Προσφυγή στο ΣτΕ για την κατασκευή χαδα-χυτά στην κορυφή ξύδι.

Ο σύλλογος Γαλήνης –Εγγαρών μέχρι τα μέσα Απριλίου θα καταθέσει αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ για την κατασκευή του νέου ΧΑΔΑ-ΧΥΤΑ στην κορφή ξύδι. Η ΠΕΚΙΝ θα συνυπογράψει την αίτηση ακύρωσης μιας και είναι πάγια θέση της η ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμάτων. Τώρα μπορώ να ευχηθώ καλό Πάσχα!
Δημοσιεύω τέσσερις από τις πολλές παρεμβάσεις της ΠΕΚΙΝ στο παρελθόν για την κατάσταση του ΧΑΔΑ Νάξου


ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑΞΟΥ
ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ
84300
Τηλ. 02850 25751

Νάξος, 20 Ιουνίου 2002
Εξερχόμενα Αρ. Πρωτ. 214

ΠΡΟΣ:ΤΟΠΙΚΑ ΜΜΕ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΝΑΞΟΥ
ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: ΔΗΜΟ ΝΑΞΟΥ

Ανακοίνωση για την Καύση των Απορριμμάτων

Λίγες μέρες από τον γιορτασμό της παγκόσμιας Ημέρας για το Περιβάλλον, και ενώ ακόμα ηχούν τα μεγάλα κούφια λόγια και οι όρκοι πίστης για την προστασία του, από όλους τους κυρίους – κυρίους υποτιθέμενους προστάτες του, (Υπουργούς, Περιφερειάρχες, Νομάρχες, Δημάρχους και λοιπούς παρατρεχάμενους), μεγαλοπρεπώς άρχισε ξανά, με ευθύνη του Δήμου Νάξου, η εγκληματική για την υγεία μας και εξευτελιστική για την αξιοπρέπειά μας, ανεξέλεγκτη καύση των απορριμμάτων στον γνωστό σκουπιδότοπο.

Τον Αύγουστο του 2000 καταθέσαμε στον Δήμο εγγράφως, συγκεκριμένες προτάσεις για στοιχειώδη διαχείριση του χώρου διάθεσης, προκειμένου να σταματήσει η καύση και να παραταθεί προσωρινά η παραπέρα χρήση του, προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι σε διαφορετική περίπτωση θα προσφύγουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα ζητήσουμε λήψη μέτρων προστασίας από αυτήν, αφού δυστυχώς οι ελληνικές αρχές αδυνατούν να μας τα προσφέρουν.

Επειδή οι εν λόγω κύριοι χωρίς ίχνος ντροπής, συνεχίζουν να «απολαμβάνουν» το καφεδάκι τους στην Παραλία, αδιαφορώντας παντελώς για το γεγονός ότι τα σπίτια μας έχουν πλημμυρίσει από τα δηλητήρια της κάπνας, τους ενημερώνουμε ότι υλοποιώντας απόφαση Γενική Συνέλευσης του συλλόγου μας, προβήκαμε σε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Γι αυτό, ας προετοιμάσουν την υποδοχή επιθεωρητών του περιβάλλοντος, που θα τους επισκεφτούν για τα περαιτέρω.

Ωστόσο, περιμένουμε από τον κύριο Νομάρχη Κυκλάδων να φροντίσει για την ενεργοποίηση του Κλιμακίου Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος, τον δε κύριο Εισαγγελέα να φροντίσει για την εφαρμογή του άρθρου 28 του νόμου1650/1986 (ΦΕΚ 160 Α’), αφού το Δημοτικό Συμβούλιο Νάξου θεωρεί αναγκαίο να συγκαλεί έκτακτες συνεδριάσεις μόνο για Πέργκολα της Παραλίας

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΝΑΞΟΥ






ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑΞΟΥ
ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ 84300

Εξερχόμενα Αρ .Πρωτ. 223

Νάξος 2/8/2002

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το «θέατρο» που διαδραματίζεται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τα απορρίμματα .Ενώ με απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου έχει προταθεί πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Διαχείρισης των Απορριμμάτων, προωθείται η πρόχειρη λύση του ΧΥΤΑ.
Το Επαρχείο , ενώ ουδέποτε ασχολήθηκε με το πρόβλημα, όταν εκλήθη να τοποθετηθεί επέδειξε προκλητική ανευθυνότητα μη τολμώντας να εκφράσει άποψη.
Επίσης από έλλειψη συνεργασίας και οι δυο Δήμοι του νησιού είναι εξίσου υπαίτιοι για τη μη εξεύρεση λύσης. Η παντελής έλλειψη διαφάνειας στη διαδικασία ανεύρεσης χώρου και η εμβόλιμη πρόταση της θέσης «Ξύδι» , δημιουργεί ερωτήματα μήπως οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί παρασκηνιακά.
Η ΠΕΚΙΝ από χρόνια έχει αναδείξει το πρόβλημα της Διαχείρισης Απορριμμάτων εμμένοντας στη θέση για Ολοκληρωμένη Διαχείριση (Διαλογή στην πηγή, Ανακύκλωση, Λιπασματοποίηση) και απαιτώντας να τηρηθούν όλες οι προϋποθέσεις για τη χωροθέτηση του ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων).
Επιτέλους μετά από 15 χρόνια ας υπάρξει η απαιτούμενη σοβαρότητα από τους υπεύθυνους για να μην χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος και χρήμα σε βάρος της υγείας του πληθυσμού της Νάξου και του φυσικού περιβάλλοντος.



ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΝΑΞΟΥ


ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑΞΟΥ
ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ
84300
ΤΗΛ: 0285-22364



ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΥ

<< ………………..
Συμπερασματικά ο σημερινός χώρος μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά για χρονικό διάστημα από 2,40 έως 4,70 έτη.

Τα παραπάνω εξασφαλίζονται εφόσον:……………..>>

Πρόκειται για απόσπασμα από πρόταση της ΠΕΚΙΝ που κατατέθηκε τον Αύγουστο του 2000 στο Δήμο της Νάξου, με σκοπό την στοιχειωδώς ορθολογική λειτουργία του σημερινού, τότε και σήμερα Σκουπιδότοπου, μέχρι την οριστική δρομολόγηση οριστικής λύσης στο Πρόβλημα.

Η παραπάνω πλέον αισιόδοξη πρόβλεψη των 4.70 ετών εξαντλείται στο διάστημα που περνάμε και επί της ουσίας η δημοτική αρχή, με την αντιπολίτευση βεβαίως έχουν φέρει την υπόθεση πίσω από το 2000. Οι προτάσεις της πρώτης ομάδας μελέτης για την διαχείριση των απορριμμάτων στο νησί καταργήθηκαν από τον πλέον ‘’ειδικό’’, τότε Νομάρχη και σήμερα βουλευτή, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επανεκλογή της παράταξής του στη Νομαρχία και η νέα δική του αργότερα στην ελληνική Βουλή, όπως και έγινε. Χάθηκαν όμως πέντε πολύτιμα χρόνια (όπως και άλλα δέκα πριν), μαζί με τις υπάρχουσες δυνατότητες ευρωπαϊκής συγχρηματοδότησης, χωρίς ακόμα να γνωρίζει κανένας πότε θα διατεθούν τα στερεά απόβλητα της Νάξου με τρόπο ασφαλή, σε χώρο που δεν θα δημιουργεί κανένα απολύτως πρόβλημα στο φυσικό περιβάλλον και αφού έχει ανακτηθεί από αυτά ότι πολύτιμο απορρίπτει σήμερα ο σύγχρονος ‘’πολιτισμός’’ μας.

Σήμερα οι υπεύθυνοι από τον Δήμο, αρκούνται στην μίσθωση μηχανήματος που προωθεί τα απόβλητα απλώς προς την θάλασσα και τα επιχώνει με οικοδομικά απόβλητα, αφού εκεί καταλήγουν όλα. Η απόφαση της περιφέρειας για ολοκληρωμένη διαχείριση (συνεδρίαση Π. Σ. Νοτίου Αιγαίου, Ερμούπολη 11 Δεκ 2001) έχει ξεχαστεί και η Νομαρχία με ρυθμούς χελώνας προσπαθεί με νέους, ειδικά επιλεγμένους και υπάκουους μελετητές να χωροθετήσει «νέο χυτά» σε προεπιλεγμένη θέση.

Καλούμε τον δήμο Νάξου για άλλη μια φορά να ασχοληθεί επιτέλους σοβαρά με την υπόθεση και να πιέσει για την εφαρμογή της προαναφερόμενης απόφασης του Π. Σ. Νοτίου Αιγαίου. Το πρόβλημα της Νάξου δεν θα το λύσουν οι Συριανοί με τους 12-νήσιους. Ας κάνει κάτι και ο κος Δήμαρχος πριν την Άβυσσο, καθότι το Χάος το ζουν.


Νάξος, 09 ΦΕΒΡ. 2005

ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΠεΚιΝ







ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑΞΟΥ
ΧΩΡΑ ΝΑΞΟΥ
84300
ΤΗΛ: 22850 23309




Εξερχόμενα Αριθμός Πρωτ. 243
Νάξος 6/02/08


Προς τα Τοπικά
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΆΤΩΝ

Παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις που διαδραματίζονται την τελευταία περίοδο σχετικά με το μεγάλο πρόβλημα των σκουπιδιών στο νησί μας.

Από το 2001, πριν επτά δηλαδή χρόνια, το Περιφερειακό Συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου ενέκρινε στο σύνολό του το Πρώτο Στάδιο της μελέτης Ολοκληρωμένου Σχεδιασμού Διαχείρισης Αποβλήτων σχετικά με τα Απορρίμματα των νησιών του Νομού Κυκλάδων. Αποφάσισε τότε ότι πρέπει να δρομολογηθεί η κατασκευή Μονάδας Μηχανικής Διαλογής, Μονάδα Επεξεργασίας Οργανικού και ΧΥΤΥ στη Νάξο.

Για τα επόμενα χρόνια ωστόσο, οι αρμόδιοι συνέχισαν να μιλούν για την κατασκευή ΧΥΤΑ και φαίνεται ότι δεν υπήρξε η βούληση να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε τους δημοτικούς άρχοντες τη μια να αναφέρονται στην ανακύκλωση, την άλλη να μιλούν πάλι για ΧΥΤΑ. Κάτω λοιπόν από την απειλή των προστίμων που θα επιβληθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση στους δήμους που δεν έχουν συμμορφωθεί με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, εξαναγκάζονται να εξαγγείλουν ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων.

Ωστόσο η διγλωσσία τους δεν μας δίνει εχέγγυα ότι θα υλοποιηθούν τα βήματα που συνιστούν την ολοκληρωμένη διαχείριση και προφανώς δεν αρκούν μερικοί κάδοι ανακύκλωσης και η κατασκευή χώρου διάθεσης. Στην πραγματικότητα είναι αναγκαίο να σχεδιαστεί η προσωρινή αποθήκευση, η συλλογή, η μεταφορά, η μεταφόρτωση των σκουπιδιών, η επαναχρησιμοποίηση – αξιοποίησή τους, η τελική διάθεση των υπολειμμάτων τους και τέλος η αποκατάσταση του χώρου.

Με ικανοποίηση, αρχικά, πληροφορηθήκαμε ότι ο δήμος ανέθεσε σε ιδιώτες τη συλλογή των μεγάλων αντικειμένων ώστε να προωθούνται για ανακύκλωση. Ζητάμε μάλιστα να ενημερωθούμε για το πώς προχωράει αυτό το σχέδιο, διότι σύμφωνα με πληροφορίες τα ογκώδη αντικείμενα καταλήγουν σε κάποιο χωράφι με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια ακόμα ανεξέλεγκτη χωματερή. Αν αρχίζει έτσι το πρόγραμμα της ανακύκλωσης του δήμου, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα…

Επίσης θέλουμε να τονίσουμε ότι είναι εξίσου σημαντικό να γίνουν προσπάθειες και προγράμματα για την μείωση των σκουπιδιών.

Μετά από τόσα χρόνια θα υπάρξει επιτέλους η απαιτούμενη σοβαρότητα από τους υπεύθυνους για να μην χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος; Για να μην κληθούμε εμείς οι πολίτες να πληρώσουμε πρόστιμα που οφείλονται στην ατολμία και την κακοδιαχείριση των δημοτικών αρχών εκτός από την σοβαρή επιβάρυνση της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος που έχει ήδη υποστεί το νησί από τις χωματερές.

ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΠΕ.ΚΙ.Ν

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΡΑΤΟΥΣ- ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ

Η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζει για την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που υποτίθεται ότι επιτεύχθηκε την περασμένη εβδομάδα στην σύνοδο κορυφής των κρατών μελών. Το παραμύθι εξιστορείται χωρίς ανάσα και τα ΜΜΕ καμαρώνουν σαν «γύφτικα σκεπάρνια» για την διπλωματική επιτυχία του πρωθυπουργού μας.

Ταυτόχρονα η ιαχή «θα βγούμε μόνοι μας έξω από την κρίση» ενώ αντικατοπτρίζει την αλήθεια δεν ερμηνεύεται σε όλο της το φάσμα από τους ιδεολόγους του συστήματος. Ναι είμαστε μόνοι μας αλλά με ένα πλεονέκτημα, γνωρίζουμε πλέον τους εχθρούς μας και με ποιους έχουμε να παλέψουμε. Πρώτα και κύρια οι εχθροί του λαού είναι τα ισχυρά κράτη μέλη της ΕΕ, οι τραπεζίτες, ο ΣΕΒ, η Εκκλησία ΑΕ, οι αμβλύνοες οπαδοί των μεγάλων κομμάτων και οι απαθείς ιθαγενείς αυτού του τόπου.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην ουσία αποφάσισε να νομιμοποιήσει την κερδοσκοπία των τραπεζών που τις δανείζει χρήμα με επιτόκιο 1% και αυτές το «προσφέρουν» στο Ελληνικό κράτος με επιτόκιο 6%. Αν πραγματικά υπήρχε έστω και ένα ψήγμα αλληλεγγύης θα έπρεπε να δάνειζαν το Ελληνικό κράτος με επιτόκιο 1% και όχι να δίνουν τα χρήματα αυτά στις τράπεζες για να αγοράσουν αυτές με την σειρά τους, τα υποβαθμισμένα Ελληνικά ομόλογα.

Τα μέλη της ΕΕ δεσμεύτηκαν να δανείσουν την Ελλάδα με 22 δις ενώ χρειάζεται 53 δις ετησίως μόνο σε περίπτωση που δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές. Τα άλλα 31δις θα τα δανειζόμαστε υποχρεωτικά από τις «αγορές». Βέβαια τα επιτόκια των κρατών μελών θα είναι ίδια με αυτά των αγορών. Αντί να κερδοσκοπούν οι τράπεζες δηλαδή, θα κερδοσκοπούν τα κράτη μέλη και με «το όπλο πάνω στο τραπέζι» όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο πρωθυπουργός.

Στην πραγματικότητα τα όποια δάνεια δοθούν στην Ελλάδα δεν θα είναι συμβατικά δηλαδή δεν θα ερμηνεύονται ως μια προσπάθεια στήριξης της αλλά σαν ένας άλλος μηχανισμός υποταγής και εξαναγκασμού της. Έτσι η «αλληλεγγύη» που πλασάρεται επιδέξια από τα ΜΜΕ, στην ουσία εξασφαλίζει την κερδοσκοπία του κεφαλαίου και επιβεβαιώνει ακόμα μια φορά ότι το κράτος και το κεφάλαιο είναι αλληλέγγυοι και αγαστοί συνεργάτες σε βάρος του εργαζόμενου και της ποιότητας της ζωής μας.

Την ίδια στιγμή δίνουν το μήνυμα ότι το Ευρώ είναι τρωτό μιας και η Γερμανία αρνείται να στηρίξει τις αδύναμες οικονομίες φοβούμενη ότι θα πληρώσει η ίδια το «πακέτο στήριξης» θέτοντας όμως υπό αμφισβήτηση το ευρώ και κατά συνέπεια την ίδια της την νομισματική πολιτική. Ενώ ο «φόβος» του ΔΝΤ χρησιμοποιείται επιδέξια για να εξασφαλιστεί η κοινωνική πειθαρχία που απαιτείται για να περάσει το πρώτο πακέτο μέτρων της Ελληνικής κυβέρνησης αφήνοντας ταυτόχρονα ψευδαισθήσεις περί «Ευρωπαϊκής λύσης».

Ούτε αλληλεγγύη υπάρχει, ούτε ισχυρό ευρώ που στηρίζεται, ούτε καν ισχυρή Ευρωπαϊκή λύση που τόσο προπαγανδίζουν. Οι ευρωδραχμές είναι το νέο σενάριο που συζητιέται αν δεν έχει ακόμα δρομολογηθεί η έκδοση τους και η Εκκλησία κινητοποιήθηκε για να μην φορολογηθεί. Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα αλληλεγγύης ο εργοδοτικός τραμπουκισμός οργιάζει, η ασυδοσία θεσπίζεται και οι φασιστικές βομβιστικές επιθέσεις σε συνοικίες μεταναστών μας αφήνουν άναυδους.

Το Πάσχα έρχεται και μία διαφορετική αλλά ουσιαστική ανάγνωση της «επιστολή προς τους ρωμαίους» του Παύλου, είναι πάντα επίκαιρη. Αγάπη και ανυπακοή στις άδικες εντολές του βασιλιά. Αγάπη και ανυπακοή στον δικαιϊκό νόμο των ανθρώπων που χάνουν την αίσθηση του υψηλού όταν νομοθετούν μετατρέποντας τον νόμο σε άκαμπτη κανονιστική ρύθμιση. Ο Παύλος δεν αρνιέται τον νόμο αλλά τον επικρίνει όταν χωρίζεται από την πίστη και την αίσθηση δικαιοσύνης(όλοι στην γη είμαστε ίσοι) .

Ίσως λοιπόν να είναι επίκαιρη η επανασύνδεση της αγάπης με τον νόμο και αυτή η επανασύνδεση δεν μπορεί να αποκλείει εμάς από την σύνταξη του, αλλιώς τι αγάπη είναι αυτή που αποκλείει;

Στους «προς Θεσσαλονικείς επιστολή» ο Παύλος μιλά για το καθήκον και το χαρακτηρίζει ως την μόνη δύναμη που καθυστερεί την έλευση του αντίχριστου, όπου ταυτίζει τον αντίχριστο με την έλλειψη νόμου ή με την άδικη και αυταρχική νομοθεσία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Καθήκον μας λοιπόν να μην περάσουν οι άδικοι νόμοι των μαυραγοριτών.


Καλό Πάσχα και καλή (επ)ανάσταση!!!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΔΑΣΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

Η ανακοίνωση αυτή είναι αποκαλυπτική των προθέσεων και διαθέσεων της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Την παραθέτω ολόκληρη σαν ένα φόρο τιμής στους πολίτες που δεν σκύβουν το κεφάλι στην αυταρχικότητα της όποιας εξουσίας αλλά υπερασπίζουν με σθένος το δημόσιο συμφέρον έναντι του κρατικού.

Ανακοίνωση:

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ…

Το τελευταίο διάστημα είναι σε εξέλιξη η μεγαλύτερη στην ιστορία επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Για πρώτη φορά μειώνονται σε μεγάλο ποσοστό και οι ονομαστικοί μισθοί, κατεδαφίζονται εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με αγώνες, θυσίες και αίμα ακόμη των εργαζομένων, τον περασμένο αιώνα.

Είναι προφανές ότι είμαστε σε πόλεμο, με τη διαφορά ότι ως εχθρός των κυβερνήσεων έχουν στοχοποιηθεί οι εργαζόμενοι. Στο όνομα του εθνικού δήθεν συμφέροντος κατεδαφίζονται όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων και εξωθούμαστε σε ένα εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Εμείς οι εργαζόμενοι στά δασικά οικοσυστήματα, αλλα και οι άνεργοι του δασικού χώρου, ζούμε το τελευταίο διάστημα έναν επιπλέον εφιάλτη.

Εδώ και 35 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις συστηματικά προσπαθούν να χειροτερέψουν τους όρους προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων, να επιτρέψουν την ασύδοτη αλλαγή χρήσης τους, να παραδώσουν τη δημόσια δασική γη στα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα. Πλούσια η συγκομιδή σε νόμους με αντιδασικό περιεχόμενο όπως ο ν. 998/1979, ο ν. 1734/1987, ο ν. 2742/1999 για τους φορείς διαχείρισης, η αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος το 2001 με την οποία για πρώτη φορά καθιερώθηκε συνταγματικά η διάκριση μεταξύ δάσους και δασικής έκτασης (όρος αντιεπιστημονικός, νομικά κατασκευασμένος προκειμένου να διευκολύνει την αλλαγή χρήσης των εκτάσεων αυτών) και περιλήφθηκε ποσοτικό κριτήριο στον ορισμό του δάσους, ο ν. 3147/2003, ο ν. 3208/2003, η αποτυχημένη απόπειρα αναθεώρησης εκ νέου των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος το 2008 και πρόσφατα ο ν. 3818/2010 για την προστασία των δασών και δασικών εκτάσεων της Αττικής, και το νομοσχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας – ΑΠΕ. Μια ατέλειωτη αλυσίδα θεσμικών παρεμβάσεων με στόχο τον περιορισμό του δασικού χώρου, τη μείωση της προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων και τη διευκόλυνση της αλλαγής χρήσης τους και παράλληλα τη συνεχή υποβάθμιση και απαξίωση της δασικής υπηρεσίας και των εργαζομένων σ’ αυτήν.

Η τελευταία θεσμική παρέμβαση της κυβέρνησης (Ν. 3818/2010) όχι μόνο δεν θίγει τις αμέτρητες αντιδασικές διατάξεις του Ν. 3208/2003, αλλά αντίθετα με μία ανούσια παρέμβαση (κατάργηση της παραγράφου όπου περιγράφονται τα ποσοτικά κριτήρια για το χαρακτηρισμό των εκτάσεων ως δασών ή δασικών) προσπαθεί να παρακάμψει το Συμβούλιο Επικρατείας (ΣτΕ), πού τον έχει χαρακτηρίσει αντισυνταγματικό. Επίσης αφαιρεί ουσιαστικά την αρμοδιότητα της κατάρτισης των δασικών χαρτών από τη δασική υπηρεσία και την παραδίδει στην ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε. (νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου), η οποία μάλιστα έχει βεβαρυμμένο παρελθόν σε θέματα προστασίας δασικών οικοσυστημάτων και δημόσιας περιουσίας.

Με το νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ αφού απονέμεται στις ΑΠΕ η ιδιότητα του υπέρτατου δημοσίου συμφέροντος και ανακηρύσσονται ως μη οχλούσες δραστηριότητες (γεγονός που θα επιτρέψει τη λειτουργία τους σε οποιοδήποτε χώρο), παράλληλα γίνεται προσπάθεια να αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα από τη δασική υπηρεσία να προστατεύ-σει τα δασικά οικοσυστήματα και το φυσικό περιβάλλον. Επίσης στο νομοσχέδιο αυτό ο παράγοντας του περιβάλλοντος που ονομάζεται Τοπίο απουσιάζει εντελώς παρά την Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Τοπίου που εισηγήθηκε πρόσφατα στη Βουλή η κυβέρνηση, υποκριτικά όπως φαίνεται.

Σε οργανωτικό επίπεδο είχαμε τη μεταφορά του τομέα των δασών από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στο Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Αποτέλεσμα της μεταφοράς είναι η ανυπαρξία της Γενικής Διεύθυνσης Δασών τους τελευταίους πέντε μήνες.

Οι οικονομικές υπηρεσίες της Γενικής Διεύθυνσης προειδοποιούν για διακοπή παροχής νερού και ρεύματος στο κτίριο που στεγάζεται η Γενική Διεύθυνση λόγω αδυναμίας πληρωμής λογαριασμών εταιρειών κοινής ωφέλειας. Στα παραπάνω ήρθε να προστεθεί και σχέδιο διάταξης για τη «μεταφορά» της Αγροφυλακής στη δασική υπηρεσία. Σύμφωνα με το περιεχόμενο της διάταξης αυτής αντί να μεταταχθούν οι αγροφύλακες στη δασική υπηρεσία ως δασοφύλακες, μετατρέπεται η δασική υπηρεσία σε Αγροφυλακή μια και μεταφέρονται όλες οι αρμοδιότητες της στη δασική υπηρεσία.

Προβλέπεται επίσης με Π.Δ. «να αναδιαρθώνονται να συγχωνεύ-ονται να μετονομάζονται ή να καταργούνται οργανικές μονάδες της Ειδ. Γραμ. και των περιφερειακων υπηρεσιών». Μήπως τελικά απώτερος σκοπός είναι η διάλυση της δασικής υπηρεσίας προκειμένου να ανατεθεί η διαχείριση των δασών σε φορείς διαχείρισης, δηλαδή η πλήρης ιδιωτικοποίηση του τομέα δάση;

Ολα αυτά γίνονται εναντίον μιας υπηρεσίας, που έχει την αρμοδιότητα για την προστασία, διαχείριση και ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων και την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας, η οποία για αρκετά χρόνια τώρα αντί να οργανωθεί να στελεχωθεί και να εξοπλιστεί, υποβαθμίστηκε και απαξιώθηκε και σήμερα έχει φτάσει στα πρόθυρα της διάλυσης.

Μετά την αποκέντρωση του 1997 με την οποία η δασική υπηρεσία διασπάστηκε σε δύο Υπουργεία (Εσωτερικών μέσω των Περιφερειών και Αγροτικής Ανάπτυξης), χάθηκε κάθε έννοια προγραμματισμού, συντονισμού και στοιχειώδους λειτουργικότητας, ενώ ακολούθησε το 1998 η αφαίρεση του αντικειμένου της δασοπυρόσβεσης, χωρίς τον απαραίτητο σχεδιασμό που θα εξασφάλιζε την αποτελεσματικότητα των μηχανισμών, με καταστροφικές για τα δασικά οικοσυστήματα αλλά και την κοινωνία συνέπειες.

Σε επίπεδο χρηματοδότησης του τομέα δασών βλέπουμε κάθε χρόνο να μειώνονται σε πραγματικές τιμές οι διατιθέμενες πιστώσεις και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν επαρκούν ούτε να εξασφαλίσουν τις στοιχειώδεις λειτουργικές ανάγκες των υπηρεσιών. Με το επίπεδο της χρηματοδότησης του δασικού τομέα, όχι μόνο για ανάπτυξη δεν μπορούμε να μιλάμε αλλά ούτε καν για στοιχειώδη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων. Το τελευταίο αρνητικό δείγμα είναι η πρόθεση του Υπουργείου να ιδρύσει το «Πράσινο Ταμείο» ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου Α.Ε., με συνένωση του ΕΤΕΡΠΣ και του Ταμείου Δασών. Τις αποφάσεις για τις χρηματοδοτήσεις θα παίρνει το «Συμβούλιο Πράσινης Πολιτικής» (που θα διορίζεται από την Υπουργό) στη σύνθεση του οποίου θα συμμετέχουν και ιδιωτικοί φορείς οι οποίοι μπορεί να έχουν και οικονομικές δοσοληψίες με το Ταμείο, χωρίς να είναι καν καθορισμένες οι προς χρηματοδότηση δραστηριότητες.
Οσα συμβαίνουν τελευταία στο χώρο μας συνιστούν τεράστια αλλαγή προς το χειρότερο.

Απέναντι σ’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση οι επιστημονικοί και συνδικαλιστικοί φορείς έπρεπε να είχαν ξεκινήσει αγώνες με στόχο την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων και της δημόσιας περιουσίας, την αναβάθμιση των υπηρεσιών και των εργαζομένων σ’ αυτές, την ανατροπή δηλαδή της απαράδεκτης κατάστασης που ζούμε.

Με ευθύνη των πλειοψηφιών που τα διοικούν, τα σωματεία του δασικού χώρου, αν δεν συναινούν σε αντιδασικές και αντεργατικές πολιτικές, στην καλύτερη περίπτωση σιωπούν και αδρανούν. Δεν αντιδρούν ούτε σε επίπεδο καταγγελίας τουλάχιστον της πολιτικής αυτής. Δεν ενημερώνουν. Αντίθετα με αντισυνδικαλιστικές πρακτικές οι πλειοψηφίες των Δ.Σ. προσπα- θούν να ανατρέψουν επιστημονικά τεκμηριωμένες, συνδικαλιστικά θωρακισμένες μέσω αποφάσεων Γενικών Συνελεύσεων και ιστορικά δικαιωμένες πάγιες θέσεις του κινήματος. Ο κυβερνητικός, κομματικός, παραγοντικός συνδικαλισμός στο απόγειο του.

Ολα τα παραπάνω δημιουργούν σε όλους μας ένα αίσθημα απογοήτευσης, ανάμεικτης όμως με αγανάκτηση. Το αίσθημα αυτό δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε ιδιώτευση και εγκατάλειψη του αγώνα. Ηρθε η ώρα να βροντοφωνάξουμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, δεν πάει άλλο. Ηρθε η ώρα να υψώσουμε το ανάστημά μας σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι μπορούν να ελέγχουν τις συνειδήσεις και να καθορίζουν το μέλλον μας για προσωπικό όφελος. Εχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας, σε όλο τον ελληνικό λαό.

Εμείς που υπογράφουμε το κείμενο αυτό στρατευόμαστε στον αγώνα

ΓΙΑ:

• ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΑΣΙΚΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ

• ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΣΕ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ

• ΔΑΣΙΚΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ=ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ=ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ

• ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΝΙΑΙΑ ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, ΕΠΑΡΚΩΣ ΣΤΕΛΕΧΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΕΝΗ

• ΣΤΑΘΕΡΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΑΣΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΜΕ 1% ΤΟΥ ΑΕΠ

• ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΑΜΕΙΟ Α.Ε.

• ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ

• Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ - ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ – ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ

• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ - ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

• ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ

• ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

…ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΔΑΣΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

Προσοχή το Έθνος κινδυνεύει δηλαδή η ανάπτυξη, που ισοδυναμεί με την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Το ΠΑΣΟΚ σήμερα επιχειρεί να μειώσει το δημόσιο χρέος με αύξηση όλων των φόρων και μείωση των μισθών και των συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ενώ το ιδιωτικό κεφάλαιο καρπώνεται την υπεραξία της προσπάθειας αυτής και φορολογείται με μικρότερους συντελεστές. Αυτή είναι η πάγια τακτική της καπιταλιστικής εξουσίας για την αναδιανομή του πλούτου και την συσσώρευση του σε λίγες τσέπες και καμία σχέση δεν έχει με λάθος σχεδιασμούς ή με ανίκανους πολιτικούς.

Η μεθοδευμένη αυτή επίθεση στους εργαζόμενους δημιουργεί την απαραίτητη εργασιακή ανασφάλεια= φόβο, που θα επιβάλλει την εργασιακή πειθαρχεία που απαιτούν οι καπιταλιστές και μάλιστα ενάντια στους άλλους διεκδικητές της θέσης, που μας «προσφέρεται» ως μάνα εξ ουρανού, από τους σύγχρονους μαυραγορίτες.

Από την άλλη τα ΜΜΕ έχουν εξαπολύσει μια λυσσαλέα προπαγάνδα με απώτερο σκοπό να εσωτερικεύσουμε την κρίση και να κυριευτούμε με φόβους και προσωπικές ενοχές για το εθνικό «μας» χρέος, που θα μας κινητοποιήσουν για να «ξεπληρώσουμε» τις αμαρτίες μας , εξαλείφοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε σκέψη για αλλαγή αυτού του συστήματος. Έτσι η «νέα» μορφή τρομοκρατίας του Έλληνα υπηκόου είναι η τρομοκρατία του χρέους που σε συνδυασμό με την αστυνομική τρομοκρατία, καθηλώνουν στον καναπέ και στο περιθώριο των εξελίξεων τον κάθε εργαζόμενο, καθιστώντας τον παθητικό δέκτη και φταίχτη μαζί, άρα, έτοιμο να θυσιάσει τον πενιχρό μισθό ΤΟΥ για την σωτηρία του έθνους ΜΑΣ. Η σωτηρία του κράτους-έθνους και η ανάκτηση του κύρους και της υπερηφάνειας μας είναι πρωταρχικοί στόχοι στις παρούσες συνθήκες που ως δια μαγείας οι εταίροι μας στην ΕΕ μετατρέπονται σε εχθρούς μας.

Σε αντίθεση με τα παραπάνω τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 60%. Τα τελευταία 5 χρόνια τα κέρδη των τραπεζών ανέρχονται σε 300 δις. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο σε κέρδη που αναλογούν ανά εργαζόμενο ενώ έχει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο. Οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρίες είχαν κέρδη 11,8 δις το 2009. Ενώ από το νέο δάνειο που θα μας «χορηγήσουν» τα 12δις τα μισά δηλαδή θα δοθούν για να αγοράσουμε υποβρύχια, φρεγάτες και αεροπλάνα. Η κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε 28δις και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακόμα 10δις στις τράπεζες για να μην πάθουν ζημιά, «οι καημένες».

Το δημόσιο χρέος, όπως παλιά έτσι και σήμερα χρησιμοποιείται από το κράτος και το κεφάλαιο σαν μέσο για την βίαια αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων με ακόμα περισσότερη εκμετάλλευση στοχεύοντας στην συσσώρευση ακόμα περισσότερου πλούτου στα χέρια λίγων. Το δημόσιο χρέος είναι μια ακόμα «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που συχνά πυκνά επιβάλλουν οι κυρίαρχοι προκειμένου να περάσουν νόμους που σε «φυσιολογικές» συνθήκες δεν θα τολμούσαν να «ψηφίσουν».

Η αναδιάρθρωση των εργασιακών ταξικών σχέσεων επιχειρείται χρόνια τώρα να πραγματοποιηθεί αλλά την ανέστειλε δυναμικά το κίνημα-εξέγερση του Δεκέμβρης του 08. Από την άλλη το «Εθνικό χρέος» είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο, που αφενός σε περιόδους ανάπτυξης αυξάνει τον ιδιωτικό δανεισμό και αφετέρου σε περιόδους κρίσης= που δεν μπορεί να συνεχίζει την συσσώρευση κέρδους από περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων, δανείζει το δημόσιο= κράτος έχοντας εξασφαλισμένο κέρδος με τα αποκαλούμενα κρατικά ομόλογα τα οποία θα εξοφληθούν από τους άμεσους και έμμεσους φόρους των υπηκόων του.

Το ιδιωτικό-τραπεζικό κεφάλαιο κερδίζει αδρά από αυτή την «συναλλαγή» με το κράτος σε μια περίοδο που οι κοινωνικές συνθήκες υποτίθεται δεν θα ευνοούσαν τέτοια κέρδη. Το δημόσιο χρέος είναι στην ουσία το κέρδος του κεφαλαίου με την υπογραφή του κράτους και θα έπρεπε να φορολογείται ως κέρδος αν υπήρχε έστω και ένα ψήγμα κοινωνικού ορθολογισμού και οικονομικής δικαιοσύνης στον καπιταλισμό. Όμως αυτή η μέθοδος δεν είναι και τόσο προσφιλή στην εκάστοτε κυβέρνηση γιατί αυτό θα σήμαινε μια διπλή απώλεια για το κεφάλαιο, 1η καταβολή λιγότερων τόκων προς το κεφάλαιο από την μείωση του δημόσιου ελλείμματος και 2η περισσότερη φορολογία των κερδών του.

Από την άλλη οι «θεσμικοί επενδυτές» προτιμούν τις επενδύσεις σε κρατικά ομόλογα παρά να δημιουργήσουν παραγωγικές μονάδες με τα ανάλογα ρίσκα και τους κόπους της «ελεύθερης αγοράς» που τόσο ευαγγελίζονται αλλά και των εργασιακών διεκδικήσεων που αυτές οι επενδύσεις εγκυμονούν. Έτσι οι δανειστές μας χωρίς να δίνουν στην ουσία τίποτα, [(μιας και τα χρεόγραφα που κρατούν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν σαν χρήμα οποιαδήποτε στιγμή θέλουν)], αποκτούν το δικαίωμα να προεισπράττουν τους φόρους που θα πληρώσουμε εμείς τώρα και στο μέλλον. Έχουν το «μαγικό» ραβδάκι που έγραφε ο ΜΑΡΞ με το οποίο κάνουν το χρήμα να γεννάει χρήμα.

Ο μόνος Εθνικός πλούτος που μας ανήκει τελικά είναι το δημόσιο χρέος. Το δημόσιο χρέος οφείλεται σε δύο παράγοντες και είναι μια ακόμα επινόηση του κεφαλαίου προκειμένου να εντείνει την εκμετάλλευση και να αναπαράγει την ταξική ανισότητα( 1ον )αποσύροντας από την αγορά ένα μέρος από το χρήμα που έχει συσσωρεύσει ως πλεονασματικό, το δανείζει στο κράτος, για να συνεχίσει την κερδοφορία του με άλλους πιο εύκολους τρόπους. Και 2ον

Το δημόσιο χρέος οφείλεται και στον δανεισμό- βοήθεια μέσω πιστώσεων του ιδιωτικού κεφαλαίου από το κράτος για την δημιουργία παραγωγικών θέσεων εργασίας κυρίως σε περιόδους κοινωνικών αναταραχών,( με επιτόκια 4% όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 40% κατά την δικτατορία και την 1η κυβέρνηση Καραμανλή) αλλά και με την άμεση υποστήριξη του ιδιωτικού- τραπεζικού κεφαλαίου με 38δις ευρώ τους τελευταίους μήνες.

Η διαχείριση του χρέους από τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης το εκτόξευσε προς τα επάνω για να συντηρήσει αποκλειστικά την κερδοφορία του κεφαλαίου δίνοντας ψίχουλα στον λαό (κυρίως με προσλήψεις στο δημόσιο και με την ανολοκλήρωτη προσπάθεια δημιουργίας στοιχειώδους κράτους πρόνοιας ), σε περιόδους που η «ανάπτυξη= κέρδος κεφαλαίου» έτεινε να ακινητοποιηθεί. Έτσι ενώ το 1980 το Δημόσιο Χρέος ήταν 22,9% ο κόσμος αγανακτισμένος από την φτώχεια την εκμετάλλευση και την καταστολή, διεκδικούσε την αλλαγή του καθεστώτος της «επάρατης δεξιάς» και τότε η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου για να αποσπάσει την συναίνεση και την κοινωνική ανακωχή, αύξησε τους κρατικούς λειτουργούς και τους μισθούς τους, συμπαρασύροντας και τους αντίστοιχους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα χωρίς όμως την ανάλογη φορολόγηση του κεφαλαίου που θα αντιστάθμιζε αυτές τις δαπάνες και σε συνδυασμό με την ατελή και επιπόλαια προσπάθεια δημιουργίας ενός στοιχειώδους κράτους πρόνοιας εκτίναξε το Δημόσιο χρέος στο 47,8% το 1985 και στο 79,6% του ΑΕΠ το 1990.

Ενώ λοιπόν το κράτος πρόνοιας στην ουσία εξασφαλίζει τις κοινωνικές προϋποθέσεις για την περαιτέρω αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων, στην Ελλάδα δεν κατάφεραν να το ολοκληρώσουν καθώς στράφηκαν στην διαχείριση του πολιτικού και κοινωνικού κόστους (πελατειακές σχέσεις) που προκάλεσε η μείωση των εσόδων, οι συντεχνιακοί αγώνες για καλύτερους μισθούς, η αποβιομηχάνιση της Χώρας και η αποσάθρωση του πρωτογενή τομέα με την αντίστοιχη κατάλυση της όποιας αυτάρκειας είχαμε σαν κράτος και κοινότητες, από την ΕΕ. Σε αυτό συνέβαλε και η αλλαγή των στόχων της αριστεράς που αναφέρω στο προηγούμενο άρθρο μου: Η αριστερά μέχρι σήμερα.

Ο δημόσιος υπάλληλος έγινε ο πιο καλοπληρωμένος εργαζόμενος καθιστώντας τον το πρότυπο ολόκληρης της κοινωνίας. Έτσι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1985 άρχισε να εφαρμόζει την πολιτική λιτότητας για τον λαό και αντί να φορολογήσει το κεφάλαιο, θέτει τα θεμέλια, για την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου, καταλήγοντας στο αξέχαστο «Τσοβόλα δώστα όλα» υπό την πίεση των απεργιών και της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης. Συνεχίζοντας την ίδια πολιτική διαχείριση και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας το δημόσιο χρέος έφτασε στο 114% στα τέλη της δεκαετίας του 90.

Μέχρι και την Ολυμπιάδα τα κέρδη του κεφαλαίου ήταν σημαντικά αυξημένα αλλά ταυτόχρονα υπήρξε έξαρση των εργατικών αγώνων για μεγαλύτερους μισθούς με αποτέλεσμα την μη απόδοση των αναμενόμενων καρπών στο κεφάλαιο. Η τράπεζα της Ελλάδος σε συσκέψεις με την ΓΣΕΕ την ΑΔΕΔΥ και τον ΣΕΒ αποφασίζουν το 2008 ότι οι υψηλοί μισθοί εμποδίζουν την επίτευξη των Εθνικών στόχων ανάπτυξης, μειώνουν την παραγωγικότητα της εργασίας ενώ οι ΔΕΚΟ δεν έχουν ιδιωτικοποιηθεί όσο θα έπρεπε και η αγορά εργασίας είναι ακόμα δύσκαμπτη λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων των εργαζομένων όπως και οι δημόσιες δαπάνες για τις συντάξεις την παιδεία και τους μισθούς είναι σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα που πρέπει επειγόντως να μειωθούν γιατί η κερδοφορία του κεφαλαίου είχε μειωθεί κατά 51,5% από το 2006 και μετά.

Όταν λένε λοιπόν ότι η παραγωγικότητα μειώνεται, την συσχετίζουν με το κόστος εργασίας που αυξάνεται εννοώντας ότι μειώνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων από το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Από την άλλη το κεφάλαιο βλέπει τα κέρδη του να μειώνονται και κατά συνέπεια απαιτεί από το κράτος να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες για να αναθερμάνει την αγορά με πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Το κράτος ως το έρεισμα του κεφαλαίου προχωράει σε δημόσιες δαπάνες δηλαδή κατασκευές δρόμων, λιμανιών, αεροδρομίων, κτηριακές εγκαταστάσεις όπως δημαρχεία και αστελέχωτα νοσοκομεία και σχολεία, με μοναδικό σκοπό να αυξήσει το κέρδος του κεφαλαίου αποσπώντας την συναίνεση των περισσότερων από εμάς με την καπιταλιστική ιαχή: ΑΝΑΠΤΥΞΗ και μάλιστα άνευ όρων… μια τακτική που πετάει ψίχουλα στους πεινασμένους και έτοιμους να ξεσηκωθούν προλετάριους και δίνει την μερίδα του λέοντος στους μαυραγορίτες.

Το δημόσιο χρέος και η Ανάπτυξη είναι αλληλένδετα και άμεσα εξαρτημένα από την συνεχή απαίτηση των κυρίαρχων να συσσωρεύουν ακόμα περισσότερα κέρδη και να αναγκάζουν τους εργαζόμενους να πληρώνουν το κόστος αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης.

Γιαυτό πάντα μετά από μια μικρή περίοδο «κοινωνικής ευημερίας» ακολουθεί μια μακρά περίοδο λιτότητας, ανεργίας και αναταραχής. Αυξάνουν τις δημόσιες δαπάνες με μοναδικό στόχο να κατευνάσουν τον κόσμο γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα τα πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι και μάλιστα υπερδιπλάσια στους σύγχρονους μαυραγορίτες.

Η ΒΙΑ ΚΑΙ Η ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑ

«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να μην βγαίνεις στην σύνταξη… ΒΙΑ είναι τα δομημένα ομόλογα, Βία είναι τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία. Βία είναι η χρηματιστηριακή απάτη… ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που το πληρώνεις χρυσό για να μην σου κατασχέσουν το σπίτι … ΒΙΑ είναι η ανεργία, και τα 400 ευρώ με ή χωρίς ένσημα. ΒΙΑ είναι οι 12 ώρες δουλειά χωρίς να προσπορίζεις τα αναγκαία. Βία είναι να πρέπει να δώσεις φακελάκι και να πεθαίνεις στα ράντζα των νοσοκομείων.

Βία είναι να πληρώνεις για την δημόσια δωρεάν παιδεία και να παίρνεις πτυχία κουρελόχαρτα. Βία είναι να τρως ακούσια τα μεταλλαγμένα. Βία είναι να σου αποσπούν την συναίνεση στα σχέδια τους με την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου. Βία είναι να σε δικάζουν χωρίς λόγο και στοιχεία για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Βία είναι να σου μειώνουν τον μισθό για να συσσωρεύσουν κάποιοι ακόμα περισσότερα. Βία είναι οι φυλακές και ο εξοστρακισμός της σφαίρας του Κορκονέα.

Βία είναι να καταστρέφουν το τοπίο και το περιβάλλον που ζεις για να φυτέψουν ανεμογεννήτριες. Βία είναι να σε υποτιμούν και να σε απαξιώνουν. Βία είναι η έλλειψη ανθρώπινων δικαιωμάτων. Βία είναι η ανάγκη αγωνιστικής διεκδίκησης στοιχειωδών πολιτικών δικαιωμάτων. Βία είναι η ύπαρξη παρακράτους.

Βία είναι το πλιάτσικο και οι καταστροφές αυτοκινήτων στον δρόμο από κάποιους αριστερούς. Βία είναι όμως και η εμμονή κάποιων να εστιάζουν στην βία των τελευταίων, σφυρίζοντας αδιάφορα για τις άλλες μορφές βίας. Αυτή η σιωπή και η εσκεμμένη αδιαφορία ίσως να είναι η μεγαλύτερη από όλες τις μορφές βίας για τον απλούστατο λόγο ότι νομιμοποιεί την βία όλων των παραπάνω….

Η αριστερά μέχρι σήμερα

Η οικονομική κρίση θα έχει επώδυνες συνέπειες για το σύνολο των εργαζομένων και στην ουσία θα θέσει σε δοκιμασία τα όρια αντοχής τόσο του συστήματος όσο και της ίδιας της αριστεράς που μέχρι στιγμής δεν δείχνει ικανή να απειλήσει τον καπιταλισμό από ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική σκοπιά.

Μια αριστερά που εγκλωβίστηκε στην διαχείριση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων, θέτοντας αυτόματα τα θεμέλια της ίδιας της απαξίωσης της. Υπηρετώντας το αστικό κράτος και συμμετέχοντας στην διαχείριση των καπιταλιστικών θεσμών και προβλημάτων, αφομοιώθηκε από το αστικό σύστημα και διαλάλησε ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης στην πολιτική σκηνή του τόπου. Ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση των «κομμουνιστικών» κρατών.

Χάνοντας την επαφή με την ιδιαίτερη αποστολή της, την απελευθέρωση των εργαζομένων από τα δεσμά της ταξικής και κρατικής κοινωνίας, απεμπόλησε στην ουσία οποιονδήποτε επαναστατικό και ανατρεπτικό στόχο του παρελθόντος. Η αναθεώρηση των στόχων της (Βάρκιζα και μετά) σε βάθος χρόνου, είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της επαφής της με τις ανάγκες της κοινωνίας.

Ο τρόπος που κατανόησε και ερμήνευσε τον κομμουνισμό αποκαλύπτει το χάσμα μεταξύ της κοινωνίας και των αριστερών αξιών. Η εμβέλεια των στόχων της δεν ξεπερνούν τους καλύτερους ορθολογικούς καπιταλιστικούς στόχους (καλύτερους μισθούς, κράτος πρόνοιας κλπ), αφήνοντας στο πλάι την επαναστατική ικανότητα των ανθρώπων να δημιουργούν την ιστορία και την κοινωνία τους όπως επιθυμούν και τους ταιριάζει.

Η γνώση ότι η κοινωνική χειραφέτηση κατακτάται όταν οι κοινωνικοί αγώνες έχουν σαν στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού παραμερίστηκε και αντικαταστάθηκε από την θεωρία του εντός του συστήματος ταξική πάλη με την αυταπάτη ότι θα επιτευχθεί η κομμουνιστική συνείδηση και προοπτική. Και απέτυχε. Ναι για αυτό απέτυχε η αριστερά. Απέτυχε γιατί συνέβαλε στην ταύτιση των εργαζομένων με το κόμμα και όχι με την ακηδεμόνευτη ταξική πάλη που συστρατεύεται με όλες τις κοινωνικές ομάδες για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Οι σημερινές κοινωνικές συνθήκες δε ευνοούν την σταλινική ολοκληρωτική εκδοχή του κομμουνισμού που αφειδώς προπαγανδίζει το γραφειοκρατικό ΚΚΕ και ίσως κάποιοι σκληροπυρηνικοί αριστεροί που αυτοαποκαλούνται αυτάρεσκα και δογματικά κομμουνιστές. Το ιδεολόγημα «της ταξικής πάλης εντός του συστήματος», παρέσυρε και διέλυσε κάθε ελπίδα κάθε στόχο και κάθε σκοπό που διαμόρφωναν μέχρι τότε η επαναστατική, ιστορική και κοινωνική προοπτική του κομμουνισμού.

Η αριστερά ποδηγέτησε τον ταξικό αγώνα με τις κάθετες γραφειοκρατικές δομές και αφού τον εγκλώβισε στον ρόλο του κομματικού οπαδού λασπολογεί (κυρίως το ΚΚΕ) επιτιθέμενο σε οποιαδήποτε κίνηση από τα κάτω δεν ελέγχει. Η σημερινή αριστερά ετεροπροσδιορίζεται ως αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή και άλλα αντί χωρίς όμως να θέτει στρατηγικούς στόχους υπέρβασης και αντικατάστασης αυτού του απάνθρωπου συστήματος με κάτι συγκεκριμένο και απτό.

Δεν έχει όραμα η σημερινή αριστερά και δεν πείθει με την παρελθοντολογία της ούτε με την ασαφή μελλοντολογία της, ούτε καν με την προοπτική της ένωσης της. Δεν μπορεί και ίσως δεν θέλει την σύγκρουση με το κεφάλαιο ενώ ταυτόχρονα στο όνομα της μαζικής αποδοχής και της εύρυθμης λειτουργίας της Δημοκρατίας απεμπόλησε κάθε επαναστατικό πρόταγμα κάνοντας τον κόσμο της να περιμένει στωικά την Δευτέρα παρουσία ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να αγωνίζεται για την βελτίωση των συνθηκών του μέσα στον καπιταλισμό.

Το κίνημα του Δεκέμβρη του 2008 ταρακούνησε την αριστερά και ίσως την αναγκάσει να επαναπροσδιορίσει τον δρόμο, τον λόγο και την τακτική της. Ο Δεκέμβρης του 08 της υπενθύμισε τον ρόλο της φύοντας νέους σπόρους που θα καρποφορήσουν στο μέλλον επαναφέροντας στο προσκήνιο τα ακηδεμόνευτα κινήματα. Βέβαια οι επιμέρους κινηματικές πολιτικές και τα κινήματα γενικότερα, όταν είναι απογυμνωμένα από κάθε ιδέα κοινωνικού μετασχηματισμού, λειτουργούν όπως ακριβώς και οι «πρώτες βοήθειες» πριν από το χειρουργείο. Δεν επαρκούν αν δεν εμποτίζονται με την ιδέα και την γνώση της περεταίρω κλιμακούμενης δράσης.

Το σημαντικότερο αποτέλεσμα του Δεκέμβρη ήταν η απογύμνωση της αριστεράς, που έχοντας ασπαστεί τους καθεστωτικούς θεσμούς άφησε τις έννοιες της αυτονομίας, της αυτό-οργάνωσης και της άμεσης δημοκρατίας να τις διεκδικεί και να τις προβάλλει ο ακραίος αριστερός χώρος. Όμως μια μερίδα του χώρου αυτού πιστό στην "αποτελεσματικότητα" της "άμεσης δράσης και της ένποπλης πάλης τώρα" λειτουργεί εγωϊστικά και ατομικά ξεχνώντας ότι μια ιδέα για να καρποφορίσει χρειάζονται χρόνια κυοφορίας, σταθερό προσανατολισμό και μαζικό κίνημα. Ενώ η κρατική και η τηλεοπτική προπαγάνδα λειτουργεί ανασταλτικά για την εισροή περισσότερου κόσμου στις διαδικασίες αυτές.

Η απαξίωση των θεσμών αντιπροσώπευσης από την κοινωνία συμπεριλαμβανομένων και αυτών της συνδικαλιστικής αντιπροσώπευσης των εργατών και των δημόσιων υπαλλήλων δεν άφησε την καθεστωτική αριστερά στο απυρόβλητο. Αντίθετα την συμπεριλαμβάνει ισότιμα μέσα σε αυτό το πλαίσιο με το οποίο ο κόσμος διαρρηγνύει τις σχέσεις του σιγά αλλά σταθερά.

Το αποτέλεσμα το βλέπουμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όπου η αριστερά μην μπορώντας να παλέψει τόσο τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους όσο και τα καθεστωτικά ΜΜΕ περιφέρεται μεταξύ σφύρας και άκμονος έχοντας χάσει ταυτόχρονα κάθε επαφή με το κομμάτι της κοινωνίας (30% αποχή), που αντιστρατεύεται την εκμετάλλευση, την γραφειοκρατία, την βία και την ιεραρχία του συστήματος ή που είναι αδιάφορο και απαθές.

Σίγουρα ζούμε σε δύσκολες εποχές που η διεξαγωγή συμπερασμάτων είναι θολή και ασαφής. Ως εκ τούτου είναι αναγκαία σήμερα η θεωρητική επανοικοδόμηση του κομμουνισμού και ο επαναπροσδιορισμός των προϋποθέσεων και των τάσεων που θα δημιουργήσουν την κομμουνιστική κοινωνία. Και αυτός ο αναστοχασμός όσο θεωρητικός και να φαντάζει έχει πρακτική και καθημερινή αξία… επανασυνδέει την δράση με την θεωρία καθιστώντας πιο! εφικτή την ανατροπή του καπιταλισμού…

Η παρούσα πολύ-επίπεδη κρίση ίσως αποτελέσει για την αριστερά το σημείο επαναπροσδιορισμού της, αν πραγματικά εμβαθύνει στην οικονομική και κοινωνική κρίση και την αναδείξει ως δομικό συστατικό ενός συστήματος που λειτουργεί ενάντια στους πολλούς εκμεταλλευόμενους από μια χούφτα ανικανοποίητων κεφαλαιοκρατών… αν όχι, ο καπιταλισμός θα ανασυγκροτηθεί και θα ανακαλύψει νέα εδάφη για να συντηρηθεί…

Τα νέα μέτρα του ΠΑΣΟΚ…

Το έθνος κινδυνεύει,τα λεφτά τα έφαγαν, οι κερδοσκόποι μας κτυπούν και εμείς έχουμε αντοχή και δείχνουμε κατανόηση στην απληστία του κεφαλαίου.
Οπότε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ απαντάει στο Ελληνικό φιλοτιμο με τα εξής μέτρα προς το παρόν:

1. Περικοπή κατά 30% στα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας.
2. Περικοπή 12% στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων.
3. Γενική μείωση 7% των αποδοχών όσων εργάζονται σε ΝΠΙΔ, τα οποία εξαρτώνται από το Δημόσιο.

4. Πάγωμα όλων των συντάξεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
5. Αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, από 19% σε 21%, από 13% σε 15%, από 9% σε 10% κι από 4,5% σε 7%.

6. Δεύτερη Αύξηση στην τιμή της βενζίνης και στο πετρέλαιο κίνησης κατά 20%.
7. Αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε τσιγάρα. Είναι η δεύτερη αύξηση από τις 15 του Γενάρη,
8. Αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε ποτά. Είναι η δεύτερη μέσα σε ένα δίμηνο

9. Αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ, λόγω της κατάργησης της απαλλαγής του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η ρύθμιση αυτή, αποτελεί προσαρμογή σε κοινοτική υποχρέωση…

10. Μείωση 10% της κρατικής χρηματοδότησης στα Ταμεία ΟΑΠ – ΔΕΗ και ΤΑΠ – ΟΤΕ. Η μείωση αφορά την επιχορήγηση που, σύμφωνα με αποφάσεις της κυβέρνησης Σημίτη, δόθηκαν στα Ταμεία των εργαζομένων, προκειμένου να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις των δύο επιχειρήσεων. Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, η κυβέρνηση προτρέπει τα δύο Ταμεία να εξετάσουν τα δεδομένα που διαμορφώνονται από τη μείωση της επιχορήγησης και, αν χρειαστεί, να προχωρήσουν σε αντίστοιχη μείωση των συντάξεων. Το συγκεκριμένο μέτρο, ανοίγει τον δρόμο για την μείωση των καταβαλλόμενων συντάξεων. Καμία άλλη κυβέρνηση δεν έκανε κάτι τέτοιο από την σύσταση του Ελληνικού κράτους.

11. Περικοπές 200 εκατομμυρίων ευρώ στα προγράμματα του υπουργείο Παιδείας. 12. Αναστολή των προσλήψεων στο δημόσιο τομέα το 2010.

13. Μία πρόσληψη για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις στο δημόσιο από το 2011.
14. Περικόπτεται κατά 5% ή 500 εκατομμύρια ευρώ, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Πλην Λακεδαιμονίων

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των αντεργατικών και αντικοινωνικών μέτρων που θα εξαθλιώσουν και θα επηρεάσουν όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα κάποιοι «αγρόν ηγόραζαν» και τα «αιδοία» συνεχίζουν να «χτενίζονται» και να βαυκαλίζονται ασύστολα, όπως λέει και ο λαός...

Η «ανεξάρτητη!» εφημερίδα! «Το βήμα του ΠΑΣΟΚ στη Νάξο», συνεχίζει να προκαλεί το κοινό αίσθημα και την νοημοσύνη μας με τα προπαγανδιστικά άρθρα του, περί αναγκαιότητας των μέτρων του ΠΑΣΟΚ, ενώ σε ένα κοινωνικό παραλήρημα τού, κάνει λόγο για πελατειακές σχέσεις, για σήψη, έλλειψη αξιών και απαξίωση των θεσμών κλπ λες και το ΠΑΣΟΚ δεν ευθύνεται για όσα αναγνωρίζει και καταγράφει… γύρω του… λες και δεν είναι οι ίδιοι οι θεσμοί που υπηρετεί υπαίτιοι για αυτά τα φαινόμενα.

Ενώ λοιπόν οι εργαζόμενοι που ωθούνται στην λιτότητα, στην ανεργία και την εξαθλίωση, πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και διαδήλωσαν χθες στην Νάξο την αντίθεση τους στα μέτρα της κυβέρνησης, (στον αντίποδα των λαϊκών κινητοποιήσεων), τα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην Νάξο, ασχολούνται με το «σοβαρότατο» πρόβλημα της ανάδειξης του ηγέτη, που θα τους αντιπροσωπεύσει στις επερχόμενες Δημοτικές εκλογές.

Κατά που λένε και γράφουν, ο κ Μανώλης Μαργαρίτης θα είναι ο υποψήφιος της ΝΔ με αρκετές αμφισβητήσεις και αντιρρήσεις όμως, ως προς τις ικανότητες του!(τι εννοούν άραγε;), από μέλη της δεξιάς παράταξης στην Νάξο. Ενώ μέλη όπως ο κ Σ. Αγγελής αποχώρησαν από τις διαδικασίες ανάδειξης του κομματικού δημοτικού ηγέτη, θεωρώντας ότι ο κ. Μαράκης είναι προφανώς καταλληλότερος…

Ο «αλήστου μνήμης» κ Κόκοτας «προτάθηκε» από την κλειστή συνεδρίαση της τοπικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ για να διεκδικήσει τον δήμο με μόνη προϋπόθεση να ψηφιστεί ο Καλλικράτης. Παρόλο που ο κ Θ. Γρυλάκης ήθελε να διεκδικήσει την υποψηφιότητα του δημάρχου, δεν είχε το σθένος να εκστομίσει τέτοιες κουβέντες- προτάσεις μπροστά στον «χαρισματικό» και δυναμικό ηγέτη… που ευθύνεται για την σημερινή κατάσταση στον Δήμο μας.

Σίγουρος υποψήφιος όμως είναι και ο σημερινός Δήμαρχος κ Μαράκης, που μπορεί να νοιώθει το έδαφος κάτω από τα πόδια του να τρέμει και να πριονίζονται τα πόδια του θώκου του από τους «πρώην συντρόφους του» όμως έχει στο πλευρό του αρκετούς Πασόκους και Νεοδημοκράτες(παράταξη κ Φραγκίσκου) και ταυτόχρονα το πλεονέκτημα του στημένου και έτοιμου μηχανισμού της εξουσίας. Αυτά είναι τα «προβλήματα» των επίσημων κομματικών στελεχών σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ποιος θα μας διαφεντέψει, για να το γλεντήσουν… και αυτοί λιγάκι.

Ενώ λοιπόν το εισόδημα μας μειώνεται για λόγους Εθνικής ασφάλειας και έπονται απολύσεις στον δημόσιο και λουκέτα στον ιδιωτικό τομέα ο Εμπορικός Σύλλογος Νάξου ποιεί την νήσσα μη έχοντας πει έστω και μία λέξη για την φορολογική λαίλαπα που δέχονται τα μέλη του. Ούτε η επαναφορά του «και καλά» ανταποδοτικού Δημοτικού φόρου 2% τον συγκίνησε, ούτε η αύξηση κατά 2 μονάδες του ΦΠΑ τον απασχολεί, ούτε οι έμμεσοι φόροι τον αγγίζουν, ούτε η άμεσοι φόροι τον δυσκολεύουν, ούτε καν προβληματίζεται, για την επικείμενη έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, που θα δημιουργήσουν τα άθλια μέτρα της κυβέρνησης. Όσο για τις απολύσεις στον δημόσιο τομέα ίσως να πιστεύει ότι δεν θα έχουν αντίκτυπο στα έσοδα του. Άρα όλα καλά και άγια… για αυτούς

Προφανώς όλοι οι παραπάνω κατοικούν σε άλλο πλανήτη και δεν τους επηρεάζουν τα νέα μέτρα.
Ίσως βέβαια δια της σιωπής και της αποχής τους από τις πανελλήνιες και τις τοπικές απεργίες -κινητοποιήσεις, διαλαλούν ότι τα μέτρα αυτά πρέπει να περάσουν προκειμένου να σωθεί το Έθνος που κινδυνεύει. Ίσως να είναι όλοι τους θύματα των στημένων στατιστικών και της προπαγάνδας των ΜΜ Εξημέρωσης. Πιθανόν να είναι ο φόβος που υπάρχει διάχυτος σε όλη την κοινωνία της Νάξου, απόρροια των αυταρχικών πρακτικών της εξουσίας και του φοβικού κλίματος των ΜΜ Εξημέρωσης. Ίσως να είναι αποτέλεσμα της ντροπής και του φόβου, που επιφέρει κάθε διαφορετική πράξη και λόγος στις μικρές κλειστές και συντηρητικές κοινωνίες.

Μπορεί να είναι αποτέλεσμα της εθελοδουλίας τους και της υποταγής τους στους «ιερούς» γραφειοκρατικούς μηχανισμούς των κομμάτων εξουσίας. Πιθανόν με αυτήν την στάση τους να εφησυχάζουν την συνείδηση τους. Ίσως και όλοι οι παραπάνω λόγοι μαζί να συμβάλλουν στην αδρανοποίηση του κόσμου. Όμως είμαι σίγουρος ότι ο σημαντικότερος παράγοντας που εμποδίζει τον κόσμο να συμμετέχει στις διαδηλώσεις και στις κινητοποιήσεις που γίνονται στη Νάξο είναι ο ίδιος ο θεσμός της ολιγαρχικής αντιπροσώπευσης. Είναι αυτή η ολιγαρχική πολιτική που αποξενώνει τους ανθρώπους από το ίδιο το κοινωνικό γίγνεσθαι.

Επίσης είναι και η πολιτική που πριν 20 χρόνια ξεκίνησε να εφαρμόζεται σε τοπικό επίπεδο και χρησιμοποιώντας την "λογική" του «μαστιγίου και του καρότου» κατάφερε να «πείσει» τον περισσότερο κόσμο της Νάξου ότι ακόμα και να γνωμοδοτείς στον τόπο μας είναι μέγα αμάρτημα που τιμωρείται ανάλογα, πόσο μάλλον να διεκδικείς και να πραγματοποιείς τις απόψεις σου.

Αποκορύφωμα των πρακτικών τρόμου των Δημοτικών αρχών οι επιθέσεις σε προσωπικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο που δέχτηκαν όσοι είχαν το σθένος να υπογράψουν την αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ των λιμενικών έργων της Χώρας και του Απόλλωνα καθώς και όσοι υπέγραψαν ενάντια στο Αιολικό πάρκο Κορώνου.

Παρόλα αυτά η χθεσινή πορεία διαμαρτυρίας είχε περίπου 100 άτομα που ξεπερνώντας τις όποιες αναστολές και τους φόβους τους συμμετείχαν στην πορεία που διοργάνωσαν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα καθώς και πολιτικές ομάδες της Νάξου. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν περισσότερη από την προηγούμενη διαδήλωση και όσο συμμετέχουν τόσο θα γίνονται περισσότεροι. Και όσο περισσότεροι γίνονται οι διαδηλωτές τόσο κατανοούν όλοι τους ότι οι 24ωρες απεργίες είναι ανεπαρκείς και αδύναμες... Όλο και πιο πολλοί διεκδικούν συνεχείς αγώνες μέχρι να αναγκάσουν την κυβέρνηση να πάρει τα μέτρα πίσω.

Εκτός από τον κόσμο που «μας» έκφρασε την χαρά του για τις κινητοποιήσεις αυτές αλλά και τον φόβο του να συμμετάσχει, οι μαθητές του 2ου γυμνασίου Νάξου μετά το τέλος των μαθημάτων τους στις 12:30, ήθελαν να ενωθούν με την πορεία αλλά η διευθύντρια του σχολείου δεν τους άφησε. Είναι και αυτός ένας λόγος που δεν είχε περισσότερο κόσμο η κινητοποίηση αυτή… και μία ακόμη επιβεβαίωση του πολιτικού πολιτισμού που έχει επικρατήσει στην Νάξο και σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη.

Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων μέχρι να πάρουν πίσω τα μέτρα είναι απαραίτητη και αναγκαία προϋπόθεση…

Όλοι στην ανοικτή συνέλευση σήμερα στις 7 στο στέκι της ΑΠΝ

Με τα απάνθρωπα μέτρα του ΠΑΣΟΚ καταρρίπτονται και τα τελευταία προσχήματα δημοκρατικής νομιμότητας που χρησιμοποιούσαν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις αυτής της Χώρας. Απροκάλυπτα και ωμά μας εμπαίζουν και απαιτώντας εθνική συνοχή διατείνονται ότι εκτελούν την λαϊκή εντολή… ήμαρτον… ενώ εξαπέλυσαν ένα μαραθώνιο «ενημέρωσης» του κόσμου προκειμένου να πεισθούμε! για την αναγκαιότητα! των αντιλαϊκών μέτρων.

Ο πόλεμος που κήρυξε το ΠΑΣΟΚ στον Ελληνικό λαό είναι ανελέητος και πάνω από όλα ταξικός. Ο ΣΕΒ και οι τραπεζίτες, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση, επιτίθενται ενορχηστρωμένα και αμείλικτα στο εισόδημα μας ενώ ταυτόχρονα συνεπικουρούμενοι από τα ΜΜ Εξημέρωσης διατυμπανίζουν τον κίνδυνο που διατρέχουμε ως Έθνος (αν είναι δυνατόν) και με κάθε μέσο προσπαθούν να ενεργοποιήσουν την εθνική ταυτότητα του κάθε ενός ξεχωριστά και όλων μαζί, για να αποσπάσουν την απαιτούμενη κοινωνική συναίνεση.

Έτσι σήμερα κάνουν πολιτική το περιοδικό focus με την Αφροδίτη, όπου συνειρμικά αναφέρονται στην Ελληνική ιστορία και στο μεγαλείο… της Ελλάδας και του… Έθνους μας ενώ οι διάφοροι διασκεδαστές «διυλίζουν τον κώνωπα» εμμένοντας και αναπαράγοντας το ιδεολόγημα του Έθνους. Ας μην ξεχνάμε ότι τα κύρια χαρακτηριστικά οποιαδήποτε ταυτότητας είναι: ανακλητά, συγκυριακά και μεταβλητά. Δεν υφίσταται πρωτογενώς οποιαδήποτε ταυτότητα αλλά είναι δοτή από εξωτερικούς παράγοντες… δευτερογενώς δηλαδή.

Από την άλλη η επισήμανση του ιμπεριαλισμού από τους κυρίαρχους και ο υπερτονισμός του γεγονότος ότι η επίθεση γίνεται από διεθνείς και ανώνυμους κερδοσκόπους έχει σαν στόχο αφενός την ακινητοποίηση και το πάγωμα του κόσμου και αφετέρου τον αποπροσανατολισμό τού, από το γεγονός ότι η επίθεση αυτή είναι συστημικό –δομικό χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας και στην ουσία πραγματοποιείται εκ των έσω.

Από το Ελληνικό κεφάλαιο και από τις Ελληνικές τράπεζες δεχόμαστε την επίθεση αυτή και όχι από τους ξένους «οίκους»… που επιτίθενται στην καημένη την κυβέρνηση και ένα σωρό άλλα ιδεολογήματα και μπαρούφες που μόνο οι τρομοκρατημένοι, οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και οι αμβλύνοες ασπάζονται.

Σίγουρα το άθλιο πρωτοσέλιδο του «Βήματος του ΠΑΣΟΚ στην Νάξο» είναι ενδεικτικό της στάσης που κρατάει ένα κομματικό στέλεχος που θέλει να ανεβεί τα σκαλοπάτια της κομματικής ιεραρχίας. Σίγουρα ο αριθμός αλληλεγγύης που άνοιξε η κυβέρνηση στην τράπεζα της Ελλάδος για την ενίσχυση του Έθνους μας προπαγανδίζεται ασύστολα και συμβάλλει στην προσπάθεια των κυρίαρχων να μεγαλώσουν το ρεύμα που θα σώσει και καλά το Έθνος. Όμως δεν είναι όλοι έτσι.

Δεν παραμυθιάζονται όλοι από τους επικοινωνιολόγους και τους ψυχολόγους που έχουν επιστρατεύσει τα ΜΜΕ για να αποσπάσουν την συναίνεση μας. Σίγουρα κάποιοι δεν πείθονται ούτε από την προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να αναστήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου για να ενώσει την όλο και πιο συρρικνωμένη βάση του κόμματος του. Όχι. Η αντίδραση είναι ξεκάθαρη και προέρχεται από όλο το υγειές κομμάτι του Ελληνικού λαού.

Η αμηχανία και η αγανάκτηση ακόμα και μιας μερίδας των οπαδών του ΠΑΣΟΚ που αντιδρούν στα μέτρα είναι παρήγορη και ενδεικτική του ότι ο λαός δεν μασάει κουτόχορτο. Η συσπείρωση και η συστράτευση μας είναι πλέον αναγκαία με στόχο να μην περάσουν τα νέα Ελληνικά μέτρα που επέβαλε το κράτος πρόνοιας των καπιταλιστών.

Η σημερινή ανοικτή συνέλευση στις 7 στο στέκι της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Νάξου ας αποτελέσει το σημείο εκκίνησης των αντιστάσεων μας… κανένας δεν περισσεύει…

Ιστορία και Καπιταλιστική κρίση στην οικονομία.

Ο καπιταλισμός, ας μην αυταπατόμαστε, είναι ένα δημιουργικό αλλά καθαρά παρασιτικό σύστημα. Επιβιώνει και ευημερεί όσο ανακαλύπτει νέα παρθένα εδάφη ή οργανισμούς από τους οποίους τροφοδοτείται. Ως παρασιτικό σύστημα εξασθενεί και καταστρέφει τον παρθένο οργανισμό ή το έδαφος από τον οποίο σιτίζεται με συνέπεια να διακυβεύει την ίδια την ύπαρξη και την ευημερία του. Δεν καταρρέει όμως ο καπιταλισμός, γιατί με απαράμιλλη ευρηματικότητα αναζητάει και ανακαλύπτει ή υποτάσσει άλλους παρθένους οργανισμούς, συνεχίζοντας τον παρασιτικό βίο του. Κατακτώντας νέα παρθένα εδάφη τα μολύνει, για να συνεχίσει την ίδια αδηφάγα λειτουργία του αποσπώντας ταυτόχρονα την αναγκαία εσωτερική κοινωνική ανακωχή.

Με όρους πολιτικής οικονομίας, είναι ένα σύστημα το οποίο στηρίζεται σε μια σειρά από φούσκες που μεγαλώνουν περισσότερο από όσο μπορούν και σκάνε μόλις ξεπεράσουν το μέγιστο σημείο αντίστασης τους (ΣΟΡΟΣ). Η συσσώρευση κεφαλαίου για να επιτευχθεί χρειάζεται καπιταλιστικές οικονομίες.

Έτσι στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα έχοντας «ανακαλύψει» τις αποικίες που τον συντηρούσαν και τον αναπαρήγαγαν συσσώρευε υπεραξία- κεφάλαιο από τις παρθένες αυτές χώρες. Μόλις τις εξασθένισε ή τις κατέστρεψε στράφηκε στον δημόσιο- κρατικό τομέα και στην επιστήμη όπου εξασφάλισε το μέλλον του πείθοντας ταυτόχρονα τον κόσμο ότι η κινητοποίηση των δημόσιων επενδύσεων και του κράτους πρόνοιας είναι αναγκαία, προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα του. Σήμερα το μόνο «κράτος πρόνοιας» που υπάρχει και έχουν διατηρήσει είναι αυτό για τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ του κάθε καπιταλιστικού κράτους.

Αφού εξάντλησε το «κράτος πρόνοιας» απομυζώντας το, έστρεψε τον προσανατολισμό τού στον «εκδημοκρατισμό» του χρηματιστηρίου και των στεγαστικών δανείων διαλαλώντας την σίγουρη ευημερία ακόμα και των εξαθλιωμένων και όσων δεν είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν κατοικία. Έτσι εκμεταλλεύτηκε όσους ανθρώπους είχαν αποταμιεύσεις και δεν συμμετείχαν ενεργά στην διαδικασία συσσώρευσης του κεφαλαίου τους.

Πρώτα έσκασε η φούσκα του χρηματιστηρίου κλέβοντας οικονομίες και κόπους χρόνων από «παρθένους επενδυτές» ενώ σήμερα η οικονομική στενότητα οφείλεται στο σκάσιμο της φούσκας των στεγαστικών δανείων και του χρηματοπιστωτικού μοντέλου. Ας μην ξεχνάμε την έπαρση και την σιγουριά με την οποία ανακοίνωναν ότι με τα δάνεια θα αποκτήσουν όλοι ένα σπίτι όπως και τα «παρακάλια» των τραπεζών, για να μας «χαρίσουν» πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. Στόχος ήταν να ανανεώσουν την ανακωχή ανάμεσα στους άρχοντες και στους εξαθλιωμένους αρχόμενους έχοντας στην ουσία ανακαλύψει τα νέα παρθένα εδάφη και τους οργανισμούς που θα τον τροφοδοτήσουν.

Το αποτέλεσμα είναι αδιαμφισβήτητο, μόλις άρχισαν οι γενναιόδωρες χορηγίες των στεγαστικών δανείων οι άστεγοι αυξήθηκαν με αστραπιαίους ρυθμούς. Όσοι πλήρωναν εμπρόθεσμα τις δόσεις των δανείων τους απορρίπτονταν από μελλοντικό δανεισμό μιας και δεν ήταν καλοί «πελάτες» για τις τράπεζες. Ο λόγος είναι ότι τα κέρδη των τραπεζών βασίζονται στην διαρκή εξυπηρέτηση των χρεών και των τόκων. Δάνεια επί δανείων για να καλυφθούν τα ακάλυπτα δάνεια των χρεωκοπημένων οφειλετών, με απώτερο σκοπό να μην εξοφλήσουν ποτέ το αρχικό τους δάνειο.

Η εξαφάνιση των ανθρώπων που δεν χρωστούν δείχνει ακριβώς τα αίτια της χρεωκοπίας των τραπεζών και εξηγεί την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Επίσης το γεγονός της υποστήριξης των τραπεζών από τα κράτη όλου του κόσμου επιβεβαιώνει την ύπαρξη κράτους πρόνοιας μόνο για το κεφάλαιο. Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι, το κράτος ως θεσμός είναι καθαρά καπιταλιστική δημιουργία. Η στήριξη των τραπεζών από το κράτος αποσκοπούσε στην στήριξη του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης. Υποστήριζε υποτίθεται την αγορά όμως η απληστία, το ανικανοποίητο και ο παρασιτισμός των οικονομικών ελίτ οδήγησαν ακόμα μια φορά σε μια αθέλητη αυτοκαταστροφή τον καπιταλισμό.

Για άλλη μια φορά έχει ξεκινήσει ένας μαραθώνιος αγώνας για να βρεθούν νέα πεδία εκμετάλλευσης. Για άλλη μια φορά προσπαθούν να αποσπάσουν την πολυπόθητη για αυτούς συναίνεση =ανακωχή. Η πράσινη ανάπτυξη και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι το νέο καπιταλιστικό εργαλείο- προϊόν, που δημιουργούν προκειμένου να εκμεταλλευθούν παρθένες περιοχές και απομακρυσμένους ανθρώπους από τους νόμους της κατανάλωσης. Γνωρίζουν όμως ότι η πράσινη ανάπτυξη δεν επαρκεί, γιατί η σημερινή εύρυθμη λειτουργία του καπιταλισμού στηρίζεται στην πιστωτική διαθεσιμότητα, που όμως δεν υπάρχει από λάθος υπολογισμούς του παρασιτικού συστήματος. Η έξη του στο νωπό αίμα είναι αθεράπευτη και υπερτερεί της όποιας λογικής.

Αν τώρα που άθελα του, αυτό-κλυδωνίζεται και αυτό-καταστρέφεται ο καπιταλισμός αποσπάσουν τον απαιτούμενο χρόνο για να ανασυγκροτηθούν και εφευρίσκοντας νέα εδάφη και οργανισμούς, αναπαραχθούν θα ξανά-βιώσουμε το σκάσιμο της νέας φούσκας σε μερικά χρόνια πάλι. Αν τώρα που το σκάσιμο της φούσκας του χρηματοπιστωτικού κόλπου έχει στεγνώσει την αγορά και οι περισσότεροι έχουμε χτυπηθεί από τα θραύσματα του δεν αντισταθούμε στο κράτος πρόνοιας των κεφαλαιοκρατών και δεν στοχοθετήσουμε την δράση μας προς την κατεύθυνση της οργάνωσης, από τα κάτω, από την βάση, όλων των κοινωνικών παραμέτρων, τότε, η ανασυγκρότηση του καπιταλιστικού συστήματος, πρέπει να θεωρείται βέβαια.

Η εξαθλίωση, η φτώχεια και η υποταγή, μέσα σε καθεστώτα ομηρίας δεν μας αξίζει.

Διαδήλωση και Πορεία διαμαρτυρίας, για τα αποτρόπαια μέτρα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, στην Νάξο.

Η πρωτοφανής επίθεση που δέχτηκε η κοινωνία στο σύνολο των εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων, όσο και αν προσπαθούν οι κυρίαρχοι σε συμφωνία με τα ΜΜΕ να την βαπτίσουν αναγκαία ή καλοδεχούμενη, δεν πείθει σχεδόν κανένα. Η κοινωνική συναίνεση που απαιτούν σημαίνει την άνευ όρων υποταγή μας στα προστάγματα της κερδοσκοπίας και της καιροσκοπίας των οικονομικών ελίτ.

Η αντίσταση και η αντεπίθεση της κοινωνίας, ξεκίνησε σιγά αλλά δυναμικά χθες Παρασκευή 5 Μαρτίου σε όλη την Ελλάδα σηματοδοτώντας την απαρχή μαζικών και συνεχών κινητοποιήσεων, έξω από τα θεσμικά όργανα των εργατών, ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ και των γραφειοκρατών των κομμάτων εξουσίας. Οι απεργίες εκτόνωσης δεν πρόκειται να αλλοιώσουν την δυναμική αντεπίθεση των εργαζομένων. Οι αγώνες θα έχουν στόχους μέσα και σκοπούς που θα σηματοδοτούνται από τους ίδιους τους εργαζόμενους χωρίς διαμεσολαβητές και πεφωτισμένους ηγέτες.

Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε όμως και στις ομάδες καταστολής που εφαρμόζοντας τον νόμο κτυπούν τυφλά και άνανδρα 88χρονους, πόσο μάλλον όταν αυτός είναι ο Μανώλης Γλέζος. Οι μόνοι «εργαζόμενοι» που δεν θίγεται το εισόδημα και τα κεκτημένα τους είναι οι χομπίστες- ημικανίβαλοι των δυνάμεων καταστολής. Τυχαίο άραγε; Όχι βέβαια…

Στην Νάξο από την άλλη στην έκτατη συνέλευση, που διοργάνωσαν κοινωνικές ομάδες και φορείς εργαζομένων, αποφάσιστηκε η διαδήλωση της διαμαρτυρίας των εργαζομένων τόσο στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα όσο και των εργαζομένων στους ΟΤΑ. Η συγκέντρωση η διαδρομή και η οργάνωση της διαμαρτυρίας αυτής συν-διαμορφώθηκαν από την ανοικτή συνέλευση της πέμπτης 4 Μαρτίου με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.

Η αυτό-οργανωμένη διαμαρτυρία διαδήλωση ξεκίνησε από το κέντρο υγείας( νοσοκομείο-εκλογικό κέντρο, για τα κόμματα) και κατά μήκος της Παπαβασιλείου πέρασε από το Δημαρχείο και κατέληξε στην παραλία της Χώρας. Τα αντανακλαστικά του κόσμου τελικά ήταν άμεσα και δυναμικά.

Οι προσπάθειες εκτόνωσης αυτής της αντεπίθεσης από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ δεν πρέπει και δεν πρόκειται να περάσουν όσο οι εργάτες αυτό-οργανώνονται. Οι κινητοποιήσεις αυτές ας είναι το εφαλτήριο ενός μαζικού κοινωνικού αγώνα με αρχικό- βραχυπρόθεσμο στόχο τού την αντίσταση στην οικονομική επιδρομή της κυβέρνησης και μεσο-μακροπρόθεσμο τον κοινωνικό μετασχηματισμό.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ- ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 /3 2010 ΣΤΙΣ 12:00 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑΞΟΥ

Πέρα από κάθε εύλογη αμφιβολία των οπαδών, των ΜΜΕ και των κυρίαρχων, τα μέτρα που ανακοίνωσε το ΠΑΣΟΚ πλήττουν την μεσαία και μικρή τάξη χωρίς στην ουσία να λύνουν κανένα πρόβλημα. Η διακηρυγμένη μείωση των μισθών σε συνάρτηση με την αύξηση των έμμεσων και των άμεσων φόρων αφορούν το σύνολο των εργαζομένων τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα.

Η μεθοδευμένη επίθεση στα αυτονόητα και στα κεκτημένα των εργαζομένων είναι ωμή και ανελέητη. Για τους μεν εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα μεταφράζεται σε περικοπή 2,5 έως 3 μισθών ενώ για τους μικρούς και μεσαίους «επιχειρηματίες» σηματοδοτεί την αρχή του τέλους τους. Εμείς θιγόμαστε εμείς πρέπει να αντιδράσουμε. Η μόνη λύση είναι ο δρόμος.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΗΜΕΡΑ στις 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΝΑΞΟΥ. Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΟΠΛΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ.

Κρίση...πολύ-επίπεδη, σύνθετη και μακροχρόνια.

Η πολύ-επίπεδη κρίση που βιώνουμε θα μπορούσε να ήταν λιγότερο οδυνηρή αν οι κυρίαρχοι που την διαχειρίζονται δεν έστρεφαν τα βέλη της ενάντια στην κοινωνία και υπέρ των οικονομικών ελίτ. Η απροκάλυπτη επίθεση που ανήγγειλε η κυβέρνηση και στο εισόδημα μας είναι πρωτόγνωρη και σίγουρα θα ξεσηκώσει μαζικές αντιδράσεις.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που η μείωση του πραγματικού εισοδήματος, μέσω των έμμεσων και άμεσων φόρων, συνοδεύεται και από την ονομαστική- αριθμητική μείωση του εισοδήματος μας. Είναι η πρώτη φορά που αναγγέλλουν με θρασύτητα την μείωση των μισθών.

Εμμέσως πλην σαφώς η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ανήγγειλε το τέλος του δημοσίου- κρατικού τομέα και την εκχώρηση των αρμοδιοτήτων και των λειτουργιών του στις ιδιωτικές εταιρείες, ενώ η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας είναι ανυπόγραφη και ακατοίκητη.

Ταυτόχρονα μέσω του διαγγέλματος του πρωθυπουργού έγινε «κατανοητό» ότι τα αντικοινωνικά μέτρα στην υγεία , στην παιδεία, στην ασφάλεια, στην σύνταξη, στα χρόνια εργασίας, στο περιβάλλον, στην πρωτογενή παραγωγή και σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής, επιβάλλονται δήθεν από την ΕΕ και το ΔΝΤ για λόγους Εθνικής ασφάλειας.

Λόγοι έκτακτης ανάγκης επιβάλλουν αυτές τις πολιτικές. Ο Εθνικός κίνδυνος που διατρέχει την Ελλάδα προτάσσει οι λίγοι να συσσωρεύουν ακόμα περισσότερα και οι πολλοί να φυτοζωούν όλο και πιο πολύ, αν θέλουμε να σωθούμε ως Έθνος.
Ο αγώνας που θα δοθεί ή που πρέπει να δοθεί είναι απαραίτητο κατά την άποψη μου να είναι πολύ-επίπεδος και ουσιαστικός με ζητούμενο την άμεση ανατροπή των αντικοινωνικών μέτρων που δημιούργησε η προστασία των τραπεζών και των οικονομικών ελίτ από τα κράτη και την συνακόλουθη απαίτηση τους να πληρώσουμε εμείς αυτήν την προστασία.

Εξηγώ ότι ο αγώνας επιβάλλεται να έχει δυναμική παρουσία τόσο σε επίπεδο θεσμών όσο σε επίπεδο συνδικαλισμού και κινημάτων. Αυτή η τριμερής παρουσία κατά την άποψη μου επαναφέρει το ζητούμενο των συσπειρώσεων τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο με κύριο στόχο την δημιουργία μιας πολιτικής πρότασης η οποία θα αποτελεί το απαύγασμα των κοινωνικών ζυμώσεων και συσπειρώσεων.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την γένεση αυτής της πρότασης είναι η ρεαλιστική αλλά και ιστορική ματιά των τριών παραγόντων που προανέφερα. Των θεσμών, των συνδικάτων και των κινημάτων. Το βέβαιο είναι ότι οι θεσμοί (κόμματα εξουσίας κοινοβούλιο κλπ) δεν πρόκειται να λύσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Σίγουρα οι συνδικαλιστές ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ κλπ έχουν καταντήσει τα «κοινωνικά» φερέφωνα των πολιτικών ταγών και έχουν ξεπουληθεί τόσο στα μεγάλα αφεντικά όσο και στην αδήριτη προσωπική επιθυμία τους για αναρρίχηση στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας.

Σίγουρα τα κινήματα με αποκορύφωμα τους τον Δεκέμβρη του 2008 έδειξαν τον τρόπο και τον δρόμο για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Σίγουρα η αυτοοργάνωση και η αυτοδιαχείριση των εργαζομένων είναι η απάντηση στο ξεπούλημα των συνδικαλιστών στις ελίτ. Όμως από μόνες τους δεν αρκούν, γιατί αφενός δεν είναι ο κύριος τρόπος οργάνωσης των εργαζομένων και αφετέρου οι αυταρχικές κυβερνήσεις αυθαιρετούν ή ο εκάστοτε εργοστασιάρχης μπορεί να πάρει τις μηχανές του και να εγκατασταθεί αλλού.

Αποτέλεσμα επί της ουσίας κανένα. Τρανταχτό παράδειγμα το άρθρο 16 όπου η ιδιωτική εκπαίδευση προωθείται χωρίς την αναγκαία… αναθεώρηση του συντάγματος. Επίσης ο σημερινός τρόπος διαχείρισης της κρίσης από τους κυρίαρχους ουδέποτε μπορεί να συσχετισθεί ή να θεωρηθεί αποτέλεσμα του Δεκέμβρη!

Τα κινήματα από μόνα τους δεν αρκούν για την άμεση ανατροπή των μέτρων που θέλουν να επιβάλλουν «με κάθε μέσο και κάθε τρόπο», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Πρωθυπουργός. Τα κινήματα μπορούν να συμβάλλουν με τις διεκδικήσεις και τις προτάσεις τους στην αλλαγή της παραγωγικής και κοινωνικής ζωής και να επηρεάσουν ή να αλλάξουν τους θεσμούς της πολιτικής ζωής. Ποτέ όμως να ανατρέψουν τους θεσμούς αν δεν έχουν σταθερό προσανατολισμό και ιδέες που κυοφορούνται χρόνια και έχουν μαζική απήχηση στην κοινωνία.

Τα κινήματα στην παρούσα φάση μπορούν να συνεχίσουν να συμβάλλουν στην «εκπαίδευση» των εργατών και των πολιτών, στις συνθήκες και στις πρακτικές της άμεσης δημοκρατίας. Να «μάθουν» τον κόσμο να συζητάει, να αναρωτιέται και να ανακαλύπτει λύσεις συμμετοχικά και συλλογικά, για όσα τον αφορούν. Να «μάθουν» τον κόσμο να παθιάζεται με τις κοινές υποθέσεις και να τις κάνει κτήμα και προσωπική του υπόθεση. Να «μάθουν» τον κόσμο να χλευάζει όχι την επιστήμη αλλά την υποταγή της επιστήμης και κάθε ανθρώπινου θεσμού στα οικονομικά συμφέροντα. Με άλλα λόγια το μέλλον θα σχεδιαστεί από τα ακηδεμόνευτα κινήματα των πολιτών.

Όμως σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη να ανατραπεί η εφαρμογή των αντικοινωνικών και απάνθρωπων μέτρων. Και αυτό απαιτεί κοινωνικές συσπειρώσεις και συμμαχίες βραχυπρόθεσμες και προσωρινές… στην παρούσα φάση ο σκοπός μπορεί και να αγιάσει τα μέσα.