποτυπώνονται στον νόμο 3208/2003 όπου τον συμπληρώνουν και τον προσαρμόζουν στις νέες συνθήκες και στα νέα οικονομικά δεδομένα που διαμορφώθηκαν στην Ελλάδα μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο χρόνο.
Στις προθέσεις του ΠΑΣΟΚ είναι να δώσει νέο ορισμό της έννοιας του δάσους και των δασικών εκτάσεων, μέσα στο επόμενο εξάμηνο, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η υπουργός λόγω του ότι υπάρχουν κενά στον ορισμό και κατά συνέπεια στον προσδιορισμό του δάσους. Ταυτόχρονα πετάει έξω από την έννοια του δάσους, όλες τις δασικές εκτάσεις, όλες τις αναδασωτέες περιοχές, όσες περιοχές έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες και όσες περιοχές έχουν γίνει έστω και παράνομα οικίες (βίλες δηλαδή).
Αποδυναμώνει τον συνδικαλισμό και τις αρμοδιότητες των δασαρχείων και ορίζει υπεύθυνους για την καταγραφή των δασών τους εμπρηστές, τους «δασοφάγους» και τους καταπατητές, δηλαδή.
Το αποκορύφωμα βέβαια της προστασίας του κλίματος και του περιβάλλοντος είναι ο νέος νόμος για τις ΑΠΕ.
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010
Το νέο σχέδιο νόμου
Το νέο σχέδιο νόμου
Στο πρώτο άρθρο του νέου νόμου που ετοιμάζεται να ψηφίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διατυπώνετε κατηγορηματικά ότι η προστασία του κλίματος επιτυγχάνεται με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τις ΑΠΕ. Αυτή η μικρή αλλά σημαντική πρόταση στηρίζει όλη την ιδεολογία και την φιλοσοφία του νέου νόμου. Αυτή η πρόταση αν δεν είχε γίνει αποδεκτή από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν θα μπορούσε καμία κυβέρνηση στον κόσμο να μετατρέψει τα δάση, τα βουνά, τις θάλασσες και τα ποτάμια σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Δυστυχώς όμως η δημαγωγία και η προπαγάνδα των κυρίαρχων, έχουν πείσει το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού ότι θα σώσουν τον πλανήτη, αν χρησιμοποιήσουν τον αέρα, την θάλασσα και τον ήλιο, για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια! Δυστυχώς αυτή η ψευδής και αντιεπιστημονική άποψη αποτελεί τον δούρειο ίππο για την επικείμενη άλωση της φύσης, που μέχρι τώρα ήταν παρθένα και απείραχτη. Δυστυχώς σε αυτήν την μικρή πρόταση στηρίζεται όλος ο νέος νόμος του ΠΑΣΟΚ.
Αναφέρω το 1ο άρθρο:
Η προστασία του κλίματος μέσω της προώθησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τις ΑΠΕ αποτελεί ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ προτεραιότητα ΥΨΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ. Αποτελεί προτεραιότητα υψίστης σημασίας για την Χώρα!!! και συνεχίζοντας, ο νομοθέτης, ξεδιπλώνει την σκέψη και την πρόθεση της κυβέρνησης με τον εξής αποτρόπαιο τρόπο: Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΥΠΟ ΟΨΙΝ σε περιπτώσεις ΣΤΑΘΜΙΣΗΣ με άλλες ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ «παραμέτρους».
Τελείως αυταρχικά λοιπόν τοποθετεί την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τις ΑΠΕ στην ανώτερη βαθμίδα των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης και χαρακτηρίζει το περιβάλλον και την κοινωνία, παραμέτρους. Παράπλευρες απώλειες δηλαδή!!! Με πρόφαση την προστασία του κλίματος καταστρέφουν το περιβάλλον και προφανώς τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις υπάρξουν στο μέλλον. Και γνωρίζουν πλέον ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις.
ΤΟ 2o ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΘΕΤΕΙ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΡΑΕ). ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΚΡΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Α)Της εθνικής ασφάλειας. Δηλαδή μέχρι να γεμίσουμε την Ελλάδα με ΑΠΕ είμαστε εθνικά ανασφαλείς;;;
Β)Της προστασίας της δημόσιας υγείας και ασφάλειας. Μέχρι τώρα γνώριζα ότι η προστασία της δημόσιας υγείας έχει να κάνει με το περιβάλλον, με την ποιότητα της διατροφής, με τις συνθήκες εργασίας, με την ποσότητα των ρύπων που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα, με την ποιότητα του νερού κλπ. τώρα θα πρέπει να προσθέσουμε σε αυτό το πλαίσιο και τις ανεμογεννήτριες! Αντί για στελεχωμένα νοσοκομεία από εδώ και τώρα θα τοποθετούν ΑΠΕ.
Γ)Της ασφάλειας του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων.
Δ)Το πόσο, αποδοτική ενεργειακά είναι η υπό έγκριση άδεια. Προφανώς κατανοείτε ότι όσο πιο μεγάλο είναι ένα ενεργειακό πάρκο τόσο περισσότερες ελπίδες έχει έναντι των μικρότερων. Βέβαια προσπαθεί στην συνέχεια να ρίξει στάχτες στα μάτια του κόσμου με τεχνοκρατικές αναφορές στους φορείς που πιστοποιούν αυτές τις μετρήσεις. Θα βάλουν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα!!!
Ε)Της ωριμότητας της υλοποίησης του έργου που αυτή, προκύπτει από μελέτες που έχουν εκπονηθεί. Πρώτον στο άρθρο 3 καταργούνται οι προμελέτες στο όνομα της γραφειοκρατίας. Δεύτερον έχοντας εξασφαλίσει με το 1ο άρθρο την προτεραιότητα των ΑΠΕ ούτε καν αναφέρουν τις άλλες 2 παραμέτρους, τις ανάγκες των κοινωνιών και τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. Και εγώ σκέφτομαι: Για να ωριμάσει οτιδήποτε δημιουργεί ο άνθρωπος θα πρέπει και ο ίδιος να το θεωρεί «ώριμο» για να το χρησιμοποιήσει. Τρίτον αν συμπεριλάβουμε στην κρίση μας και την προοπτική του «Καλλικράτη» που συγκεντρώνει ακόμα περισσότερο τις εξουσίες σε διορισμένους υπέρ-περιφερειάρχες τότε καταλαβαίνουμε ότι οι τοπικές κοινωνίες όχι μόνο είναι δευτερεύουσας σημασίας παράμετρος όπως μας προσδιορίζουν αλλά ούτε καν μας αναφέρουν.
ΣΤ) σε αυτή την παράγραφο αναφέρει ότι οι εταιρείες και οι επενδυτές γενικά θα αξιολογούνται για την επιστημονική και τεχνική τους επάρκεια! Οι ενδιαφερόμενοι θα κάνουν δηλαδή τις μελέτες;;; Η shell και η ΒΡ και γενικά οι πολυεθνικές, έχουν και επιστήμονες και τεχνοκράτες και νομοθέτες αν το θέλετε!!!
Z) της δυνατότητας ή της εξασφάλισης της δυνατότητας του δικαιώματος χρήσης της θέσης εγκατάστασης του έργου. Αν εξαιρέσουμε τις ιδιωτικές περιουσίες οι κορυφογραμμές ανήκουν σε όλους μας! Όμως η αυθαίρετη ταύτιση του κράτους με ότι αποκαλούμε δημόσιο, έρχεται σήμερα και δείχνει την αναγκαιότητα του διαχωρισμού των 2 εννοιών. Τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο να κατανοούμε ότι το δημόσιο και το κράτος είναι έννοιες ασύμβατες!
Η)Η εξασφάλιση και η δυνατότητα εξασφάλισης της χρήσης από ποιους εξαρτάται; Πάλι καμία αναφορά στις τοπικές κοινωνίες!!! Πάλι εκτός η γνώμη και η άποψη μας. Η «Δημοκρατία» σε όλο της το μεγαλείο.
Θ) Στην τελευταία παράγραφο αναφέρεται το χωροταξικό των ΑΠΕ του κ. Σουφλιά, όπου υποτίθεται ότι ήταν καταστροφικό για το περιβάλλον!!! Ακόμα όμως και αυτή η καταστροφή του περιβάλλοντος αν σταθμιστεί με τις ΑΠΕ τότε το περιβάλλον θα είναι εκ προοιμίου δευτερεύον.
Άρθρο 5 παράγραφος 5
Μπορεί να αυξάνει την παραγόμενη ενέργεια χωρίς άδεια μέχρι και 10% για όσες φορές το επιθυμεί ο επενδυτής, αρκεί να μην αυξηθεί το γήπεδο του πάρκου. Εκεί που βλέπετε λοιπόν 9 ανεμογεννήτριες μπορεί οποιαδήποτε στιγμή ο επενδυτής να τις κάνει 10 και μετά από λίγο 11 και πάει λέγοντας.
Στην παράγραφο 3 του άρθρου 45 του Ν.998/1979 (ΦΕΚ Α΄ 289) προστίθεται τρίτο εδάφιο, το οποίο έχει ως εξής: «Για την εκτέλεση των ανωτέρω έργων καθώς και των συνοδών έργων εντός τμημάτων δασών και δασικών εκτάσεων που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες αίρεται αυτοδικαίως η αναδάσωσή τους, στην έκταση που αυτά έχουν αδειοδοτηθεί με έγκριση περιβαλλοντικών επιπτώσεων».
Όλες δηλαδή οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, γίνονται για τα μάτια του κόσμου!!!
ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΟΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΤΡΟΠΟ:
«1. Με τη θέσπιση των κατάλληλων μέτρων προωθούνται, κατά ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ως μέσο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, την προστασία της ατμόσφαιρας, τον βιώσιμο ενεργειακό εφοδιασμό της χώρας, την επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης και τη βιώσιμη αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου.»
Ωμά και κυνικά επιβεβαιώνουν όσα γράφω σε αυτό το άρθρο μου!!!! Να καταργηθεί το χωροταξικό των ΑΠΕ και η νέα τροποποίηση του!
Στο πρώτο άρθρο του νέου νόμου που ετοιμάζεται να ψηφίσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διατυπώνετε κατηγορηματικά ότι η προστασία του κλίματος επιτυγχάνεται με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τις ΑΠΕ. Αυτή η μικρή αλλά σημαντική πρόταση στηρίζει όλη την ιδεολογία και την φιλοσοφία του νέου νόμου. Αυτή η πρόταση αν δεν είχε γίνει αποδεκτή από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν θα μπορούσε καμία κυβέρνηση στον κόσμο να μετατρέψει τα δάση, τα βουνά, τις θάλασσες και τα ποτάμια σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Δυστυχώς όμως η δημαγωγία και η προπαγάνδα των κυρίαρχων, έχουν πείσει το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού ότι θα σώσουν τον πλανήτη, αν χρησιμοποιήσουν τον αέρα, την θάλασσα και τον ήλιο, για να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια! Δυστυχώς αυτή η ψευδής και αντιεπιστημονική άποψη αποτελεί τον δούρειο ίππο για την επικείμενη άλωση της φύσης, που μέχρι τώρα ήταν παρθένα και απείραχτη. Δυστυχώς σε αυτήν την μικρή πρόταση στηρίζεται όλος ο νέος νόμος του ΠΑΣΟΚ.
Αναφέρω το 1ο άρθρο:
Η προστασία του κλίματος μέσω της προώθησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τις ΑΠΕ αποτελεί ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ προτεραιότητα ΥΨΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ. Αποτελεί προτεραιότητα υψίστης σημασίας για την Χώρα!!! και συνεχίζοντας, ο νομοθέτης, ξεδιπλώνει την σκέψη και την πρόθεση της κυβέρνησης με τον εξής αποτρόπαιο τρόπο: Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΥΠΟ ΟΨΙΝ σε περιπτώσεις ΣΤΑΘΜΙΣΗΣ με άλλες ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ «παραμέτρους».
Τελείως αυταρχικά λοιπόν τοποθετεί την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τις ΑΠΕ στην ανώτερη βαθμίδα των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης και χαρακτηρίζει το περιβάλλον και την κοινωνία, παραμέτρους. Παράπλευρες απώλειες δηλαδή!!! Με πρόφαση την προστασία του κλίματος καταστρέφουν το περιβάλλον και προφανώς τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις υπάρξουν στο μέλλον. Και γνωρίζουν πλέον ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις.
ΤΟ 2o ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΘΕΤΕΙ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΡΑΕ). ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΚΡΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Α)Της εθνικής ασφάλειας. Δηλαδή μέχρι να γεμίσουμε την Ελλάδα με ΑΠΕ είμαστε εθνικά ανασφαλείς;;;
Β)Της προστασίας της δημόσιας υγείας και ασφάλειας. Μέχρι τώρα γνώριζα ότι η προστασία της δημόσιας υγείας έχει να κάνει με το περιβάλλον, με την ποιότητα της διατροφής, με τις συνθήκες εργασίας, με την ποσότητα των ρύπων που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα, με την ποιότητα του νερού κλπ. τώρα θα πρέπει να προσθέσουμε σε αυτό το πλαίσιο και τις ανεμογεννήτριες! Αντί για στελεχωμένα νοσοκομεία από εδώ και τώρα θα τοποθετούν ΑΠΕ.
Γ)Της ασφάλειας του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων.
Δ)Το πόσο, αποδοτική ενεργειακά είναι η υπό έγκριση άδεια. Προφανώς κατανοείτε ότι όσο πιο μεγάλο είναι ένα ενεργειακό πάρκο τόσο περισσότερες ελπίδες έχει έναντι των μικρότερων. Βέβαια προσπαθεί στην συνέχεια να ρίξει στάχτες στα μάτια του κόσμου με τεχνοκρατικές αναφορές στους φορείς που πιστοποιούν αυτές τις μετρήσεις. Θα βάλουν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα!!!
Ε)Της ωριμότητας της υλοποίησης του έργου που αυτή, προκύπτει από μελέτες που έχουν εκπονηθεί. Πρώτον στο άρθρο 3 καταργούνται οι προμελέτες στο όνομα της γραφειοκρατίας. Δεύτερον έχοντας εξασφαλίσει με το 1ο άρθρο την προτεραιότητα των ΑΠΕ ούτε καν αναφέρουν τις άλλες 2 παραμέτρους, τις ανάγκες των κοινωνιών και τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. Και εγώ σκέφτομαι: Για να ωριμάσει οτιδήποτε δημιουργεί ο άνθρωπος θα πρέπει και ο ίδιος να το θεωρεί «ώριμο» για να το χρησιμοποιήσει. Τρίτον αν συμπεριλάβουμε στην κρίση μας και την προοπτική του «Καλλικράτη» που συγκεντρώνει ακόμα περισσότερο τις εξουσίες σε διορισμένους υπέρ-περιφερειάρχες τότε καταλαβαίνουμε ότι οι τοπικές κοινωνίες όχι μόνο είναι δευτερεύουσας σημασίας παράμετρος όπως μας προσδιορίζουν αλλά ούτε καν μας αναφέρουν.
ΣΤ) σε αυτή την παράγραφο αναφέρει ότι οι εταιρείες και οι επενδυτές γενικά θα αξιολογούνται για την επιστημονική και τεχνική τους επάρκεια! Οι ενδιαφερόμενοι θα κάνουν δηλαδή τις μελέτες;;; Η shell και η ΒΡ και γενικά οι πολυεθνικές, έχουν και επιστήμονες και τεχνοκράτες και νομοθέτες αν το θέλετε!!!
Z) της δυνατότητας ή της εξασφάλισης της δυνατότητας του δικαιώματος χρήσης της θέσης εγκατάστασης του έργου. Αν εξαιρέσουμε τις ιδιωτικές περιουσίες οι κορυφογραμμές ανήκουν σε όλους μας! Όμως η αυθαίρετη ταύτιση του κράτους με ότι αποκαλούμε δημόσιο, έρχεται σήμερα και δείχνει την αναγκαιότητα του διαχωρισμού των 2 εννοιών. Τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο να κατανοούμε ότι το δημόσιο και το κράτος είναι έννοιες ασύμβατες!
Η)Η εξασφάλιση και η δυνατότητα εξασφάλισης της χρήσης από ποιους εξαρτάται; Πάλι καμία αναφορά στις τοπικές κοινωνίες!!! Πάλι εκτός η γνώμη και η άποψη μας. Η «Δημοκρατία» σε όλο της το μεγαλείο.
Θ) Στην τελευταία παράγραφο αναφέρεται το χωροταξικό των ΑΠΕ του κ. Σουφλιά, όπου υποτίθεται ότι ήταν καταστροφικό για το περιβάλλον!!! Ακόμα όμως και αυτή η καταστροφή του περιβάλλοντος αν σταθμιστεί με τις ΑΠΕ τότε το περιβάλλον θα είναι εκ προοιμίου δευτερεύον.
Άρθρο 5 παράγραφος 5
Μπορεί να αυξάνει την παραγόμενη ενέργεια χωρίς άδεια μέχρι και 10% για όσες φορές το επιθυμεί ο επενδυτής, αρκεί να μην αυξηθεί το γήπεδο του πάρκου. Εκεί που βλέπετε λοιπόν 9 ανεμογεννήτριες μπορεί οποιαδήποτε στιγμή ο επενδυτής να τις κάνει 10 και μετά από λίγο 11 και πάει λέγοντας.
Στην παράγραφο 3 του άρθρου 45 του Ν.998/1979 (ΦΕΚ Α΄ 289) προστίθεται τρίτο εδάφιο, το οποίο έχει ως εξής: «Για την εκτέλεση των ανωτέρω έργων καθώς και των συνοδών έργων εντός τμημάτων δασών και δασικών εκτάσεων που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες αίρεται αυτοδικαίως η αναδάσωσή τους, στην έκταση που αυτά έχουν αδειοδοτηθεί με έγκριση περιβαλλοντικών επιπτώσεων».
Όλες δηλαδή οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, γίνονται για τα μάτια του κόσμου!!!
ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΟΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΤΡΟΠΟ:
«1. Με τη θέσπιση των κατάλληλων μέτρων προωθούνται, κατά ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ως μέσο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, την προστασία της ατμόσφαιρας, τον βιώσιμο ενεργειακό εφοδιασμό της χώρας, την επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης και τη βιώσιμη αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου.»
Ωμά και κυνικά επιβεβαιώνουν όσα γράφω σε αυτό το άρθρο μου!!!! Να καταργηθεί το χωροταξικό των ΑΠΕ και η νέα τροποποίηση του!
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010
Συμπεράσματα από την δημόσια διαβούλευση του νόμου των ΑΠΕ
Συμπεράσματα από την δημόσια διαβούλευση του νόμου των ΑΠΕ
Παρακολουθώντας την δημόσια διαβούλευση του σχεδίου νόμου για τις ΑΠΕ που λαμβάνει χώρα στο διαδίκτυο έχω να επισημάνω ότι
Α) οι εταιρίες που θέλουν να επενδύσουν σε ΑΠΕ έχουν την τιμή όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν να προτρέπουν την υπουργό κ Μπιρμπίλη να δημιουργήσει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα διευκολύνει τις μελλοντικές κινήσεις τους εκτοπίζοντας τους όποιους κινδύνους και εμπόδια ελλοχεύουν σε επίπεδο, νόμων, γραφειοκρατίας, περιβαλλοντικών επιπτώσεων και κοινωνικών αντιδράσεων.
Β) σε γενικές αρχές οι περισσότεροι έχουν ενστερνιστεί την κυρίαρχη προπαγάνδα ότι με τις ΑΠΕ θα δώσουμε λύσεις τόσο στο οικολογικό όσο και στο οικονομικό πρόβλημα.
Γ) ο κάθε σύλλογος, η κάθε ένωση εταιρειών, ο κάθε αγροτικός συνεταιρισμός προσεγγίζει τις ΑΠΕ από την δική του σκοπιά μεμονωμένα και με στόχο την δική του κυρίως οικονομική διευκόλυνση, χωρίς ένα ελάχιστο ψήγμα κριτικής και αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής.
Δ) όσοι κατανοούν ότι οι ΑΠΕ δεν έχουν να κάνουν με την οικολογία είναι λίγοι αλλά υπαρκτοί.
Ε) μια κριτική ματιά σε όλες τις ΑΠΕ μαζί αποδεικνύει ότι ο στόχος του 20% ίσως να έχει επιτευχθεί ακόμα και σήμερα σε επίπεδο παραγωγής. Δεν έχει όμως αξιοποιηθεί και χρησιμοποιηθεί από το κράτος η παραγωγή αυτή. Αντίθετα παρά τις υποσχέσεις των κυβερνώντων οι παραγωγοί βιομάζας, καίνε και πετάνε στις χωματερές την παραγωγή τους ενώ ταυτόχρονα βρίσκονται σε δεινή οικονομική και κοινωνική θέση.
ΣΤ) Ο στόχος του 40% που θέτει η κυβέρνηση είναι στην ουσία ένα ακόμα δώρο στην κίνηση των μεγάλων κεφαλαίων μια και το 20% έχει λίγο πολύ επιτευχθεί.
Ζ) Το σχέδιο νόμου το οποίο θα καταρτιστεί αναφέρει μέσα στην πολυλογία του πολλά. Αναφέρονται και οι τοπικές κοινωνίες και η κλίμακα και οι τοπικές ανάγκες καθώς η προστασία του περιβάλλοντος και οι ανάλογες μελέτες ΜΠΕ. Εκείνο που έχω να τονίσω εγώ είναι ότι δεν έχει σημασία μόνο το αν θα αναφερθεί ένα στοιχείο μέσα σε ένα νόμο. Αλλά κυρίως σημασία έχει το τι θέση θα καταλάβει το στοιχείο αυτό μέσα στα γενικότερα συμφραζόμενα.
Ο τρόπος και η σαφήνεια με την οποία θα διατυπωθεί καθώς και η βαρύτητα που θα δοθεί σε αυτό μέσα σε ολόκληρο το σχέδιο νόμου. Στην κατηγορία λοιπόν των νομοθετών που έχοντας γνώση το τι λένε οι «αντίθετοι» κατατάσσω και εγώ όσους συνέταξαν και θα προσαρμόσουν τελικά, τον νέο νόμο στα μέτρα των πολυεθνικών, αφήνοντας ρινίσματα αναφορών για το περιβάλλον και την κοινωνία απλά να υπάρχουν, χωρίς βέβαια ποτέ να έχουν σημαντική βαρύτητα μέσα στο πλαίσιο του νόμου.
Η) Το άρθρο 1 και 2 είναι τα πλέον σημαντικότερα στον νέο νόμο που προωθούν…
Παραθέτω παραγράφους από 2 κείμενα και 1ολόκληρο από την δημόσια διαβούλευση που στοιχειοθετούν τις απόψεις μου
ΠΡΩΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Στα πλαίσια της Δημόσιας Διαβούλευσης του σχεδίου νόμου για τις Α.Π.Ε., έχω την τιμή να σας υποβάλλω την πρότασή μου.
Την δυνατότητα να κάνω αυτή την πρόταση την έδωσε η επιστημονική μου εξειδίκευση στο αντικείμενο και τα περισσότερα από 100 έργα ενεργειακής αξιοποίησης βιομάζας που κατασκεύασα στα 35 χρόνια της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, εξοικονομώντας συνολικά από την αγορά και το περιβάλλον 2.000.000 τόνους ισοδυνάμου πετρελαίου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η συνολική ετήσια κατανάλωση σε ορυκτά καύσιμα στην χώρα μας είναι 21.455.000 τόνους ισοδυνάμου πετρελαίου.
Κάθε χρόνο στην Ελλάδα παράγεται Βιομάζα 4.290.000 τόνους ισοδυνάμου πετρελαίου και μεγάλη ποσότητα καταστρέφεται (καίγεται) ελεύθερα στους αγρούς (αν και η ελεύθερη καύση απαγορεύεται) ενώ μεγάλο επίσης μέρος καταλήγει στις χωματερές. Από την ποσότητα αυτή εύκολα και με μηχανικά μέσα μπορεί να συλλεχθεί το 70% ήτοι 3.000.000 τόνοι ισοδυνάμου πετρελαίου.
Η παραγωγή αυτή κατανέμεται σε όλες τις περιοχές της επικράτειας και η ενεργειακή της αξιοποίηση θα συμβάλει στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας. Το μειονέκτημα της Βιομάζας λόγω του χαμηλού ενεργειακού της περιεχομένου ανά μονάδα όγκου, μετατρέπεται σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε μία ακτίνα της τάξεως των 30 έως 40 km.
Έτσι εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία στην προμήθεια της ενέργειας εφ’ όσον αυτή αναγκαστικά μπορεί μόνον να αξιοποιηθεί σε τοπικό επίπεδο. Είναι προφανή τα πολλαπλασιαστικά κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη που θα προκύψουν.
Επίσης θα καλυφθεί μέρος των σημερινών αναγκών των κατοίκων της περιοχής χωρίς να υποθηκεύεται η δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύπτουν τις δικές τους ανάγκες.
Συμπερασματικά τα πλεονεκτήματα που θα προκύψουν είναι:
1.Λύση του περιβαλλοντικού προβλήματος (κίνδυνοι πυρκαγιάς, ρύπανση,
δυσοσμία, σήψη κ.α.)
2.Συμβολή στην διατήρηση της ισορροπίας του οικοσυστήματος.
3.Οικονομικά και κοινωνικά οφέλη
4.Ανεξαρτησία στην προμήθεια της ενέργειας
Με εκτίμηση,
Για την ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Τ.Ε.
Νικόλαος Φιλιππόπουλος
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Διευθύνων Σύμβουλος
ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Ο σύλλογος παραγωγής βιοκαυσίμων
ΖΗΤΑΜΕ:. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, να περιληφθεί διάταξη που να καθορίζει ότι: «Για μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας από βιομάζα, ισχύος μέχρι 3 MW, ορίζεται τιμή από 280-310 €/MWh (ανάλογα με την παραγωγή θερμικής ενέργειας η όχι)».
Επίσης, ζητάμε οι ανωτέρω επενδύσεις για μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από βιοαέριο να μην επιδοτούνται. Με τον τρόπο αυτόν θα εξοικονομηθούν πόροι – ιδιαίτερα πολύτιμοι αυτή την εποχή – και θα διασφαλισθεί η σοβαρότητα αλλά και οι υγιείς βάσεις αυτών των επενδύσεων.
Παρακαλούμε πολύ να λάβετε σοβαρά υπόψη σας τις απόψεις του Συνδέσμου μας, ώστε να καταστεί δυνατή η πραγματοποίηση επενδύσεων στον σημαντικό αυτόν τομέα πράσινης ενέργειας από βιομάζα μέσω της παραγωγής βιοαερίου, στον οποίον η Χώρα μας είναι ακόμα εντελώς αμέτοχη.
Για τον Ε.Σ.ΠΑ.Β.
ΠΑΥΛΟΣ Ν. ΠΕΤΤΑΣ Α.Β.Ε.Ε.
ΕΛΙΝ ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ Α.Ε.
ΕΛ.ΒΙ. Α.Β.Ε.Ε.
AGROINVEST Α.Ε.
Πηγών 33, 145 64 Κηφισιά ● Τηλ.: 210 6241 687 ● Fax : 210 8079 694 ● e-mail info@espav.gr
ΤΡΙΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
Κυρία Υπουργέ,
Όπως ήδη θα γνωρίζουν οι εμπλεκόμενοι με τα ενεργειακά ζητήματα και δη με τα βιοκαύσιμα, στο Νόμο Έβρου τα τελευταία 2-3 χρόνια καλλιεργούνται εκτάσεις μεγαλύτερες των 600.000 στρεμμάτων με σιτηρά, δημητριακά και ενεργειακά φυτά.
Το σύνολο του αγροτικού πληθυσμού της χώρας αντιμετωπίζει ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα με αποτέλεσμα να επιζητά στροφή σε νέα προϊόντα τα οποία ενδεχομένως να ενισχύσουν το ήδη πολύ χαμηλό εισόδημά του.
Οι ποσότητες της βιομάζας που παραμένουν στις εκτάσεις των αγροτών της περιοχής μας μετά το θερισμό των αγρών δίνει μια ευκαιρία για οικονομική και ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων αυτών, η οποία τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν εφικτή.
Η βιομάζα πλέον αποτελεί μια πολύ καλή πρώτη υλη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τόσο το οικονομικό, όσο και το περιβαλλοντικό όφελος από τη χρήση αυτή δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Η άποψη της Ένωσής μας είναι ότι αν δοθεί πραγματικό κίνητρο από την Κυβέρνηση στους υποψηφίους επενδυτές του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας από χρήση βιομάζας, η εγρήγορση και η κινητικότητα που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό θα οδηγήσει αφενός σε υλοποίηση επενδυτικών κινήσεων και αφετέρου σε τροχιά οικονομικής ανάκαμψης τον αγροτικό πληθυσμό του Νομού μας.
Ζητούμε από εσάς να αναπροσαρμόσετε την τιμή της MWh της ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα στα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά επίπεδα (300-400 ευρώ), προκειμένου να μην χαθεί άλλη μια ευκαιρία για τη Χώρα και να ενισχυθεί το εισόδημα των αγροτών οι οποίοι πλήττονται από τις χαμηλές τιμές των προϊόντων τους.
Ευχαριστούμε για τη Φιλοξενία
Καμπρούδης Αξιώτης
Παρακολουθώντας την δημόσια διαβούλευση του σχεδίου νόμου για τις ΑΠΕ που λαμβάνει χώρα στο διαδίκτυο έχω να επισημάνω ότι
Α) οι εταιρίες που θέλουν να επενδύσουν σε ΑΠΕ έχουν την τιμή όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν να προτρέπουν την υπουργό κ Μπιρμπίλη να δημιουργήσει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα διευκολύνει τις μελλοντικές κινήσεις τους εκτοπίζοντας τους όποιους κινδύνους και εμπόδια ελλοχεύουν σε επίπεδο, νόμων, γραφειοκρατίας, περιβαλλοντικών επιπτώσεων και κοινωνικών αντιδράσεων.
Β) σε γενικές αρχές οι περισσότεροι έχουν ενστερνιστεί την κυρίαρχη προπαγάνδα ότι με τις ΑΠΕ θα δώσουμε λύσεις τόσο στο οικολογικό όσο και στο οικονομικό πρόβλημα.
Γ) ο κάθε σύλλογος, η κάθε ένωση εταιρειών, ο κάθε αγροτικός συνεταιρισμός προσεγγίζει τις ΑΠΕ από την δική του σκοπιά μεμονωμένα και με στόχο την δική του κυρίως οικονομική διευκόλυνση, χωρίς ένα ελάχιστο ψήγμα κριτικής και αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής.
Δ) όσοι κατανοούν ότι οι ΑΠΕ δεν έχουν να κάνουν με την οικολογία είναι λίγοι αλλά υπαρκτοί.
Ε) μια κριτική ματιά σε όλες τις ΑΠΕ μαζί αποδεικνύει ότι ο στόχος του 20% ίσως να έχει επιτευχθεί ακόμα και σήμερα σε επίπεδο παραγωγής. Δεν έχει όμως αξιοποιηθεί και χρησιμοποιηθεί από το κράτος η παραγωγή αυτή. Αντίθετα παρά τις υποσχέσεις των κυβερνώντων οι παραγωγοί βιομάζας, καίνε και πετάνε στις χωματερές την παραγωγή τους ενώ ταυτόχρονα βρίσκονται σε δεινή οικονομική και κοινωνική θέση.
ΣΤ) Ο στόχος του 40% που θέτει η κυβέρνηση είναι στην ουσία ένα ακόμα δώρο στην κίνηση των μεγάλων κεφαλαίων μια και το 20% έχει λίγο πολύ επιτευχθεί.
Ζ) Το σχέδιο νόμου το οποίο θα καταρτιστεί αναφέρει μέσα στην πολυλογία του πολλά. Αναφέρονται και οι τοπικές κοινωνίες και η κλίμακα και οι τοπικές ανάγκες καθώς η προστασία του περιβάλλοντος και οι ανάλογες μελέτες ΜΠΕ. Εκείνο που έχω να τονίσω εγώ είναι ότι δεν έχει σημασία μόνο το αν θα αναφερθεί ένα στοιχείο μέσα σε ένα νόμο. Αλλά κυρίως σημασία έχει το τι θέση θα καταλάβει το στοιχείο αυτό μέσα στα γενικότερα συμφραζόμενα.
Ο τρόπος και η σαφήνεια με την οποία θα διατυπωθεί καθώς και η βαρύτητα που θα δοθεί σε αυτό μέσα σε ολόκληρο το σχέδιο νόμου. Στην κατηγορία λοιπόν των νομοθετών που έχοντας γνώση το τι λένε οι «αντίθετοι» κατατάσσω και εγώ όσους συνέταξαν και θα προσαρμόσουν τελικά, τον νέο νόμο στα μέτρα των πολυεθνικών, αφήνοντας ρινίσματα αναφορών για το περιβάλλον και την κοινωνία απλά να υπάρχουν, χωρίς βέβαια ποτέ να έχουν σημαντική βαρύτητα μέσα στο πλαίσιο του νόμου.
Η) Το άρθρο 1 και 2 είναι τα πλέον σημαντικότερα στον νέο νόμο που προωθούν…
Παραθέτω παραγράφους από 2 κείμενα και 1ολόκληρο από την δημόσια διαβούλευση που στοιχειοθετούν τις απόψεις μου
ΠΡΩΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Στα πλαίσια της Δημόσιας Διαβούλευσης του σχεδίου νόμου για τις Α.Π.Ε., έχω την τιμή να σας υποβάλλω την πρότασή μου.
Την δυνατότητα να κάνω αυτή την πρόταση την έδωσε η επιστημονική μου εξειδίκευση στο αντικείμενο και τα περισσότερα από 100 έργα ενεργειακής αξιοποίησης βιομάζας που κατασκεύασα στα 35 χρόνια της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, εξοικονομώντας συνολικά από την αγορά και το περιβάλλον 2.000.000 τόνους ισοδυνάμου πετρελαίου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η συνολική ετήσια κατανάλωση σε ορυκτά καύσιμα στην χώρα μας είναι 21.455.000 τόνους ισοδυνάμου πετρελαίου.
Κάθε χρόνο στην Ελλάδα παράγεται Βιομάζα 4.290.000 τόνους ισοδυνάμου πετρελαίου και μεγάλη ποσότητα καταστρέφεται (καίγεται) ελεύθερα στους αγρούς (αν και η ελεύθερη καύση απαγορεύεται) ενώ μεγάλο επίσης μέρος καταλήγει στις χωματερές. Από την ποσότητα αυτή εύκολα και με μηχανικά μέσα μπορεί να συλλεχθεί το 70% ήτοι 3.000.000 τόνοι ισοδυνάμου πετρελαίου.
Η παραγωγή αυτή κατανέμεται σε όλες τις περιοχές της επικράτειας και η ενεργειακή της αξιοποίηση θα συμβάλει στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας. Το μειονέκτημα της Βιομάζας λόγω του χαμηλού ενεργειακού της περιεχομένου ανά μονάδα όγκου, μετατρέπεται σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε μία ακτίνα της τάξεως των 30 έως 40 km.
Έτσι εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία στην προμήθεια της ενέργειας εφ’ όσον αυτή αναγκαστικά μπορεί μόνον να αξιοποιηθεί σε τοπικό επίπεδο. Είναι προφανή τα πολλαπλασιαστικά κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη που θα προκύψουν.
Επίσης θα καλυφθεί μέρος των σημερινών αναγκών των κατοίκων της περιοχής χωρίς να υποθηκεύεται η δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύπτουν τις δικές τους ανάγκες.
Συμπερασματικά τα πλεονεκτήματα που θα προκύψουν είναι:
1.Λύση του περιβαλλοντικού προβλήματος (κίνδυνοι πυρκαγιάς, ρύπανση,
δυσοσμία, σήψη κ.α.)
2.Συμβολή στην διατήρηση της ισορροπίας του οικοσυστήματος.
3.Οικονομικά και κοινωνικά οφέλη
4.Ανεξαρτησία στην προμήθεια της ενέργειας
Με εκτίμηση,
Για την ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ Α.Τ.Ε.
Νικόλαος Φιλιππόπουλος
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Διευθύνων Σύμβουλος
ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Ο σύλλογος παραγωγής βιοκαυσίμων
ΖΗΤΑΜΕ:. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, να περιληφθεί διάταξη που να καθορίζει ότι: «Για μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας από βιομάζα, ισχύος μέχρι 3 MW, ορίζεται τιμή από 280-310 €/MWh (ανάλογα με την παραγωγή θερμικής ενέργειας η όχι)».
Επίσης, ζητάμε οι ανωτέρω επενδύσεις για μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από βιοαέριο να μην επιδοτούνται. Με τον τρόπο αυτόν θα εξοικονομηθούν πόροι – ιδιαίτερα πολύτιμοι αυτή την εποχή – και θα διασφαλισθεί η σοβαρότητα αλλά και οι υγιείς βάσεις αυτών των επενδύσεων.
Παρακαλούμε πολύ να λάβετε σοβαρά υπόψη σας τις απόψεις του Συνδέσμου μας, ώστε να καταστεί δυνατή η πραγματοποίηση επενδύσεων στον σημαντικό αυτόν τομέα πράσινης ενέργειας από βιομάζα μέσω της παραγωγής βιοαερίου, στον οποίον η Χώρα μας είναι ακόμα εντελώς αμέτοχη.
Για τον Ε.Σ.ΠΑ.Β.
ΠΑΥΛΟΣ Ν. ΠΕΤΤΑΣ Α.Β.Ε.Ε.
ΕΛΙΝ ΒΙΟΚΑΥΣΙΜΑ Α.Ε.
ΕΛ.ΒΙ. Α.Β.Ε.Ε.
AGROINVEST Α.Ε.
Πηγών 33, 145 64 Κηφισιά ● Τηλ.: 210 6241 687 ● Fax : 210 8079 694 ● e-mail info@espav.gr
ΤΡΙΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ
Κυρία Υπουργέ,
Όπως ήδη θα γνωρίζουν οι εμπλεκόμενοι με τα ενεργειακά ζητήματα και δη με τα βιοκαύσιμα, στο Νόμο Έβρου τα τελευταία 2-3 χρόνια καλλιεργούνται εκτάσεις μεγαλύτερες των 600.000 στρεμμάτων με σιτηρά, δημητριακά και ενεργειακά φυτά.
Το σύνολο του αγροτικού πληθυσμού της χώρας αντιμετωπίζει ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα με αποτέλεσμα να επιζητά στροφή σε νέα προϊόντα τα οποία ενδεχομένως να ενισχύσουν το ήδη πολύ χαμηλό εισόδημά του.
Οι ποσότητες της βιομάζας που παραμένουν στις εκτάσεις των αγροτών της περιοχής μας μετά το θερισμό των αγρών δίνει μια ευκαιρία για οικονομική και ενεργειακή αξιοποίηση των υπολειμμάτων αυτών, η οποία τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν εφικτή.
Η βιομάζα πλέον αποτελεί μια πολύ καλή πρώτη υλη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τόσο το οικονομικό, όσο και το περιβαλλοντικό όφελος από τη χρήση αυτή δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Η άποψη της Ένωσής μας είναι ότι αν δοθεί πραγματικό κίνητρο από την Κυβέρνηση στους υποψηφίους επενδυτές του κλάδου της ηλεκτρικής ενέργειας από χρήση βιομάζας, η εγρήγορση και η κινητικότητα που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό θα οδηγήσει αφενός σε υλοποίηση επενδυτικών κινήσεων και αφετέρου σε τροχιά οικονομικής ανάκαμψης τον αγροτικό πληθυσμό του Νομού μας.
Ζητούμε από εσάς να αναπροσαρμόσετε την τιμή της MWh της ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα στα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά επίπεδα (300-400 ευρώ), προκειμένου να μην χαθεί άλλη μια ευκαιρία για τη Χώρα και να ενισχυθεί το εισόδημα των αγροτών οι οποίοι πλήττονται από τις χαμηλές τιμές των προϊόντων τους.
Ευχαριστούμε για τη Φιλοξενία
Καμπρούδης Αξιώτης
Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010
Οι ΑΠΕ και οι νόμοι τους
Οι ΑΠΕ και οι νόμοι τους
Η αυθαίρετη πολιτικά, αποτρόπαια κοινωνικά, καταστροφική οικολογικά, παράνομη συνταγματικά και ευτελής επιστημονικά, τοποθέτηση των ΑΠΕ στην ανώτερη βαθμίδα των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης και του υπουργείου περιβάλλοντος και κλιματικών αλλαγών, έρχεται να επιβεβαιώσει και τυπικά την υποταγή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στις επιταγές των πολυεθνικών εταιριών.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας το έργο της ΝΔ, χωρίς αναστολές και με περίσσιο θράσος, διατυμπανίζει την υποταγή της στην κατά ευφημισμό διαβούλευση στο διαδίκτυο.
Σχέδιο Νόμου «Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής»
Άρθρο 1 Εθνικός Στόχος Α.Π.Ε.
Τρίτη, 8 Δεκεμβρίου 2009
Στο τέλος του άρθρου 1 του ν.3468/2006 (ΦΕΚ 129Α’), όπως ισχύει, προστίθενται νέα εδάφια ως εξής:
Ο εθνικός στόχος για τη συμμετοχή της ενέργειας που παράγεται από Α.Π.Ε. στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας, καθορίζεται σε ποσοστό 20% μέχρι το 2020. Ο αντίστοιχος εθνικός στόχος για τη συμμετοχή της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από Α.Π.Ε. στην ακαθάριστη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας καθορίζεται σε ποσοστό τουλάχιστον 40% μέχρι το 2020.
Η προστασία του κλίματος μέσω της προώθησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. αποτελεί περιβαλλοντική και ενεργειακή προτεραιότητα υψίστης σημασίας για τη χώρα. Η προτεραιότητα αυτή λαμβάνεται καθοριστικά υπ’ όψιν σε περιπτώσεις στάθμισης με άλλες περιβαλλοντικές ή κοινωνικές παραμέτρους».
Μια προσεκτική ανάγνωση του 1ο άρθρου του σχεδίου νόμου που «διαβουλεύεται» η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσω του διαδικτύου, αποκαλύπτει τις προθέσεις της και επιβεβαιώνει τις αντιφάσεις(ασύντακτο και ανερμάτιστο) και την προχειρότητα του σχεδίου νόμου που προωθεί απρόσκοπτα.
Θέτει ως Εθνικό στόχο τις ιδιωτικές επενδύσεις και τα συμφέροντα των επενδυτών. Ακόμα και η ΔΕΗ να επένδυε σε ΑΠΕ είναι ιδιωτική κατά 51%.
Τοποθετεί τις ανεμογεννήτριες πάνω από οποιαδήποτε κοινωνική και περιβαλλοντική παράμετρο!!!
Με σαφήνεια και περίσσια θρασύτητα τοποθετεί τις ανεμογεννήτριες και όλες τις ΑΠΕ πάνω από τις κοινωνίες και το περιβάλλον στο όνομα βέβαια της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Όλοι όσοι είχαν μια ελπίδα θεσμικής αντίστασης μέσω του ΣτΕ πρέπει να γνωρίζουν ότι το θεσμικό πλαίσιο των ΑΠΕ διαχωρίζει την άδεια παραγωγής ενέργειας από την διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης που η νομιμότητα τους ελέγχονταν από το ΣτΕ.
Άρθρο 3 Διατάξεις για την άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας
Τρίτη, 8 Δεκεμβρίου 2009
1. Στο τέλος του στοιχείου στ’ της παραγράφου 6 του άρθρου 4 του ν.1650/1986 (ΦΕΚ 160Α’), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του ν.3010/2002 (ΦΕΚ 91Α’), προστίθενται εδάφια ως ακολούθως :
«Προκαταρκτική περιβαλλοντική εκτίμηση και αξιολόγηση δεν απαιτείται για τους υβριδικούς σταθμούς και τους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στις περιπτώσεις αυτές, κατά τη διαδικασία έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων θα εξετάζονται κατ’ ελάχιστον η συμβατότητα της δραστηριότητας προς τις απαιτήσεις προστασίας του περιβάλλοντος, η συμβατότητα της δραστηριότητας προς τις εκάστοτε υφιστάμενες κατευθύνσεις του χωροταξικού σχεδιασμού, οι εναλλακτικές λύσεις συμπεριλαμβανομένης της μηδενικής και θα τηρούνται όλες οι απαιτήσεις της κοινοτικής και εθνικής νομοθεσίας για την ενημέρωση και συμμετοχή του κοινού στην διαδικασία εγκρίσεως του οικείου σχεδίου.»
Η αυθαίρετη πολιτικά, αποτρόπαια κοινωνικά, καταστροφική οικολογικά, παράνομη συνταγματικά και ευτελής επιστημονικά, τοποθέτηση των ΑΠΕ στην ανώτερη βαθμίδα των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης και του υπουργείου περιβάλλοντος και κλιματικών αλλαγών, έρχεται να επιβεβαιώσει και τυπικά την υποταγή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στις επιταγές των πολυεθνικών εταιριών.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας το έργο της ΝΔ, χωρίς αναστολές και με περίσσιο θράσος, διατυμπανίζει την υποταγή της στην κατά ευφημισμό διαβούλευση στο διαδίκτυο.
Σχέδιο Νόμου «Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής»
Άρθρο 1 Εθνικός Στόχος Α.Π.Ε.
Τρίτη, 8 Δεκεμβρίου 2009
Στο τέλος του άρθρου 1 του ν.3468/2006 (ΦΕΚ 129Α’), όπως ισχύει, προστίθενται νέα εδάφια ως εξής:
Ο εθνικός στόχος για τη συμμετοχή της ενέργειας που παράγεται από Α.Π.Ε. στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας, καθορίζεται σε ποσοστό 20% μέχρι το 2020. Ο αντίστοιχος εθνικός στόχος για τη συμμετοχή της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από Α.Π.Ε. στην ακαθάριστη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας καθορίζεται σε ποσοστό τουλάχιστον 40% μέχρι το 2020.
Η προστασία του κλίματος μέσω της προώθησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. αποτελεί περιβαλλοντική και ενεργειακή προτεραιότητα υψίστης σημασίας για τη χώρα. Η προτεραιότητα αυτή λαμβάνεται καθοριστικά υπ’ όψιν σε περιπτώσεις στάθμισης με άλλες περιβαλλοντικές ή κοινωνικές παραμέτρους».
Μια προσεκτική ανάγνωση του 1ο άρθρου του σχεδίου νόμου που «διαβουλεύεται» η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσω του διαδικτύου, αποκαλύπτει τις προθέσεις της και επιβεβαιώνει τις αντιφάσεις(ασύντακτο και ανερμάτιστο) και την προχειρότητα του σχεδίου νόμου που προωθεί απρόσκοπτα.
Θέτει ως Εθνικό στόχο τις ιδιωτικές επενδύσεις και τα συμφέροντα των επενδυτών. Ακόμα και η ΔΕΗ να επένδυε σε ΑΠΕ είναι ιδιωτική κατά 51%.
Τοποθετεί τις ανεμογεννήτριες πάνω από οποιαδήποτε κοινωνική και περιβαλλοντική παράμετρο!!!
Με σαφήνεια και περίσσια θρασύτητα τοποθετεί τις ανεμογεννήτριες και όλες τις ΑΠΕ πάνω από τις κοινωνίες και το περιβάλλον στο όνομα βέβαια της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Όλοι όσοι είχαν μια ελπίδα θεσμικής αντίστασης μέσω του ΣτΕ πρέπει να γνωρίζουν ότι το θεσμικό πλαίσιο των ΑΠΕ διαχωρίζει την άδεια παραγωγής ενέργειας από την διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης που η νομιμότητα τους ελέγχονταν από το ΣτΕ.
Άρθρο 3 Διατάξεις για την άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας
Τρίτη, 8 Δεκεμβρίου 2009
1. Στο τέλος του στοιχείου στ’ της παραγράφου 6 του άρθρου 4 του ν.1650/1986 (ΦΕΚ 160Α’), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του ν.3010/2002 (ΦΕΚ 91Α’), προστίθενται εδάφια ως ακολούθως :
«Προκαταρκτική περιβαλλοντική εκτίμηση και αξιολόγηση δεν απαιτείται για τους υβριδικούς σταθμούς και τους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στις περιπτώσεις αυτές, κατά τη διαδικασία έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων θα εξετάζονται κατ’ ελάχιστον η συμβατότητα της δραστηριότητας προς τις απαιτήσεις προστασίας του περιβάλλοντος, η συμβατότητα της δραστηριότητας προς τις εκάστοτε υφιστάμενες κατευθύνσεις του χωροταξικού σχεδιασμού, οι εναλλακτικές λύσεις συμπεριλαμβανομένης της μηδενικής και θα τηρούνται όλες οι απαιτήσεις της κοινοτικής και εθνικής νομοθεσίας για την ενημέρωση και συμμετοχή του κοινού στην διαδικασία εγκρίσεως του οικείου σχεδίου.»
Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010
Τι χρειάζεται για να κατασκευαστεί μια "οικολογική" ανεμογεννήτρια
1) η εξόρυξη του σιδηρομεταλλεύματος στην Βραζιλία και η μεταφορά του στην Κίνα με πλοίο για την δημιουργία του Χάλυβα.
2) δημιουργία χάλυβα
3) μεταφορά του στην Ισπανία για παραγωγή ιστών
4) εξόρυξη μεταλλεύματος χαλκού στην Χιλή και μεταφορά του στην Γερμανία για την κατασκευή γεννητριών
5) κατασκευή πλαστικών έλικα πιθανός τόπος κατασκευής Ολλανδία
6) μεταφορά των ανεμογεννητριών στους τόπους υποδοχής
7) μελέτη και κατασκευή δρόμων πλάτους 8 μέτρων στις κορυφογραμμές των βουνών
8)κατασκευή βάσεων με οπλισμένο σκυρόδερμα μεγέθους γηπέδων μπάσκετ
9) πιθανά λιμενικά έργα όπου χρειάζονται βλέπε Σέριφο και πιθανόν Νάξος
10) διασύνδεση και καλωδίωση των υποσταθμών με το κεντρικό δίκτυο της ΔΕΗ.
Και όλα αυτά γιατί θέλουν να προστατέψουν την φύση....
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΕ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΕ
Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΑΡΚΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ, ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.
Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι οι πολιτικοί, οι επιστήμονες και τα ΜΜΕ έχουν υποταχθεί στις επιταγές του οικονομικού κέρδους και του θεάματος και όλοι μαζί έχουν χάσει και τα τελευταία ψήγματα αυτονομίας, που τους είχαν απομείνει. Συνάμα η άγνοια των πολιτών, λόγω ανεπαρκούς πληροφόρησης, από τους «αρμόδιους φορείς» και κυρίως η μονοδιάστατη και θρυμματισμένη σκέψη, που είναι αποκομμένη από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, συμβάλλει στην συντήρηση και την αναπαραγωγή του τρόπου, που είναι οργανωμένη και δομημένη, η ρυπογόνα, άνιση, εκμεταλλευτική κοινωνία μας.
Σήμερα πλέον και ο ποιο αδαής καταλαβαίνει ότι οι ΑΠΕ δεν είναι οικολογικές επειδή χρησιμοποιούν για καύσιμο τους τον ήλιο, την θάλασσα και τον αέρα. Αν συμπεριλάβουμε στην αξιολόγηση των ΑΠΕ και τον τρόπο, που παράγονται,(από την εξόρυξη των μετάλλων και την κατασκευή των ανεμογεννητριών μέχρι και τις επιπτώσεις από την μεταφορά τους ) και εγκαθίστανται σε χώρους «παρθένους» και απείραχτους,(άνοιγμα άχρηστων δρόμων σε πλούσιες για την βιοποικιλότητα περιοχές, με κύρια προτίμηση τις περιοχές όπου ο εντόπιος πληθυσμός απασχολείται με τον πρωτογενή τομέα της παραγωγής, μια μεσαία οικοδομή, 500 κ μ μπετόν για την θεμελίωση τους, ηχορύπανση κλπ), από τον βιομηχανικό πολιτισμό μας τότε, μόνο για οικολογικές δεν μπορούμε να τις προσμετρήσουμε.
Αν συμπεριλάβουμε στον στοχασμό μας και τα μεγέθη των αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων θα διαπιστώσουμε την κύρια αντίφαση αυτού, που με στόμφο διατυμπανίζουν κράτος και κεφάλαιο ότι, οι ΑΠΕ εξασφαλίζουν την βιώσιμη ανάπτυξη, που είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες και την κλίμακα των τοπικών κοινωνιών.
Χωρίς βέβαια οι τοπικές κοινωνίες να γνωρίζουν τίποτα ή να λαμβάνουν υπόψη τους την γνώμη της, θα γαζώσουν το τοπίο με πυλώνες υψηλής τάσης για να μεταφέρουν την παραγόμενη ενέργεια, θα δημιουργήσουν υποσταθμούς της ΔΕΗ για να συγκεντρώνουν το ρεύμα (Στελίδα) και μετά με υπό-θαλάσσιο καλώδιο θα το μεταφέρουν στην κεντρική Ελλάδα. Όσο για τα «αργύρια» που τάζουν στους εκάστοτε δήμους και κοινότητες 2% και 3%, πέρα του ότι το ΣτΕ τα έχει χαρακτηρίσει παράνομα, δεν νομίζω ότι αξίζουν την καταστροφή, που πρόκειται να υποστούν η φύση και το τοπίο, ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές και σε όσες υπάρχει ακμαίος πρωτογενής τομέας.
Βέβαια αν λάβουμε υπόψη μας και τα χρήματα, που θα δαπανήσει η ΔΕΗ για όλη αυτή την αναγκαία υποδομή προκειμένου οι ΑΠΕ να μπορούν να λειτουργήσουν τότε το κεφάλαιο που επενδύουν οι πολυεθνικές είναι κατά πολύ μικρότερο από το 30% που υποστηρίζουν. Μέχρι σήμερα οι ιδιώτες επενδυτές χρηματοδοτούνται κατά 70% από την ΕΕ και το Ελληνικό κράτος, με συνέπεια το μικρό οικονομικό ρίσκο, από τις μεγάλες πολυεθνικές με εξασφαλισμένη όμως κερδοφορία, μιας και θα πουλάνε πιο ακριβά στην ΔΕΗ το ρεύμα, που θα παράγουν. Έτσι σε 7 χρόνια περίπου θα έχουν αποσβέσει το κεφάλαιο τους και θα προσπορίσουν την παραγόμενη υπεραξία αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις στον κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό ιστό της Νάξου.
Αν λάβουμε όμως υπόψη μας και την διάσταση του χρόνου και προσπαθήσουμε να την εντάξουμε στους δείκτες, που έχουν κατασκευάσει για την προστασία της φύσης και την αρμονική συνύπαρξη μαζί της, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι ότι, οτιδήποτε παράγουμε και δεν ανακυκλώνεται θα πρέπει τουλάχιστον να είναι κατασκευασμένο να «ζήσει» πολλά χρόνια έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε και με αυτόν τον τρόπο την καταναλωτική μανία του καπιταλισμού. Με τις ανεμογεννήτριες όμως αυτήν την διάσταση δεν την λαμβάνουμε υπόψη μας.
Ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός στην καπιταλιστικά δομημένη κοινωνία θεωρείται αστείος και σαχλός. Το ότι οι Ανεμογεννήτριες έχουν 20 χρόνια ζωής δεν ενοχλεί κανένα από τους θεσμικούς αντιπροσώπους μας. Το ότι δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το τι θα γίνουν οι ανεμογεννήτριες μετά το πέρας της βραχείας «ζωής» τους δεν απασχολεί παρά μονάχα τις τοπικές κοινωνίες. Όσο για τους επενδυτές τότε, που θα πρέπει να τις μαζέψουν θα έχουν εξαφανιστεί με ελαφριά πηδηματάκια!
Και τέλος θα πρέπει να αναρωτηθούμε για ΠΟΙΟΝ και για ΤΙ θέλουμε τις ΑΠΕ; Ποιος θα τις διαχειρίζεται και για ποιο σκοπό; Τι θα παράγουμε με την ενέργεια αυτή; Και ποιος θα κερδίσει από τις ΑΠΕ;
Ακόμα και στο φεγγάρι να παραγάγουμε ενέργεια αν συνεχίσουμε να συντηρούμε την συγκεκριμένη κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή και τον συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και δράσης ο πλανήτης θα αλλάξει μορφή με αποτέλεσμα την καταστροφή και εξαφάνιση της βιοποικιλότητας, όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας καλά οργανωμένης επίθεσης από το κεφάλαιο και τον προστάτη του το κράτος, που προκειμένου να οικειοποιηθούν και να εμπορευματοποιήσουν, τον αέρα, τον ήλιο και την θάλασσα, κινούν «θεούς και δαίμονες» προκειμένου να αποσπάσουν την συναίνεση των τοπικών κοινωνιών.
ΠΑΡΑΥΤΑ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΑΠΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΠΟΥ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕ. ΈΤΣΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΑ ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΝΑ «ΠΡΑΣΙΝΙΣΟΥΝ» ΟΠΟΙΟ ΤΟΠΙΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)