Ο φασισμός δεν προϋποθέτει την κατάλυση της δημοκρατίας όπως πολλοί πιστεύουν αλλά αποτελεί τον μετασχηματισμό της δημοκρατίας σε περιόδους κρίσης. Ή όπως αρέσκονται να λένε οι κυρίαρχοι : είναι απαραίτητη η επιβολή μιας κυβέρνησης όπου θα κηρύξει την χώρα σε Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης.
Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες αυτού του μετασχηματισμού όπου το σύνταγμα παραβιάζεται απροσχημάτιστα και η συνταγματική «τάξη» πετάγεται στον κάλαθο των αχρήστων. Η ύπαρξη μιας νέας κυβέρνησης χωρίς την παραίτηση της προηγούμενης και χωρίς τις διερευνητικές εντολές του πρόεδρου της δημοκρατίας στα υπόλοιπα κόμματα του κοινοβουλίου αλλά και η λήψη αποφάσεων χωρίς τις θεσμικές διαδικασίες, όπως η προσφυγή σε εκλογές ή έστω σε ένα στοιχειώδες δημοψήφισμα, επιβεβαιώνουν τον μετασχηματισμό της δημοκρατίας στην περίοδο της κρίσης που διανύουμε, σε μια σύγχρονη μορφή κράτους όπου βρίσκεται υπό το καθεστώς της έκτακτης ανάγκης.
Το σίγουρο είναι ότι η αστική- μικρομεσαία τάξη όπου ηγεμόνευσε και κυριάρχησε από την μεταπολίτευση και μετά αναζητά δυναμικά, νέες μορφές κυριαρχίας που να αναπαράγουν την πρωτοκαθεδρία της.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναζήτησης και πανικού(?) της αστικής- μεσαίας τάξης, παρακάμπτονται όλες οι χρονοβόρες διαδικασίες της αστικής δημοκρατίας και της διαμεσολάβησης των κομμάτων που έστω εικονικά και ανεμικά αντανακλούσαν την λαϊκή βούληση.
Έτσι το κοινοβούλιο μετατρέπεται ξανά σε ένα υποσκελισμένο, εικονικό- θεαματικό πυλώνα της «νέας» κυβέρνησης, που απαλλαγμένη από το πολιτικό κόστος (δεν θέλουν να συμμετέχουν ενεργοί και «άφθαρτοι» πολιτικοί από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ) θα εφαρμόσει όσα ψήφισε η προηγούμενη εκτονώνοντας ή καταστέλλοντας τον πανθομολογούμενο χείμαρρο της αμφισβήτησης που γέννησε η αντικοινωνική πολιτική του ΓΑΠ και της τρόικας.
Η ωμή παρέμβαση του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου σε συνεργασία φυσικά με την ελληνική αστική τάξη αποτελεί πραξικόπημα και απόδειξη της αντίφασης ανάμεσα στην τυπική εξουσία (κοινοβούλιο- κυβέρνηση) και την ουσιαστική (εξωθεσμικοί μηχανισμοί-αγορές-βαθύ κράτος).
Μετά την ανακοίνωση και αναίρεση του δημοψηφίσματος από τους ίδιους θεματοφύλακες της δημοκρατίας, η κοινωνία αποσβολωμένη παρακολουθεί τις θεαματικές μηχανορραφίες των εξωθεσμικών τραπεζιτών και τις μυστικές διαπραγματεύσεις των αγορών με τους κυβερνητικούς υπαλλήλους χωρίς να αντιδράει ουσιαστικά όπως έκανε λίγες μέρες πριν ανακοινωθεί το τρομοκρατικό δίλλημα ευρώ ή πτώχευση και δραχμή (που μέχρι ενός σημείου είναι και υπαρκτό). Σε αυτό το μεθοδευμένο μούδιασμα συνέβαλε τα μέγιστα και η κοινοβουλευτική αριστερά που από την αρχή δεν πήρε καθαρές θέσεις ως προς την στάση πληρωμών του χρέους και γενικότερα της διαχείρισης της κρίσης προς όφελος της κοινωνίας.
Ενώ το θέαμα που διοχετεύεται (πχ η δήλωση της πρόθεσης παραίτησης του ΓΑΠ κατόπιν της ψήφου εμπιστοσύνης που έλαβε από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ) μέσω των ΜΜΕ μετατόπισε πάλι το κέντρο βάρους από την αντίσταση του λαού στις μυστικές διαβουλεύσεις και «διαμάχες» των «από πάνω» δίνοντας χρόνο στους κυρίαρχους να ανασυνταχθούν και να οργανώσουν καλύτερα την επίθεση τους στην κοινωνία μέσω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που θα την προβάλλουν και ως ωριμότητα του πολιτικού κόσμου προκειμένου να σωθεί το έθνος και η πατρίδα.
Αυτή η θεαματικοποίηση του πολιτικού μετασχηματισμού αποσκοπεί αφενός στην μέγιστη δυνατή συστράτευση των συντηρητικών και οικονομικά αλώβητων στρωμάτων της κοινωνίας σε ιδεολογικό επίπεδο, και αφετέρου,
θα γιγαντωθεί και θα αποκρυσταλλωθεί η πόλωση μέσα στην κοινωνία δικαιολογώντας την καταστολή κάθε πυρήνα αμφισβήτησης και ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης λοιδορώντας ως επικίνδυνους για την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ και τους τελευταίους πολίτες που θα αμφισβητούν και θα καταγγέλλουν τον πολιτικό εκτροχιασμό της «νέας» κυβέρνησης.
Θα αποτελεί πλέον το κόκκινο πανί ο κάθε απεργός, ο κάθε «κουκουλοφόρος» και μετανάστης που θα «μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση» διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή.
Αυτό το δίλλημα θα το θέσουν πολλές φορές, από εδώ και εμπρός, για να δικαιολογήσουν κάθε εκτροπή, που θα συντελείται, από τις εγχώριες ή διεθνείς πολιτικές ελίτ και κατ΄ ουσία η αποδοχή και νομιμοποίηση της, θα αποτελέσει την τρανή απόδειξη της επικράτησης και της διάχυσης της ακροδεξιάς ιδεολογίας μέσα στην Ελληνική κοινωνία όπου το δόγμα: υπακοή στους νόμους και επιβολή της τάξης θα συνοδεύεται με το απαραίτητο κοινωνικό διαπιστευτήριο όλων όσων «νοιάζονται» για την σωτηρία του έθνους.
Μακάρι να διαψευσθώ αλλά με το δίλλημα αυτό δεν έχουμε τελειώσει ακόμα και πιστεύω ότι θα αποτελέσει την κύρια πηγή ανά-τροφοδότησης του εκφασισμού της κοινωνίας και του ολοκληρωτισμού της εξουσίας. Όπου ολοκληρωτισμός σημαίνει ότι τα πάντα είναι δυνατά….
Από αυτή την άποψη η νέα τάξη πραγμάτων θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια στοιχειώδη συνεργασία της αριστεράς ή θα δημιουργήσει νέες κοινωνικές συμμαχίες πέρα από ιδεολογικές διαφορές και αναχώματα όπου η συγκρότηση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου με ανατρεπτικά προτάγματα εξυπακούεται και επιβάλλεται λόγω της αυστηρής και δυναμικής συγκρότησης της νέας κυβέρνησης!
Ο μετασχηματισμός αυτός θα αποτελέσει τον καταλύτη κάθε λαϊκισμού και εύκολης λύσης που αβίαστα και ανέξοδα προφέρονταν μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου