Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

ΜΙΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΓΝΩΜΗ

Κατόπιν, ορθολογικού αναστοχασμού του παρελθόντος, υπερβατικής ενδοσκόπησης των εγωιστικών επιθυμιών μου, ενδελεχούς μελέτης σοφών ιστορικών και θεωρητικών κειμένων και ανιδιοτελούς αλλά επιστημονικής παρατήρησης της ελληνικής κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας, κατανοώ ότι, οι ουτοπικές αυταπάτες της αριστεράς και τα ιδεαλιστικά προτάγματα της αυτονομίας με έβγαλαν από τον σωστό δρόμο που τόσο σοφά και ανθρώπινα είχαν χαράξει οι μεγάλοι ευεργέτες του Ελληνικού Έθνους- Κράτους και με τόση συνέπεια και σθένος συνέχισαν να ανοίγουν φωτίζοντας, οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, με αποκορύφωμα την ικανοποίηση της ύστατης φαντασίωσης μας: Την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και στον σκληρό πυρήνα του Ευρώ.

Ένας στόχος που έχει ιστορικές καταβολές τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στην Βυζαντινή αυτοκρατορία και ταυτίζεται με την δημώδη εμπειρία και τους πόθους ενός πρωτοπόρου έθνους που δεν το σκιάζει η φοβέρα και δεν παγώνει τα «λαιμά» του ο παγωμένος φραπές ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα.

Ένα Έθνος που όπως έχει να επιδείξει η αντικειμενική ιστορία έδωσε τα φώτα στους βάρβαρους ευρωπαίους που παρά το μένος τους εναντίον μας, πάλι με χρόνους με καιρούς θα τους καθυποτάξουμε ως η ακατανίκητη Άρια φυλή του σύμπαντος που για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς στις αγορές στραβά τραβά.

Το έθνος μας σήμερα κινδυνεύει και όλοι μαζί θα πρέπει να αναλογιστούμε την γνωστή ζητιάνα της εθνικής επαναστάσεως του 1821, «ΜΙΧΑΛΟΥ» που έδωσε τον «πενιχρό οβολό» της στον ιερό αγώνα κατά των ΤΟΥΡΚΩΝ όχι των ΟΘΩΜΑΝΩΝ όπως ψευδώς αναφέρουν οι αριστεροί και αφού την αναγάγουμε σε ίνδαλμα και την τοποθετήσουμε στο ανώτερο σκαλοπάτι του αξιακού μας στερεώματος θα πρέπει να αδιαφορήσουμε για τις προσωπικές επιπτώσεις που θα έχουν τα μέτρα που εφαρμόζουν το ΔΝΤ και οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Ας γίνουμε όλοι σαν την «ΜΙΧΑΛΟΥ» προκειμένου να σωθεί το έθνος μας. Η φτώχεια, η ανασφάλεια, τα περισσότερα χρόνια εργασίας με λιγότερο μισθό και χωρίς ωράριο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να σωθεί το έθνος μας.
Τα βοηθήματα που θα δίνει το ευλογημένο κράτος μας αντί για συντάξεις θα μας μετατρέψουν σε ήρωες της ελληνικής ιστορίας όπου τα ονόματα μας θα γραφτούν με χρυσά γράμματα κάτω από το πάνθεον των ελλήνων ηρώων και δίπλα στην ΜΙΧΑΛΟΥ.
ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΛΩΝΤΑ

ΕΓΩ Ο ΕΧΕΦΡΩΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΛΕΚΤΑΝΗ ΠΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΤΑ ΞΕΝΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΔΗΛΩΝΩ ΕΥΘΑΡΣΩΣ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ- ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΟΤΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΔ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΠΥΡΕΤΩΔΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ, ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΤΟ ΔΝΤ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΤΕΡΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΙΝΟΗΣΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΝΟΥΣ. Η ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΑΥΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΩΘΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ, ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΜΕΝΗ ΑΛΛΑ ΙΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΗ ΜΑΣ, ΘΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ, ΘΑ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΕΙ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΣΤΙΒΑΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΛΙΤΗ ΑΛΛΑ ΦΥΣΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ (ΟΠΟΥ Η ΤΡΟΦΗ ΕΙΝΑΙ ΩΜΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΙΜΗ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΔΟΥΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ).

Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΑ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΛΕΠΤΕΣ ΧΟΡΔΕΣ ΤΟΥ ΓΟΝΙΔΙΟΜΑΤΟΣ (DNA) ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΨΙΣΤΗ ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΜΑΣ, ΘΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΝΕΙ ΚΙΝΗΤΡΑ ΓΙΑ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΡΟΦΗΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΔΟΥΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ. ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΛΙΓΟΙ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΕΡΥΘΡΟ-ΓΑΛΑΖΟΑΙΜΑΤΟΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΟΣΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ. ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ

ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΔΝΤ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ DNA ΘΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ ΡΕΥΜΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΟΨΟΥΝ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ. ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ, ΝΑ ΚΟΒΟΥΜΕ ΑΣΚΟΠΕΣ ΒΟΛΤΕΣ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΘΙΣΤΙΚΟ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΑΛΚΟΟΛ, ΝΑ ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕ ΤΣΙΓΑΡΑ, ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ, ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΑΕΡΑ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ ΣΕ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ, ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΤΟΣΕΣ ΩΡΕΣ, ΝΑ ΧΑΛΑΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΝΔΥΣΗ ΥΠΟΔΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ, ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΘΕΡΜΑΝΣΗ ΨΥΞΗ ΚΛΠ. ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΞΑΝΑΓΕΜΙΣΟΥΝ ΠΙΣΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΑΡΤΟ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΝΩ Η ΖΗΤΗΣΗ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΩΝ ΘΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ.

ΤΥΦΛΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥΝΤΖΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΘΑ ΜΑΣ ΒΓΕΙ ΣΕ ΚΑΛΟ!
ΔΗΛΩΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ
ΝΑ ΞΑΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΩ ΦΙΛΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΣΙ ΑΠΛΗΤΟΙ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ Ή ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΞΑΝΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΕΩΣ ΑΚΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΝΑ ΞΑΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΩ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ-ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΞΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕ, ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΝΤ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΑΠΟΠΟΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΡΝΟΥΜΕ ΌΛΑ ΟΣΑ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΩΣ ΕΧΕΦΡΩΝ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΑΩ ΜΙΑ ΝΕΑ ΖΩΗ ΜΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΥΦΛΗ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΩ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΡΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΜΟΥ.

ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ…

ΥΓ:
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 17-6-2010

Ο επίσημα διακηρυγμένος σκοπός της νέας πανευρωπαϊκής πρωτοβουλίας είναι γενικά λογικός: η πρόληψη τρομοκρατικών ενεργειών. Όμως ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιούνται, ξεπερνούν κατά πολύ τον αρχικό σκοπό. Η on line καταγραφή στοιχείων και πληροφοριών οδηγεί σε γενικευμένη ηλεκτρονική παρακολούθηση προσώπων και πολιτικών ομάδων που δραστηριοποιούνται ακόμη και σε μη βίαια κινήματα, όπως το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης!

Προσωπικές συνήθειες και φιλικές συναναστροφές, πολιτικές προτιμήσεις και οικονομικο-κοινωνικές απόψεις, επισκέψεις και συνομιλίες στο Ίντερνετ, ψυχολογικές αναλύσεις της προσωπικότητας των ατόμων, ευαίσθητα δεδομένα και πληροφορίες, όπως μηνύματα, e-mail και απόψεις των υπόπτων, θα αποτελέσουν την πρώτη ύλη για το νέο «σαφάρι» που στήνουν οι αρχές ασφαλείας κατά όσων θεωρούν επικίνδυνους για τη δημόσια τάξη. Είναι προφανές ότι όλα αυτά προϋποθέτουν τη συντονισμένη λειτουργία όλων των αστυνομικών υπηρεσιών και σίγουρα τη διενέργεια μαζικών υποκλοπών σε τηλέφωνα και Ιντερνετ προκειμένου να συγκεντρωθεί ο όγκος των ζητούμενων πληροφοριών.

Ο μηχανισμός είναι απλός. Αστυνομικές αρχές και υπηρεσίες ασφαλείας σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλούνται να συνεισφέρουν στη συγκρότηση της τεράστιας βάσης δεδομένων που θα συγκροτηθεί, για άτομα και ομάδες τα οποία χαρακτηρίζονται, γενικώς, ύποπτα για σχέσεις τους με τα λεγόμενα φαινόμενα «βίαιης ριζοσπαστικοποίησης».

Η «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση», σύμφωνα με την Ε.Ε., αφορά τη διαδικασία μέσω της οποίας κάποιο πρόσωπο στρατολογείται σε τρομοκρατικές ομάδες ή άλλες βίαιες οργανώσεις και αποδέχεται τη χρήση βίας. Όπως αναφέρεται στο κείμενο της νομοθετικής πρωτοβουλίας που αποκάλυψε η ΜΚΟ προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων «Statewacth», η αξιολόγηση των στοιχείων αυτών θα οδηγήσει αυτόματα σε «τακτική επιχειρησιακή διαδικασία λήψης αποφάσεων». Όρος που, όπως λέει η οργάνωση, αποτελεί ευφημισμό για στοχοποίηση, υπονόμευση και αποσταθεροποίηση των συγκεκριμένων δομών.

Είναι ενδεικτικό ωστόσο ότι στο ίδιο κείμενο η Ε.Ε. εκτός του όρου «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση» χρησιμοποιεί και απλώς τον όρο «ριζοσπαστικοποίηση», σαν να πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Με τη σύγχυση αυτή όμως επιτυγχάνεται η ενοχοποίηση συλλήβδην όλων εκείνων τους οποίους οι αρχές ασφαλείας θεωρούν αντιπάλους του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος, ακόμη και εάν δεν χρησιμοποιούν βίαιες μεθόδους πάλης!

Σύμφωνα με την ίδια οργάνωση, ο όρος «αντιπαγκοσμιοποίηση μοιάζει να αποτελεί μια γενική σύλληψη», η οποία καλύπτει κάθε ομάδα ή οργάνωση που αντιτίθεται στο «status quo».

Είναι φανερό ότι με τα μέτρα αυτά τίθενται υπό αυστηρή επιτήρηση και ποινικοποιούνται πρόσωπα, ηγέτες και κινήματα, τα οποία οι εθνικές αστυνομίες και τα ευρωπαϊκά όργανα ασφαλείας θα χαρακτηρίσουν αυθαίρετα ως «ριζοσπάστες» ή οπαδούς απελευθερωτικών κινημάτων.

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΗΘΕΛΑΝ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΤΟΥ!

Με τον «Καποδίστρια» το κράτος αφαίρεσε την δυνατότητα από τα πρώην κοινοτικά συμβούλια να αποφασίζουν για τα θέματα του τόπου τους, να ιεραρχούν τις ανάγκες τους και να αποφασίζουν για τον τρόπο επίλυσης τους ακόμα και μέσα στο καθεστώς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Επίσης οι κοινότητες έχασαν τον νομικό χαρακτήρα τους και τον προϋπολογισμό τους με μοναδική αρμοδιότητα- υπευθυνότητα να εποπτεύουν και να ενημερώνονται για τις αποφάσεις και τα έργα της κεντρικής διοίκησης και να μπορούν να εκφέρουν γνώμη και απόψεις στο δημοτικό συμβούλιο.

Προκειμένου να δικαιολογήσει το κράτος την περαιτέρω συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια των αυτό-διοικητικών αρχών και να καταστείλει τις τότε αντιδράσεις σε ολόκληρη την περιφέρεια, διαλαλούσε καταρχάς την οικονομική ενίσχυση των ΟΤΑ (δημοτικές επιχειρήσεις που μετατράπηκαν σε εμπορικές επιχειρήσεις όπου η βιωσιμότητα τους εξαρτιόταν από τα κέρδη τους) και κατά δεύτερον την συγκρότηση των νέων δήμων με επιστημονικό προσωπικό που θα διαχειρίζονταν αποτελεσματικότερα και ορθολογικότερα τα κοινοτικά θέματα.

Οι ειδήμονες και οι τεχνοκράτες (πολιτικοί μηχανικοί, οικονομολόγοι! γεωπόνοι κλπ) που θα στελέχωναν την τεχνική υπηρεσία του κάθε δήμου δεν αναβάθμισαν τις υπηρεσίες του δήμου υπέρ των κοινοτήτων όπως προπαγάνδιζαν, αφού δεν υπήρξε ποτέ αυτόνομη διεπιστημονική συνεργασία μεταξύ τους και συνεννόηση μεταξύ αυτών και των κοινοτήτων ή με την Νομαρχία και τον περιφερειάρχη!

Οι τεχνοεπιστήμονες αφού διορίστηκαν από το κράτος, αλλοτριώθηκαν, από τον θεσμό της γραφειοκρατίας και αποκτώντας την φημισμένη δημόσιο-υπαλληλική νοοτροπία υποτάχτηκαν πλήρως στις εντολές του κράτους ξεχνώντας ακόμα και αυτά που έμαθαν στο πανεπιστήμιο. Το κράτος από την πλευρά του τους χρησιμοποίησε ως άλλοθι για να ενδύσει ως «αναγκαίο επιστημονικά» τον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό με την ελληνική προχειρότητα και τις συνακόλουθες υποχθόνιες δοσοληψίες, την προώθηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, τις πελατειακές σχέσεις, τις μίζες, τα γρηγορόσημα και την διαφθορά, που ως γνωστό διαπερνούν όλες τις κλίμακες της κρατικής διοίκησης. (άσχετα αν από το 1989 έχουν γίνει πολλές «καθάρσεις» τόσο από την ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ)

Το κράτος με τον «Καποδίστρια» μετασχημάτισε την αντιπροσωπευτική τοπική αυτοδιοίκηση σε κέντρο προώθησης των εργολάβων, των ιδιωτικών εταιρειών και της τσιμεντοποίησης της ελληνικής υπαίθρου.

Οι περιβαλλοντικές καταστροφές που έγιναν στην περιφέρεια με τον Καποδίστρια είναι ανυπολόγιστης αξίας και πάντα θα πρέπει να τον συνδέουμε με την ανάπτυξη που επέβαλαν οι ιδιωτικές εταιρείες και οι εργολάβοι σε συνεργασία με τους πολιτικούς ταγούς. Φυσικά και το «θαύμα» των Ολυμπιακών αγώνων απαιτούσε την Καποδιστριακή οργάνωση της αυτοδιοίκησης και ένα ΣτΕ χωρίς το τμήμα περιβάλλοντος, για την εκ των προτέρων καταστολή των αντιδράσεων των τοπικών κοινωνιών, των οικολογικών οργανώσεων και των πολιτικών ομάδων που διαφωνούσαν και θα αντιστέκονταν σε αυτή την λαίλαπα.

Σήμερα με τον «Καλλικράτη» οι 1034 «Καποδιστριακοί» δήμοι που απορρόφησαν τις κοινότητες μειώνονται κατά 70% περίπου αποξενώνοντας ακόμα περισσότερο τον κάθε τόπο από την αυτοδιοίκηση του ενώ μεταθέτει τα κέντρα λήψης αποφάσεων ακόμα υψηλότερα και πιο μακριά. Όλο και λιγότεροι πολίτες και δημοτικοί σύμβουλοι θα ασχολούνται με ότι αποκαλούν «κοινά θέματα» εθίζοντας ακόμα περισσότερο τον μέσο πολίτη στην ετερονομία, στις πελατειακές σχέσεις και στην γραφειοκρατία με συνέπεια την γιγάντωση του ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΟΥ και της απάθεια για την τοπική και γενικότερη πολιτική.

Αριστοτεχνικά τους ονομάζουν «διευρυμένους δήμους» που θα είναι 325, ενώ οι 54 Νομαρχίες «καταργούνται» και δημιουργείται 1 (μια) περιφερειακή αυτοδιοίκηση με 13 περιφέρειες και 7 κρατικές διευθύνσεις στην θέση των παλαιών κρατικών περιφερειών. Οι αριθμοί πολλές φορές μας «λένε την αλήθεια» ιδιαίτερα όταν αφορούν αυτούς που άρχουν και τους αρχόμενους. Με απλά λόγια αυτοί που θα παίρνουν τις αποφάσεις είναι ακόμα λιγότεροι και αυτοί που θα τις επωμίζονται περισσότεροι.

Η συγκέντρωση της εξουσίας σε ένα διορισμένο ΥΠΕΡΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ο οποίος και θα επιλέγει τους αντί περιφερειάρχες που υποκαθιστούν τους σημερινούς Νομάρχες, αφενός προβάλλεται ως αποκέντρωση από τα πάνω,- ψευδώς όμως, αφού, ο εθνικός και περιφερειακός προϋπολογισμός καταρτίζεται από την τρόικα- και αφετέρου ο Καλλικράτης είναι η μεταρρύθμιση που συνυπογράφει και απαιτεί το ΔΝΤ για την εφαρμογή του προγράμματος του. Σήμερα γίνεται κατανοητό ότι ήταν προσχεδιασμένη η ΒΟΗΘΕΙΑ του ΔΝΤ τόσο από τον τέως όσο και από τον σημερινό πρωθυπουργό.

Μην ξεχνάμε ότι η ΝΔ ήθελε να προωθήσει τον Καποδίστρια Ν0 2 αλλά ανέτρεψε τα σχέδια της ο Δεκέμβρης του 2008 ενώ σαν αντιπολίτευση διαβεβαίωσε τους δανειστές μας ότι τα κέρδη τους δεν κινδυνεύουν από την ΝΔ αλλά καταψήφισε το μνημόνιο για λόγους επικοινωνιακούς. Εξάλλου οι όποιες διαφορές ΠΑΣΟΚ –ΝΔ είναι σε επίπεδο διακηρύξεων και όχι σε επίπεδο επιδιώξεων όπου οι πολιτικές τους ταυτίζονται.

Πάλι ο υπουργός εσωτερικών μιλάει για στελέχωση των διευρυμένων δήμων με επιστημονικό προσωπικό που θα προσλαμβάνεται μέσω ΑΣΕΠ, για συνήγορο του δημότη, για συμμετοχή των Μη Κερδοσκοπικών Οργανώσεων, κοινωνικών, οικολογικών ομάδων και επαγγελματικών συλλόγων στα δημοτικά συμβούλια, αφήνοντας υπόνοιες περί δημοκρατικού πλουραλισμού, για αυτόνομο οργανισμό ελέγχου των ΟΤΑ ο οποίος θα εγγυάται την διαφάνεια και την σύννομη λειτουργία τους(αυτούς ποιος θα τους ελέγχει;), για διαδημοτική συνεργασία και για αυτοτελή εξεύρεση πόρων των ΟΤΑ με ΦΠΑ, φόρους ακίνητης περιουσίας και δημοτικούς. Ενώ οι συγχωνευμένες δημοτικές επιχειρήσεις ή θα καταστούν ζημιογόνες ή θα ιδιωτικοποιηθούν όπως επιβάλλει η τρόικα.

Ακριβώς τα ίδια που προπαγάνδιζαν με τον Καποδίστρια λένε και με τον Καλλικράτη με μόνη διαφορά την μετατροπή του δήμαρχου σε φοροεισπράκτορα ολκής με αυξημένες αρμοδιότητες και μεγαλύτερη περιφέρεια που στην ουσία θα απενοχοποιούν την συνταγματική χούντα του ΠΑΣΟΚ για την διάλυση του κράτους πρόνοιας, τις αποκρατικοποιήσεις και την καταστροφή της επαρχίας με διακύβευμα την ακόμα μεγαλύτερη αστικοποίηση μας.

Από την άλλη τα ΕΣΠΑ που αποτελούν το προπύργιο της εισβολής του κεφαλαίου στην επαρχία θα έχουν την απαιτούμενη, τόσο από την τρόικα όσο και από τις εταιρείες, απορρόφηση κονδυλίων! Μιας και η ικανοποιητική απορρόφηση τους απαιτούν λίγους, μεγάλους και ισχυρούς δήμους που θα παραγκωνίζουν δραστικά τα τοπικά συμφέροντα, τις διενέξεις και τους τοπικούς παράγοντες προς όφελος των λίγων.

Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Καλλικράτης θα προκαλέσει χάος στους ΟΤΑ αλλά το κράτος θα παρουσιάζεται στον κόσμο ως αθώα περιστερά ακόμα και για τις απολύσεις του προσωπικού, υπεύθυνοι θα φαίνονται οι δήμοι. Έτσι προχωράνε στον Καλλικράτη διευρύνοντας δήθεν τις αρμοδιότητες του δήμου, για λόγους αποκέντρωσης των εξουσιών, εκσυγχρονισμού της δημοκρατικής λειτουργίας και άλλες π2π2ριες!!! Ενώ η κεντρική διοίκηση συνεχίζει να ασκεί τον έλεγχο όλων των αρμοδιοτήτων που υποτίθεται ότι μεταφέρουν στους Δήμους.

Ο μέσος πολίτης θα συνεχίζει να αναζητά την επίλυση των προβλημάτων του στο δημοτικό μέγαρο μην γνωρίζοντας ότι το κράτος αποφασίζει για όλα όσα τον ταλανίζουν.
Από τον Άννα στον Καϊάφα οι μεταφερόμενες αρμοδιότητες είναι:

πολεοδομικές αρμοδιότητες: η ρυμοτομία και η πολεοδομία θα ανθίσουν ως επιστήμες ενώ εμείς δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε τους ελεύθερους χώρους και τις δημόσιες πλατείες!

πολιτικές πρόνοιας (βρεφονηπιακοί σταθμοί, καταβολή κοινωνικών επιδομάτων- που μπορεί να λένε ότι τα δίνουν οι ίδιοι οι δήμαρχοι και να τα χρησιμοποιούν προς άγρα ψήφων ή ως μέσο εκβιασμού ανυπότακτων πολιτών κλπ)

αρμοδιότητες υγείας που θα υποβαθμιστούν ως γνωστό από το μνημόνιο με προγράμματα δημόσιας υγιεινής, εμβόλια- μάλλον δεν τους έκατσε καλά το εμβόλιο της γρίπης των χοίρων- κλπ.

Με περιβαλλοντικές αρμοδιότητες… όπου έχουν εκ των προτέρων αποφασίσει ποιους τόπους θα μετατρέψουν σε βιομηχανικά πάρκα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ΑΠΕ) και οι δήμαρχοι θα γνωμοδοτούν όλως τυχαία θετικά υπέρ των αιολικών και όχι μόνο πάρκων

Ο καθορισμός ζωνών προστασίας και η καταστροφή των παράνομων καλλιεργειών, η παρακολούθηση και ο έλεγχος της διακίνησης του οίνου! ο έλεγχος της διαχείρισης των υπόγειων και επιφανειακών αρδευτικών υδάτων

Η εξέταση αιτήσεων για την χορήγηση αδειών χρήσης νερού και εκτέλεσης έργων αξιοποίησης υδάτινων πόρων αφού θα έχουν ξεπουλήσει την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΘΑΠ στην Suez . Όλοι θα θυμούνται την διαμάχη του εκ Μονής κυρίου Χερουβίμ με τον δήμαρχο κ. Μαράκη σχετικά με την επιδότηση από την ευρωπαϊκή ένωση της εκμετάλλευσης του υδροφόρου ορίζοντα από ιδιώτες στα όρια του δήμου Νάξου και Δρυμαλίας. Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών είναι βασική αρχή του νεοφιλελευθερισμού του ΔΝΤ και της ΕΕ. Που δίνουν τα λεφτά μας ρε;

Με αρμοδιότητες παιδείας (ανέγερση σχολείων, επισκευές, μεταφορά μαθητών από τους τόπους κατοικίας τους στα σχολεία, κλπ). "Το σχολείο γίνεται υπόθεση των δήμων", τόνισε χαρακτηριστικά ο υπουργός Εσωτερικών άσχετα αν έχουν μετατρέψει την παιδεία σε υπηρεσία.

Με αρμοδιότητες εμπορίου. Έκδοση αποφάσεων για λειτουργία λαϊκών αγορών και γνωμοδότηση για εμπορικά κέντρα!!! Ακόμα για τον έλεγχο των τιμών, την επάρκεια και την ομαλή λειτουργία της αγοράς, αρμόδιος είναι ο Δήμος!!!!

Δημοτική αστυνομία πιο ενισχυμένη για ευνόητους κατασταλτικούς λόγους!

Αρμοδιότητες ανάπτυξης. Έργα υποδομών, αγροτική οδοποιΐα και αρμοδιότητες μεταφορών - γραμμές λεωφορείων. Με Ε- ΚΑΠ και διαδημοτικές συνεργασίες… μάτια μουυυ

Ότι και αν χρειαστεί ο δημότης θα πρέπει να προσκυνήσει πρώτα από όλα τον δήμαρχο με χρήση της δημοτικής του ταυτότητας! Η προσωποποίηση της εξουσίας με αυξημένες αρμοδιότητες και της πολιτικής αποθαρρύνει τον κόσμο από την αμερόληπτη κρίση του και αυξάνει τις σχέσεις εξάρτησης και επιρροής με το πρόσωπο που την ασκεί. Η αλαζονεία που είναι σύμφυτη με την εξουσία θα γιγαντωθεί και αυτή δημιουργώντας έναν εχθρικό μηχανισμό απέναντι στον πολίτη.

Η κατάρρευση της επαρχίας και της καπιταλιστικής τοπικής αυτοδιοίκησης με το Καλλικράτη οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον ολοκληρωτισμό μιας και η έννοια του τοπικού δεν έχει πλέον κανένα περιεχόμενο, ενώ ετοιμάζεται η αλλαγή της κυβέρνησης που αφού περάσει τα μέτρα του ΔΝΤ μέχρι τα μέσα Ιουλίου θα προκηρύξει δημοκρατικές εκλογές ίσως και μαζί με τις δημοτικές, που θα αναδείξουν την επόμενη καθαρή κυβέρνηση, που όλως τυχαία θα έχει παραλάβει χάος και θα πρέπει να εφαρμόσει τις συνθήκες που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση. Γιατί ως γνωστό το κράτος έχει συνέχεια…

ΥΓ
Η ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ, ψήφισαν ομόφωνα μέσα από τα ψηφίσματα της ΕΝΑΕ και της ΚΕΔΚΕ την μεταρρύθμιση του Καλλικράτη. Βέβαια πρέπει να δείξουν και την διαφορετικότητα τους και να μην ταυτιστούν απόλυτα με το ΠΑΣΟΚ, για επικοινωνιακούς κομματικούς λόγους. Προφανώς όλο και κάποια αντίσταση θα προβάλλουν για επιμέρους θέματα. Από την άλλη οι αντιδράσεις όσων χάνουν την κουτάλα πληθαίνουν και έχουν αρχίσει να ενοχλούν την κυβέρνηση και να παρουσιάζονται ως τοπικιστικές φανφάρες… συμφωνώ και εγώ με την άποψη ότι όσοι χάνουν τα αυγά και τα πασχάλια φωνάζουν και διαμαρτύρονται (προηγούμενη ανάρτηση).

Σημασία έχει ο κόσμος να δει τον Καλλικράτη ως την συνέχεια του Καποδίστρια και ως την πλέον απαραίτητη μεταρρύθμιση για να επιβληθούν τα μέτρα της τρόικας. Η αντίσταση μας και η αποχή όλων των αριστερών δυνάμεων από τις δημοτικές εκλογές θα αναδείξει το πολιτικό ζήτημα του Καλλικράτη και θα διαλύσει τις αυταπάτες του κόσμου περί της αστικής συνταγματικής δημοκρατίας.

Την οποία παρεμπιπτόντως: Να ζείτε… να θυμάστε!!!

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Διακήρυξη των συνεργαζόμενων δημοτικών και συνδικαλιστικών κινήσεων ενάντια στον Καλλικράτη 2

«Η κυβέρνηση προχωρά στην ψήφιση του ν/σχ “Καλλικράτης” με τη μέθοδο του αποφασίζομεν και διατάσσομεν απέναντι στις τοπικές κοινωνίες, ολοκληρώνοντας τους νόμους και τα μέτρα του προγράμματος σταθερότητας, που συνδιαμόρφωσε με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ. Ο “Καλλικράτης” θα οδηγήσει τη σημερινή ανάπηρη δημοκρατικά, υποχρηματοδοτούμενη οικονομικά και έκθετη στις αγοραίες πολιτικές και τα ιδιωτικά συμφέροντα αυτοδιοίκηση, σε πλήρη κατάρρευση.

• Με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων χωρίς σταθερούς πόρους και την περιστολή ήδη των κεντρικών αυτοτελών πόρων, οι κοινωνικές υπηρεσίες και τα έργα στους τομείς της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού, του αθλητισμού, της στήριξης των “ευπαθών” κοινωνικών ομάδων, του περιβάλλοντος κ.λπ., θα περικοπούν δραστικά, ή /και θα καταργηθούν για τους χρεωμένους δήμους.

• 35.000 εργαζόμενοι θα απολυθούν αμέσως και η εργασία των υπολοίπων θα είναι επισφαλής και υποκείμενη σε πολιτικές πιέσεις .

• Η διοικητική αναδιάρθρωση, χωρίς τη διασφάλιση των 4+1,8 δις ευρώ που απαιτούνται σύμφωνα με την ΚΕΔΚΕ και την ΕΝΑΕ για την υλοποίησή της , χωρίς καμιά προετοιμασία και χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο ανασυγκρότησης των υπηρεσιών, θα οδηγήσει σε λειτουργικό χάος σε βάρος των δημοτών και των εργαζομένων.

• Οι έννοιες της αυτο-διοίκησης, της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών πλήττονται βάναυσα με τους υπερμεγέθεις δήμους, που λειτουργούν συγκεντρωτικά και αδιαφανώς, στη βάση του πρωθυπουργοκεντρικού μοντέλου, με την ανυπαρξία αποφασιστικών θεσμών εσωτερικής αποκέντρωσης, με το ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα και την αντισυνταγματική περιστολή του δικαιώματος του εκλέγεσθαι.

Για όλα αυτά απορρίπτουμε το ν/σχ “Καλλικράτης”. Ζητάμε να αποσυρθεί, να ανασταλεί η όποια διοικητική μεταρρύθμιση για μια τετραετία και να ξεκινήσει ο δημόσιος διάλογος από τις τοπικές κοινωνίες. Καμιά αλλαγή του γεωγραφικού χάρτη χωρίς τη δεδηλωμένη αποδοχή τους (δημοψήφισμα).»

Για τον Χρήστο Κορτζίδη και τον Δήμο Ελληνικού
Και η ανακοίνωση κλείνει με δυο λόγια για τον δήμαρχο Ελληνικού, για την πολιτική του στον δήμο Ελληνικού, τους αγώνες του, τις επιτυχίες και για την απεργία πείνας την οποία έχει αρχίσει (ήδη βρίσκεται στην 22η ημέρα)

«Σ’ αυτό τον αγώνα μας εμπνέει ο Δήμαρχος Ελληνικού Χρήστος Κορτζίδης.
Η Δημοτική Συνεργασία για το Ελληνικό υλοποίησε ένα υποδειγματικό πρότυπο δημοτικής αρχής, με χρηστή διαχείριση, διαφάνεια και δημοκρατική λογοδοσία. Σε εποχές λιτότητας και περιστολής της κρατικής χρηματοδότησης, ο Δήμος Ελληνικού προσέφερε στους δημότες υψηλό επίπεδο υπηρεσιών και έργων με τα χαμηλότερα δημοτικά τέλη σε όλη την Ελλάδα έχοντας ταυτόχρονα μηδενικό χρέος αλλά και μηδενική επιβάρυνση των πολιτών (πχ για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς).

Δείχνοντας έτσι ότι είναι εφικτός ένας άλλος δρόμος για
την Αυτοδιοίκηση, πέρα από τον αντιδημοκρατικό και αντικοινωνικό “Καλλικράτη” της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.
Ταυτόχρονα η Δημοτική Αρχή του Ελληνικού, στο όνομα όλου του λαού της Αττικής και με τη συμμετοχή του, διαφύλαξε το χώρο του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού, αποτρέποντας τα σχέδια οικοδόμησής του, και προχώρησε στην απόδοση σε δημόσια χρήση μεγάλου μέρους της παραλίας του Ελληνικού , που λυμαίνονταν ιδιωτικά συμφέροντα.

Σήμερα ο δήμαρχος Χρήστος Κορτζίδης, με το έσχατο μέσο αγώνα – την απεργία πείνας – από τη μια, πρωτοπορεί στον αγώνα κατά του “Καλλικράτη” και, από την άλλη, διεκδικεί τα αυτονόητα για τον Δήμο Ελληνικού: να μην καταργηθεί , να δοθούν οι οφειλόμενοι από το κράτος πόροι και η παραλία στο Δήμο. Είμαστε στο πλευρό του! Ο αγώνας είναι κοινός.»


50 ημέρες απεργίας πείνας για το Δήμαρχο Ελληνικού

Τις 50 μέρες απεργίας πείνας συμπληρώνει ο δήμαρχος, Χρήστος Κορτζίδης στο δημαρχείο Ελληνικού.

Σήμερα ανάμεσα στα δεκάδες μηνύματα συμπαράστασης που φτάνουν καθημερινά τα ονόματα 17 Ευρωβουλευτών της Ενωτικής Αριστεράς που υπογράφουν το εξής κείμενο:

Ο Δήμαρχος Ελληνικού, Χρήστος Κορτζίδης, πραγματοποιεί την 50η μέρα απεργίας πείνας αντιδρώντας στο σχέδιο διοικητικής αναδιαρθρωσης «Καλλικράτης», το οποίο καταργεί τον Δήμο Ελληνικού.

Ο επανασχεδιασμός των διοικητικών περιφερειών και των δήμων που σχεδιάζει η Ελληνική κυβέρνηση, με πρόσχημα την εξοικονόμηση πόρων και το πρόγραμμα λιτότητας του ΔΝΤ, πραγματοποιείται χωρίς κανέναν ουσιαστικό σχεδιασμό και χωρίς την προηγούμενη διαβούλευση με τους αρμόδιους αιρετούς φορείς.

Η ευρωομάδα της Αριστεράς εκφράζει τη συμπαράστασή της στον αγώνα του Δημάρχου Ελληνικού, Χρήστου Κορτζίδη.

The Greek Mayor of Elliniko Municipality, Christos Kortzidis, holds its 50th day on hunger strike in response to the administrative restructuring plan "Kallikrates, which abolishes the City of Elliniko.

The re-design of country’s regions and municipalities, based on the pretext of the IMF austerity program, is without any real plan and without any prior consultation with the relevant, elected, Mayors.

GUE/NGL expresses its solidarity to the struggle of the Mayor of Elliniko, Christos Kortzidis.

Υπογραφές Ευρωβουλευτών Ενωτικής Αριστεράς για Δήμαρχο Ελληνικού, Χρήστο Κορτζίδη

Willy Meyer, Izquierda Unida, Spain
Jurgen Klute, Die Linke, Germany
Helmut Scholz, Die Linke, Germany
Thomas Handel, Die Linke, Germany
Gabriele Zimmer, Die Linke, Germany
Sabine Wils, Die Linke, Germany
Sabine Losing, Die Linke, Germany
Svensson Eva-Britt, Left Party, Sweden
Rui Tavares, Bloco de Esquerda, Portugal
Marisa Matias, Bloco de Esquerda, Portugal
Hadjigeorgiou Takis, AKEL, Cyprus
Patrick Le Hyaric, Front de Gauche, France
Marie Christine Vergiat, Front de Gauche, France
Higgins Joe, Socialist Party, Ireland
Miroslav Ransdorf, Communist Party of Bohemia and Moravia
Jiri Mastalka, Communist Party of Bohemia and Moravia
Nikolaos Chountis, SYRIZA, Greece

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

ΤΟΠΙΚΗ (ΑΥΤΟ) ΔΙΟΙΚΗΣΗ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν δημιουργήθηκε κατόπιν διαβουλεύσεων της κεντρικής εξουσίας με τον λαό. Δεν συμμετείχε κανένας πολίτης στην διαμόρφωση του πλέον σημαντικότερου θεσμού της πολιτικής ιστορίας της ανθρωπότητας. Απεναντίας το κράτος σφετερίστηκε την προηγούμενη μακροχρόνια οργάνωση των τοπικών κοινοτήτων, παρείσφρησε σε αυτήν και αφού την ενσωμάτωσε στον μηχανισμό του, την «οργάνωσε γραφειοκρατικά» έτσι ώστε να μπορεί να την ελέγχει και να την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. Η Τ.Α. αναδημιουργήθηκε από το κράτος σαν ένας γραφειοκρατικός θεσμός με απώτερο σκοπό να επεκτείνει την επιρροή του σε κάθε γωνιά της γεωπολιτικής επικράτειας του.

Δεν αποτελεί τον θεσμό από τον οποίο απορρέει η «λαϊκή εξουσία» όπως ακρίτως ή πονηρά επαναλαμβάνουν οι λογής-λογής πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας. Από την δημιουργία του μέχρι σήμερα ο θεσμός της Τ.Α. αποτελεί μία από τις βαθμίδες που συγκροτούν την πυραμοειδή κλίμακα της κρατικής δομής και οργάνωσης και διαπερνάται από την ίδια κρατική λογική. Αποτελεί την κινητήρια δύναμη, εφαρμογής των κρατικά ελεγχόμενων αποφάσεων όντας το «μάτι», το «χέρι» και το «αυτί» του κράτους στην επαρχία, στα νησιά και στην περιφέρεια.

Η άποψη ότι εκλέγουμε Δήμαρχους ανάλογα με το πρόγραμμά τους αποτελεί τον ψευδή μύθο που αριστοτεχνικά διαχέουν το κράτος και οι λειτουργοί του στην κοινωνία - ακόμα και οι ίδιοι οι Δήμαρχοι- και παρασύρουν τον κόσμο στο φιάσκο των δημοτικών εκλογών- των μόνων εκλογών που πραγματικά θα είχαν αξία σε ένα άλλο πολιτικό σύστημα.

Οι Αυτοδιοικητικές αρχές, επιβλέπουν και εγγυούνται την ομαλή λειτουργία συγκεκριμένων δραστηριοτήτων του κράτους τις οποίες, αδυνατούν να διαπραγματευτούν το περιεχόμενο τους, να αρνηθούν την υλοποίηση τους ή να αλλάξουν τον προσανατολισμό τους. Ο κάθε Δήμαρχος, Έπαρχος, Νομάρχης στην ουσία είναι ο αντιπρόσωπος- υπάλληλος του κράτους στον δήμο και όχι ο αντιπρόσωπος του λαού στον δήμο όπως ψευδώς διαλαλούν οι κρατικοί λειτουργοί. Κυριολεχτικά υπηρετούν ως έμμισθοι εργαζόμενοι «με κύρος» την κρατική διοίκηση, είτε είναι αιρετοί, είτε διορισμένοι από την κυβέρνηση.

Εν κατακλείδι ο θεσμός της Τ.Α. δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικός ( με την έννοια ότι η κοινωνία μετά από ελεύθερες διαβουλεύσεις αποφασίζει τι «επιθυμεί» και αναθέτει στον καλύτερο αντιπρόσωπο την εκλογική εντολή να την υπηρετήσει και να εκτελέσει τις «επιθυμίες» της), ούτε δημοκρατικός (με την έννοια του ισχύοντος πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος και της έκφρασης της κοινωνικής δυναμικής μέσα από τους υπάρχοντες θεσμούς), αλλά, ταξικός, γραφειοκρατικός και εξουσιαστικός θεσμός που διακατέχεται, αντανακλάει και αναπαράγει τις κοινωνικές αντιφάσεις και τον τρόπο που διαχειρίζεται το κράτος τις αντιφάσεις αυτές προς όφελος των πολιτικών και κοινωνικών ελίτ.

Από την δεκαετία του 80 το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί με διάφορα προγράμματα, σχέδια και μεταρρυθμίσεις να διαλύσει τις κοινότητες να τις εντάξει στους δήμους και να ενώσει τους δήμους συγκεντρώνοντας την εξουσία σε όλο και λιγότερους κρατικούς υπαλλήλους.

Στα μέσα της δεκαετίας του 80 προωθούσε σχέδια για την εθελοντική ένωση των δήμων και των κοινοτήτων. Στα τέλη της δεκαετίας του 90 με τον Καποδίστρια κατάργησε υποχρεωτικά τις κοινότητες και αφαίρεσε τα τελευταία ψήγματα αυτονομίας, που είχαν μέχρι τότε τα τοπικά συμβούλια. Και σήμερα με τον Καλλικράτη που κατήρτισε κατόπιν εντολών του ΔΝΤ τελειώνει οριστικά ότι αποκαλούσαμε επαρχεία, χωριό, κοινότητα.

Με τον Καποδίστρια οι κοινότητες έχασαν την όποια αυτοδιοίκηση κατείχαν σαν αλλοτριωμένος- καπιταλιστικός θεσμός και τους αφαιρέθηκε η νομική υπόσταση και ο προϋπολογισμό τους. Τα κοινοτικά συμβούλια σταμάτησαν να λειτουργούν σαν νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου το 1999 χάνοντας κάθε δικαίωμα και αρμοδιότητα που είχαν μέχρι τότε. Ένας οποιοσδήποτε δημότης είχε περισσότερες δυνατότητες δράσης και αντίδρασης στις αποφάσεις του κράτους και του δήμου του από το ίδιο το τοπικό συμβούλιο που δεν έχει ούτε καν προϋπολογισμό.

Το μένος τους για τις κοινότητες μπορεί να διαπιστωθεί και στην αλλαγή της ορολογίας όπου η κοινότητα μετονομάσθηκε σε τοπικό διαμέρισμα και το κοινοτικό συμβούλιο σε τοπικό συμβούλιο. Ούτε σαν έννοια δεν θέλουν να υφίσταται η κοινότητα πόσο μάλλον σαν θεσμός δημοκρατικός και αυτόνομος.
Στην Ελλάδα από το 80 και μετά κυριαρχεί η άποψη ότι η κρατική διοίκηση και η αυτοδιοίκηση είναι αναποτελεσματικές και διεφθαρμένες χωρίς ποτέ όμως να αποδίδουμε ευθύνες ή να αναφέρουμε την πηγή αυτών των προβλημάτων που είναι το ίδιο το κράτος.

Το κράτος παρά τις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες του (άρθρο 101-102) αδυνατεί ή αρνείται να διαχειριστεί ορθολογικά και να διεκπεραιώσει αποτελεσματικά θέματα δημόσιου συμφέροντος όπως πχ το νερό, το οδικό δίκτυο, τα έργα υποδομής, τα δημόσια κτήρια, τα σκουπίδια, κλπ, ενώ ταυτόχρονα κατηγορεί τους δήμους και τις αυτοδιοικητικές αρχές για την δικιά του αναποτελεσματικότητα και αδυναμία.
Ενώ λοιπόν ο Εθνικός και Περιφερειακός προγραμματισμός, οργανώνεται, αποφασίζεται και πρέπει να εκτελείται, από το ίδιο το κράτος, οι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι κατηγορούν και χλευάζουν τις δημοτικές αρχές για όλα όσα έπρεπε να υλοποιήσουν οι ίδιοι και δεν υλοποίησαν. Με αυτή την τακτική δίνουν την εντύπωση στον κόσμο ότι εκείνοι θέλουν και έχουν την καλή διάθεση να εργαστούν και να δημιουργήσουν για το κοινό καλό αλλά, οι «κακοί» και «ανίκανοι» αυτό-διοικητικοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων.

Αυτή η εσκεμμένη σύγχυση που δημιουργεί το κράτος έχει σαν αποτέλεσμα οι πολίτες να διεκδικούν από τον Δήμαρχο να «κάνει» έργα που δεν έχει την αρμοδιότητα, διαιωνίζοντας ακόμα περισσότερο τον λαϊκισμό, τις πελατειακές σχέσεις τις ανυπόστατες υποσχέσεις, τις κομματικές σκοπιμότητες και κυρίως την φαντασίωση ότι το κράτος δεν λειτουργεί συγκεντρωτικά και γραφειοκρατικά αλλά δημοκρατικά. Αυτή την σύγχυση την ενστερνίζονται και την χρησιμοποιούν πολλές φορές οι Δήμαρχοι προκειμένου να παρουσιάσουν έργα του κράτους ως προσωπικές τους επιτυχίες και πολλές φορές βλέπουμε τα έργα- προσωπικές επιτυχίες- να τα εγκαινιάζουν όλα τα κλιμάκια του κράτους από τον Δήμαρχο μέχρι τον πρωθυπουργό! Πχ ΚΥ Νοσοκομείο, Φράγμα, Αεροδρόμιο κλπ

Αυτή η κοροϊδία κατοχυρώθηκε με τον «Καποδίστρια» το 1997-8 και με την συνταγματική αναθεώρηση του 2001, μεταβιβάζοντας κρατικές αρμοδιότητες και υποθέσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση. Η μεταρρύθμιση αυτή ΔΕΝ έγινε ορθολογικά, συστηματικά, όντας ώριμη και σε βάθος χρόνου. Απεναντίας, γρήγορα, τυπικά και επικοινωνιακά, μεταβίβασαν τις υποθέσεις τους στους ΟΤΑ χωρίς διαβούλευση με τις κοινότητες, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, χωρίς τον απαραίτητο σχεδιασμό, χωρίς μελέτες και εκπαίδευση του αντίστοιχου προσωπικού, χωρίς τις απαιτούμενες υποδομές και κυρίως χωρίς την οικονομική υποστήριξη τους και την προβαλλόμενη διάθεση να αυτονομηθούν οι ΟΤΑ από την κεντρική εξουσία.

Έτσι μια σειρά από κρατικές υποθέσεις όπως: η βοήθεια στο σπίτι, παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, συντήρηση σχολικών κτηρίων, δημοτική αστυνομία, αθλητισμός, πολιτισμός, κλπ μεταβιβάστηκαν στους δήμους, για να στρέψουν τις αντιρρήσεις, τις αντιστάσεις και τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας στα πρόσωπα των αυτό-διοικητικών και ταυτόχρονα να απαλλάξουν τους Υπουργούς και τους Βουλευτές για την αυταρχικότητα, τον εμπαιγμό και την αναποτελεσματικότητα τους.

Με την μεταβίβαση αυτή στην ουσία το κράτος βγαίνει καθαρό, αποκεντρωμένο και δημοκρατικό, εκθέτοντας και κατηγορώντας τις αυτοδιοικητικές αρχές για την ανικανότητα, την διαφθορά και την αδιαφάνεια του. Επίσης είναι γνωστό ότι οι βουλευτές πατρονάρουν και προωθούν τους δικούς τους αυτοδιοικητικούς με έργα μέσω των περιφερειακών προγραμματισμών. Παράδειγμα το δημοτικό μέγαρο, το λιμάνι κλπ.

Χωρίς να αθωώνω τους δήμους για τα φαινόμενα διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων θέλω να τονίσω ότι ο κύριος υπεύθυνος για την τοπική κατάντια είναι το κράτος πρώτα και κύρια και μετά η Τ.Α. ως κολαούζος του και τελευταίος τροχός της αμάξης! και αυτό θα πρέπει να αναφέρεται ανελλιπώς και να λαμβάνεται υπόψη των ανεξάρτητων υποψήφιων που αυταπατώνται πιστεύοντας ότι μπορούν να χειριστούν διαφορετικά τα τοπικά ζητήματα και να εφαρμόσουν εναλλακτικές πολιτικές.

Το σύγχρονο ταξικό και συγκεντρωτικό κράτος «ψηφίζει» νόμους με τους οποίους επιβάλει την νεοφιλελεύθερη πολιτική τού, μέσω των ΟΤΑ, στις τοπικές κοινωνίες. Με τους εθνικούς οικονομικούς προϋπολογισμούς και τον Δημοτικό κώδικα έχουν προκαθορίσει το πρόγραμμα, τις λειτουργίες και τις αρμοδιότητες, του εκάστοτε υποψήφιου δήμαρχου αλλά και των αντιδημάρχων και των δημοτικών συμβούλων.

Μια σειρά από λειτουργίες που ασκούσε παραδοσιακά η κοινότητα με τον νεοφιλελευθερισμό και κυρίως με τον «Καποδίστρια» εμπορευματοποιήθηκαν και έχουν «ανατεθεί» στους ιδιώτες και στους στρεβλούς νόμους της αγοράς, με αμφιλεγόμενα – αρνητικά- συμπεράσματα ως προς την αποτελεσματικότητα τους.

Όπως ο τομέας της καθαριότητας που στοιχίζει πολύ περισσότερο στον Δήμο Νάξου από όταν είχε την αποκλειστική ευθύνη ο ίδιος ο Δήμος Νάξου και δεν μπορεί να πει κάποιος ότι η πόλη και τα χωριά είναι καθαρά, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζομένων σε αυτήν και χωρίς να υπολογίζουμε τις πολιτικές πιέσεις που ασκούνται στους εργαζόμενους και την ψηφοθηρική εκμετάλλευση των θέσεων εργασίας (και) από τον εκάστοτε δήμαρχο. (προκήρυξαν πάλι «διαγωνισμό για την πρόσληψη των συμβασιούχων στην καθαριότητα όπου θα προσληφθούν λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές και προφανώς θα απολυθούν αργότερα)

Το καθεστώς των συμβασιούχων, για παράδειγμα καθορίζεται από την εκτελεστική εξουσία η οποία και υποβάλλει τα ψηφοθηρικά αιτήματα, που θα επιλύσουν οι Δήμοι. Πως μπορεί λοιπόν να ένας δήμαρχος να μην προσλάβει συμβασιούχους (πολιτικά και εργασιακά όμηρους δηλαδή) όταν ο κώδικας του το επιβάλλει;

Όλα αυτά όμως κατά ένα παράξενο τρόπο, ουδέποτε αναφέρονται στις καταγγελίες των πολιτών, των εργαζομένων και των αντίπαλων δημοτικών παρατάξεων με αποτέλεσμα η σύγχυση, που αναφέρω παραπάνω, να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Εξαιρούνται οι πραγματικοί αριστεροί χώροι που δεν υποκαθιστούν την κοινωνία από το κράτος!

Σε άλλες περιπτώσεις, ο Δήμος, το Επαρχείο και η Νομαρχία ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο πχ περίπτωση λιμανιού, ΧΥΤΑ κλπ ή αλληλοκατηγορούνται υποκριτικά, για παραλείψεις, κωλυσιεργία, κακοδιαχείριση, λάθος σχεδιασμό και κακή χωροθέτηση των έργων πχ τα σφαγεία, οι Βιολογικοί, ο ΧΥΤΑ, κλπ. (η χωροθέτηση ίσως είναι η μοναδική υπευθυνότητα των δήμων αλλά όταν μπαίνει το πολιτικό κόστος στο παιχνίδι τότε και αυτή καθορίζεται από τα πάνω ή σε συμφωνία μαζί τους).

Ο συγκεντρωτισμός και η γραφειοκρατία που θέσπισαν με τον Καποδίστρια έχει ξεδιπλωθεί σε όλο τους το μεγαλείο. Με το Καλλικράτη όμως η επαρχεία και η ύπαιθρο θα εξαφανιστούν πλήρως.

Για λόγους «αντικειμενικότητας» πρέπει να αναφερθώ και στους διάφορους θεσμούς και ανεξάρτητες αρχές που δημιούργησαν! Όπως αυτός του «συνηγόρου του πολίτη» έτσι ώστε η διαφάνεια να κυριαρχήσει σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης και της συναλλαγής του πολίτη με το κράτος.

Αυτήν την διαφάνεια την αναγνωρίζουμε όλοι μας σήμερα! Χα χα χου χα χου χα χου

Διάφανες σαν κρύσταλλα, ορθολογικές και συναινετικές όλες οι διοικητικές πράξεις. Μπράβο στο ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, εύγε στους οπαδούς τους! Χωρίς περιστροφές το κράτος γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων ή στους δίδυμους γενεσιουργούς αδένες του, τις εκθέσεις και τις αναφορές όλων των ανεξάρτητων αρχών, των επιστημόνων, των πολιτικών ομάδων, των κοινωνιών και του ίδιου του συντάγματος του, ενώ συνεχίζει να κατηγορεί τους δήμους για διαφθορά και πελατειακές σχέσεις.

Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν οι κοινότητες ήταν «ακέφαλες» η αυτό-δημιουργικότητα των κοινοτήτων ήταν ουσιαστική και λειτουργική, η αυτό-διαχείριση των θεμάτων που άπτονταν της ζωής τους αλληλέγγυα και αποτελεσματική ενώ οι αυθόρμητες πρωτοβουλίες των πολιτών δημιούργησαν τον πολιτισμό και τον άνθρωπο- πολίτη, που ακόμα και σήμερα διαφημίζουμε στις «τουριστικές καμπάνιες» μας αλλά, πλέον έχει χαθεί.

Η μαζική αστική κοινωνία ήταν είναι και θα είναι πάντα εχθρική και αντίπαλη απέναντι στην δυναμική αυτό-δημιουργικότητα της κοινωνίας και σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία αυτό-διαχείρισης παράγεται και δεν μπορεί να την ελέγξει, να την «χορηγήσει» ή να την αφομοιώσει. Γιαυτό και θεσμοθετούν ισχυρές δικλείδες θωράκισης του κράτους απέναντι σε αυτές τις αντίπαλες πολιτικές πράξεις.

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Γερμανία προς την Ελλάδα

Σειρά κινητοποιήσεων από γερμανικά συνδικάτα και οργανώσεις, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς την Ελλάδα. Κεντρικό σύνθημα των διαδηλώσεων που θα λάβουν χώρα σε Βερολίνο και Στουτγάρδη: «Από την Αθήνα μέχρι το Βερολίνο την κρίση να πληρώσoυν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές. Είμαστε όλοι Έλληνες».


Περισσότερες από 100 οργανώσεις και πρωτοβουλίες, όπως η Attac, συνδικάτα όπως η verdi, η NGG (Σωματείο Σερβιτόρων – Μαγείρων), τομεακές της Γενικής Συνομοσπονδίας Γερμανικών Συνδικάτων (DGB), το κόμμα της Αριστεράς DIE LINKE, τοπικές συμμαχίες για την κρίση, η DIDF (Ομοσπονδία Δημοκρατικών Εργατικών Σωματείων), η συμμαχία Aktionsbündnis Sozialproteste, το Φόρουμ Ανέργων, αντικαπιταλιστικές πρωτοβουλίες έχουν δηλώσει τη συμμετοχή τους στις σημερινές διαδηλώσεις.

Σε κοινό ψήφισμα, οι διοργανωτές αναφέρουν, μεταξύ άλλων:

«Η Ελλάδα ήταν μόνο η αρχή. Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, κυβερνήσεις και επιχειρήσεις προσπαθούν να επιβάλουν πολιτική δραστικών περικοπών.

Ωστόσο ο κόσμος στην Ελλάδα αγωνίζεται ενάντια στην επίθεση που δέχεται η ζωή του. Γι’ αυτό, η αντίσταση των Ελλήνων πολιτών πρέπει να αποτελέσει για μας στη Γερμανία πρότυπο και χρειάζεται την αλληλεγγύη μας!

Με το πακέτο διάσωσης των 750 δις δεν πληρώνουμε ούτε «για τους Έλληνες» ούτε για τη σωτηρία της Ευρώπης, αλλά μονάχα για τη σωτηρία των τραπεζών και των επενδυτών, που έχουν στοιχηματίσει στην πτώχευση του ελληνικού κράτους και κερδίζουν από τα ελληνικά χρέη.

Ο κόσμος στην Ελλάδα όχι μόνο δεν ευθύνεται για την κρίση του ευρώ, αλλά αντίθετα αποτελεί τον αποδιοπομπαίο τράγο της γερμανικής κυβέρνησης και των γερμανικών ΜΜΕ για την ανεπίλυτη κρίση του καπιταλισμού. Γι’ αυτόν τον λόγο μόνο με αντίσταση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο θα μπορέσουμε να εμποδίσουμε την πολιτική που ασκείται προς όφελος των τραπεζών και των πολυεθνικών!».

Πηγή: TVXS

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Το νερό νεράκι θα πούμε αλλά μην το λέμε!

Και ενώ το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ξεκίνησε απασχολώντας αρκετούς «δημοσιογράφους» κάποιες παράξενες συμπτώσεις επαναλαμβάνονται. Από όπου έχει περάσει το ΔΝΤ για να «βοηθήσει» τις υπό πτώχευση χώρες και να αναδιαρθρώσει τις οικονομίες τους στην ουσία συνέβαλε τα μέγιστα στην αποδιοργάνωση και στην απορρύθμιση της οικονομίας των κρατών αυτών, με απώτερο σκοπό να ιδιωτικοποιήσουν- αρπάξουν τον δημόσιο πλούτο τους οι μεγάλες πολυεθνικές. Να «αποκρατικοποιήσουν» δηλαδή ότι έχει δημιουργήσει ο λαός με κόπους στερήσεις και αγώνες σε τιμές που αγγίζουν τα όρια του 20% της αντικειμενικής τους αξίας.

Ξεπούλημα και γρήγορα, χωρίς πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις χωρίς στενάχωρους προβληματισμούς, για το πώς φτάσαμε εδώ και τι φταίει, για το αν αυτή η λύση είναι μονόδρομος και ποιες οι συνέπιες της λύσης αυτής και κυρίως χωρίς να μπαίνουμε στην διαδικασία να σκεφτόμαστε τι θα κάνουμε σαν κράτος όταν το ΔΝΤ θα φύγει από την Ελλάδα και το Δημόσιο χρέος θα αγγίζει το 150% του ΑΕΠ και θα πρέπει να βγούμε στις «αγορές» για να ξανά-δανειστούμε!

Ούτε αυτά πρέπει να τα σκεφτόμαστε και να τα συζητάμε μας παροτρύνουν κουνώντας μας αυστηρά το δάκτυλο κάποιοι πασόκοι δημοσιογράφοι τόσο στην τηλεόραση όσο και στο διαδίκτυο. Ούτε την ιστορία να θυμόμαστε, ούτε για το μέλλον να σχεδιάζουμε ή να προγραμματίζουμε, μας συμβουλεύουν οι μεγάλοι αναλυτές διάφορων εθνικών και τοπικών ιστοσελίδων. Τώρα τι κάνουμε είναι το πρόβλημα μας! ΤΩΡΑ!

Γράφουν λίβελους για τον σωστό χειρισμό της κρίσης από την χούντα του ΠΑΣΟΚ και μας συμβουλεύουν να σταματήσουμε πια τις προτάσεις, για κήρυξη πτώχευσης και στάση πληρωμών, για έξοδο από το ευρώ, γιατί τους κουράζουμε και δυναμιτίζουμε την προσπάθεια της χούντας.

Γράφουν οικονομικές προτάσεις και αναλύσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους

Α) τον τρόπο που λειτουργεί το Χρηματιστήριο αλλά και τους σημερινούς του δείκτες που καθημερινά φθίνουν
Β) τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη η μετά-καπιταλιστική οικονομία καθώς οι ευρωπαϊκές τράπεζες κατέχουν το 60-75% του ελληνικού δημόσιου χρέους και αυτές αρνούνται να μας βγάλουν από το ευρώ για να μην χάσουν τα κέρδη τους, όχι εμείς. Ακόμα και ευρωδραχμές θα κόψουν προκειμένου να κερδίσουν, ενώ οι δραχμές σκέτες τους ενοχλούν.
Γ) μιλάνε για ανάπτυξη και επενδύσεις (από ξένους επενδυτές) παρά το γεγονός ότι οι «θεσμικοί επενδυτές» έχουν καταστατικά που τους απαγορεύουν να επενδύουν σε χώρες όπου έχει εισβάλλει το ΔΝΤ
Δ) την απόφαση του Τρισέ να απεξαρτηθούν οι τράπεζες από την ΕΚΤ και τις κυβερνήσεις και να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις και μέσα για να καλύψουν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες.
Ε) την έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών που θα πρέπει να δανειστούν για να την εξασφαλίσουν!

Οι χλιμίτζουρες αυτοί προτείνουν στην ουσία την στάση πληρωμών του μέσου Έλληνα και όχι την στάση πληρωμών των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Εύγε αθάνατοι πασόκοι!

Μία από αυτές τις σατανικές συμπτώσεις λοιπόν που δεν πρέπει να συζητάμε ούτε να λαμβάνουμε υπόψη μας για να μην μας χαλάσει το ποδοσφαιρικό θέαμα και την τέρψη αυτών των ημερών ή για να μην προσβάλουμε τους χουντικούς του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. είναι η εισβολή της Γαλλικής εταιρείας SUEZ αμέσως μετά την βοήθεια του ΔΝΤ σε χώρες όπως η Βολιβία πχ, διεκδικώντας και αγοράζοντας την εταιρεία ύδρευσης. Στην Βολιβία μάλιστα αγόρασε και τα δικαιώματα του νερού της βροχής!

Μόλις υπέγραψε την συμφωνία την επόμενη μέρα αύξησε την τιμή του νερού κατά 300% καθώς επιβλήθηκαν τέλη σύνδεσης και παροχής του νερού στο ύψος των 500 δολαρίων. Παρεμπιπτόντως το μεροκάματο στην Βολιβία είναι 1 δολάριο.

Κατά διαβολική σύμπτωση αμέσως μετά την κατοχή του ΔΝΤ στην Αργεντινή η ίδια εταιρεία αγόρασε το 40% της εταιρίας ύδρευσης της χώρας. Και τελευταία χαοτική σύμπτωση είναι ότι η εταιρεία αυτή ενδιαφέρεται για την ΕΥΔΑΠ. Το ότι η πρόεδρος της Αργεντινής παραλλήλισε την κατάσταση της Χώρας της με αυτήν της Ελλάδας δεν πρέπει να το σκεφτόμαστε ούτε να το λαμβάνουμε υπόψη μας!

Τέτοιες συμπτώσεις μόνο ως σατανικές μπορούν να χαρακτηριστούν και όχι ως μεθοδευμένες κινήσεις του ΔΝΤ που αφού «στηρίξει» μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει λόγω κερδοσκοπικών παιχνιδιών απορρυθμίζει την οικονομία της, με ασύμφορους φόρους, απάνθρωπες μεταρρυθμίσεις και δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και έπειτα καλεί τους διεθνείς κολοσσούς να αγοράσουν τσάμπα τον πλούτο της χώρας που και καλά στηρίζουν.

Τέτοια πράγματα δεν τα συζητάμε γιατί εμείς έχουμε δημοτικές εκλογές τον Νοέμβρη (για να δούμε αν θα γίνουν) και παγκόσμιο πρωτάθλημα τώρα!

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

«ΕΚΟΙΚΟΝΟΜΙΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ»

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010 στις 7:30 ΤΟ ΒΡΑΔΥ

ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΩΤΙΤΩΝ

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΔΡΥΜΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ EUROPE DIRECT ΝΑΞΟΥ

ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΕΚΟΙΚΟΝΟΜΙΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ»

Κεντρικός ομιλητής ο κ. Αλέξανδρος Μαβής εκπρόσωπος του δικτύου οικολογικών οργανώσεων Αιγαίου.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΘΑ ΕΚΤΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΩΝ.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Η Πολιτική Σύγκρουση Είναι Το Ζητούμενο Για Την Θεσμική Κρίση Που Μας Καίει.

Σε πρώτη φάση μέχρι της 15 Ιουνίου θα φτάσει στην Ελλάδα μια πολυμελής ομάδα τεχνοκρατών της τρόικας όπου και θα αναλάβουν την δια-κυβέρνηση της χώρας πάντα σύμφωνα με αυτά που έχει υπογράψει ο κ. Προβόπουλος και ο κ Παπακωνσταντίνου χωρίς την ελάχιστη δυνατότητα διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση και την βουλή.

Η Ελλάδα θα κυβερνάται πλέον με διατάγματα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραχωρεί και τυπικά πλέον την διαχείριση της πολιτικής εξουσίας στους τεχνοκράτες του ΔΝΤ και της ΕΕ. Το σύνταγμα και η βουλή, που υπήρξαν τα σύμβολα- θεσμοί της αστικής δημοκρατίας και η «σημαία αγώνα για την ισότητα και την ελευθερία» πολλών «βουλευτών και δημοκρατικών ψηφοφόρων», μετατρέπονται πλέον, το μεν σύνταγμα σε «κουρελόχαρτο» δεύτερης κατηγορίας και η δε βουλή, σε διακοσμητική γλάστρα.

Όπως δηλαδή υπήρξαν από την αρχή της δημιουργίας τους.
Το υπουργείο οικονομικών θα μετατραπεί σε υπέρ-υπουργείο και θα εκτελεί τις εντολές που θα παίρνει από τον «πρωθυπουργεύων» που θα επιλέξει η τρόικα.

Το συνταγματικό και κοινοβουλευτικό πραξικόπημα προκαλεί τριγμούς σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και παρά την καθομολογουμένη απαξίωση των πολιτικών από τους υπηκόους τους – γιουχάρισαν και τον πρωθυπουργό στο Ηρώδειο- θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι μέχρι σήμερα «αντιπαραθέσεις», για την κοινωνική την οικονομική και γενικότερα, την θεσμική πτώχευση της χώρας μας δεν γίνονται σε πολιτικό επίπεδο.

Δεν αντιμάχονται οι πολιτικοί αντιπρόσωποι και τα ΜΜΕ σε επίπεδο θεσμών αλλά σε επίπεδο προσώπων και στον τρόπο που λειτούργησαν τα πρόσωπα αυτά μέσα στους θεσμούς κατά την διάρκεια της πολιτικής τους καριέρας χωρίς αναφορές στους ίδιους τους θεσμούς.

Κανένα κόμμα μέχρι σήμερα δεν καταδικάζει τους θεσμούς της αστικής πολιτικής για την λειτουργικότητα, την βιωσιμότητα και την αποτελεσματικότητα τους. Απεναντίας αποκρύπτεται αριστοτεχνικά και αποσιωπείται συστηματικά οτιδήποτε μπορεί να απειλήσει τα θεμέλια του υπάρχοντος συστήματος.

Έτσι τα «σκάνδαλα», που αποκαλύπτονται και «εξετάζονται», παρουσιάζονται ως θέαμα προς καθησύχαση των εξοργισμένων υπηκόων απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Ένα καλοστημένο θέαμα χωρίς άρτο όμως, που στοχοποιεί τις παροπλισμένες προσωπικότητες των 2 μεγάλων κομμάτων προκειμένου να μην τους διώξει με τις πέτρες και τις κλωτσιές ο κόσμος.

Με τον τρόπο που προβάλλεται η «αυτοκάθαρση του συστήματος» επιβάλλεται η σιωπή και η απόκρυψη της συνταγματικής χούντας του ΔΝΤ και της ελληνικής κυβέρνησης, παρουσιάζονται ως μονόδρομος τα μέτρα που έχουν προαποφασιστεί και οι πολίτες ως υπαίτιοι για την χρεωκοπία της χώρας, επιτυγχάνεται η κοινωνική και πολιτική χειραγώγηση και απενοχοποιούνται τα ΜΜΕ για την μέχρι πρότινος προβολή προώθηση και εξύμνηση αυτών που έχουν επιλεχθεί σήμερα, να ριχτούν στο Καιάδα.

Η προσωποποίηση, των σκανδάλων και της διαφθοράς, μέσω των ειδήσεων, που στήνονται αριστοτεχνικά γύρω από το πρόσωπο που θέλουν να μετατρέψουν σε αποδιοπομπαίο τράγο, αποκόπτουν την πολιτική διάσταση των γεγονότων, τονίζοντας ασήμαντες λεπτομέρειες ή δραματοποιώντας ορισμένα στοιχεία της διεφθαρμένης προσωπικότητας, με αποτέλεσμα να αφήνουν άγγιχτο το πολιτικό σύστημα.

Αφήνοντας κατά μέρος τους θεσμούς που καθορίζουν και κατευθύνουν την συμπεριφορά μας, αφήνουν στο απυρόβλητο την ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης, αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο από τους πολιτικούς στόχους που σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητο να γίνουν ορατοί σε ολόκληρη την κοινωνία. Το ποιος, για ποιον, πότε, που και τι, αποφασίζεται και θεσμοθετείται θα πρέπει να είναι ο πολιτικός στόχος και όχι απλά «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η βουλή». Εκτός και αν υπονοούνται και εμπερικλείονται τα παραπάνω σε αυτό το σύνθημα.

Η αναπαραγωγή των κατασκευασμένων και κατευθυνόμενων σκανδαλοθηρικών ειδήσεων αποτελεί πλέον τον κύριο όγκο της πληροφόρησης, στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, στο ραδιόφωνο, στον εθνικό και τοπικό τύπο αφήνοντας προσχηματικά, κάποιες φορές, ελάχιστο χώρο και χρόνο στην άλλη άποψη.

Αυτή η συνειδητή ή ασυνείδητη «παπαγαλία» έχει σαν συνέπεια την γιγάντωση της α-πολιτικής πίστης ότι θα πρέπει να αγωνιστούμε ο καθένας ατομικά για να διαχειριστούμε τις συνέπειες που θα έχει η κρίση στην προσωπική μας ζωή και όχι να αγωνιστούμε συλλογικά, για να παίρνουμε εμείς τις αποφάσεις που καθορίζουν την ζωή μας και που μόνο εμείς μπορούμε να γνωρίζουμε και να διαχειριστούμε καλύτερα από τον οποιονδήποτε.

Και μόνο η ύπαρξη αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις και αυτών που τις υφίστανται και τις εκτελούν, είναι μια τρανταχτή απόδειξη ότι δεν υπάρχει ούτε τυπικά η ισότητα η ελευθερία και η δικαιοσύνη που αποτελούν τους κύριους πυλώνες- θεσμούς της δημοκρατίας.

Και μόνο η συνταγματική χούντα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. και της τρόικας αποκαλύπτει ότι με τις εκλογές και τους αντιπροσώπους ουδέποτε συμμετείχαμε στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Ακόμα και η διάσπαση τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο της ΝΔ, περνάει στα ψιλά των δελτίων ενημέρωσης για να αποκρύψουν το γεγονός ότι ο καπιταλισμός έχει φτάσει στα άκρα του. Ούτε το παραμικρό ψήγμα αμφισβήτησης δεν θέλουν να διαρρεύσει στην ήδη έτοιμη να εκραγεί κοινωνία.

Βέβαια η κοινωνική οργή δεν εκτονώνεται τόσο εύκολα γιατί στον αντίποδα της προπαγάνδας υπάρχουν τα φασιστικά μέτρα που όσο και αν τα παρουσιάζουν σταδιακά για να αποφύγουν τις κοινωνικές αναταραχές αυτές υποβόσκουν και αναθερμαίνονται καθημερινά υπό το βάρος των πιέσεων που δέχεται ο λαός. Και αυτές οι πιέσεις θα μεγαλώνουν κάθε τρίμηνο γιατί όλοι κατανοούν ότι μας δανείζουν χρήματα για να πληρώσουμε με τους φόρους και τις περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, τους τραπεζίτες- τοκογλύφους και στους βρικόλακες του μετακαπιταλισμού.

Του καπιταλισμού δηλαδή που δεν στηρίζεται μόνο στην παραγωγή για να κερδοφορήσει αλλά στην παροχή υπηρεσιών κυρίως τραπεζικής- χρηματιστηριακής φύσεως και διαμεσολάβησης. Του καπιταλισμού που αναγνωρίζει ως απόλυτο δημόσιο αγαθό και μοναδικό δημόσιο πλούτο στους υπηκόους του, το δημόσιο χρέος.

Όσο όμως η προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ, της γραφειοκρατίας και των κομματικών οργανώσεων προσπαθεί να επιβάλλει ως μοναδική λύση την δεσπόζουσα πολιτική, (που δεν κινδυνεύει και καλά να ανατραπεί από την κοινωνία), τόσο οι ακραίες μορφές σύγκρουσης εξέγερσης και συναισθηματικής – ψυχικής εκτόνωσης θα κλυδωνίζουν την κατ΄ ευφημισμό ειρηνική διακυβέρνησή τους, που στηρίζεται και καλά στην κοινωνική συναίνεση.

Αν αποστασιοποιηθεί ο κόσμος από την προσωποποίηση της πολιτικής και αρχίσει να σκέφτεται σε επίπεδο θεσμών και να δρα πολιτικά, πέρα από το γεγονός ότι θα «κοινωνήσει» τα άγχη, τις ψυχώσεις και τις ανασφάλειες του, θα συνειδητοποιήσει ότι η συμμετοχή στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και στην διαμόρφωση των θεσμών (αυτό-θέσμιση, αυτονομία) είναι η μόνη διέξοδος από την κοινωνική και πολιτική κρίση της εποχής μας.

Συμπέρασμα: αν δεν απαξιώσουμε τους θεσμούς θα απαξιώνουμε συνεχώς τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτούς χωρίς ποτέ να μπορούμε ξεφύγουμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο της ολιγαρχίας, του εθνικισμού, των σκανδάλων, της διαμεσολάβησης, της εξαθλίωσης, της καταστροφής του περιβάλλοντος και της βίαιης, προληπτικής πλέον, καταστολής οποιουδήποτε τολμάει να το αμφισβητήσει. Ο μετασχηματισμός του ολιγαρχικού πολιτεύματος σε ολοκληρωτικό δεν είναι ούτε η πρώτη φορά που πραγματοποιείται ούτε η τελευταία.

Ας μάθουμε από την ιστορία αν δεν θέλουμε να την ξαναζήσουμε.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Κοινωνική Οικολογία: Η Απάντηση στην Οικονομική και Θεσμική Κρίση της Εποχής μας

Η δεσπόζουσα προπαγάνδα έχει καταφέρει να πείσει πλήθος ανθρώπων ότι το οικολογικό πρόβλημα είναι καθαρά ένα τεχνοκρατικό και περιβαλλοντικό ζητούμενο που δεν έχει άμεση σχέση, ούτε με την παραγωγή, ούτε με τους κρατικούς θεσμούς, ούτε με τον τρόπο που είναι δομημένη και οργανωμένη η κοινωνία μας αλλά είναι ένα αισθητικό και ακροθιγώς επιστημονικό και οικονομικό ζήτημα που μπορεί να επιλυθεί χωρίς το πολιτικό σύστημα να αλλάξει, απλά, υποδεικνύοντας τον σωστό τρόπο με δημοκρατικές προτάσεις ή συμμετέχοντας στους κρατικούς θεσμούς ή ασκώντας πιέσεις στις κυβερνήσεις θα ενστερνιστούν αυτές τις απόψεις και θα βρεθεί κάποια στιγμή η λύση στο οικολογικό πρόβλημα, αρκεί να βρεθούν στις κατάλληλες θέσεις τα κατάλληλα πρόσωπα.

Όλο και πιο συχνά ακούμε και διαβάζουμε τις προτάσεις διάφορων «οικολογικών οργανώσεων» και «ΜΚΟ», όπου θέτουν ως βασική επιδίωξη τους την «ίαση και επίλυση» των συμπτωμάτων και επιπτώσεων του καπιταλισμού τόσο πάνω στην φύση όσο και πάνω στον άνθρωπο και δεν ενδιαφέρονται καθόλου ή απορρίπτουν παντελώς οποιαδήποτε σκέψη για πρόληψη και για κλείσιμο της «πηγής» από όπου διαρρέουν τα προβλήματα αυτά.

Μια διαδεδομένη άποψη που έχοντας ενστερνιστεί το φαντασιακό του καπιταλισμού για συνεχής ανάπτυξη και για υποκατάσταση όλων των ατομικών και κοινωνικών αξιών με αυτή του χρήματος, προτείνει την αντικατάσταση των δημοτικών τελών που αναλογούν στα τετραγωνικά των κατοικιών μας με τέλη που θα συνδέονται με τον όγκο των απορριμμάτων που παράγει κάθε νοικοκυριό. Ο ρυπαίνων πληρώνει δηλαδή αντί του Εγώ με τα λεφτά μου γ@μώ και την κυρά μου.

Ενώ στην συνέχεια, πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, προτείνουν την μετατροπή των πολυεθνικών εταιριών σε κοινωφελή ιδρύματα που με τους νόμους και τους κρατικούς θεσμούς θα αναδιαρθρώσουν την παραγωγή τους προς όφελος του περιβάλλοντος και όχι του κέρδους τους.

Ούτε καν την παραγωγή προϊόντων με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής δεν προτείνουν αφού μπαίνουν σε αυτή την λεπτή και ευαίσθητη διαδικασία.
Δεν δίνω περισσότερη έμφαση σε αυτές τις καταστροφικές και επιβεβλημένες από τα πάνω προοπτικές αλλά συνεχίζω με τα προτάγματα της κοινωνικής οικολογίας που προσεγγίζει φύση και κοινωνία ως αλληλένδετες συνεργαζόμενες και συμπληρωματικές έννοιες.

Η συμβολή του Αμερικανού Μάρεϋ Μπούκτσιν, στον βωμό του παγκόσμιου στοχασμού είναι τουλάχιστον θεμελιώδης. Ιδρυτής του Κομουναλισμού και ελευθεριακός στοχαστής, σήμερα φαντάζει περισσότερο επίκαιρος και αναγκαίος από οποιονδήποτε άλλο στοχαστή. Ο λόγος αυτής της αναγκαιότητας είναι, η οικολογική καταστροφή που πραγματοποιείται από το αχόρταγο, αυταρχικό και καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα - ταυτόχρονα όμως και πολύ δημιουργικό-, με την οποία ασχολήθηκε ο Μπούκτσιν πολύ πριν γίνει η οικολογία της μόδας και περάσει στα χέρια των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών εταιρειών.

Δίχως να ισχυρίζεται ότι η ίδια η φύση είναι ηθική και γνωρίζοντας τον ηθικό σχετικισμό των σημερινών κοινωνιών, θεωρεί, ότι η επαναφορά μιας ηθικής στάσης στην ζωή μας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία μιας λογικής κοινωνίας.

Υποστήριξε ότι στις καπιταλιστικές κοινωνίες το καλό και το κακό δεν τοποθετούνται αντιθετικά και αντιφατικά το ένα προς το άλλο αλλά προσαρμόζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να παρουσιάζονται ως αναπόσπαστα μέρη του ίδιου φαινόμενου. Αποτέλεσμα αυτής της καπιταλιστικής πρακτικής είναι η αντικατάσταση της ηθικής με διάφορες τεχνικές για την διατήρηση της καθεστηκυίας τάξης.

Την βάση για την δημιουργία της ηθικής του την αναζήτησε στον τρόπο που λειτουργεί το περιβάλλον, έχοντας όμως γνώση ότι, η δημιουργία μιας ηθικής που θα θεμελιώνεται στην οικολογία, μπορεί να οδηγήσει σε μια «σαλάτα φυσικών νόμων» που να είναι εξίσου τυραννικοί, αυταρχικοί και χαώδεις όπως ο ηθικός σχετικισμός της εποχής μας

(βλέπε Οικοφασιμός με τα συμπεράσματα του περί Άριας φυλής καθώς και την Βαθειά Οικολογία Earth First που με την εξίσωση των μικροβίων και των ανθρώπων έφτασαν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι είναι τα καρκινικά κύτταρα της γης που την υπέρ-εποικίζουν καταστρέφοντας την και κατά συνέπεια πρέπει να αφήσουμε τα μικρόβια και τους διάφορους ιούς να επιβιώσουν σε βάρος της ανθρωπότητας, για να σώσουμε την γη. Στην θεωρία τους βέβαια αυτή δεν περιλάμβαναν τον εαυτό τους και τους αγαπημένους τους).

Ο Μπούκτσιν παρόλο που φτάνει στο ίδιο συμπέρασμα με την «Βαθειά οικολογία», ότι δηλαδή οι ζωικές και φυτικές κοινότητες είναι οικολογικά ταυτόσημες με τις ανθρώπινες κοινότητες η ειδοποιός διαφορά του με τις άλλες θεωρίες είναι ότι δεν εστιάζει στα επιμέρους στοιχεία των διαφορών αλλά στην ίδια την λογική της διαφοροποίησης θεωρώντας την απαραίτητη προϋπόθεση για την εξέλιξη της φύσης άρα και της κοινωνίας.

Η λογική της διαφοροποίησης και η ίδια η διαφοροποίηση δημιουργεί τις συνθήκες για την εξέλιξη μέσω της αλληλεπίδρασης των διαφορετικών στοιχείων, που όλα μαζί αποτελούν αυτό που λέμε φύση, ζωή, κοινωνία. Εξάλλου η ίδια η ζωή ξεπήδησε από την ανόργανη ύλη, για να μας δείξει τις δυνατότητες της.

Σε αντίθεση με την πλειονότητα των δυτικών στοχαστών που θεωρούσαν τον άνθρωπο και την φύση σαν 2 συγκρουόμενες, αντίθετες και εχθρικές έννοιες, που διακατέχονται από αιτιοκρατικούς και άτεγκτους φυσικούς νόμους, απέδειξε με την παρατήρηση των οικοσυστημάτων, ότι η ατομικότητα, η λογική και η ελευθερία, δεν βρίσκονται υποχρεωτικά σε σύγκρουση με την φύση. Αντίθετα η λογική, η ελευθερία και η ατομικότητα, ενυπάρχουν στην φύση σαν συνιστώσες της. Αυτές οι συνιστώσες αποτέλεσαν τους κύριους άξονες της ηθικής του.

Μελετώντας την φύση απέδειξε, ότι η ισορροπία και η επιβίωση μιας οικοκοινότητας βασίζεται στην ποικιλία και στον πλούτο των ειδών που την αποτελούν, καθώς και στον βαθμό συνεργασίας που ενυπάρχει μεταξύ των μελών της. (Σήμερα το 25% τις βιοποικιλότητας έχει εξαφανιστεί και το υπόλοιπο απειλείται με εξαφάνιση).

Κατέστησε σαφές ότι η εξέλιξη της κοινωνίας πραγματοποιείται μέσα από την αέναη αλληλεπίδραση της με την φύση επιπλήττοντας τους οικολόγους διότι δεν έχουν τονίσει αρκετά το γεγονός ότι η πολλαπλότητα των ζωικών μορφών και των οργανικών αμοιβαίων σχέσεων σε μια βιοκοινότητα ανοίγει νέα εξελικτικά μονοπάτια και δημιουργεί μεγαλύτερη ποικιλία αλληλεπιδράσεων, διαφοροποιήσεων και βαθμών ευκαμψίας στην ικανότητα εξέλιξης.

Όσο πιο πολύπλοκο είναι ένα οικοσύστημα, τόσο υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες αυτορρύθμισης του.
Όσο η ποικιλότητα που υπάρχει σε ένα οικοσύστημα διατηρείται και μεγαλώνει τόσο πιο εύκολα εξελίσσεται το οικοσύστημα και ακόμα πιο εύκολα αντιμετωπίζονται οι δύσκολες καταστάσεις (πχ την οικονομική κρίση που βιώνουμε όλοι μας την αντιμετωπίζει ο καθένας ξεχωριστά. Αν η συνεργασία και η αλληλεγγύη επικρατούσαν δεν θα υπήρχαν τέτοιες ακραίες ομολογουμένως καταστάσεις ούτε αυτοκτονίες ούτε άγχη ούτε πείνα και εξαθλίωση ούτε καν η αίσθηση της ανασφάλειας που τόσο κυριαρχεί στις μέρες μας).

Όσο πιο πλούσιες είναι οι ενδογενής σχέσεις συνεργασίας ενός οικοσυστήματος, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει το οικοσύστημα (οικοκοινότητα) να επιβιώσει σε περιόδους δυσμενούς μεταβολής, επίθεσης ή φυσικής καταστροφής. Σαν παράδειγμα αναφέρει τα οικοσυστήματα της ερήμου και των αρκτικών πόλων τα οποία καταρρέουν πιο εύκολα γιατί είναι φτωχά σε ποικιλότητα.

Παρομοίασε τον καπιταλιστικό πολιτισμό με τα οικοσυστήματα της ερήμου λόγω των ελάχιστων σχέσεων συνεργασίας και αλληλεγγύης που υπάρχουν μεταξύ μας και φυσικά λόγω της μονοδιάστατης επιδίωξης και του απόλυτου προσανατολισμού του, στην οικονομική ανάπτυξη της κοινότητας χωρίς όρους, καθώς και στην βάση αυτής της επιδίωξης που είναι ο πόλεμος όλων εναντίον όλων.

Ο Μπούκτσιν θεώρησε τον ανελέητο ανταγωνισμό, την ιεραρχία και την κυριαρχία που «παρατηρούμε» στην φύση, ως προβολή του καπιταλιστικού πολιτισμού πάνω στην φύση και υποστήριξε ότι το φυσικό περιβάλλον στηρίζεται στην αρχή της συμπληρωματικότητας και της συνεργασίας χωρίς ιεραρχίες, κλίμακες κ α με απώτερο σκοπό να μεγιστοποιήσει αυτήν την ποικιλότητα και την συνεργασία για να εξελιχθεί.

Στην φύση δηλαδή η επιβίωση και η ενότητα επιτυγχάνονται στην αρχή της διαφοράς. Ασπάζεται μάλιστα τον Ορισμό του ικανότερου ως, εκείνον που βοηθάει τους άλλους να επιβιώσουν και όχι αυτόν που ανηλεώς τους εξολοθρεύει για να επικρατήσει(Δαρβίνος). Η ενότητα των διαφορών μας λοιπόν αποτελεί την ουσία της ηθικής του με την οποία αρνήθηκε να δει την φύση σαν ένα κλειστό αιτιοκρατικό σύστημα όπου κυριαρχούν η ωμή βία, η ιεραρχία και ο ανταγωνισμός.

Σε ότι αφορά τη σύγκριση των οικοσυστημάτων με τις κοινωνίες αυτό που κάνει τόσο σημαντική την κοινωνική οικολογία είναι ότι αμφισβητεί αποφασιστικά την ίδια την λειτουργία της ιεραρχίας ως τρόπο αντιμετώπισης της διαφορετικότητας και της ποικιλίας. Η κοινωνική οικολογία διαρρηγνύει τη συσχέτιση της τάξης με την ιεραρχία.

Θέτει το ερώτημα εάν μπορούμε να έχουμε την εμπειρία του «άλλου» όχι ιεραρχικά, σε μια κλίμακα από το 1 μέχρι το 10 με συνεχή έμφαση στο «ανώτερο» και «κατώτερο» ΑΛΛΑ οικολογικά ως ποικιλία που ενδυναμώνει την ενότητα των φαινομένων. Ως ολότητα που μοιάζει περισσότερο με τις τροφικές αλυσίδες παρά με μια πυραμίδα.

Ο δημιουργός της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ άσκησε κριτική στις μεθοδευμένες προσπάθειες του καπιταλισμού να ταυτίσει την οικολογία με τον ρεφορμιστικό περιβαλλοντισμό και την τεχνοκρατική φυσιοκρατία (Η μάστιγα της εποχής μας τελικά είναι οι τεχνοκράτες και οι περιβαλλοντιστές ειδήμονες που έχοντας ως ιδεολογικό εφαλτήριό τους, την βάση της ρεαλιστικής και καλά πολιτικής, τον Καπιταλισμό δηλαδή! μεμονωμένα και αποσπασματικά προσεγγίζουν το περιβάλλον με σκοπό την περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη αδιαφορώντας ή αγνοώντας πλήρως για τις επιπτώσεις της «επιστήμης» τους στο οικοσύστημα της γης και κατά συνέπεια στον άνθρωπο).

Κατέδειξε με τρόπο απαράμιλλο ότι η οικολογία είναι μια κοινωνική θεωρία και υιοθέτησε ένα τρόπο σκέψης που τον ονόμασε ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟ! σύμφωνα με τον οποίο, αφού διαλύσουμε την καταστροφική, πνευματική επιρροή του Δυισμού (οργανικό-ανόργανο, ύλη- πνεύμα, σώμα-ψυχή, φύση-άνθρωπος, ηγέτες-υπήκοοι κλπ) που έχει εμφυσήσει με τις αρχές του την λογική, την επιστήμη και την τεχνολογία μας, να τις επαναπροσεγγίσουμε (λογική, επιστήμη, τεχνολογία) με την αρχή ότι, η ποικιλομορφία της φύσης μετασχηματίζεται σε κοινωνική ποικιλομορφία η οποία για να επιβιώσει θα βασίζεται σε αποκεντρωμένες κοινότητες ανθρώπινης κλίμακας.

Η εξέλιξη του φυσικού σε κοινωνικό στηρίζεται σε σχέσεις αλληλοεξαρτώμενες που αλληλεπιδρώντας και αλληλοσυμπληρώνοντας η μια την άλλη, δημιουργούν αυτό που λέμε εξέλιξη και ζωή.

Κατέκρινε τους βιοκοινωνιολόγους και τους φιλοσόφους που δικαίωσαν και στήριξαν την κοινωνική ιεραρχία στην αντίστοιχη φυσική και με έμφαση αντιπαρατέθηκε με τους όρους «σκληρή και τυραννική φύση», βασιλιάς των ζώων, βασίλισσα μέλισσα, ταπεινό μυρμήγκι, υπερήφανο παγώνι κλπ σαν προβολές του πολιτισμού μας πάνω στην φύση, τονίζοντας ότι αυτές οι έννοιες κυριαρχίας για την έμβια φύση δεν έχουν την σημασία που τους δίνουμε εμείς.

Σύμφωνα με τον Μπούκτσιν οι άνθρωποι είναι οι ενεργοί φορείς και οι δημιουργοί της ιστορίας τους, που ίσως αναπτύξουν τις ικανότητες τους, ίσως όχι. Παρόλο που δεν αντιλαμβάνεται την ιστορία ως την απόλυτη πραγμάτωση του HEGEL και το Μαρξιστικό επακόλουθο, τον Κομμουνισμό, είναι σίγουρος ότι κάποια στιγμή στην ιστορία θα πραγματωθεί η ελευθερία (τελεολογία και νομοτέλεια) και οποιοδήποτε συμβάν δεν συνδράμει προς την κατεύθυνση της ελευθερίας, το θεωρεί άχρηστο, ασήμαντο και το αποκαλεί απλό γεγονός.

Πιστεύει ότι η ενυπάρχουσα στο φυσικό περιβάλλον ελευθερία σε συνδυασμό με την δημιουργία ελεύθερων και συνεργατικών, κοινωνικών θεσμών, θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα στην πραγμάτωση της ελεύθερης φύσης τους.

Ο στοχασμός του Μπούκτσιν δεν εξαντλείται βέβαια στην θεωρία της κοινωνικής οικολογίας. Θαυμαστής του Μαρξ και βαθειά επηρεασμένος από την Αναρχική σκέψη αρνείται οριστικά αυτές τις θεωρίες, την μεν πρώτη για τον στείρο οικονομισμό-εργατισμό της θεωρώντας την ταυτόχρονα ανεπαρκή για την επίλυση των σημερινών πολύπλοκων κοινωνικών προβλημάτων (πχ ο διαχωρισμός αστός-προλετάριος που περιέγραφε την πρώτη βιομηχανική επανάσταση είναι σήμερα ανεπαρκής).

Ενώ την δεύτερη ως αρκετά ατομικιστική και ενίοτε αντικοινωνική θεωρία (πχ η αρχή της ομοφωνίας θεωρούσε ότι μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη για την λειτουργία της κοινότητας, καθώς και η άρνηση των αναρχικών να δεσμευθούν ακόμα και απέναντι στις αποφάσεις της ανοικτής συνέλευσης, ή η τοποθέτηση του ατόμου υπεράνω της κοινωνίας, επίσης η άρνηση τους να αναλάβουν την ευθύνη για την συλλογική ευημερία ακόμα και τα μέσα που χρησιμοποιούν πέτρες, μολότοφ κλπ όπως και η απόλυτη αντίθεση τους σε οποιαδήποτε μορφή διακυβέρνησης) με αποτέλεσμα να προχωρήσει στην δημιουργία του Κομουναλισμού.

Η αναρχική σκέψη τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει ότι η πηγή όλων των κοινωνικών δεινών είναι οι ιεραρχικές σχέσεις με τις οποίες οι ελίτ απολαμβάνουν τον έλεγχο πάνω στους υποτακτικούς τους χωρίς να τους εκμεταλλεύονται υποχρεωτικά όπως πίστευε ο Μαρξ.

Θεωρούσε την ιεραρχία ως το χείριστο κακό που επεκτείνεται και πέρα από τα στενά όρια της Μαρξιστικής τάξης (οικονομική εκμετάλλευση) που ίσως να υπάρχει και μετά την κατάργηση τους ( η αταξική κοινωνία θα είναι εξίσου τυραννική αν είναι ιεραρχημένη). Έτσι η ιεραρχία σε όλες τις μορφές της (πόλη- χωριό- ύπαιθρο, άνδρες- γυναίκες, νέοι-γέροι, ανάμεσα στους ανθρώπους, στους χώρους δουλειάς και στο σχολείο) πρέπει να καταργηθεί.

Γιαυτό το πρόταγμα μιας μη ιεραρχικής κοινωνίας συμβαδίζει με την ανάγκη ριζικής αλλαγής της κοινωνικής πραγματικότητας.
Για αυτήν την αλλαγή ο Μπούκτσιν στρέφεται προς την μεσαία τάξη, που την θεωρεί τον φορέα των αλλαγών, ενώ ταυτόχρονα θέτει ως πρωτεύον ζήτημα όχι τα κλασσικά αριστερά αιτήματα, μισθοί, ωράρια, συνθήκες εργασίας κλπ αλλά, τις γενικευμένες κλιματικές αλλαγές, το πρόβλημα της εξουσίας καθώς και την στοχοθέτηση της δράσης μας για την αποτροπή και την κατάργηση των ολιγαρχικών θεσμών παγκόσμιας εμβέλειας από τον καπιταλισμό όπως, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, Φαρμάκων, Εργασίας, κλπ.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ η κατάργηση αυτών των Παγκόσμιων Οργανισμών φαντάζει ως η απαρχή της απελευθέρωσης μας με κύριο στόχο και προσανατολισμό των πολιτικών δράσεων μας, τις πουλημένες και υποταγμένες ολιγαρχικές κυβερνήσεις.

Αντί της εργατικής συνείδησης προτείνει να νοηματοδοτηθεί εκ νέου η έννοια του ΠΟΛΙΤΗ (με την σημασία της αρχαίας Αθήνας και την αίγλη της επανάστασης του 1789). Ξεχωρίζει τον αναρχοσυνδικαλισμό από τον αναρχισμό αμφισβητώντας ταυτόχρονα τα αποτελέσματα της γενικής απεργίας ως ανεπαρκή! ενώ πιστεύει ότι οι κοινωνικές αλλαγές απαιτούν χρόνια κυοφορίας, ξεκάθαρη κατεύθυνση και μαζικότατο κίνημα.

Υπογράμμισε την παγίδευση των Μαρξιστών στο να συγχέουν την πολιτική με την κρατική διαχείριση και ως εκ τούτου να μιλούν για εργατικό κράτος που εξυπηρετεί τα συμφέροντα μίας μόνο τάξης και καταδίκασε τον επαναστατικό συνδικαλισμό ότι ενδιαφέρεται για τον εργοστασιακό έλεγχο και μόνο, απαξιώνοντας κάθε θεσμό που βρισκόταν εκτός οικονομίας.

Προτείνει την εξάλειψη του Κράτους και των μηχανισμών του, κατάργηση των Δήμων και αντικατάσταση τους από λαϊκές αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις μικρών κοινοτήτων που θα συνδέονται μεταξύ τους συνομοσπονδιακά.

Η αποκέντρωση και η από-αστικοποίηση σε συνδυασμό με την εκπαίδευση και την διαπαιδαγώγηση των πολιτών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσωπο με πρόσωπο ενασχόληση με τα κοινά, ακόμα και για την οικονομία και υποστηρίζει την ανάγκη ύπαρξης μιας αυστηρής οργάνωσης με καταστατικό(Σύνταγμα) και μέλη που θα είναι δεσμευμένα σε αυτό.

Υπερασπίζοντας την θέση ότι η σπάνη των πόρων δεν επιτρέπουν την δημιουργία λογικών, αντιεραρχικών και ελεύθερων κοινωνιών προτείνει την μηδενική ανάπτυξη θεωρώντας ότι οι επιστημονικές και οι τεχνολογικές επαναστάσεις που ακολούθησαν την πρώτη βιομηχανική επανάσταση μπορούν να εξασφαλίσουν τέτοια ποιότητα ζωής που θα υπερκάλυπτε και τα πιο τρελά όνειρα των ελεύθερων κοινωνικών στοχαστών του παρελθόντος.

Αρνείται να καταδικάσει την επιστήμη και την τεχνολογία λόγω της κακής χρήσης που υφίσταται από τις κυρίαρχες ελίτ όπως αρνείται την εκ προοιμίου αποδοχή των τεχνολογικών ανακαλύψεων ως κατευθυνόμενα από την λογική του κέρδους και της κυριαρχίας (μεταλλαγμένα- ευγονία-βιοτεχνολογία- ΑΠΕ κλπ) και προτείνει η τεχνολογία και η επιστήμη να υπηρετούν τον άνθρωπο και όχι να τον υποτάσσουν και να τον εξουσιάζουν.
Θεωρεί τους ηγέτες απαραίτητους ή τουλάχιστον όχι ανύπαρκτους σε κάθε ομάδα-κοινότητα και τον νομοθετικό μετασχηματισμό ελλιπή και ανίκανο για την δημιουργία της Κομουναλιστικής κοινωνίας.

Σαν επίλογο παραθέτω ένα κομμάτι από την κοινωνική οικολογία…

Αυτή η εικόνα που μας πολιορκεί από παντού, μιας ανυπότακτης φύσης την οποία πρέπει να τιθασεύσει η ορθολογική ανθρωπότητα, μας έχει κληροδοτήσει μια εξουσιαστική μορφή λογικής, επιστήμης και τεχνολογίας, τον κερματισμό της ανθρωπότητας σε ιεραρχίες, τάξεις, κρατικούς θεσμούς, γένη και έθνη. Έχει θρέψει τα Εθνικιστικά μίση, τα ιμπεριαλιστικά εγχειρήματα και μια παγκόσμια φιλοσοφία διακυβέρνησης, η οποία ταυτίζει την τάξη με την κυριαρχία και την υποταγή!

Διαβρώνοντας κάθε οικογενειακό, οικονομικό, αισθητικό, ιδεολογικό και πολιτισμικό δεσμό, που προσέφερε στο κάθε άτομο την αίσθηση ότι ανήκει σε μια ζωτική ανθρώπινη κοινότητα και αντλεί από αυτήν τα νοήματα του, αυτή η αντιφυσιοκρατική νοοτροπία έχει κατακλύσει το τρομακτικό κενό που δημιούργησε η ολότελα μηδενιστική και αντικοινωνική ανάπτυξη, με μαζικούς αστικούς σχηματισμούς που δεν είναι ούτε πόλεις ούτε χωριά. Με μια απανταχού παρούσα γραφειοκρατία που απρόσωπα διαχειρίζεται τις ζωές ανώνυμων μαζών…