Ποτέ άλλοτε το Κεφάλαιο δεν διεκδίκησε µε τόσο ωμό και κυνικό τρόπο την νομιμοποίηση των συμφερόντων του όσο στα χρόνια που ζούμε. Ο νεοφιλελευθερισμός με θάρρος και θράσος αποδιαρθρώνει τους εναπομείναντες θεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης ενώ ταυτόχρονα έχει εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση στον κοινωνικό ιστό προκειμένου να αναπαράγει τους όρους και τις συνθήκες ηγεμονίας του και να εγκαθιδρύσει το βασίλειο της ανισότητας και του ατομικισμού. Ο πολίτης δηλαδή θα είναι υπήκοος, καταναλωτής και ανταγωνιστικός με τους άλλους για να αδράξει μια ευκαιρία που μπορεί να δημιουργήσει η «ελεύθερη» αγορά.
Η ιδεολογική επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι κυρίαρχες ομάδες έχει σαν στόχο να πείσει τους εργαζόμενους ότι τα ιδιαίτερα, ιδιοτελή συμφέροντά τους είναι συμφέροντα του «έθνους», ότι ταυτίζονται με το «κοινωνικό συμφέρον», ότι διασφαλίζουν και το συμφέρον των εργαζομένων, όχι βέβαια βραχυπρόθεσμα αλλά μακροπρόθεσμα.
Η κοινωνία από την άλλη έχει συνειδητοποιήσει την φύση της ασκούμενης πολιτικής, και ενώ κατά διαστήματα μοιάζει με καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να εκραγεί, μετά, την κοινοβουλευτική χούντα που τις επιβλήθηκε δείχνει σημάδια πρόσκαιρης κούρασης και παράδοσης. Η ιδεολογική κυριαρχία του κεφαλαίου φαίνεται να είναι ισχυρή με αποτέλεσμα τα συμφέροντα των εργαζομένων να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και η παραμονή μας στο ευρώ έστω και ως άστεγοι, ή νεόπτωχοι ή και άνεργοι να υπερισχύει.
Ελπίζω ότι αυτή η κυριαρχία είναι πρόσκαιρη και παροδική.
Η άγρια φορολογία τόσο της κατοικίας όσο και των εισοδημάτων, η διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, οι συνεχείς μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, οι επικείμενες απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, η μεθοδευμένη ύφεση που πλήττει τα μεσαία και μικρά νοικοκυριά, το ξεπούλημα της υλικής και άυλης δημόσιας περιουσίας και των φυσικών πόρων, το «κούρεμα» των ταμείων και η διαγραφή με μια μονοκοντυλιά των κατακτήσεων των εργαζομένων με αγώνες και αίμα, φαντάζουν σκληρότερα αν σε αυτόν τον μαύρο κατάλογο συμπεριλάβουμε και την πλήρη εμπορευματοποίηση- ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών: της υγείας, της παιδείας, του περιβάλλοντος, του νερού, των δημόσιων χώρων, των μεταφορών και της ενέργειας.
Ορίζουμε ως δημόσιο αγαθό κάθε αγαθό στο οποίο έχουν πρόσβαση όλα τα άτομα ανεξαρτήτως τάξης, φύλου, φυλής, έθνους, ηλικίας, επαγγέλματος, εκπαιδευτικού επιπέδου, εισοδήματος και ασφαλιστικού φορέα. Η έννοια του δημόσιου αγαθού παραπέμπει στην έννοια της ισότητας, των κοινωνικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, σε αντίθεση με την έννοια του εμπορεύματος που παραπέμπει στην έννοια του καταναλωτή, των ευκαιριών και της αγοράς.
Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι απόλυτα αναγκαίο για την καθημερινή δράση και επιβίωση των ανθρώπων. Η χρήση εναλλακτικών μορφών ενέργειας σήμερα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ενέργεια που μας προμηθεύει η ΔΕΗ και ως εκ τούτου το ρεύμα (όσο και το νερό) εντάσσεται σε ότι αποκαλούμαι δημόσιο και ανθρώπινο δικαίωμα- αγαθό.
Η χρησιμοποίηση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος από το κράτος για την είσπραξη του τέλους ακινήτων είναι εκβιαστική και απάνθρωπη. Εξίσου απεχθής είναι και η «με το έτσι θέλω» αύξηση των τιμολογίων του ρεύματος για να εξασφαλιστεί δήθεν η βιωσιμότητα της επιχείρησης ενώ προσπαθούν να παρουσιάσουν τους εργαζόμενους στην ΔΕΗ αλλά και στο ευρύτερο δημόσιο τομέα ως προνομιούχους ή τεμπέληδες. Μέχρι σήμερα σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση για αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και κατά ακολουθία στην ΔΕΗ, το κράτος αντί για αύξηση των μισθών των εκάστοτε απεργών, παραχωρούσε αυξήσεις με την μορφή επιδομάτων.
Θέσπισε λοιπόν μια σειρά από επιδόματα πχ στα νοσοκομεία τις πλασματικές εφημερίες των γιατρών, στον δημόσιο τομέα τις πλασματικές υπερωρίες και λογιών- λογιών επιδόματα ενώ στον χώρο της ενέργειας το μειωμένο τιμολόγιο ρεύματος για τους εργαζόμενους σε αυτήν.
Αυτή η αλλοπρόσαλλη πολιτική, ελάφρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό από τις αντίστοιχες υποχρεώσεις που έπρεπε να καταβληθούν, στις ασφαλιστικές εισφορές, στις προσαυξήσεις δώρων για τα Χριστούγεννα, για το Πάσχα και για τις άδειες, ενώ δυσκόλεψε με αυτήν την πρακτική την καταμέτρηση του πραγματικού χρόνου που απασχολούνται οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα. Σήμερα το κράτος χρησιμοποιεί τις παροχές που θέσπισε το ίδιο για να λοιδορήσει και να επιτεθεί στους εργαζόμενους καλλιεργώντας τον πολιτικό μύθο του προνομιούχου- τεμπέλη εργαζόμενου που μας οδήγησε στην σημερινή κατάσταση.
Παρόλο που 3.000.000 έλληνες ζουν κάτω από το όριο φτώχειας (λιγότερα από 7000 ευρώ ετησίως) και 340.000 κατοικίες δεν ηλεκτροδοτούνται λόγω αδυναμίας τους να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ η κυβέρνηση προχωρά στην 11η μέσα σε 2 χρόνια αύξηση κατά 12,6% της αξίας του ηλεκτρικού ρεύματος για να αποτελειώσει τους καταναλωτές. Η πλέον κερδοφόρα επιχείρηση με κέρδη 1 δις ευρώ πριν από λίγα χρόνια σήμερα παρουσιάζεται ως λεηλατημένη από τους εργαζομένους και όχι από το κράτος που είχε την αποκλειστική διαχείριση της ΔΕΗ.
Το κράτος και η πολιτεία τροφοδότησαν τις ορέξεις των κερδοσκόπων με την ΔΕΗ και όχι οι εργαζόμενοι. Το κράτος επέβαλε ειδικό φόρο κατανάλωσης στο DIESEL που στοίχισε στην ΔΕΗ πάνω από 100 εκ. € ετησίως! το κράτος επέβαλε ειδικό φόρο κατανάλωσης φυσικού αερίου που κοστίζει στην ΔΕΗ πάνω από 200 εκ. ευρώ ετησίως! Το κράτος «συμβάλλεται» με τους εργολάβους και λεηλατούν από κοινού την ΔΕΗ. Το κράτος και μόνο αυτό μας κλέβει χρήματα για να τα δώσει στις πολυεθνικές εταιρείες των ΑΠΕ και να τους εξασφαλίσει σίγουρες επενδύσεις με εγγυημένες τιμές. Το κράτος ευθύνεται για την παραχώρηση της εκμετάλλευσης του λιγνίτη στις πολυεθνικές.
Η 11η αύξηση του ρεύματος είναι ενδεικτική της κοινωνικής αναλγησίας της κοινοβουλευτικής χούντας που μας κυβερνά και των κυρίαρχων τάξεων που αποφασίζουν.
Η ανοικτή συνέλευση Νάξου διοργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της ΔΕΗ Νάξου την Δευτέρα 9 Ιανουαρίου στις 11:00πμ. Ας είμαστε όλοι εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου