Το σχέδιο νόμου για τις ΑΠΕ συγκαταλέγεται στην έμμονη προσπάθεια του καπιταλισμού και δη των μη βιομηχανικά ανεπτυγμένων κρατών όπως η Ελλάδα να εκ-βιομηχανοποιηθούν τουλάχιστον στον τομέα της παραγωγής ενέργειας. Το σχέδιο νόμου για τις ΑΠΕ προωθεί τις μεγάλες επενδύσεις, ιδιαίτερα αιολικών και φωτοβολταϊκών, για τις οποίες εκδηλώνεται ιδιωτικό ενδιαφέρον, πέρα από οποιονδήποτε σχεδιασμό. Η αόρατη χειρ της αγοράς θα είναι όπως πάντα ο υπέρτατος ρυθμιστής.
Στον καπιταλισμό μπορεί να αλλάξουν το όνομα ενός προϊόντος και να διατηρήσουν ίδιο το προϊόν ή να διατηρήσουν το όνομα και να αλλάξουν το περιεχόμενό του, για λόγους επικοινωνίας και πειθούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα φωτοβολταϊκά τα οποία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80 αρχές 90 λογιζόταν ως βιομηχανικές εγκαταστάσεις ενώ από το 1996 και μετά αναβαθμίστηκαν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και σε μεγάλους προστάτες του περιβάλλοντος. .
Θέτοντας ως εθνικό στόχο το 40% της συμμετοχής των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας, υποβαθμίζει όλα τα κριτήρια προστασίας του περιβάλλοντος και των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζει να διαιωνίζει την αυθαίρετη ταύτιση του δημόσιου και του κρατικού τομέα. Έτσι παραδίδει στους επενδυτές δάση, κορυφογραμμές, προστατευμένες περιοχές και δημόσιες εκτάσεις χωρίς την δική μας συναίνεση και γνώμη.
Το κράτος σαν θεσμός, διαχειρίζεται ότι αποκαλούμε δημόσιο και ελεύθερο χώρο με μοναδικό σκοπό να συντηρηθεί και να αναπαραχθεί αδιαφορώντας πλήρως για τους πολίτες αυτού του τόπου και για το περιβάλλον τους. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αναγνωρίσουμε και εδώ στην Νάξο την παγίδα της ταύτισης αυτής και να διεκδικήσουμε μέσω του εννοιολογικού διαχωρισμού αυτών των λέξεων την πλήρη και κύρια διαχείριση του δημόσιου χώρου. Άλλο είναι το κράτος και άλλο το δημόσιο.
Όσοι αγωνίστηκαν για να υπάρξει χωροταξία στην ψωροκώσταινα, βλέπουν τους αγώνες τους να πηγαίνουν «στράφι» και «νισάφι». Είναι πλέον κατανοητό ότι ο οποιοσδήποτε χωροταξικός σχεδιασμός δεν αποτελεί εμπόδιο ή σημείο αναφοράς για την καπιταλιστική εξουσία που προκειμένου να ενισχύσει το κεφάλαιο απαξιώνει τους αγώνες του κόσμου καθώς και τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί για την εκπόνηση του όποιου χωροταξικού υπάρχει.
Κυρίως όμως έρχεται να διαλύσει τις αυταπάτες ότι οι τεχνοεπιστήμονες μπορούν να δρουν αυτόνομα και «επιστημονικά», μέσα σε ένα αυταρχικό καθεστώς. Έτσι οποιασδήποτε περιορισμός που προέρχονταν από το σύνταγμα και από ότι αποκαλούσε το κράτος «ΧΡΗΣΗ ΓΗΣ» πήγε τον τελευταίο του περίπατο στις μελλοντικές βιομηχανικές ζώνες που θα δημιουργήσουν στα δάση στα βουνά στα ποτάμια στην θάλασσα και στις περιοχές μεγάλης αγροτικής απασχόλησης.
Εκτοπίζει όσα ψήγματα κοινωνικού ελέγχου είχαν απομείνει σε ισχύ απαξιώνοντας πλήρως της τοπικές κοινωνίες και με κυνισμό δίνει το δικαίωμα στους επενδυτές να επιλέξουν τον δημόσιο χώρο που θα τοποθετήσουν τις ΑΠΕ όπως και το μέγεθος της εγκατάστασης δυσχεραίνοντας ακόμα και την παρέμβαση των δικαστηρίων.. ενώ καταργεί τις προμελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Οι υποσταθμοί της ΔΕΗ, που θα δημιουργηθούν, η σύνδεση των ΑΠΕ με τα δίκτυα και η οδοποιία σε παρθένα βουνά και δάση αποκόπτονται από την άδεια εγκατάστασης με αποτέλεσμα να παρέχει πλήρη ελευθερία κινήσεων στους επενδυτές, αδιαφορώντας πλήρως για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες. Μεγαλώνοντας από 15 σε 100 MV την δυνατότητα παραγωγής ενέργειας από υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις με φράγματα και εκτροπές ποταμών, συμβάλλει εν γνώσει των νομοθετών στην καταστροφή των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτιόνται άμεσα οι τοπικές κοινωνίες.
Επιδοτεί γενναιόδωρα τους επενδυτές με τα χρήματα μας χαρίζοντας τους τα δάση τα βουνά τις θάλασσες και τα τοπία μας και με προοπτική να αυξηθούν οι λογαριασμοί του ρεύματος που πληρώνουμε.
Και όλα αυτά στο όνομα της οικολογίας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Επιγραμματικά θα αναφέρω ότι η οικολογία είναι πολιτική, κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική επιστήμη. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αποκοπούν οι παραπάνω συνιστώσες και να αντιμετωπισθούν ξεχωριστά και μία-μία είναι προϊόν σκοτεινής διαβούλευσης.
Θα περιμένω την εκδήλωση της ΠΕΚΙΝ την Κυριακή 31-1-2010 και ώρα 5 το απόγευμα, στην αίθουσα του πολιτιστικού της ΚΩΜΙΑΚΗΣ και μετά θα αναφερθώ στην οικολογία! .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου