Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΛΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΤΟΥ Κ.Υ.-ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΝΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 8:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡ

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΛΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΤΟΥ Κ.Υ.-ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΝΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 8:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ 12:00 ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Τρεις δεκαετίες από τη δημιουργία του ΕΣΥ… πεθαίνουν

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας δημιουργήθηκε μέσα σε μια συγκεκριμένη ιστορική και κοινωνική συνθήκη για να καλύψει ένα μέρος των αναγκών κυρίως των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων.

Οι πολιτικοί, κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες των δεκαετιών του 70 και του 80 διεκδικούσαν ένα ολοκληρωμένο δωρεάν σύστημα υγείας καθολικά προσβάσιμο!
Παρόλο που η πρόσβαση σε αυτό δεν υπήρξε ποτέ καθολική (ουδέποτε τα χαμηλά ανασφάλιστα κοινωνικά στρώματα και οι εκτοπισμένοι από την κοινωνία μπορούσαν να έχουν μια στοιχειώδη περίθαλψη σε αυτό) και ουσιαστικά ποτέ δεν απέκτησε δημόσιο χαρακτήρα πάραυτα κάλυπτε ένα μέρος των αναγκών κυρίως των εργατικών και μη προνομιούχων τάξεων.

Ουδέποτε είχαμε ψευδαισθήσεις ότι η λειτουργία του ΕΣΥ ήταν αυτή που είχαμε ανάγκη και αυτή που ονειρευόμασταν. Η κακοδιαχείριση υπουργών και διευθυντών, τα φακελάκια, οι πελατειακές σχέσεις, η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, η παροχή υπηρεσιών ανάλογα με το «βαλάντιο» του καθενός, το όργιο των υπερτιμολογήσεων και της παραοικονομίας, όπως και οι διασυνδέσεις με τις εταιρείες για την προώθηση συγκεκριμένων προϊόντων που επέβαλε και αναπαρήγαγε το εκάστοτε «κατεστημένο», συνεπικουρούμενο από τις πολιτικές ελίτ, αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν το ανάχωμα για το δημόσιο, δωρεάν και καθολικά προσβάσιμο σύστημα υγείας.

Η σημερινή οικονομική και πολιτική ελίτ, μέσω του μνημονίου έχει ως κεντρική επιλογή, όχι φυσικά να λύσει τα παραπάνω πανθομολογούμενα προβλήματα, αλλά να βάλει τέλος σε όποια υπολείμματα δημόσιας και δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης έχουν απομείνει. Η μείωση των λειτουργικών δαπανών των νοσοκομείων, που επιβάλλει το μνημόνιο, σημαίνει τραγικές ελλείψεις ακόμα και των πιο βασικών υλικών, αχρησιμοποίητα, ασυντήρητα ή και απαρχαιωμένα μηχανήματα, απαξιωμένα εργαστήρια, μείωση αποδοχών του προσωπικού, περικοπή έως και κατάργηση των εφημερευόντων γιατρών, χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις, που με το πάγωμα των προσλήψεων και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, όχι μόνο θα παραμείνουν κενές, αλλά θα χαθούν κι άλλες.

Ήδη, έπαψε η κάλυψη από ασφαλιστικά ταμεία για πολλές ιατρικές πράξεις και εξετάσεις. Οι δυσβάστακτες επιβαρύνσεις για τους περιθαλπόμενους θα αυξάνονται συνεχώς ενώ τα έσοδα τους θα μειώνονται ραγδαία καθιστώντας το αναγκαίο αγαθό της ιατρικής περίθαλψης, θεραπείας και ανάρρωσης δυσπρόσιτο για το ευρύ κοινό.

Την ίδια στιγμή προωθούν τους ιδιώτες στα «δημόσια» νοσοκομεία με απώτερο σκοπό την πλήρη επικράτηση των ιδιωτών σε αυτά ενώ θεσμοθετούν και τον πρώτο «τιμοκατάλογο» των ιατρικών υπηρεσιών (θα ακολουθήσουν και άλλοι)
Στην ουσία επανασχεδιάζουν τις υγειονομικές μονάδες με την λογική της αγοράς καθιστώντας την ίδια την ζωή μας εμπορεύσιμο υλικό.

Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι ο σύγχρονος κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός επιτίθεται χωρίς όρια στο αγαθό της ζωής και της υγείας. Μόνο η ίδια η κοινωνία μπορεί να ανακόψει αυτή την επίθεση, αποφασίζοντας ότι αυτό δεν είναι άλλο ανεκτό. Απορρίπτοντας ένα πολιτικό σύστημα που στηρίζεται σε νοσηρές εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές σχέσεις, που αναπαράγει την αρρώστια και τη διαχειρίζεται μέσα από αυτές, εις βάρος των κοινωνικών αναγκών.

Ο αγώνας για την προάσπιση του κοινωνικού αγαθού της υγείας δεν είναι απομονωμένος από όλα τα άλλα ζητήματα που μας απασχολούν. Από τις ιδιωτικοποιήσεις ως την πληρωμένη περίθαλψη, από την κακοποίηση της γης και της φύσης ως την κακοποίηση του ανθρώπινου σώματος, από το χτύπημα μισθών και συντάξεων ως τους άνεργους των ιατρικών και παραϊατρικών κλάδων, μια κοινή συνισταμένη αναδύεται ως αναγκαία απάντηση: ολομέτωπος διαρκής αγώνας, ταξικός, συλλογικός και αυτό-οργανωμένος.

Απέναντι στην παθητική δυσαρέσκεια και την υπακοή, να περάσουμε στη συλλογική κοινωνική δράση και την αντεπίθεση. Χωρίς τεχνητούς διαχωρισμούς μεταξύ μας, μαζί με τους εργαζόμενους στην υγεία, με αλληλεγγύη με τον κάθε αγωνιζόμενο, να μην αφήσουμε τη ζωή και την υγεία μας βορά στα νύχια των κυρίαρχων.

Για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, με δημόσια περίθαλψη για όλους.