Σχολιάζοντας το άρθρο του τ. Βουλευτή κ. Ν. Λεβογιάννη

Ουδέποτε η ΠΕΚΙΝ πίστεψε, έγραψε ή στήριξε ότι η ελεύθερη κατασκήνωση θα προστάτευε το κεδροδάσος. Η πεκιν και εγώ προσωπικά ταχθήκαμε υπέρ της ελεύθερης κατασκήνωσης όταν κάποιοι βάρβαροι θρασύδειλοι επιτέθηκαν στους κατασκηνωτές του Αλυκού με σκοπό να τους τρομοκρατήσουν και να τους διώξουν. Μεθοδεύουν μάλιστα και εκλογές στο υποτιθέμενο σύλλογο μόνιμων κατοίκων Αλυκού προκειμένου να απαγορεύσουν την κατασκήνωση στο Αλυκό και να έχουν και «δημοκρατική νομιμοποίηση».

Ουδέποτε αντιμετωπίσαμε το Αλυκό μεμονωμένα και αποσπασματικά όπως οι περισσότεροι «περιβαλλοντιστές- φυσιοκράτες» αλλά πάντα μέσα σε ένα πολιτικό πλαίσιο όπου αντιμετωπίζει την φύση και το οικοσύστημα χωρίς όρια και συμπεριλαμβάνει στα συμπεράσματα και τις προτάσεις της, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους δημόσιους χώρους, τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού, το εκάστοτε χωροταξικό (ΑΠΕ) και φυσικά τις κρατικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν (ο νόμος Ν.2160/93 (παρ.12, άρθ. 4) (ΦΕΚ 18/Α/19.7.93) που προστατεύει και προωθεί τον οργανωμένο τουρισμό και όχι το περιβάλλον) και θα εφαρμοστούν (νομοσχέδιο για την σύνθετη τουριστική κατοικία που ενώ έχει αποτύχει στις άλλες χώρες Ισπανία Πορτογαλία Ισλανδία θέλουν να το επιβάλλουν τώρα και στην Ελλάδα για να βγούμε από την κρίση. Ανάρτηση 6 Αυγούστου: τι είπαν τα 3 γουρουνάκια στο 4ο ).

Για εμένα προσωπικά το Αλυκό δεν είναι ξεκομμένο από τις αλυκές και τους ποταμούς που εκβάλλουν σε αυτές ούτε μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε σαν ένα κομμάτι της Νάξου αυθύπαρκτο και αυτόνομο. (δεν έχουμε επιβεβαιώσει πχ ότι το φράγμα που θα κάνουν στου Μητροπόλου διακόπτει τον ποταμό που καταλήγει στις Αλυκές. Θα ασχοληθούμε με αυτό από το τέλος καλοκαιριού)

Ακριβώς εδώ βρίσκεται και η ειδοποιός διαφορά μας με τους άλλους. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα οικολογικά προβλήματα είναι στην ουσία πολιτικά και τίποτα λιγότερο. Για αυτό και η ΠΕΚΙΝ βάλλεται συνεχώς και από πολλούς περιβαλλοντιστές που θεωρούν εαυτόν οικολόγο.

Όσο για το ΣτΕ: θεσμοθετήθηκε για να προστατέψει τον πολίτη από τις αυθαιρεσίες και τις παράνομες αποφάσεις του κράτους και μπορεί στην περίπτωση του κομβικού λιμανιού της Νάξου να μας έσωσε, όμως μην ξεχνάμε ότι πριν τους ολυμπιακούς αγώνες το τμήμα περιβάλλοντος καταργήθηκε από το κράτος για να μπορέσουν να καταστρέψουν με τα άχρηστα έργα τους πολλές περιοχές φυσικού κάλλους. Έκαναν πολύ πιο δαπανηρή την προσφυγή του πολίτη σε αυτό και κάθε φορά τα προεδρικά διατάγματα επικρατούν του συντάγματος (αποφάσεις για ΧΥΤΑ ανά την Ελλάδα)

Όπως και τώρα τελευταία θεώρησε το μνημόνιο ως αναγκαίο και σύννομο προκειμένου να σωθεί το έθνος μας.
Τώρα τι σόι εθνικής σωτηρίας είναι η υπερίσχυση του Αγγλικού εθνικού δικαίου (αποικιοκρατικό) έναντι του Ελληνικού θα μας το πουν κάποια φορά. Άσε πια το τι είναι έθνος κλπ κλπ.

Οι κυρίαρχες πολιτικές είναι που «κατέφαγαν» το κεδροδάσος και αυτές είναι που δυναμιτίζουν τα θεμέλια του και όχι μόνο. Αυτές πρέπει να αλλάξουμε. Η ΠΕΚΙΝ θα πράξει όσα μπορεί και παραπάνω προκειμένου να σταματήσει αυτές τις αποσπασματικές και σπασμωδικές πολιτικές.

Τελειώνω αναδημοσιεύοντας κάποιες απόψεις για την οικολογία και την κατασκήνωση

«Η εμπειρία έχει δείξει ότι από όπου έφυγαν οι ελεύθεροι κατασκηνωτές, οι παραλίες είτε ερήμωσαν, είτε τις εκμεταλλεύτηκαν επιτήδειοι καταπατητές και οργανωμένα τουριστικά συμφέροντα, επιβάλλοντας τη “μονοκαλλιέργεια” ενός τουριστικού μοντέλου με ημερομηνία λήξης. Όπως ένα οικοσύστημα γίνεται έρημος όσο μειώνεται η ποικιλία των ειδών του, έτσι και ένας τόπος ερημώνει αν στηρίζεται σε περιορισμένη ποικιλία “τουριστικού προϊόντος” και παραγωγικών δραστηριοτήτων. Όπως η πλούσια ποικιλία ειδών σε ένα οικοσύστημα, έτσι και το “διαφοροποιημένο τουριστικό προϊόν” καθώς και η ποικιλία παραγωγικών δραστηριοτήτων ενός τόπου, θα συμβάλλουν στο να είναι βιώσιμος, να καλύψει δηλαδή τις ανάγκες του χωρίς να κλέψει αυτό το δικαίωμα από τις επόμενες γενιές, και το σημαντικότερο χωρίς να τις διώξει μακριά του.»