Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ; ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ- ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ

Είναι εμφανές ότι η βαθύτατη καπιταλιστική κρίση που βιώνουμε οδηγεί στην αποσύνθεση του κοινωνικοπολιτικού οικοδομήματος που μας περιστοιχίζει. Ο κόσμος ασφυκτιά μη μπορώντας να αντέξει την ταξική επίθεση που δέχεται από τα δεξιά ενώ η αδυναμία της αριστεράς να αποτελέσει το νέο πολιτικό και κοινωνικό εφαλτήριο οδηγεί τον κόσμο σε απαξίωση του ευρύτερου πολιτικού συστήματος.

Μέσα σε αυτό το σκοτάδι ο κόσμος ανακαλύπτει κάποιες λιγοστές ηλιαχτίδες που του φωτίζουν το διάβα. Ηλιακτίδες ελπίδας που δρουν ως καταφυγια συνειδησιακής γαλήνης και αγωνιστικής εκφρασης. Ένα από τα καταφύγια αυτά είναι και το κίνημα δεν πληρώνω δεν πληρώνω. Ένα κίνημα καθημερινών ανθρώπων που αυτοοργανώνονται χωρίς κομματικές παροπίδες με κοινό στόχο την αποτίναξη όλων των δεσμών που περιορίζουν την ελευθερία σκέψης έκφρασης και κοινωνικοποίησης τους.

Ένα φαινομενικά επιφανειακό αίτημα όπως αυτό της κατάργησης των διοδίων στάθηκε αρκετό για την συσπέιρωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων γύρω από ένα κοινό στόχο: την κατάργηση όλων αυτών που βυθίζουν την ζωή μας στο σκοτάδι.

Η συνεχής ανάπτυξη του οφείλεται στο γεγονός ότι ο κάθε ένας που συμμετέχει σε αυτό αισθάνεται ζωντανό και ζωτικό τμήμα ένος υγειούς οργανισμού που λειτουργεί με όρους άμεσης δημοκρατίας, χωρίς προέδρους και γραφειοκρατικές δομές. Η ακεραιότητα του διασφαλίζεται στην συμμετοχή όλων στην διαμόρφωση των όρων λειτουργίας του κινήματος.

αναδημοσιεύω ένα χαρακτηριστικό τους κείμενο

Δεν πληρώνομαι; Δεν πληρώνω. Δεν γκρινιάζω, οργανώνομαι.
το παρακάτω κείμενο αποτέλεσε την εισήγηση της ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων Αγίας Παρασκευής για την εκδήλωση "διόδια, άρνηση πληρωμής, δημόσια αγαθά κίνημα δεν πληρώνω". 2/3 2011.

Ο Ντάριο Φο στην Ελλάδα!
«Ακριβαίνετε εσείς τα πράγματα; Ε, κι εμείς λοιπόν, δεν τα πληρώνουμε, τα “απαλλοτριώνουμε” είχε γράψει ο Ντάριο Φο στο περίφημο θεατρικό του «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» το 1974. Όποιος τύχει να διαβάσει ή να δει το θεατρικό θα διαπιστώσει πως οι συνθήκες που αναγκάζουν τους απλούς ανθρώπους, τους εργάτες να επαναστατήσουν δεν απέχουν και πολύ, σχεδόν καθόλου θα λέγαμε, από τις σημερινές εδώ στην Ελλάδα του 2011.
Μεταρρυθμίσεις επί μεταρρυθμίσεων. Εξυγιάνσεις επί εξυγιάνσεων. Από το 2008 και μετά και με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, βλέπουμε τις ζωές μας να κατρακυλάνε στην ξεφτίλα μαζί με τους μισθούς, τις συνθήκες εργασίας και τις συντάξεις μας. Βλέπουμε την καθημερινότητα μας να γίνεται όλο και πιο ακριβή την στιγμή που η εργασία μας, υποτιμάται πλήρως, φθηναίνει συνεχώς. Αυξήσεις στο Φ.Π.Α., αυξήσεις εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αυξήσεις στα διόδια, ιδιωτικοποίηση της υγείας, της ενέργειας και της παιδείας. Και όλα αυτά εν μέσω μια οικονομικής κρίσης που δεν την δημιουργήσαμε εμείς.
Οι πολιτικοί εκφραστές των βιομηχάνων, των μεγαλοεργολάβων των εφοπλιστών και των ξένων επενδυτών-δηλαδή η κυβέρνηση ή καλύτερα οι εκάστοτε κυβερνήσεις και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης θέλουν να το βάλουν καλά στο κεφάλι μας: «μαζί τα φάγαμε!», Προσπαθώντας έτσι να ενοχοποιήσουν μαζικά τις συνειδήσεις μας και να μας πείσουν πως αφού φταίμε πρέπει να θυσιαστούμε στο βωμό του κέρδους για την επιστροφή στην «ανάπτυξη» καλώντας μας να αποδεχτούμε τα μέτρα, να συναινέσουμε στο «σωτήριο» κυβερνητικό έργο και να δουλέψουμε ακόμα πιο φτηνά. Αλλά δεν ξεχνάμε τα δισεκατομμύρια ευρώ σε πακέτα στήριξης τραπεζών, σε επιχειρηματικούς ομίλους στο χρηματιστήριο, σε τοκοχρεωλυτικές δόσεις προς τραπεζίτες και σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τις τεράστιες φοροελαφρύνσεις των μεγάλων επιχειρήσεων, τα σκάνδαλα και τις μίζες.

Χρωστάμε; Ή μήπως μας χρωστάνε;

Όχι κύριοι δεν φταίμε, δεν τα φάγαμε μαζί! Δεν πληρώνουμε άλλα κερατιάτικα, δεν δουλεύουμε για να ξεπληρώσουμε τη χασούρα της κρίσης τους, δεν μας ενδιαφέρει το έλλειμμα στην οικονομία τους, μας ενδιαφέρει το έλλειμμα της ζωής μας. Το μόνο χρέος που αναγνωρίζουμε είναι αυτό του αγώνα ενάντια στις υπάρχουσες συνθήκες διαβίωσης.

Λένε ότι εμείς προκαλούμε τα ελλείμματα στις συγκοινωνίες. Είναι όμως αστείο να πιστεύουμε ότι τα ελλείμματα οφείλονται στους μισθούς των εργαζομένων και στο «χαμηλό» αντίτιμο. Αντιθέτως είναι το αποτέλεσμα των κρατικών πολιτικών που εφαρμόσθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Το κράτος έχει σταματήσει εδώ και καιρό να χρηματοδοτεί, όπως αναλογεί, τις συγκοινωνίες ενθαρρύνοντας τη σύναψη δανείων με υψηλά επιτόκια. Κι έχει γεμίσει τους διάφορους οργανισμούς με θέσεις συμβούλων παρά-συμβούλων και golden boys που απολαμβάνουν παχυλές αμοιβές και αργομισθίες για να οδηγήσουν τις συγκοινωνίες σε χρεωκοπία. Και όλα αυτά την ώρα που οι βουλευτές, τα σώματα ασφαλείας και στρατιωτικοί μετακινούνται δωρεάν..

Τολμάνε και λένε ότι η άρνηση πληρωμής διοδίων θα προκαλέσει την καθυστέρηση κατασκευής νέων δρόμων, τη στιγμή που η Αττικής οδός ενώ σημειώνει 300.000 διελεύσεις την ημέρα με έσοδα 1 εκατομμύριο ευρώ και 55 εκατομμύρια ευρώ μοιρασιά στους μετόχους της, αρνείται να αποσύρει τους σταθμούς διοδίων υπερκοστολογώντας τα έξοδα 2 θυγατρικών εταιριών της. Μας λένε ότι η μόνη τροφοδοσία των δρόμων είναι τα διόδια που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια όπου και όπως θέλουν αυτοί. Μήπως και για την κωλυσιεργία της κατασκευής της εθνικής οδού Κορίνθου – Πατρών που μετράει δεκάδες νεκρούς ευθύνονται οι τζαμπατζήδες;

Δεν πληρώνουμε. Ως εδώ. Οργανώνουμε τη δράση μας!

Ως ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγίας Παρασκευής, συμφωνούμε απόλυτα με τη λογική, το πολιτικό σκεπτικό και τις πρακτικές που υιοθετεί το κίνημα δεν πληρώνω. θεωρούμε τον εαυτό μας μέρος αυτού του κινήματος όχι μόνο επειδή δεν… πληρωνόμαστε και δεν έχουμε να πληρώσουμε αλλά κι επειδή θεωρούμε πως κάποια πράγματα πρέπει να είναι εξ ολοκλήρου δημόσια, δωρεάν και με κοινωνικό χαρακτήρα. Δεν πληρώνουμε το κόμιστρο των 5 ευρώ στα νοσοκομεία, όχι μόνο γιατί δεν έχουμε, αλλά γιατί διεκδικούμε δωρεάν και δημόσια υγεία. Δεν πληρώνουμε τις αυξήσεις στα εισιτήρια όχι μόνο γιατί είμαστε άνεργοι ή χαμηλόμισθοι και δεν «βγαίνουμε» αλλά και γιατί διεκδικούμε στη πράξη δημόσιες μεταφορές για όλες και για όλους.

Δεν πληρώνουμε διόδια, όχι μόνο γιατί οι αναγκαίες υπεραστικές μετακινήσεις μας ή και τα ταξίδια μας τείνουν να είναι «απαγορευτικά» λόγο κόστους αλλά και γιατί δεν ανεχόμαστε να τα σκάμε για χιλιοπληρωμένους δρόμους καρμανιόλες σε μεγαλοεργολάβους, τη στιγμή που πληρώνουμε για αυτούς τόσα μέσω των τελών κυκλοφορίας, της βενζίνης και των έμμεσων φόρων. Δεν πληρώνουμε γιατί αρνούμαστε να πληρώσουμε την κρίση τους στη πράξη. Δεν διαπραγματευόμαστε τα κοινωνικά αγαθά και τις ανάγκες μας.

Δεν πληρώνουμε διόδια.
Δεν πληρώνουμε το αυξημένο εισιτήριο.
Εδώ μια παρατήρηση…Το ότι εναντιωνόμαστε στα εκβιαστικά χαράτσια που μας επιβάλλουν και διεκδικούμε ελεύθερους δρόμους δεν σημαίνει ότι νομιμοποιούμε το σχεδιασμό και την λειτουργία των υπαρχόντων οδικών δικτύων. Ειδικά στη περιοχή μας έχουν γίνει αγώνες ενάντια στη περιφερειακή Υμηττού η οποία διασχίζει περιοχή αμιγούς δασικής έκτασης ανοίγοντας τις ορέξεις για περαιτέρω δόμηση και έργα στο βουνό. Όλοι ξέρουμε τα οικονομικά φαγοπότια που στήνονται εν όψει των μεγάλων οδικών δικτύων. Έργα για τα οποία πολλές φορές δεν υπάρχει καν η πρόφαση της κοινωνικής ανάγκης πίσω από αυτά. Έργα τα οποία χρησιμοποιούνται κάλλιστα και ως πεδία πολιτικής χειραγώγησης με λαμπρές τελετές, κτλ.

Δεν μας φοβίζουν!

Ο Ρέππας, η Ντόρα κι ο Καρατζαφέρης μας λένε τζαμπατζήδες, ο Γιωργάκης μας κατηγορεί για έλλειψη υπευθυνότητας, οι βουλευτές του Πα.Σο.Κ. Γείτονας και Μαγκούφης λένε ότι καταχραζόμαστε δημόσια περιουσία, ο υφυπουργούς μεταφορών Βούγιας μας λέει απολίτικους και άλλα χίλια δυο κοσμητικά για ένα κίνημα που φαίνεται ότι αρχίζει και ενοχλεί.

Οι μεγαλοδημοσιογράφοι τηλεδικαστές υπηρέτες των αφεντικών τους προσπαθούν να ποινικοποιήσουν ένα κίνημα αυθεντικά πολιτικό με μεγάλο κοινωνικό έρεισμα που διεκδικεί στη πράξη καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Δεν θα τους περάσει. Η απάντηση μας είναι η περαιτέρω οργάνωση και κλιμάκωση της δράσης μας. Μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες συμμετοχής. Χωρίς αρχηγούς και ειδικούς της πολιτικής και του αγώνα.

Και συνολικότερα όμως η απάντηση στη κρίση και στην επίθεση που δεχόμαστε, γιατί μόνο ως επίθεση μπορεί να ειδωθεί η πολιτική της κυβέρνησης υπό την αιγίδα της Τρόικα, είναι οι κοινότητες αγώνα που σχηματίζουμε, οι δεσμοί συντροφικότητας και αλληλεγγύης που χτίζουμε. Αυτοί οι δεσμοί αποτελούν την αληθινή βάση του αγώνα και της ζωής μας.

Συνεχίζουμε. Κάθε φορά πιο συλλογικά. Κάθε φορά πιο δυναμικά.

Σκέψου. Αυτό-οργανώσου. Δράσε. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Ο πανηγυρικός της ημέρας

Ο πανηγυρικός της ημέρας
(προς τον Γιωργάκη και τους υποτακτικούς του):

«Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε “από ημάς” συνθήκην με “έναν” κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα! Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω θα μου κλάσουν τον πούτσο!»

Γεώργιος Καραϊσκάκης

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Ευκαιρίες καριέρας στην Κερατέα...

Αν είσαι Αλβανός και έχεις όρεξη για δουλειά με περιπέτεια, έλα στο μπλόκο της Κερατέας. Γίνε επαγγελματίας αντιστεκόμενος. Εκεί τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευσή καθώς εγγυώνται ένα ευχάριστο περιβάλλον εργασίας με πολλές προοπτικές εξέλιξης. Δουλειά 8ωρη από Δευτέρα έως Παρασκευή και υπαγωγή στα βαρέα-ανθυγιεινά.

Σε έναν φυσιολογικό άνθρωπο αυτό θα ακουγόταν ανέκδοτο. Όχι όμως στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κο Πάγκαλο. Ο κύριος Πάγκαλος μη μπορώντας να κρυφτεί απ' την οργή που ο ίδιος προκάλεσε διασύρεται εντός και εκτός Ελλάδος. Ο κύριος αντιπρόεδρος υποτιμά στοιχειωδώς τη νοημοσύνη μας. Η αριθμητική του βρίσκεται σε ΚΑΚΑ χάλια.
Στα Καλύβια έλεγε ότι είμαστε 40 μετά στο δελτίο τύπου του είπε 50 και κατόπιν στην εκπομπή του Οικονομέα μίλησε για 100!!! Πέφτει όμως σε αυτά τα ΑΤΟΠΗΜΑΤΑ γιατί οι κάτοικοι αριθμούσαν τους 400 περίπου και θα ήταν ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ για 50 άτομα να έρθουν 4 διμοιρίες των ΜΑΤ 10 δικάβαλα της ΔΙ.ΑΣ. και 4 περιπολικά.



Λέει ότι "Πιστεύει στη δημοκρατία και το διάλογο" ο άνθρωπος που έλεγε λίγους μήνες πριν ότι "Θα φέρω τα σκουπίδια με τα τανκς". Να χαρώ δημοκρατία και διάλογο!!! Και οι Αλβανοί αυτοί πια ΤΟΣΟ μάγκες είναι; Γιατί έχουν συλληφθεί 37 Κερατιώτες και κανένας από αυτούς τους "σκληρά εργαζόμενους και αμοιβόμενους" ανθρώπους; Μήπως γιατί δεν υπάρχουν; Αν δεν υπάρχουν γιατί τους αναφέρει; Αν υπάρχουν τότε ποια πιο ΤΡΑΝΤΑΧΤΗ απόδειξη ότι ΟΛΕΣ οι κατηγορίες είναι αβάσιμες; Και στο κάτω-κάτω ποιος είναι ο πληροφοριοδότης του για τα όσα μας καταμαρτυρεί;


Η σύζυγός του κατηγορεί τον κ. Φιλίππου (αναληθώς) ότι σκοπεύει να φέρει ΧΥΤΑ στα Καλύβια. Ας μας πει λοιπόν η κα Χριστοφάκη τι το κακό έχει ένας ενδεχόμενος ΧΥΤΑ για τα Καλύβια αφού είναι ΤΟΣΟ καλή λύση όσο υποστηρίζει η κυβέρνηση κι ο σύζυγός της; Μήπως υποβαθμίζει κατοίκους, περιουσίες, αξιοπρέπεια και περιβάλλον; Ε; Μακριά από μας κι όπου να 'ναι σωστά; Βέβαια διαψεύσαμε τους φόβους της κυρίας λέγοντάς της ότι δεν κάνουμε αυτό που βρίζουμε όπως κάνει αυτή!


Ο κύριος Πάγκαλος πάντως είναι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι ο καθένας θα ήθελε τον ΧΥΤΑ σπίτι του. Έτσι αδυνατεί να σεβαστεί τη ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ νοημοσύνη ότι ακόμα και η γυναίκα του αντιτίθεται σε μια ενδεχόμενη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή της. Αδυνατεί να παραδεχτεί ότι όταν τα σκουπίδια έρχονται στην πόρτα σου δεν υπάρχουν χρώματα και κόμματα. Μόνο αγώνας για επιβίωση. Το γεγονός ότι δεν κάτσαμε με σταυρωμένα χέρια να πούμε "παρακαλώ περάστε και βρωμίστε μας!" τον έχει κάνει να χάνει την μπάλα και να μην ξέρει τι λέει. Και σήμερα περισσότερο από ποτέ (και μετά τις επιβεβαιώσεις του wikileaks) αποδεικνύεται ότι πολλές φορές δεν ήξερε τι έλεγε.


Μας είπε ότι 98 μέρες που βρισκόμαστε υπό κατοχή ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ για τα ΜΑΤ (θα πηδηχτώ απ' το παράθυρο)!!!! Μας είπε ότι η κυβέρνηση κάνει διάλογο (στάνταρ, εκτός αν εννοεί με γκλομπ και χημικά!!!!) και είχε πρόθεση να αποσύρει τα ΜΑΤ (τα ΜΑΤ δε θέλουν να φύγουν, μας αγαπάνε!!!)! Τραβάμε τα μαλλιά μας και χρειαζόμαστε 5 υπολογιστικά συστήματα για να μετρήσουμε το ρυθμό με τον οποίο εκτοξεύει τόσα ψέμματα ο κος Πάγκαλος, ο οποίος μας μαλώνει για τη δικιά μας αξιοπιστία.


Επιβιώσαμε 102 μέρες κατοχή, με συλλήψεις, ψευδείς κατηγορίες, ξυλοδαρμούς σε γέρους και γυναικόπαιδα ευγενική χορηγία του (όπως αποδείχτηκε) παραγιού του, κ. Μπόμπου. Επιβιώσαμε 102 μέρες με φίμωση απ' τα ΜΜΕ που μας θυμήθηκαν μόνο στα επεισόδεια της μαύρης Τρίτης (8/2) και στο γιαουρτάκι. Επιβιώσαμε 102 μέρες μη γνωρίζοντας τι θα μας ξημερώσει. Μετά από 102 μέρες (όσο και να θέλουμε να απαλλαχτούμε) ακόμη και με τα ΜΑΤ έχουμε μια "άσπονδη αγάπη". Και αυτό φάνηκε απ' την αντιμετώπισή μας σε όλους τους αστυνομικούς που έτρεξαν να τον προστατέψουν. Αντί να τους γιουχάρουμε τους "ζητωκραυγάσαμε"!! Είναι δυνατόν μετά από τόσο καιρό και όσα έχουμε περάσει να μας κάμψουν ή να μας φοβίσουν οι λασπολογίες που εκτοξεύει ο κ. Πάγκαλος; Είναι δυνατόν να καπελωθεί ο αγώνας μας από το οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα;


Πόσο λίγο ξέρει τους Κερατιώτες... Το μόνο που ξανακατάφερε είναι να συσπειρώσει την Ελλάδα γύρω μας. Να αποδείξει ότι δε βλέπει πολίτες (γιατί δεν υπάρχουν κατ' αυτόν), αλλά κόμματα. Να αποδείξει ότι δε βλέπει Έλληνες, αλλά πρόβατα που τα προσφέρει απλόχερα στους λύκους. Προσπάθησε να σπάσει τα ξυλαράκια γύρω του. Έβαλε έχθρα ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες, για να σπάσουν, να τσακώνονται και να μπορούν να τους χειρίζονται πιο εύκολα. "Διαίρει και βασίλευε". Στην Κερατέα όμως είμαστε δεμάτι. Δεμάτι που δεν χωρίζεται και δε σπάει ό,τι και να λέτε. Ευτυχώς ο κόσμος, ίσως άργησε, αλλά κατάλαβε. Και καταλαβαίνει παντού. Σε όλη την Ελλάδα. Γι' αυτό θα τρέμουν όλοι όταν η κάθε γειτονιά γίνει Κερατέα.


πηγή του χιούμορ αλλά και της αποφασιστικότητας: http://forkeratea.blogspot.com/

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Ο ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΟΣ ΣΑΡΚΑΣΜΟΣ

Η κατανόηση κάθε ζητήματος γίνεται ευκολότερη όταν υπάρχει αναφορά στις ρίζες, στις πηγές, στο σημείο δηλαδή που θεωρείται ως αφετηρία. Οτιδήποτε αρχίζει από το μέσον, το τέλος ή ένα οποιοδήποτε άλλο σημείο για λόγους ευκολίας ή σκοπιμότητας οδηγεί σε λαθεμένες ή εκτός τόπου διαπιστώσεις και συμπεράσματα.

Αυτό, λοιπόν, το δίδαγμα που μας έχει δώσει η ζωή, πολλές φορές οι άνθρωποι το ξεχνούν κάτω από την επίδραση των τεχνασμάτων που χρησιμοποιεί η εξουσία και οι κάθε είδους εκφραστές της μέσω της πολιτικής και της ιδεοληψίας. Μέσα από το «τώρα» οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να ξεχάσουν με τον καιρό το χθες και ακόμα πιο πίσω να ξεχάσουν τις ρίζες τους. Το «τώρα» γίνεται «χθες» αντικαθιστώντας το πρωταρχικό, το ουσιώδες, αυτό που λέμε ρίζα. Έτσι το βασικό, το θεμελιακό στοιχείο του κάθε ζητήματος υποκαθίσταται και οι άνθρωποι, φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν σε δεδομένα που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια.

Ο άνθρωπος διαθέτοντας έμφυτα τα χαρακτηριστικά στοιχεία της κοινωνικότητας και του παιχνιδιού επιθυμεί την συναναστροφή με άλλους ανθρώπους και την συν-δημιουργική ενασχόληση (ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, μύθοι κλπ). Παράλληλα αναπτύσσει διάφορες γιορτές που άλλοτε αποτελούν δοξασίες σε κάποια θεότητα, όπως αυτή ορίζεται από την κοινότητα ή είναι άμεσα συνδεδεμένες με τη φύση ή και τα δυο μαζί.

Στις πρώτες κοινωνίες, όπως διαπιστώνουμε και σήμερα από διάφορες ανθρωπολογικές και εθνολογικές μελέτες, είναι αυτές οι ενασχολήσεις που παίζουν κεντρικό και κυρίαρχο ρόλο στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Παντού, σε ολόκληρο τον κόσμο, σε όλες τις κοινωνίες σαρκάζεται μέσω του γέλιου η εξουσία σε κάθε της μορφή (κρατική, θρησκευτική, οικογενειακή) μέσω διαφόρων γιορτών που αφετηριακά είχαν άλλες αφορμές (π.χ. αρχή άνοιξης) αλλά οι συμμετέχοντες έβρισκαν την ευκαιρία να κοροϊδεύουν καθετί καταπιεστικό.

Κεντρική ιδέα σε πλήθος εορταστικών εκφάνσεων, ήταν η αναστολή των καθημερινών απαγορεύσεων, η ταύτιση με τη φύση και τα φυσικά φαινόμενα, η φαλλοφορία και βωμολοχία, η αντιμετάθεση κοινωνικών ρόλων. Βέβαια το μασκάρεμα κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Από την αρχαιότητα στον ελλαδικό χώρο συναντάμε πλήθος εορτών που τηρουμένων των αναλογιών παρουσιάζουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Τα Διονύσια, Ανθεστήρια, Λήναια, Κρόνια, γιορτές του Ερμή στη Κρήτη είναι οι πιο γνωστές από τις πάμπολλες που υπήρχαν και σε πολλές άλλες περιοχές (Σκύρος, Τίρναβος, Νάουσα) με έκδηλο το “διονυσιακό” στοιχείο. Επίσης λαϊκές γιορτές παρατηρούμε και στη ρωμαϊκή εποχή με τα Βακχάλια, στο Βυζάντιο με τις Καλένδες, τις γιορτές του χειμώνα στη Κίνα και της άνοιξης στην Ινδία.

Οι πάμπολλες ομοιότητες που υπάρχουν μεταξύ εορτών φανερώνουν μια βαθιά και εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να γελοιοποιήσει και να σαρκάσει οτιδήποτε τον περιορίζει και τον καταπιέζει και στέκεται εμπόδιο στην απόλαυση της ζωής, όπως για παράδειγμα o έρωτας. Φυσικά και αυτές οι περιοδικές στιγμές ελευθερίας που αναπτύσσουν οι άνθρωποι, μπήκαν στο στόχαστρο της εξουσίας είτε πολιτικής είτε θρησκευτικής, με σκοπό να αλλοιώσουν και να τερματίσουν αυτές τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Άλλωστε η εκκλησία δεν αποδέχεται τις διονυσιακές γιορτές και τις απορρίπτει ως ειδωλολατρικές (έρχονται πολύ προγενέστερα από τον χριστιανισμό) και σατανικές που αμαρτάνουν και κολάζουν τους ανθρώπους.

Θυμόμαστε, τη μηνυτήρια αναφορά που έκανε ένας ψάλτης από το Μεσολόγγι προς την Δόμνα Σαμίου επειδή τραγούδησε σκωπτικά τραγούδια στην κρατική τηλεόραση. Τον οποίο ασφαλώς επιβράβευσε με επιστολή του ο Χριστόδουλος (ναι! Δεν στέλνει μόνο συστατικές επιστολές για πρεζέμπορους). Ο Χριστόδουλος, που τάσσεται με φανατισμό υπέρ της παράδοσης και πρεσβεύοντας καθετί ελληνικό, αρνείται πεισματικά να αποδεχθεί τα γηγενή έθιμα των αρχαίων κατοίκων του ελλαδικού χώρου. Είναι εκείνα που δεν εγκρίθηκαν από την εκκλησιαστική εξουσία, που χειραγώγησε τη σκέψη και την επιθυμία φυλακίζοντας το σώμα. Διότι μπορεί να κατάφεραν να γκρέμισαν αρκετούς αρχαίους ναούς (και τις περισσότερες φορές να έχτισαν πάνω σε αυτούς) αλλά δεν μπόρεσαν να χαλιναγωγήσουν τον γέλωτα και την ειρωνεία από τους καταπιεσμένους μέχρι και τις μέρες μας.

Σίγουρα η αλλοίωση υπάρχει όχι μόνο στα καθαρά εμπορικά καρναβάλια (Πάτρα, Θήβα, Ξάνθη κλπ), που με την πάροδο των χρόνων έχουν χάσει βασικά πρωταρχικά τους στοιχεία, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι εμφανές ακόμη το διονυσιακό στοιχείο ή η βωμολοχική επίθεση σε κάποιο εξουσιαστικό στοιχείο.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, λοιπόν, συναντάμε στην Αγ. Άννα Ευβοίας τους κατοίκους της, να τραγουδάνε κάθε χρόνο τους παρακάτω στίχους, φανερώνοντας την διαχρονικότητα και επικαιρότητα τους:

Ποιος είδε θηλυκό παπά
Κ’ διάκο γκαστρωμένο,
Ποιος είδε κι ένα γούμενο
Τριού μερού λεχώνα

Το συγκεκριμένο έθιμο είναι γνωστό για την έντονη βωμολοχική του χροιά απέναντι κυρίως στους παπάδες και στις παπαδιές και συχνά οι εκάστοτε αστυνομικοί σταθμάρχες επιχείρησαν με επιμονή και ζήλο να το απαγορεύσουν, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές το συγκεκριμένο βωμολοχικό καρναβάλι έχεις τις ρίζες του στην αρχαιότητα (Αλώα, Θεσμοφόρια) προσαρμόζοντας στη σύγχρονη εποχή τον χλευασμό προς την εκκλησιαστική (παπάδες, παπαδιές) και πολιτική (κυβερνήσεις, κόμματα) εξουσία.

Επίσης την περίοδο του μεσαίωνα παρατηρείται μια καρναβαλική έξαρση όπου το γέλιο είναι καθολικό και εκτός από το χλευασμό εκφράζει και την αισιοδοξία στην οικοδόμηση ενός καινούργιου κόσμου. Το γέλιο είναι αμφίσημο και αμφίπλευρο: καταλύει αλλά ταυτόχρονα οικοδομεί, όλοι γελούν με όλους και με όλα, ακόμα και με τους εαυτούς τους.

Με την διαμόρφωση των κρατών και την ανάπτυξη του κλασσικού ορθολογισμού, το σοβαρό ταυτίζεται με το ανώτερο και το κωμικό με το κατώτερο. Έτσι το καρναβάλι προοδευτικά θα εξελιχθεί σε κάτι παρόμοιο με την αντικουλτούρα: μια αντικουλτούρα εθιμικά αναγνωρισμένη αλλά δυνάμει αντιστασιακή. Άλλωστε στα έθιμα του καρναβαλιού περιλαμβάνονταν και πράξεις όπως η πυρπόληση των δημαρχείων και των αστυνομικών τμημάτων, το κάψιμο τίτλων ιδιοκτησίας, το λιντσάρισμα αρχόντων, φοροεισπρακτόρων και κληρικών.

Η εξουσία αντέδρασε άλλοτε με βίαιο κατασταλτικό τρόπο και άλλοτε με έμμεσο σκοπεύοντας να οριοθετήσει τις λαϊκές εκδηλώσεις σε ευπρεπή πλαίσια. Εν πολλοίς τα κατάφερε προσδίδοντας -σε αρκετές- εμπορευματοποιημένο και ιλουστρασιόν χαρακτήρα υπό την κηδεμονία των δήμων καταλύοντας το αυθόρμητο.

Για ποιο λόγο, τελικά, ο άνθρωπος ανέπτυξε τον καρναβαλικό σαρκασμό; Μήπως έχοντας γελοιοποιήσει τους δυνάστες του, νιώθει ότι ισχυροποιείται απέναντι στην εξουσία; Το σίγουρο πάντως είναι ότι κατορθώνει να υπερβεί το υποκείμενό του και να συσφίξει τους κοινοτικούς δεσμούς, τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη.

Γράμμα από ένα φίλο το οποίο και δημοσιεύω καθηστεριμένα λόγω προσωπικών λόγων...

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΑΠΟΘΕΣΗ ΣΥΜΜΙΚΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

Oι κυβερνήσεις στην Ελλάδα από την μεταπολίτευση και μετά βασίστηκαν στα ψέματα, στα δανεικά, στην προπαγάνδα (επικοινωνία την βάπτισαν) και στην βία, προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία. Τίποτα άλλο δεν τους ενδιέφερε παρά μονάχα η εξουσία, αδιαφορώντας τελικά για το αν η κοινωνία καρκινοβατεί ή όχι.

Ο λαϊκισμός, η προχειρότητα, η διαφθορά και η διαπλοκή αποτέλεσαν και αποτελούν τα μέσα με τα οποία διαχειρίστηκαν τα δημόσια θέματα. Όπως ακριβώς αντιμετώπισαν και το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Η διαχείριση των αστικών απορριμμάτων δηλαδή του 80% του πληθυσμού της Ελλάδας θεωρήθηκε περιφερειακό πρόβλημα και δεν εντάχθηκε σε ένα σοβαρό σχεδιασμό με συνέπειες καταστροφικές τόσο για το περιβάλλον, την υγεία και την ποιότητα ζωής ολόκληρου του πληθυσμού όσο και για την ίδια την οικονομία.

Όταν το 2003 ψηφιζόταν η δημιουργία 3 νέων ΧΥΤΑ στην Αττική τα τηλεοπτικά κανάλια έδειχναν εικόνες καταπράσινων ΧΥΤΑ σε χώρες της Ευρώπης όταν η Ευρώπη είχε απαγορεύσει από την προηγούμενη δεκαετία την δημιουργία νέων ΧΥΤΑ. Όταν ο κόσμος κατάλαβε το ψέμα τους τότε άρχισαν να μιλούν για ΧΥΤΥ ασχέτως ότι με τους εκάστοτε εργολάβους υπέγραφαν συμβόλαια για ΧΥΤΑ και στο τέλος της μελέτης πρόσθεταν μια παράγραφο όπου αναφέρονταν και στην δυνατότητα δημιουργίας ΧΥΤΥ στο μέλλον… όπως ακριβώς και στην Νάξο.

Επειδή όμως ΧΥΤΥ χωρίς εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων δεν μπορεί να υπάρξει υποσχέθηκαν να δημοπρατήσουν και εργοστάσια αφού όμως κατασκευάσουν πρώτα τους ΧΥΤΑ και τους χρησιμοποιήσουν για ένα διάστημα! αορίστου χρόνου.


Οι ΧΥΤΑ ("χωματερές") αποτελούν μία εξελιγμένη εκδοχή της αρχαιότερης μεθόδου διαχείρισης απορριμμάτων: την τοποθέτησή της σε λάκκους και το σκέπασμά τους με χώμα. Οι πρόοδοι που έχουν σημειωθεί αφορούν βασικά την προσπάθεια που γίνεται να μη μολυνθεί ο περιβάλλων χώρος και ο υδροφόρος ορίζοντας από τα εξαιρετικά τοξικά σταγονίδια ("στραγγίδια") που διαρρέουν μέσα στη γη. Αυτό επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση αδιάβροχων μεμβρανών στον πυθμένα των περιοχών όπου θάβονται τα απορρίμματα. Δυστυχώς, οι μεμβράνες αυτές δεν επιτυγχάνουν πάντα την πλήρη στεγανοποίηση του χώρου, κάτι που επιδεινώνεται ιδιαίτερα από το γεγονός ότι η χώρα μας είναι σεισμογενής. Αυτό φαίνεται και από μία παρόμοια χρήση της τεχνολογίας αυτής: για τη δημιουργία υδραγωγείων σε νησιά του Αιγαίου. Τα υδραγωγεία που δημιουργούνται με την τεχνική αυτή έχουν συχνά απώλειες νερού λόγω ατελούς στεγανότητας. Εξάλλου, ο χρόνος ζωής των μεμβρανών είναι περιορισμένος (μόλις 15 έτη), μετά τον οποίο χάνουν τη στεγανότητά τους. Οι ΧΥΤΑ, όμως, συνεχίζουν να μολύνουν το περιβάλλον ακόμα και 50 έτη μετά τη διακοπή της λειτουργίας τους και την αποκατάσταση της θέσης.

Ως εκ τούτου είναι εγκληματικό να συζητάμε σήμερα για δημιουργία νέου χώρου όπου θα αποθέτουμε τα σκουπίδια σύμμικτα. Είναι ανεύθυνο και προκλητικό μαζί με τα σύμμικτα απορρίμματα να αποθέτουμε και τα τοξικά απόβλητα του Κέντρου Υγείας- Νοσοκομείου Νάξου. Σίγουρα η νέα δημοτική αρχή θα είναι το ίδιο υπεύθυνη με τις προηγούμενες αν ακολουθήσει την πολιτική τους.

Σίγουρα η πρόταση της ΠΕΚΙΝ δίνει την πιο ορθολογική λύση στην σημερινή αδιέξοδη κατάσταση.
Το πλέον ρεαλιστικό σχέδιο είναι να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αποκατάστασης της υπάρχουσας Χωματερής έτσι ώστε να μειωθεί ο όγκος των σκουπιδιών (δίπλα στα σφαγεία),να αποφευχθούν τα πρόστιμα (αν τελικά τα επιβάλλει η ΕΕ)και παράλληλα να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για δημιουργία ΧΥΤΥ.

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΟΓΚΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΘΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΟΠΟΤΕ Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΛΥΣΗ.. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΟΠΩΣ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΧΥΤΥ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ. ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΑΔΑ ΚΑΙ ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΧΥΤΥ...ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΡΗΤΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΟΤΙ ΣΕ 6 ΜΗΝΕΣ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ...