Αντίθετα με την κυρίαρχη προπαγάνδα, το πρόβλημα δεν είναι το χρέος ούτε καν η δημοσιονομική κρίση που αποτελούν απλά συμπτώματα μιας συγκεκριμένης πολιτικής, η οποία θεμελιώθηκε στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομικής «ανάπτυξης» που υιοθετήθηκε μεταπολεμικά.
Το πραγματικό δίλημμα για τον ελληνικό λαό δεν είναι χρεοκοπία ή όχι, «το πραγματικό δίλημμα είναι: χρεοκοπία με βάση τους επαχθείς όρους που μας επιβάλλουν οι «εταίροι» μας ή χρεοκοπία στην οποία θα επιβάλουμε τους δικούς μας όρους».
Είναι γνωστό σε όλους ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά και απόδειξη αυτής της χρεοκοπίας είμαστε τόσο εμείς οι ίδιοι με αυτά που βιώνουμε όσο και η έμμεση αλλά απροκάλυπτη παραδοχή των πολιτικών ότι η εξουσία δεν βρίσκεται πλέον στα χέρια τους αλλά στα χέρια της τρόικας. Ο πλήρης διαχωρισμός της εξουσίας από την επίσημη πολιτική σκηνή είναι πλέον πραγματικός. Τα κέντρα εξουσίας πλέον είναι αλλού….
Το αν θα ακολουθήσει και τυπική χρεοκοπία, με τη μορφή π.χ. της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, για δεύτερη φορά, είναι επομένως δευτερεύον θέμα για τα μικρομεσαία στρώματα που καταδικάζονται με τις Συνθήκες του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας κ.λπ. και το Μνημόνιο να πληρώνουν στο διηνεκές πολύ ακριβό τίμημα για την απώλεια κάθε ίχνους οικονομικής κυριαρχίας.
Το τίμημα αυτό είναι η οριστική «νέο- φιλελευθεροποίηση» της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, με μοχλό τις «4 οικονομικές και κοινωνικές ελευθερίες» της Ε.Ε εκ των οποίων οι 2 έχουν ήδη εφαρμοστεί και σήμερα με πρόσχημα το χρέος επιχειρούν να νομοθετήσουν και τις άλλες 2 :
Οι ελευθερίες αυτές είναι:
1η η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, που έχει εφαρμοστεί και τα αποτελέσματα της τα βιώσαμε όλοι τόσο με το άνοιγμα του χρηματιστηρίου για τα μικρομεσαία στρώματα όσο και με την δυνατότητα που παρέχει αυτή η «ελευθερία» στους εκάστοτε κερδοσκόπους να «τζογάρουν» με τα «σπρέντς» και τα «σιντίς» σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή η «ελευθερία» ευθύνεται για την κρίση που εκδηλώθηκε ως κρίση χρέους!
2η η ελεύθερη μετακίνηση αγαθών και εμπορευμάτων, που και αυτή έχει νομοθετηθεί και εφαρμοστεί, δίνοντας στην αρχή την δυνατότητα σε όλους τους μικρομεσαίους να καταναλώνουν χωρίς φειδώ και σκέψη ώσπου σήμερα συνειδητοποιούμε ότι η παραγωγική βάση της Ελλάδας έχει διαλυθεί. Τα αποτελέσματα αυτής της διάλυσης… τα βιώνουμε όλοι
3η η ελεύθερη μετακίνηση υπηρεσιών που επιχειρείται σήμερα να επιβάλλουν οι ντόπιες και ξένες ελίτ ουδεμία σχέση δεν έχει με την πρόοδο και την ανάπτυξη της κοινωνίας όπως διαλαλούν αλλά απώτερος σκοπός τους είναι το άνοιγμα της αγοράς υπηρεσιών σε κάθε μεγάλη επιχείρηση που θα καρπωθεί το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και την ιδιωτικοποίηση των κρατικών υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, μετακινήσεις, ασφάλεια) ενώ με την κατάργηση ή ελαχιστοποίηση κάθε δημόσιας δαπάνης θα καταστήσει όλα τα μικρομεσαία στρώματα υποχείρια των πολυεθνικών… και τις κρατικές υπηρεσίες δαπανηρές…
και 4η η ελεύθερη διακίνηση της εργασίας όπου για να είναι «λειτουργική» για τις «ελίτ» απαιτείται καταστροφή των συλλογικών συμβάσεων, μισθούς στα όρια της συντήρησης των εργαζομένων, σύνταξη βοήθημα και καταστροφή του όποιου κράτους πρόνοιας υπάρχει για τους νεόπτωχους, τους μικρομεσαίους καθημερινούς παραβάτες και τους μετανάστες έτσι ώστε οι δεξαμενές των άνεργων και των νεόπτωχων να λειτουργούν ως παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους αποσπώντας έτσι την συναίνεση των … σκλάβων- εργαζομένων.
Αυτές τις ελευθερίες επιδιώκουν να επιβάλουν με τις «αλλαγές» και τις «μεταρρυθμίσεις» τους οι ελίτ με πρόσχημα πάντα το δημόσιο χρέος και τα δημοσιονομικά.
