ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΚΙΝ ΕΧΟΥΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΕΙ" !!!!!

Υπότιτλος
Ο αντιδήμαρχος Δρυμαλίας Αντώνης Μανιός που έχει την υψηλή εποπτεία για το Κεδροδάσος του Αλυκού εξηγεί τις κινήσεις που έχουν γίνει ώστε να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας αυτής της μικρής όασης


Πριν από δύο ημέρες είχαμε δημοσιεύσει δύο επιστολές που είχαν σχέση με την κατάσταση στο Κεδροδάσος του Αλυκού. Η πρώτη ήταν από έναν γερμανό κατασκηνωτή που είχε μιλήσει για επιθέσεις που είχε δεχτεί (όπως και άλλοι κατασκηνωτές) τις τελευταίες εβδομάδες και η δεύτερη ήταν από την Περιβαλλοντολογική κίνηση Νάξου (ΠΕ.ΚΙ.Ν.) όπου μιλούσε για τα προβλήματα στην περιοχή, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου αναφέροντας ότι υπάρχουν «σχέδια που θέλουν να μετατρέψουν το δάσος σε πάρκο αστικού τύπου, οι προτάσεις για την αξιοποίηση των ερειπίων, η βόσκηση σε τμήμα της περιοχής, το κόψιμο δέντρων κατά περιόδους, η εισβολή οχημάτων μέσα στο δασύλλιο που κονιορτοποιούν τη βλάστηση και το ριζικό σύστημα των κέδρων, οι καταπατήσεις και η δόμηση εμφανώς μέσα στο οικοσύστημα, η απόρριψη μπαζών, οι αμμοληψίες, η απουσία πυροπροστασίας απειλούν το Αλυκό ή αλλάζουν το χαρακτήρα του». Και είχαν καταλήξει σε προτάσεις για την προστασία της περιοχής:

« * Να απαγορευτεί η δόμηση στο δάσος έμπρακτα
* Να καταργηθεί η βόσκηση σε όλο το δάσος
* Να εκδοθεί πληροφοριακό φυλλάδιο που θα ενημερώνει για την οικολογική και
αισθητική αξία των αμμοθινών και του δάσους ώστε να διαμορφωθεί μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα στους επισκέπτες.
* Την εγκατάσταση πυροσβεστικών κρουνών στην περιοχή και να εξαιρεθούν οι παραλίες της περιοχής από την ενοικίαση και να μην τοποθετούνται ομπρέλες και ξαπλώστρες που αλλοιώνουν το χαρακτήρα της περιοχής και διαταράσσουν το φυσικό κάλλος»


Δεν υπάρχει φόβος

Όπως ήταν λογικό δώσαμε το λόγο στον Αντώνη Μανιό, τον αντιδήμαρχο για την ευρύτερη περιοχή της Δρυμαλίας και της Ορεινής Νάξου στα όρια δικαιοδοσίας του οποίου ανήκει το Αλυκό. Και ο κ. Μανιός εμφανίστηκε απόλυτος γνώστης των προβλημάτων στην περιοχή καθώς όπως μας είπε «από μικρός πηγαίνω στην περιοχή για μπάνιο και γνωρίζω τι γίνεται. Τις τελευταίες εβδομάδες δε όταν ξεκλέβω χρόνο για μπάνιο πηγαίνω στο Αλυκό. Εκεί έχω συναντήσει παραθεριστές με τροχόσπιτα, οι οποίοι σέβονται απόλυτα το περιβάλλον και ειδικά στην περιοχή του Μικρού Αλυκού δεν αισθάνονται κανέναν φόβο από επιθέσεις. Έχουν τα παιδιά τους και απολαμβάνουν την φύση χωρίς να δίνουν την αίσθηση ότι κάτι τους απασχολεί. Εάν υπήρχαν αυτές οι επιθέσεις τότε κανείς δεν θα άφηνε τα παιδιά του ελεύθερα να παίξουν. Και με προβληματίζει το γεγονός ότι επίσημες καταγγελίες για επιθέσεις δεν έγιναν σε αστυνομικό τμήμα ή στην Δημοτική Αστυνομία».

Ικανοποίηση

Σχολιάζοντας τις προτάσεις που έχει καταθέσει η ΠΕ.ΚΙ.Ν, ο αντιδήμαρχος Δρυμαλίας αναφέρει ότι ¨συμφωνώ απόλυτα με την απαγόρευση της δόμησης στο δάσος και προσπαθούμε να μην συμβεί καμία αυθαίρετη κατασκευή. Δεν υπάρχουν βοσκοί στο δάσος σε όλη του την έκταση όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω μιλώντας με τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής και ενημερωτικό φυλλάδιο βρίσκεται στην στάση του ΚΤΕΛ στο Αλυκό ενώ είμαστε σε συνεργασία με το περιοδικό MOnuMENTA ώστε να πραγματοποιηθεί εκδήλωση που θα αναδείξει το δάσος και τα προβλήματά του. Από εκεί και πέρα, πυροσβεστικοί κρουνοί υπάρχουν και έως τα όρια του Διαμερίσματος στο Σαγκρί ενώ στην πρόθεσή μας είναι άμεσα να καθαριστούν οι δύο πυροσβεστικοί διάδρομοι που υπάρχουν στο δάσος για την αποφυγή τυχόν επέκτασης πυρκαγιάς. Και βέβαια έχει πάρει απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο του Σαγκρί (σ.σ. έχει την εποπτεία για την αξιοποίηση - προστασίας της περιοχής) να μην τοποθετηθούν ομπρέλες, ξαπλώστρες ή τέντες στην παραλία ή στο δάσος που θα είναι προς εμπορικό όφελος, κοινοτικό ή ιδιωτικό»

Περιφρούρηση

Όμως, ο κ. Μανιός δεν σταματάει εκεί. Αναφέρει ότι «το Αλυκό είναι μία παλιά ιστορία και κάποιοι θέλουν να υπάρχει αποσαφήνιση όρων και καταστάσεων. Είναι γεγονός ότι απαγορεύεται η κατασκήνωση καθότι μιλάμε για περιοχή Natura και τοποθετήθηκαν πινακίδες που αναφέρουν αυτή την απαγόρευση όπως και τον κίνδυνο πυρκαγιάς. Και τοποθετήθηκαν πρόχειρα έως να γίνει η σχετική προμήθεια πινακίδων από τον Δήμο, Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δημιουργείται θέμα εάν είναι ενυπόγραφες ή ανυπόγραφες οι πινακίδες. Είναι μία περιοχή όπου όλοι θέλουμε να σεβαστούμε την ομορφιά του περιβάλλοντος. Στόχος μας είναι να περιφραχτεί και περιφρουρηθεί ο χώρος όπως και το δασύλλιο στο Σαγκρί ενώ τις επόμενες ημέρες θα ολοκληρωθεί ο καθαρισμός σε ότι έχει να κάνει με θέματα προστασίας από τη φωτιά (κρουνοί και πυροσβεστικοί δρόμοι). Και αυτό που μας ικανοποιεί ως Δημοτική Αρχή είναι ότι οι κάτοικοι περιποιούνται και προστατεύουν την ίδια τους την περιουσία. Γιατί το κεδροδάσος του Αλυκού ανήκει σε όλους. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό (περίπου 80%) η περιοχή σήμερα έχει καθαριστεί από μπάζα ή άλλα υπολείμματα που αφήνουν κάποιοι κατασκηνωτές (σ.σ. μας διευκρινίζει ότι δεν μπαίνουν όλοι στον ίδιο …κουβά της γενίκευσης με το μεγαλύτερο ποσοστό να είναι αυτό που σέβεται την φύση) και είναι θέμα χρόνου να φτάσει και το 100%...»


Θέμα δεύτερον
Κεδροδάσος Αλυκού Νάξου

Χερσόνησος στη ΝΔ Νάξο, σπάνιας φυσικής ομορφιάς με χρυσές αμμουδιές, απέραντο γαλάζιο και το μοναδικό δάσος με τους Κέδρους τις αμμοθίνες και τους αμμόλοφους. Η ιστορία του Αλυκού, από τα σημάδια ζωής που έχουν βρεθεί χρονολογείτε να ξεκινάει από την πρωτοκυκλαδική εποχή, Μινωική, Μυκηναϊκή, Βυζαντινή και Τουρκοκρατία.

Το 1888 οι Παλαιολόγοι το αγόρασαν από τους Τούρκους και από αυτούς περιήλθε στο δημόσιο τα επόμενα χρόνια. Κατά την διάρκεια της Χούντας στην Ελλάδα το Αλυκό πουλήθηκε(κατά περίεργο τρόπο) σε ξένη εταιρία με σκοπό την κατασκευή πολυτελούς ξενοδοχειακής μονάδας. Ευτυχώς αυτό δεν έγινε ποτέ και το δάσος έπειτα από πολλά δικαστήρια έγινε πάλι ιδιοκτησία του δημοσίου. Δυστυχώς οι οικοδομές, τα ερείπια και τα μπάζα παραμένουν μέσα στο δάσος και αλλοιώνουν την εικόνα του πανέμορφου τοπιού.

Το δάσος,

Οι «Παράκτιες αμμοθίνες με είδη Κέδρων» αποτελούν σύμφωνα με την Οδηγία των Οικοτόπων (οδηγία ΕΟΚ 92/43) οικότοπο προτεραιότητας (κωδικός 2250*).
Πρόκειται για ένα σπάνιο, εξαιρετικής ομορφιάς οικότοπο, που απαντάται στις ακτές της Νότιας και Δυτικής Ευρώπης. Τα είδη κέδρων που βρίσκονται διάσπαρτα ανάμεσα στις αμμοθίνες, επιβιώνουν στις αντίξοες συνθήκες της δράσης του ανέμου και της άμμου, άλλοτε όρθια και άλλοτε πεσμένα στο έδαφος, δίνοντας στο οικότοπο μια μοναδική σύνθεση από φυσικά γλυπτά.

Στην Ελλάδα, ο οικότοπος αυτός απειλείται από διάφορούς παράγοντες όπως περιορισμένη φυσική αναγέννηση, έλλειψη ευαισθητοποίησης του κοινού, εναπόθεση απορριμμάτων, κόψιμο κλαδιών βόσκηση και άλλα.

Το κεδροδάσος του Αλυκού είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πυκνότερα εκ των 8 που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Έχει έκταση περίπου 800 στρέμματα και αποτελείται από αιωνόβια δέντρα, (κέδρους ή αρκεύθους, σκίνους, ρείκια, θυμάρι, ασπαλάθους και άλλα αγριολούλουδα. Οι κέδροι που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του δάσους είναι Κωνοφόρο γυμνόσπερμο φυτό ο γιουνίπερος (επιστ. ονομασία Juniperus) είναι γένος που ανήκει στην τάξη των Πευκωδών και στην οικογένεια των Κυπαρισσοειδών . Είναι γνωστός στην Ελλάδα και με τις ονομασίες άρκευθος και κέδρος. Η μέση ηλικία των δέντρων είναι από 200 έως 300 χρόνια, ύψος έως και 6 μέτρα και διάμετρο του κορμού που φτάνει το 1 μέτρο. Οι κέδροι έχουν ριζικό σύστημα που αναπτύσσεται σε ακτίνα τουλάχιστον διπλάσια από το ύψος τους! Εκτός από τις μεγάλες ρίζες τους μια τεράστια ποσότητα πολύ λεπτών ριζών διαμορφώνουν ένα πυκνό πλέγμα που συγκρατεί την άμμο και έτσι διατηρούνται οι αμμόλοφοι. Το κεδροδάσος του Αλυκού είναι χαρακτηρισμένο καταφύγιο άγριας ζωής καθώς φιλοξενεί άγριους λαγούς, ερπετά και πολλά είδη πουλιών.
Προπολεμικά είχε προταθεί να αποτελέσει ʽεθνικόν νησιωτικόν δρυμόνʼ χωρίς να έχει κάποιο αποτέλεσμα. Το σημαντικό είναι ότι μετά από τόσα χρόνια το δάσος υπάρχει και οφείλουμε όλοι οι Ναξιώτες, πολίτες και φορείς να το προστατέψουμε, να το κρατήσουμε, καθαρό, όμορφο και να το αναδείξουμε.