ΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΝΑΞΟΥ ΚΑΙ ΜΙΚΡΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
Σήμερα 28 Ιουνίου –πρώτη ημέρα της 48ωρης απεργίας και των κινητοποιήσεων ενάντια στη φτώχεια που επιβάλλει το ελληνικό κράτος στην πλειοψηφία της κοινωνίας- καταλάβαμε το δημαρχείο Νάξου και εμποδίσαμε τη συνεδρίαση του δήμου που θα ενέκρινε τις απαλλοτριώσεις για την κατασκευή ΧΥΤΑ στην Κορφή Ξύδη. Η κατάληψη στέφθηκε από επιτυχία αφού τελικά ματαιώθηκε το δημοτικό συμβούλιο.
Ο αγώνας μας ενάντια στην καταστροφή του τόπου αποτελεί μέρος των αγώνων ενάντια σε αυτούς που αποφασίζουν ερήμην μας για έργα και πολιτικές.
΄Αλλωστε ο καλλικρατικός δήμος είναι επιφορτισμένος να εφαρμόσει το μνημόνιο σε τοπικό επίπεδο και γιʼ αυτό υπέγραψε πριν λίγες μέρες σύμβαση για την πρόσληψη 72 ανέργων με ελαστικές εργασιακές συνθήκες και 500 ευρώ μισθό.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΥΤΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΡΗΜΗΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΘΕΛΗΣΗ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 11πμ
ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011
Κυριακή 26 Ιουνίου 2011
Να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί...
Κίνημα των πλατειών, με κορωνίδα την Πλατεία Συντάγματος: Η μεγαλύτερη, ως προς τη διάρκεια και τη λαϊκή συμμετοχή, κινητοποίηση από τη Μεταπολίτευση· η πρώτη που δεν ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Αριστεράς και τα βασικά της χαρακτηριστικά είναι διαφορετικά από εκείνα των κινητοποιήσεων στις οποίες πρωτοστατούν η Αριστερά (κάθε εκδοχή της), τα συνδικάτα, αλλά και ο αντιεξουσιαστικός χώρος: άμεση δημοκρατία, ειρηνικός χαρακτήρας, δραστικός περιορισμός της κομματικής παρουσίας, μαζικός εθελοντισμός και παλλαϊκά/πανεθνικά φυσιογνωμικά στοιχεία.
Ο πολιτικός στόχος του κινήματος των πλατειών επίσης πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα: Να μην ψηφιστεί το Μνημόνιο 2 και να φύγει η κυβέρνηση. Και για την επίτευξη αυτού του στόχου αγωνίζεται με εξαιρετική αποφασιστικότητα. Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, νέοι κυρίως, αλλά και μεσήλικες ή ηλικιωμένοι, που έμεναν «με το χαμόγελο στα χείλη» στην Πλατεία Συντάγματος στις 15 Ιουνίου, παρά τον καταιγισμό χημικών και τις επελάσεις των ΜΑΤ, αποτελούν υπόδειγμα μαχητικότητας.
Προφανώς, σε μια τόσο μαζική και άρα πολυσυλλεκτική κινητοποίηση υπάρχουν αντιφάσεις και στοιχεία απολύτως ανταγωνιστικά με τα προτάγματα της κοινωνικής απελευθέρωσης, με σημαντικότερα τη μόνιμη (και αποδεκτή) παρουσία ακροδεξιών, το διάχυτο ελληνοκεντρισμό και το σεξισμό αρκετών συνθημάτων, που επ' ουδενί όμως καθορίζουν το γενικό τόνο και, οπωσδήποτε, τη δυναμική του κινήματος των πλατειών.
Πώς άλλωστε θα μπορούσε να γίνει; Το ότι βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους δεν σημαίνει ότι απαλλάσσεται αυτομάτως από την ιδεολογία του (δηλαδή, την κυρίαρχη ιδεολογία) και, επομένως, τη νοοτροπία, τις συνήθειες και τις παραστάσεις που επικαθορίζουν την καθημερινή ζωή και τον τρόπο σκέψης του. Σημαίνει, ωστόσο, ότι με την έξοδό του στο δρόμο, εκτός από την αλλαγή των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών, αμφισβητεί, ασφαλώς με διαφορετικούς ρυθμούς και περιεχόμενα, τον τρόπο ζωής και σκέψης του. Ούτως ή άλλως, η πράξη προηγείται της συνείδησης και, επομένως, η Αριστερά και το κοινωνικό κίνημα δεν πρέπει να αναζητούν, σε συνθήκες θερμοκηπίου, να «τους μοιάσει ο κόσμος», αλλά, αντίθετα, να «ανακατευόμαστε» με τον κόσμο, να τον μαθαίνουμε και να μαθαίνουμε από αυτόν.
Το κίνημα των πλατειών έχει ήδη κατορθώσει να διαλύσει τη λαϊκή συναίνεση και ανοχή στην κυβέρνηση, να υπονομεύσει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη υποστήριξη από κάθε κίνημα στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, να γίνει αγωνιστικό παράδειγμα σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και (κάτι που υποτιμάται από αρκετά τμήματα της Αριστεράς) να εκφράσει, όχι με εργατίστικα αλλά με ευρύτερα ταξικά χαρακτηριστικά, την κοινωνική πόλωση μεταξύ πλούσιων και φτωχών ή «φτωχοποιούμενων».
Σε αυτές τις επιτυχίες του συνέβαλε καταλυτικά ο ειρηνικός χαρακτήρας του, ο οποίος του επέτρεψε να μαζικοποιηθεί, να μη συκοφαντηθεί και κατασταλεί, να γίνει εξαιρετικά δημοφιλές και παράλληλα να ριζοσπαστικοποιηθεί. Το Δίκτυο είναι μια συλλογικότητα που πιστεύει στην αναγκαιότητα της βίας και ως μέσου αντίστασης στην κρατική καταστολή και ως μέσου ανατροπής της αστικής εξουσίας. Γι' αυτό ακριβώς συμμετείχαμε και υποστηρίξαμε ανεπιφύλακτα την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Όμως, η βία είναι ένα μέσο, που μάλιστα πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ, αλλιώς γίνεται αυτοσκοπός και συκοφαντεί το απελευθερωτικό περιεχόμενο που (πρέπει να) έχει. Σκοπός παραμένει η μαζικοποίηση και η ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, των αγώνων και της κοινωνίας. Κι αν αυτός ο σκοπός υπηρετείται καλύτερα (γιατί ανταποκρίνεται στις διαθέσεις του «κανονικού» κόσμου που βγαίνει στους δρόμους, ενισχύει τη διάρκεια και την αντοχή της κινητοποίησης και απονομιμοποιεί ευκολότερα την πολιτική εξουσία) από τον ειρηνικό χαρακτήρα του κινήματος των πλατειών, τότε εμείς υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα αυτόν το χαρακτήρα.
Τελικά, αυτό που απομένει στο κίνημα είναι να ρίξει την κυβέρνηση Παπανδρέου, με καταλυτικές συνέπειες σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο. Μια τέτοια νίκη θα αποτελέσει αγωνιστικό παράδειγμα παγκόσμιας εμβέλειας, θα προκαλέσει σοβαρό ρήγμα στη δικτατορία της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά, πάνω απ' όλα, θα δημιουργήσει εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες για τη συγκρότηση, με «ψυχή» το κίνημα των πλατειών, μιας οικουμενικής κοινωνικής αντιπολίτευσης στις «οικουμενικές» μετεκλογικές κυβερνήσεις και στα τρομοκρατικά διλήμματα της «ακυβερνησίας» και της «πτώχευσης».
Με αυτό το σκεπτικό, το Συντονιστικό των Μεταναστευτικών και Αντιρατσιστικών Οργανώσεων αποφάσισε, παρ' όλη την κρισιμότητα της περιόδου για τους οικονομικούς και τους πολιτικούς πρόσφυγες (απεργία πείνας των 300 μεταναστών, έξαρση της φασιστικής βίας, κλιμάκωση της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης και του Δήμου Αθήνας κ.λπ.), να ακυρώσει το 16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στο Άλσος Γουδή, ώστε όλες και όλοι μας να συμμετέχουμε ολόψυχα στις κινητοποιήσεις της Πλατείας Συντάγματος.
Πάμε πλατείες, λοιπόν, για να αγωνιστούμε, να νικήσουμε, να ζήσουμε!
Υποβλήθηκε από diktio την 24 Ιούνιος, 2011 - 12:20. δελτίο θυέλλης
Ο πολιτικός στόχος του κινήματος των πλατειών επίσης πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα: Να μην ψηφιστεί το Μνημόνιο 2 και να φύγει η κυβέρνηση. Και για την επίτευξη αυτού του στόχου αγωνίζεται με εξαιρετική αποφασιστικότητα. Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, νέοι κυρίως, αλλά και μεσήλικες ή ηλικιωμένοι, που έμεναν «με το χαμόγελο στα χείλη» στην Πλατεία Συντάγματος στις 15 Ιουνίου, παρά τον καταιγισμό χημικών και τις επελάσεις των ΜΑΤ, αποτελούν υπόδειγμα μαχητικότητας.
Προφανώς, σε μια τόσο μαζική και άρα πολυσυλλεκτική κινητοποίηση υπάρχουν αντιφάσεις και στοιχεία απολύτως ανταγωνιστικά με τα προτάγματα της κοινωνικής απελευθέρωσης, με σημαντικότερα τη μόνιμη (και αποδεκτή) παρουσία ακροδεξιών, το διάχυτο ελληνοκεντρισμό και το σεξισμό αρκετών συνθημάτων, που επ' ουδενί όμως καθορίζουν το γενικό τόνο και, οπωσδήποτε, τη δυναμική του κινήματος των πλατειών.
Πώς άλλωστε θα μπορούσε να γίνει; Το ότι βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους δεν σημαίνει ότι απαλλάσσεται αυτομάτως από την ιδεολογία του (δηλαδή, την κυρίαρχη ιδεολογία) και, επομένως, τη νοοτροπία, τις συνήθειες και τις παραστάσεις που επικαθορίζουν την καθημερινή ζωή και τον τρόπο σκέψης του. Σημαίνει, ωστόσο, ότι με την έξοδό του στο δρόμο, εκτός από την αλλαγή των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών, αμφισβητεί, ασφαλώς με διαφορετικούς ρυθμούς και περιεχόμενα, τον τρόπο ζωής και σκέψης του. Ούτως ή άλλως, η πράξη προηγείται της συνείδησης και, επομένως, η Αριστερά και το κοινωνικό κίνημα δεν πρέπει να αναζητούν, σε συνθήκες θερμοκηπίου, να «τους μοιάσει ο κόσμος», αλλά, αντίθετα, να «ανακατευόμαστε» με τον κόσμο, να τον μαθαίνουμε και να μαθαίνουμε από αυτόν.
Το κίνημα των πλατειών έχει ήδη κατορθώσει να διαλύσει τη λαϊκή συναίνεση και ανοχή στην κυβέρνηση, να υπονομεύσει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη υποστήριξη από κάθε κίνημα στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, να γίνει αγωνιστικό παράδειγμα σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και (κάτι που υποτιμάται από αρκετά τμήματα της Αριστεράς) να εκφράσει, όχι με εργατίστικα αλλά με ευρύτερα ταξικά χαρακτηριστικά, την κοινωνική πόλωση μεταξύ πλούσιων και φτωχών ή «φτωχοποιούμενων».
Σε αυτές τις επιτυχίες του συνέβαλε καταλυτικά ο ειρηνικός χαρακτήρας του, ο οποίος του επέτρεψε να μαζικοποιηθεί, να μη συκοφαντηθεί και κατασταλεί, να γίνει εξαιρετικά δημοφιλές και παράλληλα να ριζοσπαστικοποιηθεί. Το Δίκτυο είναι μια συλλογικότητα που πιστεύει στην αναγκαιότητα της βίας και ως μέσου αντίστασης στην κρατική καταστολή και ως μέσου ανατροπής της αστικής εξουσίας. Γι' αυτό ακριβώς συμμετείχαμε και υποστηρίξαμε ανεπιφύλακτα την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Όμως, η βία είναι ένα μέσο, που μάλιστα πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ, αλλιώς γίνεται αυτοσκοπός και συκοφαντεί το απελευθερωτικό περιεχόμενο που (πρέπει να) έχει. Σκοπός παραμένει η μαζικοποίηση και η ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος, των αγώνων και της κοινωνίας. Κι αν αυτός ο σκοπός υπηρετείται καλύτερα (γιατί ανταποκρίνεται στις διαθέσεις του «κανονικού» κόσμου που βγαίνει στους δρόμους, ενισχύει τη διάρκεια και την αντοχή της κινητοποίησης και απονομιμοποιεί ευκολότερα την πολιτική εξουσία) από τον ειρηνικό χαρακτήρα του κινήματος των πλατειών, τότε εμείς υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα αυτόν το χαρακτήρα.
Τελικά, αυτό που απομένει στο κίνημα είναι να ρίξει την κυβέρνηση Παπανδρέου, με καταλυτικές συνέπειες σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο. Μια τέτοια νίκη θα αποτελέσει αγωνιστικό παράδειγμα παγκόσμιας εμβέλειας, θα προκαλέσει σοβαρό ρήγμα στη δικτατορία της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά, πάνω απ' όλα, θα δημιουργήσει εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες για τη συγκρότηση, με «ψυχή» το κίνημα των πλατειών, μιας οικουμενικής κοινωνικής αντιπολίτευσης στις «οικουμενικές» μετεκλογικές κυβερνήσεις και στα τρομοκρατικά διλήμματα της «ακυβερνησίας» και της «πτώχευσης».
Με αυτό το σκεπτικό, το Συντονιστικό των Μεταναστευτικών και Αντιρατσιστικών Οργανώσεων αποφάσισε, παρ' όλη την κρισιμότητα της περιόδου για τους οικονομικούς και τους πολιτικούς πρόσφυγες (απεργία πείνας των 300 μεταναστών, έξαρση της φασιστικής βίας, κλιμάκωση της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης και του Δήμου Αθήνας κ.λπ.), να ακυρώσει το 16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στο Άλσος Γουδή, ώστε όλες και όλοι μας να συμμετέχουμε ολόψυχα στις κινητοποιήσεις της Πλατείας Συντάγματος.
Πάμε πλατείες, λοιπόν, για να αγωνιστούμε, να νικήσουμε, να ζήσουμε!
Υποβλήθηκε από diktio την 24 Ιούνιος, 2011 - 12:20. δελτίο θυέλλης
Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011
Ψήφισμα: Στιγμή ευθύνης για όσους μπαίνουν εμπόδιο στο λαό
Παρασκευή, 24 Ιουνίου 2011
"Τους προειδοποιούμε να μην διανοηθούν καν να εφαρμόσουν παράνομες διαταγές από μια έκπτωτη κυβέρνηση, που έχει κουρελιάσει το σύνταγμα της Ελλάδας και έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στη Τρόικα, στο ΔΝΤ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό-τραπεζικό σύστημα. Να μην τολμήσουν σε καμία περίπτωση να εμποδίσουν τον λαό... Διαφορετικά ο κάθε αστυνομικός προσωπικά θα φέρει ακέραια την ευθύνη της στάσης του και θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, όπως ακριβώς και οι πολιτικοί εντολείς του..."
Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης 23 Ιουνίου
ΣΤΙΓΜΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Καλούμε τους αξιωματικούς και κυρίως όλο το απλό προσωπικό της αστυνομίας να σεβαστεί αυτή τη φορά τη θέληση του λαού και την συνταγματικά κατοχυρωμένη λαϊκή κυριαρχία.
Τους προειδοποιούμε να μην διανοηθούν καν να εφαρμόσουν παράνομες διαταγές από μια έκπτωτη κυβέρνηση, που έχει κουρελιάσει το σύνταγμα της Ελλάδας και έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στη Τρόικα, στο ΔΝΤ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό-τραπεζικό σύστημα.
Να μην τολμήσουν σε καμία περίπτωση να εμποδίσουν τον λαό από το να προστατεύσει το σύνταγμα του, όπως αυτό ορίζει με βάση το ακροτελεύτιο άρθρο του, ώστε να αποτρέψει το ξεπούλημα της χώρας.
Διαφορετικά ο κάθε αστυνομικός προσωπικά θα φέρει ακέραια την ευθύνη της στάσης του και θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, όπως ακριβώς και οι πολιτικοί εντολείς του, που έχουν παραδώσει τη χώρα σε ξένα κέντρα εξουσίας με δανειακές συμβάσεις, μνημόνια και μεσοπρόθεσμα. Είναι μια τελευταία μεγάλη ευκαιρία για την αστυνομία και τους αστυνομικούς και ελπίζουμε πολλοί από αυτούς να πράξουν κατά συνείδηση και να περάσουν με την πλευρά του λαού.
Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-23 Ιουνίου 2011
"Τους προειδοποιούμε να μην διανοηθούν καν να εφαρμόσουν παράνομες διαταγές από μια έκπτωτη κυβέρνηση, που έχει κουρελιάσει το σύνταγμα της Ελλάδας και έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στη Τρόικα, στο ΔΝΤ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό-τραπεζικό σύστημα. Να μην τολμήσουν σε καμία περίπτωση να εμποδίσουν τον λαό... Διαφορετικά ο κάθε αστυνομικός προσωπικά θα φέρει ακέραια την ευθύνη της στάσης του και θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, όπως ακριβώς και οι πολιτικοί εντολείς του..."
Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης 23 Ιουνίου
ΣΤΙΓΜΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Καλούμε τους αξιωματικούς και κυρίως όλο το απλό προσωπικό της αστυνομίας να σεβαστεί αυτή τη φορά τη θέληση του λαού και την συνταγματικά κατοχυρωμένη λαϊκή κυριαρχία.
Τους προειδοποιούμε να μην διανοηθούν καν να εφαρμόσουν παράνομες διαταγές από μια έκπτωτη κυβέρνηση, που έχει κουρελιάσει το σύνταγμα της Ελλάδας και έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στη Τρόικα, στο ΔΝΤ και στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό-τραπεζικό σύστημα.
Να μην τολμήσουν σε καμία περίπτωση να εμποδίσουν τον λαό από το να προστατεύσει το σύνταγμα του, όπως αυτό ορίζει με βάση το ακροτελεύτιο άρθρο του, ώστε να αποτρέψει το ξεπούλημα της χώρας.
Διαφορετικά ο κάθε αστυνομικός προσωπικά θα φέρει ακέραια την ευθύνη της στάσης του και θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, όπως ακριβώς και οι πολιτικοί εντολείς του, που έχουν παραδώσει τη χώρα σε ξένα κέντρα εξουσίας με δανειακές συμβάσεις, μνημόνια και μεσοπρόθεσμα. Είναι μια τελευταία μεγάλη ευκαιρία για την αστυνομία και τους αστυνομικούς και ελπίζουμε πολλοί από αυτούς να πράξουν κατά συνείδηση και να περάσουν με την πλευρά του λαού.
Η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος-23 Ιουνίου 2011
Σάββατο 18 Ιουνίου 2011
ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ
(Aποσπασμα από συνέντευξη του Kαστοριάδη, για οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα).
{…} Aπό τη δεκαετία του ’80 ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός με την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και εργασίας έχει καταντήσει τον πλανήτη ένα παγκόσμιο καζίνο, ένα απέραντο πεδίο εξαγωγής κερδών για τους ολίγους. Kατάφερε να εισαγάγει στην επικράτειά του ένα απέραντο φθηνό εργατικό δυναμικό στη Λατινική Aμερική και στην Aσία, με συνέπεια οι δυτικές καπιταλιστικές χώρες να ερημώνονται από βιομηχανίες και να αυξάνεται η ανεργία. Eίναι μια από τις πολλές αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης που αγγίζουν κυρίως τα κατώτερα και τα μεσαία στρώματα. Oπότε τίθενται ευλόγως υπό συζήτηση το ποιόν και οι σκοποί του συστήματος αυτού. Kατά τον Kαστοριάδη, οι δυτικές κοινωνίες, αν και ονομάζονται δημοκρατικές, εν τούτοις είναι ολιγαρχικές –τις αποκαλεί φιλελεύθερες ολιγαρχίες– διότι η άσκηση της εξουσίας, η λήψη των αποφάσεων και η νομοθετική δραστηριότητα ανήκουν αποκλειστικά στους ολίγους και τα κόμματα.
H κυριαρχία της ολιγαρχίας έχει ως προϋπόθεση, αλλά και αποτέλεσμα, την πλήρη απουσία της κοινωνίας από τον δημόσιο χώρο, την επικράτηση της αδιαφορίας και της απάθειας για τα κοινά, τη γενίκευση του ατομικισμού και της ιδιώτευσης. Δηλαδή, η κυριαρχία της ολιγαρχίας από τη μία και η παθητικότητα και η ιδιώτευση των ανθρώπων από την άλλη δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. H αποχώρηση των ανθρώπων από την πολιτική σφαίρα, η εξαφάνιση της πολιτικής και της κοινωνικής σύγκρουσης επιτρέπει στην ολιγαρχία της οικονομίας, της πολιτικής και των MME να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο, με συνέπεια την αυθαιρεσία και την αλαζονεία της εξουσίας.
Κατάρρευση αξιών
Στο πλαίσιο αυτό της γενικευμένης ασυδοσίας καταρρέουν σχεδόν όλες οι αξίες του παραδοσιακού φιλελευθερισμού (η έννομη τάξη, ο εργαζόμενος σκληρά αστός, ο έντιμος δικαστής ή πολιτικός κ.ά), και επικρατούν η διαφθορά και ο κυνισμός. Oι μόνες κυρώσεις που έχουν απομείνει είναι οι ποινικές, αλλά και αυτές, όπως έχουν δείξει τα μεγάλα σκάνδαλα, λειτουργούν, όλο και λιγότερο. Oι κομματικοί διευθύνοντες από την πλευρά τους ενδιαφέρονται μόνο για την άνοδο και την παραμονή τους στην εξουσία μέσω της διαφήμισης και των MME, ενώ οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κυβερνώτων κομμάτων της «Δεξιάς», του «Kέντρου» ή της «Aριστεράς» έχουν καταντήσει κενό βερμπαλιστικό σχήμα. Aυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αληθινές κυβερνήσεις, γι’ αυτό οι κοινωνίες είναι ακυβέρνητες. Tα θλιβερά αποτελέσματα της κατάστασης αυτής, για τα οποία μας είχε προειδοποιήσει ο φιλόσοφος τα βλέπουμε σήμερα και κυρίως τα βιώνουμε με τη σημερινή μεγάλη πολύπλευρη κρίση.
Tι μπορεί να γίνει λοιπόν σε αυτή την άσχημη κατάσταση; O Kαστοριάδης πιστεύει ότι η μόνη λύση είναι να αφυπνιστούν ξανά οι κοινωνίες και να εισέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο. Θα πρέπει οι άνθρωποι να απελευθερωθούν από αποτυχημένες πρακτικές, να καταλάβουν ότι η αντιπροσώπευση και η ψήφος σε ένα κόμμα δεν αποτελούν λύση. Θα πρέπει να πιστέψουν στις δικές τους δυνάμεις, να επινοήσουν άλλους τρόπους πολιτικής πράξεως, οι οποίοι να μην αλλοτριώνονται από κομματικές γραφειοκρατίες, συνδικαλιστικές συντεχνίες και ιδεολογικούς εγκλωβισμούς. O στόχος αυτής της αυτοοργάνωσης και του αυτοκαθορισμού είναι η αληθινή δημοκρατία, η αυτονομία, που αποτελεί μία άλλη βασική ιδέα της σκέψης του Kαστοριάδη. Δημοκρατία σημαίνει την πραγματική κυριαρχία του δήμου, των πολιτών, χωρίς αντιπροσώπους και κόμματα. Aυτονομία σημαίνει ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι άμεσα αποφασίζουν και θεσπίζουν τους νόμους. O στόχος αυτός δεν είναι ουτοπικός, εξαρτάται από τη θέληση και τη φαντασία των ανθρώπων.
Iδιαιτέρως για την αντιμετώπιση της παρακμής, στην οποία βρίσκεται η νεοελληνική κοινωνία, είναι εξαιρετικά επίκαιρα και πρέπει να ληφθούν επειγόντως υπ’ όψιν τα λόγια του Kαστοριάδη: «μια καινούργια κοινωνία δεν μπορεί να γεννηθεί πραγματικά παρά μόνο εάν, την ίδια στιγμή και με την ίδια κίνηση, εμφανισθούν καινούργιες σημασίες - θέλω να πω καινούργιες αξίες, καινούργιες νόρμες, καινούργιοι τρόποι να δίνεις νόημα στα πράγματα, στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπινων όντων, στη ζωή μας γενικά».
Mε άλλα λόγια, η κοινωνία δεν θα βγει από την παρακμή, αν δεν επιβάλλει στον εαυτό της, έναν ριζικό μετασχηματισμό, ριζικές αλλαγές στους θεσμούς, στις αξίες, στις προτεραιότητες, στο πλήρως αποτυχημένο πολιτικό σύστημα. Tις αλλαγές αυτές δεν θα τις προσφέρουν τα κόμματα και οι εκλογές, ούτε οι γραφειοκρατίες και οι συνδικαλιστές, ούτε οι μητροπολίτες, τα MME και οι επιχειρηματίες, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι με την αυτοοργάνωσή τους και τον αυτοκαθοριζόμενο αγώνα τους {…}.
{…} Aπό τη δεκαετία του ’80 ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός με την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και εργασίας έχει καταντήσει τον πλανήτη ένα παγκόσμιο καζίνο, ένα απέραντο πεδίο εξαγωγής κερδών για τους ολίγους. Kατάφερε να εισαγάγει στην επικράτειά του ένα απέραντο φθηνό εργατικό δυναμικό στη Λατινική Aμερική και στην Aσία, με συνέπεια οι δυτικές καπιταλιστικές χώρες να ερημώνονται από βιομηχανίες και να αυξάνεται η ανεργία. Eίναι μια από τις πολλές αρνητικές επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης που αγγίζουν κυρίως τα κατώτερα και τα μεσαία στρώματα. Oπότε τίθενται ευλόγως υπό συζήτηση το ποιόν και οι σκοποί του συστήματος αυτού. Kατά τον Kαστοριάδη, οι δυτικές κοινωνίες, αν και ονομάζονται δημοκρατικές, εν τούτοις είναι ολιγαρχικές –τις αποκαλεί φιλελεύθερες ολιγαρχίες– διότι η άσκηση της εξουσίας, η λήψη των αποφάσεων και η νομοθετική δραστηριότητα ανήκουν αποκλειστικά στους ολίγους και τα κόμματα.
H κυριαρχία της ολιγαρχίας έχει ως προϋπόθεση, αλλά και αποτέλεσμα, την πλήρη απουσία της κοινωνίας από τον δημόσιο χώρο, την επικράτηση της αδιαφορίας και της απάθειας για τα κοινά, τη γενίκευση του ατομικισμού και της ιδιώτευσης. Δηλαδή, η κυριαρχία της ολιγαρχίας από τη μία και η παθητικότητα και η ιδιώτευση των ανθρώπων από την άλλη δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. H αποχώρηση των ανθρώπων από την πολιτική σφαίρα, η εξαφάνιση της πολιτικής και της κοινωνικής σύγκρουσης επιτρέπει στην ολιγαρχία της οικονομίας, της πολιτικής και των MME να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο, με συνέπεια την αυθαιρεσία και την αλαζονεία της εξουσίας.
Κατάρρευση αξιών
Στο πλαίσιο αυτό της γενικευμένης ασυδοσίας καταρρέουν σχεδόν όλες οι αξίες του παραδοσιακού φιλελευθερισμού (η έννομη τάξη, ο εργαζόμενος σκληρά αστός, ο έντιμος δικαστής ή πολιτικός κ.ά), και επικρατούν η διαφθορά και ο κυνισμός. Oι μόνες κυρώσεις που έχουν απομείνει είναι οι ποινικές, αλλά και αυτές, όπως έχουν δείξει τα μεγάλα σκάνδαλα, λειτουργούν, όλο και λιγότερο. Oι κομματικοί διευθύνοντες από την πλευρά τους ενδιαφέρονται μόνο για την άνοδο και την παραμονή τους στην εξουσία μέσω της διαφήμισης και των MME, ενώ οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κυβερνώτων κομμάτων της «Δεξιάς», του «Kέντρου» ή της «Aριστεράς» έχουν καταντήσει κενό βερμπαλιστικό σχήμα. Aυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αληθινές κυβερνήσεις, γι’ αυτό οι κοινωνίες είναι ακυβέρνητες. Tα θλιβερά αποτελέσματα της κατάστασης αυτής, για τα οποία μας είχε προειδοποιήσει ο φιλόσοφος τα βλέπουμε σήμερα και κυρίως τα βιώνουμε με τη σημερινή μεγάλη πολύπλευρη κρίση.
Tι μπορεί να γίνει λοιπόν σε αυτή την άσχημη κατάσταση; O Kαστοριάδης πιστεύει ότι η μόνη λύση είναι να αφυπνιστούν ξανά οι κοινωνίες και να εισέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο. Θα πρέπει οι άνθρωποι να απελευθερωθούν από αποτυχημένες πρακτικές, να καταλάβουν ότι η αντιπροσώπευση και η ψήφος σε ένα κόμμα δεν αποτελούν λύση. Θα πρέπει να πιστέψουν στις δικές τους δυνάμεις, να επινοήσουν άλλους τρόπους πολιτικής πράξεως, οι οποίοι να μην αλλοτριώνονται από κομματικές γραφειοκρατίες, συνδικαλιστικές συντεχνίες και ιδεολογικούς εγκλωβισμούς. O στόχος αυτής της αυτοοργάνωσης και του αυτοκαθορισμού είναι η αληθινή δημοκρατία, η αυτονομία, που αποτελεί μία άλλη βασική ιδέα της σκέψης του Kαστοριάδη. Δημοκρατία σημαίνει την πραγματική κυριαρχία του δήμου, των πολιτών, χωρίς αντιπροσώπους και κόμματα. Aυτονομία σημαίνει ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι άμεσα αποφασίζουν και θεσπίζουν τους νόμους. O στόχος αυτός δεν είναι ουτοπικός, εξαρτάται από τη θέληση και τη φαντασία των ανθρώπων.
Iδιαιτέρως για την αντιμετώπιση της παρακμής, στην οποία βρίσκεται η νεοελληνική κοινωνία, είναι εξαιρετικά επίκαιρα και πρέπει να ληφθούν επειγόντως υπ’ όψιν τα λόγια του Kαστοριάδη: «μια καινούργια κοινωνία δεν μπορεί να γεννηθεί πραγματικά παρά μόνο εάν, την ίδια στιγμή και με την ίδια κίνηση, εμφανισθούν καινούργιες σημασίες - θέλω να πω καινούργιες αξίες, καινούργιες νόρμες, καινούργιοι τρόποι να δίνεις νόημα στα πράγματα, στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπινων όντων, στη ζωή μας γενικά».
Mε άλλα λόγια, η κοινωνία δεν θα βγει από την παρακμή, αν δεν επιβάλλει στον εαυτό της, έναν ριζικό μετασχηματισμό, ριζικές αλλαγές στους θεσμούς, στις αξίες, στις προτεραιότητες, στο πλήρως αποτυχημένο πολιτικό σύστημα. Tις αλλαγές αυτές δεν θα τις προσφέρουν τα κόμματα και οι εκλογές, ούτε οι γραφειοκρατίες και οι συνδικαλιστές, ούτε οι μητροπολίτες, τα MME και οι επιχειρηματίες, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι με την αυτοοργάνωσή τους και τον αυτοκαθοριζόμενο αγώνα τους {…}.
Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011
Ο πραγματικός καρκίνος που τρώει τον Πλανήτη είναι ο Καπιταλισμός και η Ιεραρχία
"Δε θεωρώ τον Ανθρωπο σαν καρκίνο του Πλανήτη. Οι άνθρωποι είναι ένα σωρό διαφορετικά πλάσματα: εργάτες και εκμεταλευτές, γυναίκες και άνδρες, ομοφυλόφιλοι και ετερόφυλοι, λεσβίες και συντηρητικές γυναίκες, έγχρωμοι και λευκοί και πάνω απ'όλα καταπιεζόμενοι και καταπιεστές. Ο πραγματικός καρκίνος που τρώει τον Πλανήτη είναι ο Καπιταλισμός και η Ιεραρχία και ανησυχώ πολύ στο μέτρο που ένα κομμάτι του οικολογικού κινήματος αποσπά το κόσμο από αυτά τα θέματα, έστω και αν ανακυκλώνει ένα μεγάλο μέρος από την "αναρχίστικη, αριστερίστικη, μαρξιστική" κριτική του Καπιταλισμού κάτω από τον ασφαλή όρο "εκβιομηχάνιση". Δε πιστεύω πως μπορούμε να βασιζόμαστε σε προσευχές, τελετές και θετικές δονήσεις για να ξεριζώσουμε αυτό τον καρκίνο. Εκείνο που πιστεύω είναι ότι πρέπει να τον πολεμήσουμε ενεργά και με όλη τη δύναμη που διαθέτουμε....."
Μάρραιη Μπούκτσιν.
Μάρραιη Μπούκτσιν.
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
Τον εξαφάνισαν!!!
Υποβλήθηκε από diktio την 9 Ιούνιος, 2011 - 18:41. Ανακοινώσειςκρατική καταστολήπρόσφυγες
Από τις 31-5-2011 αγνοείται ο Παλαιστίνιος πρόσφυγας ,Γκαλέμπ Ταλέμπ, που οι ελληνικές υπηρεσίες κρατούσαν παράνομα στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη χωρίς προσχήματα και με παραβίαση κάθε νομότυπης διαδικασίας από τις αρχές Φεβρουαρίου. Η ελληνική αστυνομία ισχυρίζεται ότι απελάθηκε στο Λίβανο, όμως προκύπτει ότι δεν έχει περάσει ποτέ από το αεροδρόμιο των Σπάτων και δεν έχει φτάσει ποτέ στο Λίβανο.
Ο Παλαιστίνιος απήχθη από τον καταυλισμό προσφύγων στην Πεντέλη όπου διέμενε σε μια παράγκα , στις 12 Φεβρουάριου, οδηγήθηκε στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη και εκτέθηκε στα κανάλια ως στέλεχος οργάνωσης και επίδοξος τρομοκράτης με πρόσχημα ένα περίεργο άρθρο της ίδιας μέρας , της Corriere della Sera, που υπογραφόταν από τον Ιταλό δημοσιογράφο «ειδικό στην τρομοκρατία» Guido Olympio. Σύμφωνα με το δημοσιογράφο που δεν προκύπτει να έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα, ο Γκαλέμπ ήταν στέλεχος της οργάνωσης Φατάχ αλ Ισλάμι και είχε έρθει στην Ελλάδα με αποστολή.
Σύμφωνα με τα όσα υποστήριζε το ιταλικό παπαγαλάκι, που δεν αποκάλυπτε τυχόν προέλευση των «πληροφοριών» του, ο Γκαλέμπ είχε εμφάνιση νεαρού τουρίστα , έκανε «καλή ζωή», εφοδίαζε με χρήματα και διαβατήρια τους ομοϊδεάτες του και είχε αναλάβει την ηγεσία της οργάνωσης στην Ελλάδα. Ο Γκαλέμπ, βρέθηκε αντίθετα να ζει σε μια αυτοσχέδια παράγκα στον καταυλισμό προσφύγων της Πεντέλης, να τρέφεται από τα συσσίτια κοινωνικών φορέων και να καλύπτει τις ανάγκες του με πράγματα μαζεμένα από τα σκουπίδια ενώ δεν είχε κανένα έγγραφο εκτός από το δελτίο αιτούντος άσυλο, που όπως φάνηκε δεν είχε καμία αξία για τις αρχές αφού κατά παράβαση κάθε «διεθνούς υποχρέωσης της χώρας» η αστυνομία τον συνέλαβε ως παράνομα διαμένοντα στη χώρα. Ο Γκαλέμπ κρατήθηκε στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη, παρότι αιτών άσυλο και προστατευόμενος από το νόμο, σε απομόνωση , χωρίς επικοινωνία με άλλους κρατούμενους και με ασφυκτική επιτήρηση ακόμη και στις προσωπικές του στιγμές.
Το άσυλο του κρίθηκε με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς αιδώ από τις πολυδιαφημσιμένες «ανεξάρτητες» επιτροπές του νέου νόμου και η υπόθεση εκκρεμεί πια στα διοικητικά δικαστήρια. Η Διεύθυνση του Αλλοδαπών που ήταν υπεύθυνη για την κράτηση, αρνήθηκε να του επιτρέψει στοιχειώδη νοσοκομειακή περίθαλψη , που επήγε λόγω επικίνδυνου αυτοτραυματισμού του . Εναντίον του κινήθηκε από την Εισαγγελία προκαταρκτική εξέταση, στην οποία τα μόνα στοιχεία που υπήρχαν σε βάρος του ήταν το ύποπτο δημοσίευμα της Corriere della Sera , το συνηθισμένο πια «τηλεφώνημα αγνώστου» στην αστυνομία , ο οποίος «κατάγγειλε» ότι ο Παλαιστίνιος «έκρυβε εκρηκτικά» και προσευχόταν στο τζαμί (!!!) και τα σκουπίδια που βρέθηκαν στο κατάλυμά του, στον προσφυγικό καταυλισμό της Πεντέλης. Και από τις 31-5-2011 τα ίχνη του έχουν χαθεί.
Η ελληνική αστυνομία ισχυρίζεται ότι απελάθηκε στις 31-5-2011 με προορισμό το Λίβανο. Ο Γκαλέμπ δεν είχε διαβατήριο, δεν είχε προσαχθεί ποτέ στο λιβανικό προξενείο, δεν προκύπτει να έχει γίνει επίσημη αλληλογραφία απομάκρυνσης , δεν έχει καταγραφεί πουθενά στο ελληνικό αεροδρόμιο και δεν έφτασε στο Λίβανο όπως βεβαιώνουν οι λιβανικές αρχές , οι υπηρεσίες ασύλου στο Λίβανο και οι συγγενείς του. Οι ελληνικές υπηρεσίες και ο Υπουργός «Προστασίας του πολίτη» κρύβονται και αρνούνται να δώσουν συγκεκριμένες πληροφορίες και εξηγήσεις. Το Δίκτυο έχει και με προηγούμενη ανακοίνωσή του προειδοποιήσει για την υπόθεση του Παλαιστίνιου Γκαλεμπ Ταλεμπ. Είχαμε και τότε επισημάνει την πραγματικότητα ενός ελληνικού Γκουαντανάμο που βίωνε ο κρατούμενος. Η άμεση κινητοποίηση των υπηρεσιών με πρόσχημα το άρθρο του Ιταλού δημοσιογράφου, παραπέμπει σε υπαγορευμένη δημοσιογραφία με συγκεκριμένο σκοπό.
Τίποτε δεν μπορεί να κάμψει τους φόβους ότι οι ελληνικές υπηρεσίες έδρασε υπηρετώντας συγκεκριμένες εντολές ξένων υπηρεσιών και ότι ο Γκαλέμπ Ταλέμπ βρίσκεται ίσως σήμερα σε ένα αυθεντικό Γκουαντανάμο, είτε στις αντίστοιχες αμερικάνικες φυλακές άλλων «δημοκρατικών» χωρών της Ευρώπης. Απαιτούμε άμεσα να παράσχει η Κυβέρνηση ακριβείς πληροφορίες για την τύχη του Παλαιστίνιου και τις διαδικασίες κάτω από τις οποίες απελάθηκε.
Απαιτούμε την άμεση αποκάλυψη του παρασκηνίου της βρώμικης υπόθεσης.
Απαιτούμε την τιμωρία κάθε ενόχου για την παράδοση του Παλαιστίνιου στους διώκτες του, οποίοι κι αν είναι.
Αθήνα 9 Ιουνίου 2011
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6977610989
Υποβλήθηκε από diktio την 9 Ιούνιος, 2011 - 18:41. Ανακοινώσειςκρατική καταστολήπρόσφυγες
Από τις 31-5-2011 αγνοείται ο Παλαιστίνιος πρόσφυγας ,Γκαλέμπ Ταλέμπ, που οι ελληνικές υπηρεσίες κρατούσαν παράνομα στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη χωρίς προσχήματα και με παραβίαση κάθε νομότυπης διαδικασίας από τις αρχές Φεβρουαρίου. Η ελληνική αστυνομία ισχυρίζεται ότι απελάθηκε στο Λίβανο, όμως προκύπτει ότι δεν έχει περάσει ποτέ από το αεροδρόμιο των Σπάτων και δεν έχει φτάσει ποτέ στο Λίβανο.
Ο Παλαιστίνιος απήχθη από τον καταυλισμό προσφύγων στην Πεντέλη όπου διέμενε σε μια παράγκα , στις 12 Φεβρουάριου, οδηγήθηκε στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη και εκτέθηκε στα κανάλια ως στέλεχος οργάνωσης και επίδοξος τρομοκράτης με πρόσχημα ένα περίεργο άρθρο της ίδιας μέρας , της Corriere della Sera, που υπογραφόταν από τον Ιταλό δημοσιογράφο «ειδικό στην τρομοκρατία» Guido Olympio. Σύμφωνα με το δημοσιογράφο που δεν προκύπτει να έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα, ο Γκαλέμπ ήταν στέλεχος της οργάνωσης Φατάχ αλ Ισλάμι και είχε έρθει στην Ελλάδα με αποστολή.
Σύμφωνα με τα όσα υποστήριζε το ιταλικό παπαγαλάκι, που δεν αποκάλυπτε τυχόν προέλευση των «πληροφοριών» του, ο Γκαλέμπ είχε εμφάνιση νεαρού τουρίστα , έκανε «καλή ζωή», εφοδίαζε με χρήματα και διαβατήρια τους ομοϊδεάτες του και είχε αναλάβει την ηγεσία της οργάνωσης στην Ελλάδα. Ο Γκαλέμπ, βρέθηκε αντίθετα να ζει σε μια αυτοσχέδια παράγκα στον καταυλισμό προσφύγων της Πεντέλης, να τρέφεται από τα συσσίτια κοινωνικών φορέων και να καλύπτει τις ανάγκες του με πράγματα μαζεμένα από τα σκουπίδια ενώ δεν είχε κανένα έγγραφο εκτός από το δελτίο αιτούντος άσυλο, που όπως φάνηκε δεν είχε καμία αξία για τις αρχές αφού κατά παράβαση κάθε «διεθνούς υποχρέωσης της χώρας» η αστυνομία τον συνέλαβε ως παράνομα διαμένοντα στη χώρα. Ο Γκαλέμπ κρατήθηκε στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη, παρότι αιτών άσυλο και προστατευόμενος από το νόμο, σε απομόνωση , χωρίς επικοινωνία με άλλους κρατούμενους και με ασφυκτική επιτήρηση ακόμη και στις προσωπικές του στιγμές.
Το άσυλο του κρίθηκε με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς αιδώ από τις πολυδιαφημσιμένες «ανεξάρτητες» επιτροπές του νέου νόμου και η υπόθεση εκκρεμεί πια στα διοικητικά δικαστήρια. Η Διεύθυνση του Αλλοδαπών που ήταν υπεύθυνη για την κράτηση, αρνήθηκε να του επιτρέψει στοιχειώδη νοσοκομειακή περίθαλψη , που επήγε λόγω επικίνδυνου αυτοτραυματισμού του . Εναντίον του κινήθηκε από την Εισαγγελία προκαταρκτική εξέταση, στην οποία τα μόνα στοιχεία που υπήρχαν σε βάρος του ήταν το ύποπτο δημοσίευμα της Corriere della Sera , το συνηθισμένο πια «τηλεφώνημα αγνώστου» στην αστυνομία , ο οποίος «κατάγγειλε» ότι ο Παλαιστίνιος «έκρυβε εκρηκτικά» και προσευχόταν στο τζαμί (!!!) και τα σκουπίδια που βρέθηκαν στο κατάλυμά του, στον προσφυγικό καταυλισμό της Πεντέλης. Και από τις 31-5-2011 τα ίχνη του έχουν χαθεί.
Η ελληνική αστυνομία ισχυρίζεται ότι απελάθηκε στις 31-5-2011 με προορισμό το Λίβανο. Ο Γκαλέμπ δεν είχε διαβατήριο, δεν είχε προσαχθεί ποτέ στο λιβανικό προξενείο, δεν προκύπτει να έχει γίνει επίσημη αλληλογραφία απομάκρυνσης , δεν έχει καταγραφεί πουθενά στο ελληνικό αεροδρόμιο και δεν έφτασε στο Λίβανο όπως βεβαιώνουν οι λιβανικές αρχές , οι υπηρεσίες ασύλου στο Λίβανο και οι συγγενείς του. Οι ελληνικές υπηρεσίες και ο Υπουργός «Προστασίας του πολίτη» κρύβονται και αρνούνται να δώσουν συγκεκριμένες πληροφορίες και εξηγήσεις. Το Δίκτυο έχει και με προηγούμενη ανακοίνωσή του προειδοποιήσει για την υπόθεση του Παλαιστίνιου Γκαλεμπ Ταλεμπ. Είχαμε και τότε επισημάνει την πραγματικότητα ενός ελληνικού Γκουαντανάμο που βίωνε ο κρατούμενος. Η άμεση κινητοποίηση των υπηρεσιών με πρόσχημα το άρθρο του Ιταλού δημοσιογράφου, παραπέμπει σε υπαγορευμένη δημοσιογραφία με συγκεκριμένο σκοπό.
Τίποτε δεν μπορεί να κάμψει τους φόβους ότι οι ελληνικές υπηρεσίες έδρασε υπηρετώντας συγκεκριμένες εντολές ξένων υπηρεσιών και ότι ο Γκαλέμπ Ταλέμπ βρίσκεται ίσως σήμερα σε ένα αυθεντικό Γκουαντανάμο, είτε στις αντίστοιχες αμερικάνικες φυλακές άλλων «δημοκρατικών» χωρών της Ευρώπης. Απαιτούμε άμεσα να παράσχει η Κυβέρνηση ακριβείς πληροφορίες για την τύχη του Παλαιστίνιου και τις διαδικασίες κάτω από τις οποίες απελάθηκε.
Απαιτούμε την άμεση αποκάλυψη του παρασκηνίου της βρώμικης υπόθεσης.
Απαιτούμε την τιμωρία κάθε ενόχου για την παράδοση του Παλαιστίνιου στους διώκτες του, οποίοι κι αν είναι.
Αθήνα 9 Ιουνίου 2011
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6977610989
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011
ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΜΑΘΙΑΣΟΥ!
Ο σύγχρονος καταναλωτής είναι συλλέκτης αισθήσεων! Με αυτή την έννοια ο έρωτας η πολιτική και ο πολιτισμός αντιστοιχούν στην ιλαροτραγική φιγούρα του «αισθησιοσυλλέκτη» και «αισθησιοθήρα» μεταμοντέρνου καταναλωτή.
Από τους καθοριστικότερους παράγοντες που συνέβαλλαν σε αυτόν τον μετασχηματισμό- αλλοτρίωση ήταν και είναι το ΘΕΑΜΑ! Το θέαμα που χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο από τις εξουσίες ώστε να προσδιορίζει το σύνολο των συμπεριφορών, των αντιλήψεων και της κοινωνικής παραγωγής. Κυριαρχεί παντού έχοντας καταφέρει να «ζούμε» σε ένα κόσμο όπου η μια εικόνα κυνηγάει ακατάπαυστα την άλλη και την αντικαθιστά. Ως εκ τούτου υποχρεωνόμαστε να «βιώνουμε» ένα συνεχές παρόν που αλλάζει τόσο γρήγορα έτσι ώστε να μην αφήνει χρονικά περιθώρια για να συνειδητοποιήσουμε, να στοχαστούμε και να κρίνουμε όλο αυτό τον ορυμαγδό των εικόνων και των αντικρουόμενων- αντιφατικών πληροφοριών που μας κατακλύζουν. Αυτή η επιφανειακή και ακίνδυνη για τις εξουσίες θεαματική εγρήγορση συνέβαλλε έτσι ώστε να χάσουμε την βασική αίσθηση της ιστορικής μας συνέχειας (της προσωπικής κυρίως όμως της συλλογικής). Κατάφεραν να απαξιώσουν την ιστορία και να εγκαταστήσουν την Ιστορική λήθη…
Εκτός όμως από την ιστορική λήθη που επέβαλλαν κατάφεραν να παρουσιάσουν την παραγωγική διαδικασία και την έμφυτη ανάγκη του άνθρωπου για δημιουργία ως δυο ξεχωριστές διαδικασίες που είναι αδύνατον να συνυπάρξουν. Με το θέαμα αυτός ο ταξικός και εξουσιαστικός διαχωρισμός παρουσιάζεται όχι μόνο ως μη υπαρκτός αλλά επίσης αφήνει να καλλιεργούνται αυταπάτες περί ελευθερίας και δημιουργικότητας του ανθρώπου. Έτσι μπορείς να δεις ένα χρηματιστή να τραγουδάει, ένα δικηγόρο να γίνεται καταδότης της αστυνομίας, ένα φούρναρη να εκθέτει τις λογοτεχνικές του απόψεις, ένα ηθοποιό να κυβερνά, ένα μάγειρα να φιλοσοφεί και ένα έμπορο να εκθέτει
τις «καλλιτεχνίζουσες» φωτογραφίες του( όπως εγώ).
Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει το ΘΕΑΜΑ προκειμένου να γίνει «γνωστός» με μια δραστηριότητα εντελώς διαφορετική από την κύρια εργασία του και να αποκτήσει κύρος. Το κύρος αυτό όμως μεταβιβάζεται πολύ γρήγορα στους επόμενους επισκιάζοντας την πραγματική αξία του καθενός. Με την γρήγορη μετατόπιση του κύρους στον επόμενο, το θέαμα επαναπροσδιορίζει και την έννοια του κύρους και την ίδια την προσωπικότητα του συμμετέχοντος σε αυτό. Με την ίδια τακτική επαναπροσδιορίζει έννοιες, αξίες, συμπεριφορές και τέλος αντιλήψεις… διαμορφώνοντας ένα διαρκές παρόν χωρίς ιστορία και ένα επίσης εφήμερο μέλλον χωρίς βούληση και κριτική σκέψη.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΟΤΙ: ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΑΡΚΤΟ!
Το λυπηρό είναι ότι ακόμα και για να καταδικάσει κάποιος το θέαμα, όπως εγώ, είναι υποχρεωμένος να το χρησιμοποιήσει.
Η καταδίκη του θεάματος δεν είναι ο βασικός λόγος που συμμετέχω στην έκθεση φωτογραφίας.
Ο μοναδικός λόγος που συμμετέχω είναι για να συμβάλλω και εγώ σε αυτήν την ολιγοήμερη αλλά γεμάτη τρυφερότητα ανάκληση στο σήμερα, του παρελθόντος. Του παρελθόντος όπου ο Αντώνης παραμέριζε τις εργασίες του για να συνδιαμορφώσουμε την αίθουσα της «Φωτογραφικής Ομάδας Νάξου». Έκτιζε, κουβαλούσε, σοβάντιζε, έβαφε με ανέκδοτα και όνειρα τους τοίχους και τους πάγκους. Άνθρωπος πολυπράγμων, αεικίνητος, ακούραστος με κατανόηση και συμπάθεια για τους κατατρεγμένους, τους εκτοπισμένους, τους ταπεινούς και τους αδύναμους.
Γνώριζε πολύ καλά τι ήθελε και αυτός ήταν ο λόγος που μου παραπονιόταν για την «έλλειψη» χρόνου. Στις λίγες φορές που συναντιόμασταν μου εξέφραζε το παράπονο ότι δεν προλάβαινε να κάνει αυτά που ήθελε. Παρά τις παροτρύνσεις της Νικολέτας για το αντίθετο μόνο στα «κλεφτά» αφιέρωνε λίγο χρόνο για την φωτογραφία, την μουσική, την ποίηση… να πιεί ένα καφέ και να εκφράσει δημιουργικά τον πολυτάλαντο εαυτό του. Δεν προλάβαινε… αλήθεια… δεν προλάβαινε.
Δεν πρόλαβες Αντώνη! Δεν πρόλαβες!
Από τους καθοριστικότερους παράγοντες που συνέβαλλαν σε αυτόν τον μετασχηματισμό- αλλοτρίωση ήταν και είναι το ΘΕΑΜΑ! Το θέαμα που χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο από τις εξουσίες ώστε να προσδιορίζει το σύνολο των συμπεριφορών, των αντιλήψεων και της κοινωνικής παραγωγής. Κυριαρχεί παντού έχοντας καταφέρει να «ζούμε» σε ένα κόσμο όπου η μια εικόνα κυνηγάει ακατάπαυστα την άλλη και την αντικαθιστά. Ως εκ τούτου υποχρεωνόμαστε να «βιώνουμε» ένα συνεχές παρόν που αλλάζει τόσο γρήγορα έτσι ώστε να μην αφήνει χρονικά περιθώρια για να συνειδητοποιήσουμε, να στοχαστούμε και να κρίνουμε όλο αυτό τον ορυμαγδό των εικόνων και των αντικρουόμενων- αντιφατικών πληροφοριών που μας κατακλύζουν. Αυτή η επιφανειακή και ακίνδυνη για τις εξουσίες θεαματική εγρήγορση συνέβαλλε έτσι ώστε να χάσουμε την βασική αίσθηση της ιστορικής μας συνέχειας (της προσωπικής κυρίως όμως της συλλογικής). Κατάφεραν να απαξιώσουν την ιστορία και να εγκαταστήσουν την Ιστορική λήθη…
Εκτός όμως από την ιστορική λήθη που επέβαλλαν κατάφεραν να παρουσιάσουν την παραγωγική διαδικασία και την έμφυτη ανάγκη του άνθρωπου για δημιουργία ως δυο ξεχωριστές διαδικασίες που είναι αδύνατον να συνυπάρξουν. Με το θέαμα αυτός ο ταξικός και εξουσιαστικός διαχωρισμός παρουσιάζεται όχι μόνο ως μη υπαρκτός αλλά επίσης αφήνει να καλλιεργούνται αυταπάτες περί ελευθερίας και δημιουργικότητας του ανθρώπου. Έτσι μπορείς να δεις ένα χρηματιστή να τραγουδάει, ένα δικηγόρο να γίνεται καταδότης της αστυνομίας, ένα φούρναρη να εκθέτει τις λογοτεχνικές του απόψεις, ένα ηθοποιό να κυβερνά, ένα μάγειρα να φιλοσοφεί και ένα έμπορο να εκθέτει
τις «καλλιτεχνίζουσες» φωτογραφίες του( όπως εγώ).
Ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιήσει το ΘΕΑΜΑ προκειμένου να γίνει «γνωστός» με μια δραστηριότητα εντελώς διαφορετική από την κύρια εργασία του και να αποκτήσει κύρος. Το κύρος αυτό όμως μεταβιβάζεται πολύ γρήγορα στους επόμενους επισκιάζοντας την πραγματική αξία του καθενός. Με την γρήγορη μετατόπιση του κύρους στον επόμενο, το θέαμα επαναπροσδιορίζει και την έννοια του κύρους και την ίδια την προσωπικότητα του συμμετέχοντος σε αυτό. Με την ίδια τακτική επαναπροσδιορίζει έννοιες, αξίες, συμπεριφορές και τέλος αντιλήψεις… διαμορφώνοντας ένα διαρκές παρόν χωρίς ιστορία και ένα επίσης εφήμερο μέλλον χωρίς βούληση και κριτική σκέψη.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΟΤΙ: ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΑΡΚΤΟ!
Το λυπηρό είναι ότι ακόμα και για να καταδικάσει κάποιος το θέαμα, όπως εγώ, είναι υποχρεωμένος να το χρησιμοποιήσει.
Η καταδίκη του θεάματος δεν είναι ο βασικός λόγος που συμμετέχω στην έκθεση φωτογραφίας.
Ο μοναδικός λόγος που συμμετέχω είναι για να συμβάλλω και εγώ σε αυτήν την ολιγοήμερη αλλά γεμάτη τρυφερότητα ανάκληση στο σήμερα, του παρελθόντος. Του παρελθόντος όπου ο Αντώνης παραμέριζε τις εργασίες του για να συνδιαμορφώσουμε την αίθουσα της «Φωτογραφικής Ομάδας Νάξου». Έκτιζε, κουβαλούσε, σοβάντιζε, έβαφε με ανέκδοτα και όνειρα τους τοίχους και τους πάγκους. Άνθρωπος πολυπράγμων, αεικίνητος, ακούραστος με κατανόηση και συμπάθεια για τους κατατρεγμένους, τους εκτοπισμένους, τους ταπεινούς και τους αδύναμους.
Γνώριζε πολύ καλά τι ήθελε και αυτός ήταν ο λόγος που μου παραπονιόταν για την «έλλειψη» χρόνου. Στις λίγες φορές που συναντιόμασταν μου εξέφραζε το παράπονο ότι δεν προλάβαινε να κάνει αυτά που ήθελε. Παρά τις παροτρύνσεις της Νικολέτας για το αντίθετο μόνο στα «κλεφτά» αφιέρωνε λίγο χρόνο για την φωτογραφία, την μουσική, την ποίηση… να πιεί ένα καφέ και να εκφράσει δημιουργικά τον πολυτάλαντο εαυτό του. Δεν προλάβαινε… αλήθεια… δεν προλάβαινε.
Δεν πρόλαβες Αντώνη! Δεν πρόλαβες!
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011
Οι κινητοποιήσεις της ανοικτής συνέλευσης ενάντια στην κρίση.
Στην συνεδρίαση της «ανοικτής συνέλευσης ενάντια στην κρίση» αποφασίστηκαν οι παρακάτω κινητοποιήσεις
Την Κυριακή 12 Ιουνίου το πρωί να παρέμβουμε στην συνεδρίαση της Τ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στο Ιάκωβος Καμπανέλης και να διατυμπανίσουμε την αγανάκτηση και την απέχθεια μας απέναντι σε όλο τον κομματικό μηχανισμό του κυβερνώντος κόμματος. Φημολογείται ότι θα συμμετέχει ο βο(υ)λευτής και μέλος της κυβέρνησης Ρήγας ο οποίος έχει κηρυχθεί ως ανεπιθύμητος στην Νάξο και από τους «αγανακτισμένους» πολίτες. Ας τον υποδεχθούμε ανταποδίδοντας ότι μας έχει «προσφέρει»…
Την Τρίτη 14 Ιουνίου στις 9:30 το βράδυ προβάλλουμε στην πλατεία Μανδηλαρά την 15λέπτη ταινία της «ανοικτής συνέλευσης ενάντια στην κρίση» με θέμα τον πολιτικό ακτιβισμό, την πολιτική ανυπακοή και την συλλογική αντίσταση στην επίθεση της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.
Την Τετάρτη 15 Ιουνίου συμμετέχουμε στην πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ με συγκέντρωση το πρωί στην πλατεία Μανδηλαρά.
Ας γίνει η αγανάκτηση αντίσταση.
Την Κυριακή 12 Ιουνίου το πρωί να παρέμβουμε στην συνεδρίαση της Τ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στο Ιάκωβος Καμπανέλης και να διατυμπανίσουμε την αγανάκτηση και την απέχθεια μας απέναντι σε όλο τον κομματικό μηχανισμό του κυβερνώντος κόμματος. Φημολογείται ότι θα συμμετέχει ο βο(υ)λευτής και μέλος της κυβέρνησης Ρήγας ο οποίος έχει κηρυχθεί ως ανεπιθύμητος στην Νάξο και από τους «αγανακτισμένους» πολίτες. Ας τον υποδεχθούμε ανταποδίδοντας ότι μας έχει «προσφέρει»…
Την Τρίτη 14 Ιουνίου στις 9:30 το βράδυ προβάλλουμε στην πλατεία Μανδηλαρά την 15λέπτη ταινία της «ανοικτής συνέλευσης ενάντια στην κρίση» με θέμα τον πολιτικό ακτιβισμό, την πολιτική ανυπακοή και την συλλογική αντίσταση στην επίθεση της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.
Την Τετάρτη 15 Ιουνίου συμμετέχουμε στην πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ με συγκέντρωση το πρωί στην πλατεία Μανδηλαρά.
Ας γίνει η αγανάκτηση αντίσταση.
Τρίτη 7 Ιουνίου 2011
ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΕΙ Η ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 7:30 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
«Πάμε πλατεία» έλεγαν οι βαριεστημένοι νέοι στους 10 μικρούς Μήτσους πιστεύοντας ότι έτσι θα έβγαιναν από τα ανιαρά αδιέξοδα της χωρίς νόημα ζωής τους όμως στην ουσία συνέχιζαν τον ίδιο τρόπο ζωής και σκέψης χωρίς να αλλάζουν τίποτα στις πλατείες.
«Όλοι στις πλατείες» μας προτρέπουν να πάμε τα ΜΜΕ την ίδια στιγμή που οι εξαγγελίες της κυβέρνησης σχετικά με την πορεία των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα έπονται των χαιρετισμών των μπράβο και των εύγε προς τους αγανακτισμένους πολίτες. Πολιτισμένα και μαζικά μας προτρέπουν να εκτονώσουμε την αγανάκτηση μας στις πλατείες της Ελλάδας δηλώνοντας (τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση) έκπληκτοι με τον αριθμό των αγανακτισμένων που συνεχώς αυξάνεται. Και βέβαια ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με όλα όσα αποφασίζονται για εκείνο χωρίς να τον ρωτήσουν!
Η συνάθροιση- συσπείρωση ατόμων γύρω από ένα κεντρικό θέμα (ΔΝΤ) είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να ανατραπούν τα μετρα και η Τρόικα. Για να είναι ικανή η συνθήκη πρέπει να έχει γίνει ξεκάθαρο τι σκοπεύουν να πράξουν σχετικά με το κεντρικό θέμα που τους απασχολεί. Στην προκειμένη περίπτωση το φλέγον θέμα είναι η ΤΡΟΙΚΑ.
Μέχρι σήμερα έχουν ειπωθεί πολλά: να φύγουν οι «υπεύθυνοι», οι «ανίκανοι», οι κλέφτες να παραιτηθούν ή να τους διώξουμε, να τους δικάσουμε και ούτω κάθε εξής!
Όλα καλά και δυνατά αλλά σε ποια προοπτική θα γίνει κάτι τέτοιο; Θα φύγουν αυτοί και μετά; Η απάντηση σε αυτό το μετά που ακούγεται όλο και πιο συχνά είναι ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Όλοι μιλούν για την ανάγκη δημιουργίας πολιτικής από την στιγμή που απαξιώνουν τους υφιστάμενους πολιτικούς που μέχρι πριν λίγο καιρό στήριζαν.
Ταυτόχρονα προωθείται κατά κόρον το σύνθημα ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ. Τι θα πει όλοι στους δρόμους; Πάντα ίσχυαν και εξακολουθούν να ισχύουν οι καθοριστικές προϋποθέσεις που ο καθένας και η καθεμία θα πρέπει να ξέρουν: ΠΟΥ, ΠΟΤΕ, ΠΩΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
Τι σημαίνει όμως παραγωγή πολιτικής;
Σημαίνει την παροχή ισχύος σε κάποιες πολιτικές δυνάμεις που θα αναδειχθούν μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις; Σημαίνει την αναθεώρηση του Συντάγματος; Ίσως μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων; Ή μια οικουμενική με ή χωρίς την παρουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που οι αποφάσεις της θα επικυρώνονται από λαϊκές συνελεύσεις αμεσοδημοκρατικά; Σημαίνει επιστροφή στην δραχμή ή παραμονή στο ευρώ; Μήπως σημαίνει αυτό-οργάνωση-αλληλεγγύη και ανατροπή των μέτρων της τρόικας και των συνθηκών που την δημιούργησε;
Αυτά και άλλα πολλά θα συζητηθούν στην συνεδρίαση της ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΣΥΝΕΥΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ που δημιουργήθηκε 1 χρόνο πριν και συνεδριάζει την Τετάρτη 8 Ιουνίου στον κοινωνικό χώρο Αντιμάμαλο στις 7:30 το απόγευμα. Όσοι θέλουν να συμμετάσχουν στην δημιουργία πολιτικής ας έρθουν.
«Όλοι στις πλατείες» μας προτρέπουν να πάμε τα ΜΜΕ την ίδια στιγμή που οι εξαγγελίες της κυβέρνησης σχετικά με την πορεία των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα έπονται των χαιρετισμών των μπράβο και των εύγε προς τους αγανακτισμένους πολίτες. Πολιτισμένα και μαζικά μας προτρέπουν να εκτονώσουμε την αγανάκτηση μας στις πλατείες της Ελλάδας δηλώνοντας (τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση) έκπληκτοι με τον αριθμό των αγανακτισμένων που συνεχώς αυξάνεται. Και βέβαια ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με όλα όσα αποφασίζονται για εκείνο χωρίς να τον ρωτήσουν!
Η συνάθροιση- συσπείρωση ατόμων γύρω από ένα κεντρικό θέμα (ΔΝΤ) είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να ανατραπούν τα μετρα και η Τρόικα. Για να είναι ικανή η συνθήκη πρέπει να έχει γίνει ξεκάθαρο τι σκοπεύουν να πράξουν σχετικά με το κεντρικό θέμα που τους απασχολεί. Στην προκειμένη περίπτωση το φλέγον θέμα είναι η ΤΡΟΙΚΑ.
Μέχρι σήμερα έχουν ειπωθεί πολλά: να φύγουν οι «υπεύθυνοι», οι «ανίκανοι», οι κλέφτες να παραιτηθούν ή να τους διώξουμε, να τους δικάσουμε και ούτω κάθε εξής!
Όλα καλά και δυνατά αλλά σε ποια προοπτική θα γίνει κάτι τέτοιο; Θα φύγουν αυτοί και μετά; Η απάντηση σε αυτό το μετά που ακούγεται όλο και πιο συχνά είναι ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Όλοι μιλούν για την ανάγκη δημιουργίας πολιτικής από την στιγμή που απαξιώνουν τους υφιστάμενους πολιτικούς που μέχρι πριν λίγο καιρό στήριζαν.
Ταυτόχρονα προωθείται κατά κόρον το σύνθημα ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ. Τι θα πει όλοι στους δρόμους; Πάντα ίσχυαν και εξακολουθούν να ισχύουν οι καθοριστικές προϋποθέσεις που ο καθένας και η καθεμία θα πρέπει να ξέρουν: ΠΟΥ, ΠΟΤΕ, ΠΩΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
Τι σημαίνει όμως παραγωγή πολιτικής;
Σημαίνει την παροχή ισχύος σε κάποιες πολιτικές δυνάμεις που θα αναδειχθούν μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις; Σημαίνει την αναθεώρηση του Συντάγματος; Ίσως μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων; Ή μια οικουμενική με ή χωρίς την παρουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που οι αποφάσεις της θα επικυρώνονται από λαϊκές συνελεύσεις αμεσοδημοκρατικά; Σημαίνει επιστροφή στην δραχμή ή παραμονή στο ευρώ; Μήπως σημαίνει αυτό-οργάνωση-αλληλεγγύη και ανατροπή των μέτρων της τρόικας και των συνθηκών που την δημιούργησε;
Αυτά και άλλα πολλά θα συζητηθούν στην συνεδρίαση της ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΣΥΝΕΥΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ που δημιουργήθηκε 1 χρόνο πριν και συνεδριάζει την Τετάρτη 8 Ιουνίου στον κοινωνικό χώρο Αντιμάμαλο στις 7:30 το απόγευμα. Όσοι θέλουν να συμμετάσχουν στην δημιουργία πολιτικής ας έρθουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)