Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Το ΑΛΥΚΟ είναι δημιούργημα-ΜΝΗΜΕΙΟ


Το ΑΛΥΚΟ είναι δημιούργημα-ΜΝΗΜΕΙΟ της φύσης
και χρέος όλων-Πολιτείας-Δήμου-φορέων-πολιτών-
είναι η απόλυτη προστασία του

γράφει ο φιλόλογος-πρώην Βουλευτής Νίκος Ι. Λεβογιάννης


Σε άλλη τοπική εφημερίδα γράφω σε συνέχειες την δικαστική ιστορία του κεδροδάσους του Αλυκού και πώς αυτό γλύτωσε απ’ τα νύχια των καταπατητών στη διαδρομή απ’ το 1946 ως σήμερα.
Δεν αντιλαμβάνομαι εκείνους- οικολόγους και άλλους-που τοποθετούνται απέναντι στο «κακό» δημόσιο, βλέποντάς το ως έναν εν δυνάμει «επενδυτή» και λένε ΟΧΙ σε κάθε μέτρο προστασίας του κεδροδάσους και των ακτών του.

Έχω καταθέσει δημόσια από το 2004, αμέσως μετά την τελεσίδικη και εκτελεστή απόφαση του Εφετείου, δέκα προτάσεις αποκλειστικά για την προστασία του Αλυκού. Τις επανέφερα και πρόσφατα. Κάποιοι διατυπώνουν αντιρρήσεις θεωρώντας ότι το δημόσιο πρέπει να κρατηθεί μακριά απ’ το Αλυκό. Δεν αντιλέγω ως προς το ότι μπορεί να είναι «κακό» και «επικίνδυνο» το δημόσιο, όπως ήταν και τότε επί χούντας που ήθελε να μετατραπεί το κεδροδάσος και η περιοχή σε…ξενοδοχειακή μονάδα. Δεν τα κατάφερε όμως, χάρη σε κάποιους «κακούς του υπαλλήλους», οι οποίοι εφάρμοσαν τους «κακούς» του νόμους. Ο ένας απ’ αυτούς τους «κακούς» υπαλλήλους, ο Έφορος Νάξου Ν. Ανδρουλιδάκης, λόγω των παρεμβάσεών του υπέρ της προστασίας του Αλυκού, μπήκε στο μάτι κάποιων της χούντας και με την πρώτη ευκαιρία βρέθηκε με χειροπέδες να διαπομπεύεται στην παραλία της Χώρας, καθ’ οδόν προς τη Σύρο.

Θυμίζω σε όσους δεν το γνωρίζουν την ιστορία της Σχοινούσας και του εκεί παγκόσμιας εμβέλειας «κέντρου αρχαιοκαπηλίας». Ένα εκπληκτικό κομμάτι γης (ακρωτήριο) αγόρασαν εκεί οι αρχαιοκάπηλοι την ίδια περίπου περίοδο που πουλήθηκε και το Αλυκό, ποιος ξέρει με τι ποιότητας τίτλους ιδιοκτησίας, το απέκλεισαν απ’ τους ντόπιους με τείχος και επί χρόνια κανένας δεν ήξερε τι γίνεται εκεί μέσα, ώσπου ξέσπασε το τεράστιο σκάνδαλο της αρχαιοκαπηλίας και αποκαλύφτηκαν όλα. Το καλοκαίρι του 1982 επισκέφτηκα ως βουλευτής τη Σχοινούσα και με μια ομάδα νέων εισβάλαμε μέσα γκρεμίζοντας την είσοδο και βρεθήκαμε μπροστά σε κάποια άγρια λυκόσκυλα.

Κάπως έτσι εκτιμώ ότι θα ήταν σήμερα και το Αλυκό και σίγουρα κανένας σημερινός Ναξιώτης, ούτε οι διάφοροι ανώνυμοι blogers με τους λεονταρισμούς τους θα είχαν ιδέα τι «εστί κεδροδάσος», γιατί αυτό θα είχε εξαφανιστεί.
Καλό λοιπόν θα είναι να βλέπουμε τα πράγματα κατάματα και με γνώμονα την προστασία της φύσης. Ιδιαίτερα δε αυτόν τον μοναδικό στην Ελλάδα τόπο με το σπάνιο κεδροδάσος, αλλά και με τις αμμοθίνες, ακόμη πιο σπάνιες αυτές (δεν έχω συναντήσει σε κανένα ελληνικό λεξικό αυτή τη λέξη), απ’ τις οποίες η περιοχή απ’ τον Άγιο Προκόπη μέχρι και το Αλυκό ήταν γεμάτη και σήμερα έχουν απομείνει μόνο αυτές του Αλυκού.

Δεν είμαι εναντίον της ελεύθερης κατασκήνωσης, αλλά αυτή σήμερα δεν φτάνει για να προστατευτεί ένας τέτοιος τόπος, ούτε φυσικά ένας ξύλινος φράχτης θα εμποδίζει την ελεύθερη κατασκήνωση. Αν δεν υπήρχε ο εγκαταλειμμένος σήμερα ξύλινος φράχτης στον Άη Προκόπη, τα αυτοκίνητα δεν θα είχαν αφήσει τίποτα όρθιο απ’ τους αμμώδεις λοφίσκους με την μοναδική χλωρίδα. Με το «κακό» δημόσιο ο πολίτης μπορεί να τα βάλει, υπάρχει και το Συμβούλιο της Επικρατείας (στο «κακό» δημόσιο ανήκει κι αυτό).

Εκείνο που προέχει κατά τη γνώμη μου είναι, να μπουν μπροστά οι τοπικοί φορείς και όσοι αγαπούν τη φύση, ώστε να υποχρεωθούν το δημόσιο και ο δήμος να εφαρμόσουν τις τελεσίδικες αποφάσεις και να απαλλάξουν το Αλυκό απ’ τα ερείπια και την άσφαλτο, αλλά και απ’ τους ίδιους τους καταπατητές, ώστε να αποκατασταθεί το τοπίο. Οι αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας, του Επαρχείου Νάξου και του Δήμου έπρεπε απ’ το 2004 να έχουν πάρει μέτρα προστασίας του δημόσιου πλέον αυτού κτήματος, ώστε να μην καταπατείται στα όριά του από νέους καταπατητές, αλλά και να μην καταστρέφεται απ’ τα μπάζα, τα σκουπίδια, την αμμοληψία, τις εκχερσώσεις, την καταστροφή των αμμοθινών και της χλωρίδας απ’ τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν μέσα ανεξέλεγκτα.

Το Αλυκό με το κεδροδάσος και τις αμμοθίνες του πρέπει να μείνει έτσι όπως το δημιούργησε η φύση, να αποκτήσει και πάλι τη δασοκάλυψη που είχε πριν χτιστούν τα σημερινά ερείπια, που ήταν 100% (σήμερα είναι 85%) και να προστατευθεί από κάθε ανθρώπινη επέμβαση-παράνομη ή και νόμιμη. Κατά τα άλλα, τα μεγάλα λόγια είναι εύκολα, αλλά η φύλαξη και προστασία ενός τέτοιου τόπου μόνο απ’ το «κακό» δημόσιο μπορεί να προέλθει με την πίεση και την αγωνιστική διεκδίκηση κάθε ναξιώτη πολίτη. Δεν έχουν μείνει δα και πολλά κομμάτια της ναξιώτικης φύσης παρθένα.

Ο Καλαντός καταστράφηκε με το περιβόητο αλιευτικό καταφύγιο, ο Απόλλωνας ψιλοσώθηκε απ’ το ΣτΕ, όπως και το νησάκι της μυρτιδιώτισσας στη Χώρα. Τα δάση με τις φίδες στις ανατολικές ακτές της Νάξου, από Μουτσούνα προς Πάνερμο έχουν εξαφανιστεί. Οι πλαγιές του Ζα έχουν αποψιλωθεί ολοκληρωτικά απ’ την ελεύθερη βοσκή την άλλη μεγάλη μάστιγα της Νάξου. Κι αν έμεινε κάτι, αυτό συνήθως βρίσκεται στη μη τουριστικές περιοχές του νησιού, όπως στην ευρύτερη περιοχή της Κωμιακής. Το μόνο παρθένο κομμάτι που σώθηκε στην τουριστική περιοχή είναι το κεδροδάσος του Αλυκού. Στους ανώνυμους blogers (κάποιο με το ψευδώνυμο «Ναξιάδης» και άλλους), που με «βρίζουν» επειδή ασχολήθηκα με την υπόθεση του Αλυκού, τους απαντώ ότι ως βουλευτής, αλλά πάνω απ’ όλα ως συνειδητός οικολόγος, στην περίπτωση του Αλυκού, όπως και σε πολλές άλλες, έκανα απλά το καθήκον μου και συγκρούστηκα με σκληρά συμφέροντα, με όλες τις συνέπειες. Ούτε δικαστές επηρέασα, ούτε υπηρεσίες πίεσα. Απλά έφερα το 1982 στην επιφάνεια τη θαμμένη αυτή υπόθεση και ζήτησα απ’ τις υπηρεσίες να κάνουν τη δουλειά τους εφαρμόζοντας το νόμο. Μήπως γνωρίζουν οι ανώνυμοι blogers πόσες φορές την δεκαετία του 1990 επιχειρήθηκε η πώληση του Αλυκού απ’ τους κληρονόμους των Βέλγων σε διάφορους επιχειρηματίες και γιατί αυτό δεν έγινε;

Από την ΠΕΚΙΝ αναμένω ουσιαστικότερες παρεμβάσεις στην υπόθεση αυτή. Αν περιμένουμε να προστατευτεί το Αλυκό μόνο απ’ τους ελεύθερους κατασκηνωτές, είμαστε μακριά νυχτωμένοι. Πρέπει να δραστηριοποιηθούν στην κατεύθυνση αυτή οι ναξιώτες –πολίτες και οι τοπικοί φορείς.

Γιατί ο Δήμος απ’ το 2004 ως σήμερα δεν έχει ασχοληθεί με την υπόθεση αυτή; Γιατί δεν έχει παρέμβει στο «κακό» δημόσιο ώστε από κοινού να πάρουν μέτρα προστασίας της περιοχής; Πού είναι η ΟΝΑΣ, το Τοπικό Συμβούλιο Σαγκρίου, ο Σύλλογος Σαγκριωτών, ο Σύλλογος Πολυχνίου κ.λπ.;

Γιατί όλοι αυτοί σιωπούν;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΜΑΣΚΑ

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

AΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ Ν. ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗ


«όποιος ασκεί ή επιδιώκει να ασκήσει δημόσια εξουσία, επιδιώκει με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος την πολιτική του νομιμοποίηση»
Μ. ΓΛΑΡΑΚΗ
Η πολιτική νομιμοποίηση(όταν επικαλείσαι το δημόσιο συμφέρον) κε τ. βουλευτά είναι ένα άκρως επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας που πολλές φορές η απειρία, η άγνοια, ή η υποβολή οδηγούν την σκέψη του ασκούντος την «εξουσία» σε σύγχυση κατανόησης των ορίων μεταξύ του ατομικού δικαιώματος και δημοσίου συμφέροντος.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑΞΙΑΔΗΣ

Θεωρητικά βέβαια, το δημόσιο συμφέρον εκφράζει το συμφέρον της ολότητας του κοινωνικού συνόλου. Εντούτοις, η συγκεκριμενοποίησή του παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσχέρειες. Κι αυτό γιατί το δημόσιο συμφέρον δεν έχει εκ των προτέρων ένα σαφές περιεχόμενο. Υπόκειται κάθε φορά στο συσχετισμό των
πολιτικών δυνάμεων σε μια κοινωνία, και κυρίως όπως αυτοί εκφράζονται μέσα από την «εκλεγμένη» πολιτική ηγεσία που καθορίζει το τελικό περιεχόμενο της έννοιας.

Άντε και να δεχθώ εγώ τις «καλές σας» προθέσεις στην υπόθεση του ΑΛΥΚΟΥ .
Πώς θα πείσετε όμως τον όποιο σκεπτόμενο πολίτη ότι τόσα χρόνια «εκλεγμένος» βουλευτής δεν ανακαλύψατε ποτέ κάτι άλλο ενάντια στο δημόσιο συμφέρον κατά τον πολυτάραχο πολιτικό σας βίο (δεν είδατε αλήθεια δίπλα σας-γύρω σας κάνα «λαμόγιο», «τρωκτικό», τίποτα «μίζες», παράνομες –παράτυπες αναθέσεις έργων, διορισμούς από τα «παράθυρα», σπατάλη δημοσίου χρήματος και χιλιάδες άλλα) που να σας οδηγήσουν στην αυτονόητη και δημοκρατική πράξη της ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ;
Γιατί αν δεν παραιτηθήκατε (που δεν) σημαίνει συνανεχθήκατε, συνυποκύψατε, συμπλεχθήκατε, συναποφασίσατε, συμπλεύσατε, συμπορευθήκατε με ΟΛΑ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ –ΠΡΑΓΜΑΤΑ των πολιτικών σας αποτελεσμάτων.
Τώρα θέλετε οι κάτοικοι-πολίτες της πατρίδας σας να πιστέψουν ότι οι αγνές σας προθέσεις περιορίστηκαν στην υπόθεση του Αλυκού.
Το αφήνω στην βαθειά δημοκρατική «κρίση» τους(η οικονομική κρίση που διανύουν ίσως τους βοηθήσει).
ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΩΡΑ
Διορισθήκατε κατά τα λεγόμενά σας αυτόκλητος υπερασπιστής (και προσφάτως δεδηλωμένος «οικολόγος») το 1982.
Πεισθήκατε λοιπόν για το δίκαιο της υποθέσεως του Αλυκού ακούγοντας κάποιες ιστορίες-«αλήθειας» από άλλους αυτόκλητους γείτονες υπερασπιστές-παράγοντες και αισθανθήκατε την ανάγκη να κάμετε διάφορες ενέργειες, μαζί με άλλους φορείς(έτσι τους λέγανε τότε) για την προάσπιση του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ( βρε τι καλοσύνη υπάρχει σ αυτόν τον κόσμο).
Ερώτηση 1η
Ανεξάρτητη και Αδέσμευτη δικαιοσύνη υπήρχε ή κάτι άλλο σας δημιουργούσε την ανάγκη (υποψία βρε αδελφέ)να υποστηρίζετε τις θέσεις σας (που σε πολλά σημεία είχατε και δίκιο) δημόσια φωνάζοντας για ν ακούσει λίγο και κείνη (τυφλή είναι όχι και κουφή);
Ερώτηση 2η
Δημιουργείται ή όχι μείζον ηθικό θέμα όταν πολιτειακοί-πολιτικοί θεσμικοί παράγοντες μεσούσης της δικαστικής διερεύνησης λαμβάνουν δημόσια και φανερά(ξεδιάντροπα θα έλεγα αλλά «τέλος πάντων») θέση υπέρ μιας πλευράς έστω και του δημοσίου;
Ερώτηση 3η
Γιατί η δημοκρατική ευαισθησία σας δεν σας επέτρεπε την ακρόαση έστω, του αδυνάτου(εγώ είμαι αυτός) μήπως λέω μήπως ο οδοστρωτήρας της εξουσίας σας πατήσει κατά λάθος τον απλό πολίτη( ατομικά δικαιώματα);
Τελούσατε «εν ευθυμία»(μεθυσμένοι από την δύναμη της εξουσίας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑΞΙΑΔΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Συνεχίζουμε
Σε πολλά άρθρα σας και συνεντεύξεις σας παρατηρούσα όλα τα χρόνια την εμμονή σας στην περίφημη απόφαση του ειρηνοδικείου Τραγαίας το έτος 1946. Ως «σοβιετικού τύπου» καθοδηγητής-ινστρούχτορας αρχίζατε την ιστορία από το 1946(επαναλαμβάνω) και την τοποθετούσατε ως αφετηρία των μετέπειτα «κοινωνικών αγώνων σας». Και « ώ του θαύματος! » η δικαιοσύνη από εκεί αρχίζει.
Αντιγράφω το κείμενό σας και σας ερωτώ στην συνέχεια:
« Η υπόθεση πέρασε πλέον στα χέρια της ανεξάρτητης και αδέκαστης Δικαιοσύνης και οι έντιμοι δικαστές που την ανέλαβαν επιτέλεσαν στο ακέραιο το καθήκον τους. Αργά και βασανιστικά, λόγω των χρονοβόρων διαδικασιών και των αλλεπάλληλων ενστάσεων, προσφυγών και παρεμβάσεων των διεκδικητών, εκδόθηκαν διαδοχικά οι Πρωτόδικες μη οριστικές αποφάσεις: 336/1986, 244/1987, 89/1994,162/1996 και η 160/2001 οριστική, ακολούθησε η 301/7/5/2004 οριστική απόφαση του Εφετείου Αιγαίου και η 1417/2010 απορριπτική της αναίρεσης απόφαση του Αρείου Πάγου, με τις οποίες αποδόθηκαν οριστικά και τελεσίδικα στην ιδιοκτησία του ελληνικού δημοσίου τα χίλια περίπου στρέμματα του Αλυκού ως δημόσια δασική έκταση. Ύστερα από 58 χρόνια δικαιώθηκε ο σεμνός εκείνος δικαστικός Πάρεδρος του Ειρηνοδικείου Τραγαίας Ιω. Βλησίδης, όταν το 1946 με μια εντυπωσιακή σε ύφος και περιγραφή απόφαση, γεμάτη θαυμασμό και αγάπη για το περιβάλλον, πιστοποίησε τον δημόσιο και δασικό χαρακτήρα του Αλυκού. Έγραφε μεταξύ άλλων η ιστορική εκείνη απόφαση του 1946: «…Εκ της γενομένης κατά την συζήτησιν επί τόπου αυτοψίας προέκυψεν ότι η επίδικος έκτασις υπό το όνομα «Αλυκό», εκτάσεως έγγιστα 3-4 χιλιάδων στρεμμάτων, είναι μεν κατάφυτος υπό αγρίων αυτοφυών δένδρων, εις την ανάπτυξιν των οποίων οργιωδώς ειργάσθη η φύσις, πλην αποτελεί επιφάνειαν, ήτις υπό των κυμάτων και του αέρος διεμορφώθη εις μίαν παμμεγίστην αμμώδη έκτασιν, με ελαφράς ή μεγάλας διακυμάνσεις, σχηματιζομένην ούτω μεγάλην αμμοπεδίαν, διακοπτομένη συνεχώς και συστοίχως υπό πολλαπλών και διαφόρου σχήματος αμμολόφων και ούτω παρουσιάζεται μία έκτασις αγρία μεν εις μορφήν, ευχάριστος δε τη όψει, λόγω της απροσδιορίστου και γραφικής διασκευής της και της πλουσίας βλαστήσεώς της …Η έκτασις αύτη ολόκληρος είναι ενιαία, ομοιογενής, ομοιόμορφος και συνεχής, επ’ αυτής δε ουδέν και εις ουδέν σημείον υπάρχει έστω και το ελάχιστον έργον ανθρωπίνης ενεργείας ή κατασκευής.
Ολόκληρος η έκτασις αύτη, διεκδικουμένη και μη, αποτελεί κοινόχρηστον επιφάνεια εις ήν ξυλεύονται άπαντες οι επιθυμούντες, εγκαθιστώνται εν αυτοίς όλοι οι κυνηγοί μόνοι ή μετά των φορτηγών των ζώων προς θήραν, διέρχεται δι’ αυτής πας τις και οπουδήποτε θελήσει ανεμποδίστως, βόσκουσι τα ζώα των εν αυτοίς άπαντες οι περίοικοι ανεμποδίστως ως επί κοινοχρήστου χώρου…».

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Αντιφάσεις τρομακτικές μέσα σε 15 αράδες:

Α) Τα χίλια (1.000) στρέμματα που δεν είναι χίλια αλλά 700 (που η «αδέσμευτη» δικαιοσύνη απέδωσε; στον λαό της Νάξου –βουλευτικές υπερβολές αλλά δεν πειράζει) έχουν μια μικρή διαφορά από τα «έγγιστα» 3.000-4.000 που ισχυρίζεται το «Δόγμα» Ι.Βλησίδη . Την διαφορά που προκύπτει προτείνω να την αναζητήσετε στους καταγγέλοντες-μάρτυρες γείτονες ομοϊδεάτες σας υπέρ του δημοσίου.
Β) Ως έγκριτος φιλόλογος (sic) θέλετε να μας εξηγήσετε τι εννοεί ο έμμισθος πάρεδρος λέγοντας «Ως επί κοινοχρήστου χώρου»;To ΩΣ εννοώ!
Γ)Πως είναι δυνατόν μια «παμμεγίστη αμμώδης έκταση»3-4 χιλιάδων στρεμμάτων να είναι φραγμένη και προστατευμένη από τους μετέπειτα καταπατητές ;
Δ) Η διαφορά και η απόφαση του 1946 αφορά την διένεξη(πλακωθήκανε στο ραβδί ) ΤΣΙΤΩΤΩΝ ΚΑΙ ΒΕΡΝΙΚΩΝ (οι γνωστοί γείτονες βοσκοί «Έλληνες» ελεεινοί καταπατητές, ιδιαίτερα οι Βερνίκοι).Ο νόμιμος τότε ιδιοκτήτης δεν εκλήθη ΠΟΤΕ να υπερασπισθεί το μέγιστο ατομικό του δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Ε) ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ! με παράδειγμα.
Αν «παραδείγματος χάριν» μέσα σ’ ένα χωράφι σας άφραγο( χωρίς τράφους ) στην Κωμιακή πλακωθώ στο «ραβδί» με κάποιους π.χ. ΒΕΡΝΙΚΟΥΣ και μας πάνε στη Χώρα και ο Ειρηνοδίκης ρωτώντας τους γείτονές σας αυτοί ισχυριστούν ότι « ιπά μέσα όποιος θέλει βόσκει εδώ και χρόνια » αυτό αποτελεί τεκμήριο κοινοχρήστου κτήματος; VETUSTAS RULE.Αυτή είναι η δικαιοσύνη σας κε Λεβογιάννη;
ΣΤ) Εξηγήστε στους συμπολίτες σας-μας ότι άλλο είναι να υπερασπίζομαι τον δασικό χαρακτήρα (ως κεδροδάσους) και την NATURA φυσιογνωμία της περιοχής(αυτό είχατε κάθε δικαίωμα) κι άλλο να επεμβαίνω σε ιδιοκτησιακά θέματα(αυτό είναι πολιτικό foul μάλλον penalty).
Διαβλέπω μια λεκτικά όψιμη πολιτική προσέγγιση σας σε οικολογικά θέματα και έχοντας την εμπειρία του προσφάτου γενικά παρελθόντος αρχίζω να φοβάμαι τι θα «ξημερώσει» στους «παλαβούς-ζαβούς»(μεταξύ αυτών και εγώ).
Ισχυρίζεστε ότι σας «βρίζει» ο ΝΑΞΙΑΔΗΣ.
Εγκαλώ την φιλολογική σας ιδιότητα (δις σήμερα) για την ανακρίβεια. Οι οξείς χαρακτηρισμοί(από δικαιολογημένο μάλλον θυμό και οργή) απέχουν από τον όρο βρισιά που μου αποδίδετε.
Άλλωστε η «πολιτική» μου παιδεία απαγορεύει «βρισιές».
Θα επανέλθω σύντομα με περισσότερες λεπτομέρειες επί των γεγονότων και αναμένοντας τις απαντήσεις του Ν. ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗ.



ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑΞΙΑΔΗΣ

Ανώνυμος είπε...

ΑΣ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΣΚΑ;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑΞΙΑΔΗΣ

Ανώνυμος είπε...

απλά μαθηματικά 4οοο στρ. μειον 1000= 3000....
που είναι τούτα;;;; οεεωωω!!!

ΕΧΕΦΡΩΝ είπε...

Η μάσκα είναι μια "σατυρική" εβδομαδιαία εφημεριδα χωρίς φανερό προσανατολισμό με συνέπεια να υποκύπτει σε αντιφάσεις πολλές φορές. Γράφουν σε αυτήν από δεξιοί μέχρι και αριστεροί.

Ανώνυμος είπε...

Ύμνος εις την Οργή

Η μεγαλύτερη οργή κρύβεται στην σιωπή. Κάθεται σε μία πολυθρόνα έχοντας κλείσει τις βαριές κουρτίνες αφήνοντας έξω το καλοκαίρι. Σηκώνεται κάθε πρωί και καθώς χτενίζει με βία τα μαλλιά της βλέπει στην βούρτσα τις λευκές τρίχες, απόδειξη ότι χρόνο πολύ ακόμα δεν έχει να ορθωθεί ως πρέπει. Φτιάχνει καφέ χτυπώντας καλά το καφεκούτι υπολογίζοντας την αυριανή δόση και ανάβει τσιγάρο κοιτώντας τον απέναντι τοίχο που πάνω του χιλιάδες φορές έχει οργανώσει την Τελευταία της Έξοδο. Διαβάζει εφημερίδες σφίγγοντας κάθε φορά το στόμα στις φασιστικές δηλώσεις των καταδικαστών της και κλείνει την χούφτα της σε γροθιά κάθε φορά που βλέπει σε φωτογραφίες τα γελαστά γλοιώδη πρόσωπα των δημίων της.
Βγαίνει στον δρόμο με τα προπέρσινα ρούχα της και σκύβει το κεφάλι κάθε φορά που βλέπει το είδωλό της στο τζάμι των βιτρινών μην αντέχοντας να αντικρίζει ...
αυτή την κατάντια να περπατά σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Αποφεύγει τους δρόμους που μπορεί να δει παλιούς γνωστούς αναγκάζοντάς την να τους πει κάτι αισιόδοξο για ό,τι συμβαίνει, αλλά και να τους ομολογήσει τι έχει βαθιά κρυμμένο μέσα της . Επιστρέφει στο σπίτι κόβοντας μία ντομάτα με τόση λύσσα που την πολτοποιεί, βγάζοντας ένα γραμμάριο από Αυτό που κουβαλά, πάνω στο γεύμα της .
Τα βράδια ανοίγει τα παράθυρα παρακαλώντας να έχει φεγγάρι και στριφογυρνά σαν δαιμονισμένη σε ένα σπίτι ξυπόλυτη κάνοντας ακόμα ένα δικαστήριο με τον εαυτό της. Κατήγορος, κατηγορούμενος, πρόεδρος και ένορκοι μόνο αυτή. Μία οργή στο πιο σκληρό δικαστήριο του κόσμου. Και την ώρα της καταδικαστικής ετυμηγορίας βαδίζει προς την ντουλάπα ξετρυπώνοντας το κρυμμένο σκουριασμένο κουτί . Μάρτυρες υπεράσπισης μια διμοιρία ανδρείες αναμνήσεις. Και καθώς απλώνει φωτογραφίες στο τραπέζι της κουζίνας και παρατάσσει πρόσωπα και σκέψεις άλλων εποχών γραμμένες πάνω σε μικρά χαρτάκια- τότε που σιωπή δεν γνώριζε τι θα πει- θυμάται ποια είναι. Είναι αυτή που από ιερά κόκαλα γεννήθηκε και κάθε μέρα μέσα στην σιωπή της δεν αγανακτεί αλλά περιμένει. Βασανιστικά και αργά αναμένει την ημέρα που τα σκοτεινά θα γεμίσουν φως καθώς θα τραβήξει τις κουρτίνες και το σπαθί της θα κατέβει από την φινετσάτη βιτρίνα του σαλονιού και θα ξαναμπεί στο χέρι της.


ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΟ NAXOS 365

ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑΞΙΑΔΗΣ

ΕΧΕΦΡΩΝ είπε...

για να είμαστε ακριβοδίκαιοι ο πρώην βουλευτης μου είπε ότι μου έστειλε με μειλ ένα κείμενο απάντηση σε εσένα Ναξιάδη

αλλά δυστυχώς δεν το έχω πάρει ακόμα προφανώς θα έγραψε λάθος διεύθυνση....
και φυσικά θα διέθετα και το μπλοκ για μια ανάρτηση και σε εσένα Ναξιαδη.

θα επικοινωνήσω με τον τεως και θα τα ξαναπούμε.

εαν κάποιοι αναρωτιούνται γιατί είμαι διατεθιμένος να παραχωρήσω το μπλοκ σε αυτές τις αναρτήσεις θα ξεκαθαρίσω τον λόγο: και οι 2 αντιπροσωπεύουν αυτά τα οπία δεν εμπιστεύομαι
ο μεν ένας το κράτος(δημόσιο) ο δε άλλος τον ιδιώτη. όμως είμαι σιγουρος ότι θα εξαντληθεί ο χώρος σε πολιτική συζήτηση- διαφωνία.

και σε αυτές δεν λέω ποτέ όχι...

Ανώνυμος είπε...

ΕΧΕΦΡΟΝΑ
ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ
ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ.
ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ BLOGS ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ.
ΕΤΥΧΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΒΗΜΑ ΝΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΔΙΑΦΩΝΙΑ.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΙ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ BLOG ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ.
ΑΝΑΜΕΝΩ "ΑΣΜΕΝΩΣ"ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΝ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ (ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ) ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΥΝ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ Τ.ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΑΣ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑΞΙΑΔΗΣ

Ανώνυμος είπε...

NAΧΙΑΔΗ φαντάζεσαι ότι ενδιαφέρουν κανένα οι διεκδικήσεις σου στο Αλυκό;
Ο τ. βουλευτής καλά θα κάνει να μην σου απαντήσει.

Ανώνυμος είπε...

ΠΡΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟ 7:29

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΑΛΥΚΟ. ΚΑΝΕΝΑ!!

ΑΦΟΡΑ ΟΜΩΣ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ.

ΑΦΟΡΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ (ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ) ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΙΕΡΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ " ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ".

ΔΙΝΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ.

ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ "ΑΙΤΙΑΤΑ" ΣΤΗΝ ΜΕΓΓΕΝΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΟΕΙΔΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ.

ΑΦΟΡΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΝ ΝΑ ΤΟ "ΒΟΥΛΩΝΟΥΝ" ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΙΚΡΟΥΣ Η ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΠΙΟ ΔΙΑΒΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΧΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ Η ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.

ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ!!

ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΑΠΕΚΤΗΣΕΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΖΗΤΗΣΕΙ-ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΩ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΟΥ ΚΑΤΑ ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΟΥ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ τ. βουλευτή ΑΣ ΠΡΑΞΕΙ ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΕΙ.

ΕΓΩ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΑ !!!!

ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΑΞΙΑΔΗΣ

Ανώνυμος είπε...

As to kalitera oso milas perissotero kai mas mperdeveis.
TO ALYKO ANHKEI STO LAO THS NAXOY. NA FYGOYN APO MESA OI KATAPATHTES

Ανώνυμος είπε...

δεν προκειται να σου απαντησει Ναξιαδη