Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

Ο φασισμός δεν προέρχεται από την κατάλυση της δημοκρατίας όπως πολλοί πιστεύουν αλλά αποτελεί την παραμόρφωση του κοινοβουλευτισμού σε περιόδους κρίσεως.


Καλή πολιτική χρονιά λοιπόν και ευτυχισμένο το 1967 γιατί όντως «τόση δημοκρατία έχουμε να δούμε από την χούντα». Το αποφασίζουμε και διατάσσουμε είναι πλέον στην καθημερινή διάταξη της κυβέρνησης Τσολάκογλου. Σε όποιο υπουργείο και αν στρέψεις το βλέμμα σου, όποιο νομοσχέδιο και αν διαβάσεις, αναγνωρίζεις την κατάφορη παραβίαση ή και παράκαμψη του συντάγματος από τους ίδιους τους υποτιθέμενους θεματοφύλακες του.


Ο κυνισμός της εξουσίας έχει ξεπεράσει πλέον κάθε όριο ενώ η προπαγάνδα της έχει πείσει μεγάλος κομμάτι της κοινωνίας ότι όντως «τα φάγαμε όλοι μαζί» άρα όλοι εμείς θα τα πληρώσουμε, αλλιώς το έθνος κινδυνεύει να χαθεί.
Έτσι με πρόσχημα το έλλειμμα και με άρμα την σοσιαλιστική κυβέρνηση εξαπέλυσαν ολομέτωπη ταξική επίθεση σε όλα όσα είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους τον περασμένο αιώνα. Οι συνέπειες από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού είναι πλέον ορατές και στους πιο θερμόαιμους υποστηρικτές του. Μια επέλαση που χρειάζεται όμως και το ανάλογο θεσμικό πλαίσιο για να μπορέσει να εφαρμοστεί και να αποδώσει τα αναμενόμενα.


Ο Καλλικράτης είναι ένα από τα θεσμικά πλαίσια που ο νεοφιλελευθερισμός εγκαθιδρύει προκειμένου να αποκόψει και να εκτοπίσει τις κοινότητες από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, να ελέγξει ακόμα περισσότερο το πολιτικό σκηνικό εξαλείφοντας οριστικά τις όποιες εκλογικές δυνατότητες είχαν οι αυτόνομες ομάδες και τέλος να αποσαθρώσει ότι έχει απομείνει από την τοπική αυτοδιοίκηση και να στρώσει το έδαφος στους λογής-λογής επενδυτές βάζοντας ενέχυρο το φυσικό και αστικό περιβάλλον.


Οι υποχρεώσεις της κεντρικής εξουσίας για ελεύθερη πρόσβαση και δωρεάν παροχή στην παιδεία και στην υγεία αποκεντρώνονται και μετατίθενται στους νέους Καλλικρατικούς υπέρ-δημάρχους χωρίς βέβαια τα ανάλογα κονδύλια, την υλικοτεχνική υποδομή και το ειδικευμένο προσωπικό με αποτέλεσμα να απειλείται ακόμα και η κουτσουρεμένη σημερινή λειτουργία αυτών των δημόσιων αγαθών. Ακόμα και η ΚΕΔΚΕ αντέδρασε αρχικά στον Καλλικράτη.


Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και το νομοσχέδιο του υπουργού Επικρατείας Χ. Παμπούκη που στην ουσία απαλλάσσει τον Καλλικράτη από τα νομικά και θεσμικά εμπόδια που μπορούν να χρησιμοποιήσουν όσοι διαφωνούν και θίγονται από τις επιθέσεις του κεφαλαίου που προωθούνται από την ΕΕ, τους εμίρηδες και άλλα τέτοια διεθνή κοράκια μέσω του Μνημονίου. Το νομοσχέδιο για την ««Επιτάχυνση και διαφάνεια υλοποίησης Στρατηγικών Επενδύσεων» κυριολεκτικά προσφέρει γη και θάλασσα ή ακόμα και «γη στην θάλασσα» για να μπορέσουν να γίνουν απρόσκοπτα οι στρατηγικές επενδύσεις παρακάμπτοντας ακόμα και την βουλή.


Έτσι τυπικά και ουσιαστικά, ο Χ. Παμπούκης αυτό-αναγορεύεται σε υπέρ-υπουργό που μπορεί και παρακάμπτει το κοινοβούλιο και αν εκείνος το κρίνει σκόπιμο παρακάμπτει ακόμα και τους αρμόδιους υπουργούς. Στο ίδιο νομοσχέδιο εκτός από τις φόρους που χαρίζει σε αυτά τα ρεμάλια αναφέρεται ότι:

«Στα δημόσια έργα υπάρχει το περιθώριο να μη γίνει η ανάθεση με δημόσιο ανοικτό διαγωνισμό, ενώ με υπουργικές αποφάσεις και με προεδρικά διατάγματα θα αλλάζουν οι πολεοδομικοί όροι, θα παραχωρείται αιγιαλός, θα απαλλοτριώνονται εκτάσεις -ακόμη και δασικές-, θα εγκρίνονται προσχώσεις, υποθαλάσσιοι αγωγοί ή τεχνητοί ύφαλοι».

Τεχνητοί ύφαλοι… όπως… στο Ντουμπάι! Η συνέχεια είναι αυτονόητη…