Για την κατασκήνωση στο Αλυκό και τον τοπικό σύλλογο Πολιχνίου

Τρίτη, 30 Αυγούστου 2011
Κείμενο των ελευθεροκατασκηνωτών

Την Κυριακή 28 Αυγούστου δεχτήκαμε στο κεδροδάσος του Αλυκού μια προσβλητική επίσκεψη. Μια ομάδα εφτά ατόμων, που μετά από τις επανειλημμένες ερωτήσεις μας μάς είπαν ότι είναι από το σύλλογο Πολιχνίου, εισέβαλε με περίσσεια αδιακρισία σε σημεία διαμονής των κατασκηνωτών κάνοντας επιθετικά σχόλια και αντιμετωπίζοντάς μας με απαξία και περιφρόνηση. Αυτοσχέδια τασάκια και μπουκάλια με νερό βαφτίστηκαν βόμβες ρύπανσης για το δάσος σε ένα αξιομνημόνευτο διανοητικό άλμα.


Σαν κατασκηνωτές είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε με όσους ενδιαφέρονται για το δάσος, κάτι που αποδεικνύεται και με τη συμμετοχή μας στις ανοιχτές συνελεύσεις τις οποίες είχε καλέσει η Περιβαλλοντική Κίνηση Νάξου έπειτα από τις επιθέσεις σε κατασκηνωτές στα τέλη Ιουλίου.


Όμως την περασμένη Κυριακή ήταν τέτοιο το κλίμα που η συζήτηση έμοιαζε ανέφικτη. Η αντίδρασή μας ήταν άμεση. Η προσέγγιση των μελών του συλλόγου από κατασκηνωτές, επισκέπτες και ντόπιους προκάλεσε την αναδίπλωσή τους. Η ρηχότητα και η φτώχεια των επιχειρημάτων τους συνοψίζεται σε αβάσιμες κατηγορίες ότι οι κατασκηνωτές ρυπαίνουν με τα σκουπίδια τους κι ότι αποτελούν τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για πρόκληση πυρκαγιάς.


Είναι όμως γνωστό ότι οι κατασκηνωτές που πολλά χρόνια τώρα επισκεπτόμαστε το δάσος ουδέποτε προκαλέσαμε προβλήματα. Αντίθετα, παίρνουμε όλες τις προφυλάξεις ώστε να ασκείται η μικρότερη δυνατή πίεση στη σπάνια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής. Η παρουσία μας εδώ απέχει πολύ από τη λογική του περιστασιακού τουρίστα, που σκοπό έχει να περάσει απλά καλά. Η παρουσία μας εδώ δεν είναι χρηστική – δεν λεηλατούμε τον τόπο και μετά αποχωρούμε χωρίς να νοιαζόμαστε γι’ αυτόν. Κατασκηνώνουμε στο δάσος από αγάπη για το δάσος, τα ζώα και τα φυτά του. Η διαμονή μας εδώ, πέρα από την ευχαρίστηση της επαφής μας με τη φύση, είναι ταυτόχρονα προσπάθεια να το φροντίσουμε, να διαφυλάξουμε την ελεύθερη πρόσβαση, να το υπερασπιστούμε ως κοινή γη, γη για όλους και όλες μας. Ιδιαίτερα στην περίοδο που διανύουμε, με την ολοένα και επιθετικότερη συρρίκνωση των δημόσιων χώρων και τη λεηλασία της φύσης από τα κάθε λογής επενδυτικά συμφέροντα – με το πρόσχημα πάντα της ανάπτυξης, και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η Νάξος- η παρουσία μας κρίνεται επιτακτική.


Όσο για το ανεκδιήγητο που ακούστηκε άνθρωπο του συλλόγου περί περίφραξης του δάσους προκειμένου να προφυλαχτεί, ένα έχουμε να απαντήσουμε: τα δάση δεν είναι εκθέματα να τα τοποθετήσουμε σε γυάλινες προθήκες και να τα θαυμάζουμε από μακριά. Τα δάση είναι για τους ανθρώπους, τα δέντρα, τα φυτά του, τα ζώα του. Απειλούνται όχι από εκείνους που τα επισκέπτονται, αλλά από όσους σκέφτονται με όρους αξιοποίησης και κερδοφορίας. Οι ψευτοευαισθησίες λοιπόν είναι προσχηματικές.


Αξίζει να σημειωθεί ότι το Ιούνιο, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, στην ευρύτερη περιοχή του Αλυκού σημειώθηκαν αρκετές τραμπούκικες επιθέσεις. Επίθεση σε τροχόσπιτα με πέτρες και δυναμιτάκια, σπάσιμο τζαμιών σε αυτοκίνητο, καταστροφή και κλοπή τεντών για τον ήλιο από την παραλία της Χαβάης, ύπουλες επιθέσεις σε κατασκηνωτές και καταστροφή προσωπικών αντικειμένων ακόμα και με τη χρήση μαχαιριών, επίθεση με μεγάλο αριθμό κροτίδων με στόχο λουόμενους που έθεσαν τη σωματική ακεραιότητά τους σε κίνδυνο καθώς και εξέθεσε το δάσος σε κίνδυνο πυρκαγιάς. Όπως επικαλέστηκαν οι ίδιοι οι θρασύδειλοι δράστες των επιθέσεων στόχος τους ήταν η εκδίωξη των κατασκηνωτών.


Για να επιστρέψουμε όμως στα πιο πρόσφατα, η παρουσία του συλλόγου στο Αλυκό μας προβληματίζει με τον τρόπο που έγινε. Θα θέλαμε να πιστέψουμε ότι το κίνητρό τους είναι η οικολογική ευαισθησία που επικαλούνται. Κι εφόσον είναι καλοπροαίρετοι και ειλικρινείς ως προς τις προθέσεις τους όπως ισχυρίζονται, τότε σίγουρα έχουν αντιληφθεί ήδη ότι οι ελευθεροκατασκηνωτές του Αλυκού δεν αποτελούμε καμιά απειλή για το δάσος. Αντίθετα, όπως τόνισαν και αρκετοί από τους επισκέπτες της παραλίας που βρίσκονταν εκεί το μεσημέρι της Κυριακής, πρόκειται για μια από τις πιο καθαρές περιοχές του νησιού.


Το κεδροδάσος κινδυνεύει από τις λογικές της αξιοποίησης και της ανάπτυξης. Εξάλλου τέτοιες κινήσεις δεν είναι πρωτοφανείς: όπου εκδιώκονται οι κατασκηνωτές ακολουθεί η καταστροφή και η λεηλασία της φύσης.


Είμαστε εδώ, μέσα στο δάσος, απέναντι σε όσους το επιβουλεύονται.


Ελεύθεροι Κατασκηνωτές Αλυκού
Αλυκό 29 Αυγούστου 2011