Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ,
τείχη μεγάλα κι υψηλά
τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι,
τον νούν μου τρώγει αυτή η τύχη.
Διότι πράγματα πολλά
έξω να κάμω είχον
Ά! όταν έκτιζαν τα τείχη
πως να μην προσέξω...
Αλλά δεν άκουσα ποτέ
κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν
από τον κόσμον έξω.
Το τείχος δεν είναι για τους πρόσφυγες κι όσους εισέρχονται ''παράνομα'' στο ελληνικό έδαφος. Το τείχος είναι -κυρίως- για αυτούς που ζουν μέσα. Για μας. Για μας που πρέπει να βρίσκουμε ένα τείχος παραπάνω σε κάθε μας σκέψη σε κάθε μας δράση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου