Ανθρώπινα δικαιώματα...

Υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα στον καπιταλισμό;

Αν με τον όρο «δικαίωμα» εννοούμε ένα σύνολο απαιτήσεων και επιβολών, τότε με τον όρο «ανθρώπινα δικαιώματα» θα έπρεπε να εννοούμε όλα τα δικαιώματα που απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι από την στιγμή που θα γεννηθούν και για όλη την διάρκεια της ζωής τους. Μόνο και μόνο δηλαδή επειδή κάποιος είναι άνθρωπος θα έπρεπε να απαιτεί, να απολαμβάνει και να αναγνωρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς παρεμβάσεις και διαμεσολαβήσεις άλλων αρχών σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν αποφάσιζε να ζήσει.

Στην πραγματικότητα δηλαδή τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έπρεπε να εφαρμόζονται αυτόματα όπου υπάρχουν άνθρωποι ανεξαρτήτου φυλής, έθνους, κράτους, οικονομικής, σωματικής ή πνευματικής κατάστασης. Τα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο σαν οικουμενικά δικαιώματα μπορούν να ισχύσουν και να υπάρξουν για κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από το που γεννιέται ή από το που βρίσκεται. Ένας Πακιστανός δηλαδή που μετακομίζει ή μεταναστεύει στην Ελλάδα θα έπρεπε να απολαμβάνει αυτόματα τα ανθρώπινα δικαιώματα αν αυτά υπήρχαν.

Όμως δεν υπάρχουν και επιβεβαιώνεται καθημερινά από την πολιτική, νομική, κοινωνική και αστυνομική πρακτική τόσο της Ελλάδας όσο και ολόκληρης της «πολιτισμένης» δύσης. Παρά τα όσα ψευδώς λέγονται και αναληθώς χαρακτηρίζονται ως ανθρώπινα δικαιώματα αυτά δεν είναι παρά πολιτικά ή αστικά δικαιώματα που παραχωρούνται με το σταγονόμετρο και έχουν προσωρινή και μεταβλητή χρήση.

Η χορήγηση των πολιτικών δικαιωμάτων σε ένα κράτος εξαρτάται κυρίως από το πώς είναι συγκροτημένο το ονομαζόμενο Κράτος Δικαίου και Πρόνοιας, αλλά, πάντοτε τα πολιτικά δικαιώματα χαρακτηρίζονται ως ανθρώπινα δικαιώματα από τις κυβερνήσεις των κρατών.

Η Δύση εμμένει σε αυτήν την εννοιολογική σύγχυση μεταξύ πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων για τον απλούστατο λόγο ότι βολεύει και τα άτομα και τα κράτη- έθνη να υποκρίνονται ότι αναγνωρίζουν και προστατεύουν κάθε άνθρωπο ενώ στην ουσία αναφέρονται στο κράτος έθνος και στο πως αυτό έχει διαμορφώσει το δίκαιο μέσα στα σύνορα του.

Οι «παράνομοι» μετανάστες σε όλη την δύση συλλαμβάνονται και αφού εξευτελιστούν και ξυλοκοπηθούν, απελαύνονται μόνο και μόνο επειδή δεν είναι Έλληνες- Ευρωπαίοι και όχι επειδή δεν είναι άνθρωποι. Έτσι λοιπόν η πρόσκαιρη, συγκυριακή και μεταβλητή ταυτότητα του Έθνους- Κράτους με ή χωρίς δίκαιο, υπερισχύει της ανθρώπινης ύπαρξης.
Το αν θα υπάρξουν ή μπορεί να υπάρξουν ανθρώπινα δικαιώματα σε ένα κόσμο κάθετα ιεραρχημένο όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο διαμορφώνει το εκάστοτε δίκαιο νομίζω ότι έχει μία αδιαμφισβήτητη απάντηση: ΌΧΙ.

Τα δύο παραπάνω ερωτήματα πάντα θα «βασανίζουν» την συνείδηση και το αξιακό μας σύστημα:

1) Θα πρέπει να υπάρξουν ανθρώπινα δικαιώματα στο μέλλον;

2) Μπορούν να υπάρξουν ανθρώπινα δικαιώματα και πως αυτά θα θεσμοθετηθούν μέσα στον καπιταλιστικό ορυμαγδό;