Η οικονομική κρίση θα έχει επώδυνες συνέπειες για το σύνολο των εργαζομένων και στην ουσία θα θέσει σε δοκιμασία τα όρια αντοχής τόσο του συστήματος όσο και της ίδιας της αριστεράς που μέχρι στιγμής δεν δείχνει ικανή να απειλήσει τον καπιταλισμό από ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική σκοπιά.
Μια αριστερά που εγκλωβίστηκε στην διαχείριση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργαζομένων, θέτοντας αυτόματα τα θεμέλια της ίδιας της απαξίωσης της. Υπηρετώντας το αστικό κράτος και συμμετέχοντας στην διαχείριση των καπιταλιστικών θεσμών και προβλημάτων, αφομοιώθηκε από το αστικό σύστημα και διαλάλησε ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης στην πολιτική σκηνή του τόπου. Ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση των «κομμουνιστικών» κρατών.
Χάνοντας την επαφή με την ιδιαίτερη αποστολή της, την απελευθέρωση των εργαζομένων από τα δεσμά της ταξικής και κρατικής κοινωνίας, απεμπόλησε στην ουσία οποιονδήποτε επαναστατικό και ανατρεπτικό στόχο του παρελθόντος. Η αναθεώρηση των στόχων της (Βάρκιζα και μετά) σε βάθος χρόνου, είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της επαφής της με τις ανάγκες της κοινωνίας.
Ο τρόπος που κατανόησε και ερμήνευσε τον κομμουνισμό αποκαλύπτει το χάσμα μεταξύ της κοινωνίας και των αριστερών αξιών. Η εμβέλεια των στόχων της δεν ξεπερνούν τους καλύτερους ορθολογικούς καπιταλιστικούς στόχους (καλύτερους μισθούς, κράτος πρόνοιας κλπ), αφήνοντας στο πλάι την επαναστατική ικανότητα των ανθρώπων να δημιουργούν την ιστορία και την κοινωνία τους όπως επιθυμούν και τους ταιριάζει.
Η γνώση ότι η κοινωνική χειραφέτηση κατακτάται όταν οι κοινωνικοί αγώνες έχουν σαν στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού παραμερίστηκε και αντικαταστάθηκε από την θεωρία του εντός του συστήματος ταξική πάλη με την αυταπάτη ότι θα επιτευχθεί η κομμουνιστική συνείδηση και προοπτική. Και απέτυχε. Ναι για αυτό απέτυχε η αριστερά. Απέτυχε γιατί συνέβαλε στην ταύτιση των εργαζομένων με το κόμμα και όχι με την ακηδεμόνευτη ταξική πάλη που συστρατεύεται με όλες τις κοινωνικές ομάδες για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Οι σημερινές κοινωνικές συνθήκες δε ευνοούν την σταλινική ολοκληρωτική εκδοχή του κομμουνισμού που αφειδώς προπαγανδίζει το γραφειοκρατικό ΚΚΕ και ίσως κάποιοι σκληροπυρηνικοί αριστεροί που αυτοαποκαλούνται αυτάρεσκα και δογματικά κομμουνιστές. Το ιδεολόγημα «της ταξικής πάλης εντός του συστήματος», παρέσυρε και διέλυσε κάθε ελπίδα κάθε στόχο και κάθε σκοπό που διαμόρφωναν μέχρι τότε η επαναστατική, ιστορική και κοινωνική προοπτική του κομμουνισμού.
Η αριστερά ποδηγέτησε τον ταξικό αγώνα με τις κάθετες γραφειοκρατικές δομές και αφού τον εγκλώβισε στον ρόλο του κομματικού οπαδού λασπολογεί (κυρίως το ΚΚΕ) επιτιθέμενο σε οποιαδήποτε κίνηση από τα κάτω δεν ελέγχει. Η σημερινή αριστερά ετεροπροσδιορίζεται ως αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή και άλλα αντί χωρίς όμως να θέτει στρατηγικούς στόχους υπέρβασης και αντικατάστασης αυτού του απάνθρωπου συστήματος με κάτι συγκεκριμένο και απτό.
Δεν έχει όραμα η σημερινή αριστερά και δεν πείθει με την παρελθοντολογία της ούτε με την ασαφή μελλοντολογία της, ούτε καν με την προοπτική της ένωσης της. Δεν μπορεί και ίσως δεν θέλει την σύγκρουση με το κεφάλαιο ενώ ταυτόχρονα στο όνομα της μαζικής αποδοχής και της εύρυθμης λειτουργίας της Δημοκρατίας απεμπόλησε κάθε επαναστατικό πρόταγμα κάνοντας τον κόσμο της να περιμένει στωικά την Δευτέρα παρουσία ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να αγωνίζεται για την βελτίωση των συνθηκών του μέσα στον καπιταλισμό.
Το κίνημα του Δεκέμβρη του 2008 ταρακούνησε την αριστερά και ίσως την αναγκάσει να επαναπροσδιορίσει τον δρόμο, τον λόγο και την τακτική της. Ο Δεκέμβρης του 08 της υπενθύμισε τον ρόλο της φύοντας νέους σπόρους που θα καρποφορήσουν στο μέλλον επαναφέροντας στο προσκήνιο τα ακηδεμόνευτα κινήματα. Βέβαια οι επιμέρους κινηματικές πολιτικές και τα κινήματα γενικότερα, όταν είναι απογυμνωμένα από κάθε ιδέα κοινωνικού μετασχηματισμού, λειτουργούν όπως ακριβώς και οι «πρώτες βοήθειες» πριν από το χειρουργείο. Δεν επαρκούν αν δεν εμποτίζονται με την ιδέα και την γνώση της περεταίρω κλιμακούμενης δράσης.
Το σημαντικότερο αποτέλεσμα του Δεκέμβρη ήταν η απογύμνωση της αριστεράς, που έχοντας ασπαστεί τους καθεστωτικούς θεσμούς άφησε τις έννοιες της αυτονομίας, της αυτό-οργάνωσης και της άμεσης δημοκρατίας να τις διεκδικεί και να τις προβάλλει ο ακραίος αριστερός χώρος. Όμως μια μερίδα του χώρου αυτού πιστό στην "αποτελεσματικότητα" της "άμεσης δράσης και της ένποπλης πάλης τώρα" λειτουργεί εγωϊστικά και ατομικά ξεχνώντας ότι μια ιδέα για να καρποφορίσει χρειάζονται χρόνια κυοφορίας, σταθερό προσανατολισμό και μαζικό κίνημα. Ενώ η κρατική και η τηλεοπτική προπαγάνδα λειτουργεί ανασταλτικά για την εισροή περισσότερου κόσμου στις διαδικασίες αυτές.
Η απαξίωση των θεσμών αντιπροσώπευσης από την κοινωνία συμπεριλαμβανομένων και αυτών της συνδικαλιστικής αντιπροσώπευσης των εργατών και των δημόσιων υπαλλήλων δεν άφησε την καθεστωτική αριστερά στο απυρόβλητο. Αντίθετα την συμπεριλαμβάνει ισότιμα μέσα σε αυτό το πλαίσιο με το οποίο ο κόσμος διαρρηγνύει τις σχέσεις του σιγά αλλά σταθερά.
Το αποτέλεσμα το βλέπουμε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όπου η αριστερά μην μπορώντας να παλέψει τόσο τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους όσο και τα καθεστωτικά ΜΜΕ περιφέρεται μεταξύ σφύρας και άκμονος έχοντας χάσει ταυτόχρονα κάθε επαφή με το κομμάτι της κοινωνίας (30% αποχή), που αντιστρατεύεται την εκμετάλλευση, την γραφειοκρατία, την βία και την ιεραρχία του συστήματος ή που είναι αδιάφορο και απαθές.
Σίγουρα ζούμε σε δύσκολες εποχές που η διεξαγωγή συμπερασμάτων είναι θολή και ασαφής. Ως εκ τούτου είναι αναγκαία σήμερα η θεωρητική επανοικοδόμηση του κομμουνισμού και ο επαναπροσδιορισμός των προϋποθέσεων και των τάσεων που θα δημιουργήσουν την κομμουνιστική κοινωνία. Και αυτός ο αναστοχασμός όσο θεωρητικός και να φαντάζει έχει πρακτική και καθημερινή αξία… επανασυνδέει την δράση με την θεωρία καθιστώντας πιο! εφικτή την ανατροπή του καπιταλισμού…
Η παρούσα πολύ-επίπεδη κρίση ίσως αποτελέσει για την αριστερά το σημείο επαναπροσδιορισμού της, αν πραγματικά εμβαθύνει στην οικονομική και κοινωνική κρίση και την αναδείξει ως δομικό συστατικό ενός συστήματος που λειτουργεί ενάντια στους πολλούς εκμεταλλευόμενους από μια χούφτα ανικανοποίητων κεφαλαιοκρατών… αν όχι, ο καπιταλισμός θα ανασυγκροτηθεί και θα ανακαλύψει νέα εδάφη για να συντηρηθεί…
21 σχόλια:
<>
Πού τα είδες αυτά ; Παντελώς εκτος πργματικότητας ! Και από πότε , κριτήριο επιλογής των κινηματικών μας δράσεων , θα είναι οι αντιδράσεις του εχθρού ;
Είχα επικολλήσει το αποκάτω απόσπασμα ,στο οποίο αναφέρονται τα σχόλια μου , αλλά δεν εμφανίστηκε.
<>
Μόλις έμαθα , ότι ό,τι περιλαμβάνεται εντός δύο εισαγωγικών <<>>, δεν εμφανίζεται !
Το επίμαχο απόσπασμα (δεν το ξαναντιγράφω!) είναι στην 5η παράγραφο απ΄το τέλος ...Ενας χώρος...από τα προτάγματα αυτά.
Ναι έχεις δίκιο. Εγώ το έκφρασα- έγραψα λάθος. Δεν αντικατέστησε... απλώς μια μερίδα του χώρου αυτού πιστό στην αρχή της "ένοπλης δράσης" λειτουργεί εγωιστικά και στην ουσία ατομικά δίνοντας το άλλοθι στην ανάλογη προπαγάνδα...
Όσο για τα κινήματα να ξέρεις ότι είμαι υπέρ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ισχύουν και όσα γράφω στην συνέχεια "για πρώτες βοήθειες".
Να πω την αλήθεια είμαι αρκετά μπερδεμένος με όλη αυτή την κατάσταση και δεν ξέρω και εγώ τι να πω και τι να κάνω... είναι δύσκολη η εποχή αυτή για διεξαγωγή συμπερασμάτων.
Τι να πω και τι να γράψω για την όλη κατάσταση γύρω μας... πειραματίζομαι και αμφιβάλλω για όλα και για όλους... ακόμα και για εμένα προσωπικά.
ίσως ο χρόνος να δείξει...
Ξαναέγραψα την παράγραφο αυτή και σε ευχαριστώ για την υπόδειξη. έχω πολλά μέσα στο μυαλό μου αυτές τις μέρες. πολλά που αλληλοσυγκρούονται μεταξύ τους...
Μπααα μη νομίζεις. ΤΙΠΟΤΑ δεν έχεις μέσα στο μυαλό σου!
έλα να μου βάλεις εσύ που έχεις πολά μέσα
Συμφωνώ με τα περισσότερα απ΄τα οποία αναφέρεις και χαίρομαι που συμφωνήσαμε ,εν μέρει , για την άκρα αριστερά και τον αναρχικό χώρο.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω , είναι γιατί , εφόσον διαπιστώνεις την έλλειψη βούλησης και την ανικανότητα του κκε και άλλων κομματιών της "αριστεράς" για συμμετοχή , στην ανατροπή αυτής της αταξίας που ζούμε , ενώ παράλληλα αναγνωρίζεις την αξία , τα μέσα και τα προτάγματα αριστερώτερων πολιτικών μερών , διαπνέεσαι από μία απαισιοδοξία και μια εμμονή στην ορθοπόδηση της παραστρατημένης "αριστεράς" , τη στιγμή που αυτό που χρειάζεται , είναι ακριβώς η περαιτέρω ανάδειξη της χρεοκοπίας της και η προώθηση και στήριξη των υπαρκτών και ανερχόμενων ιδεών και τάσεων που ,όπως λες και`συ , διακατέχονται απ΄τις αξίες της αυτονομίας ,της αυτοοργάνωσης και της αμεσοδημοκρατίας ;
Αυτή ακριβώς η εμμονή μου πηγάζει προφανώς από την πεποίθηση ότι ήμαστε γείτονες με αυτήν την αριστερά, πολλές φορές τσακωμένοι και αντίπαλοι αλλά γείτονες. Σε συνθήκες όμως όπως οι σημερινές γράφω κείμενα-ευχές με την ενδόμυχη επιθυμία να είμασταν και σύμμαχοι.
Καταλαβαίνω ότι μπλοκάρω και μπερδεύομαι όταν εμμένω λίγο παραπάνω σε αυτή την ιδέα-επιθυμία. Όμως, να... υπάρχει και ο Άκης Γαβριηλίδης με τα κείμενα του που δίνει αυτήν ακριβώς την προοπτική στην καθεστωτική αριστερά και αναπτερώνει τις ενδόμυχες επιθυμίες μου.
Το γαβριηλίδη δεν τον ξέρω , ξέρω όμως ότι είναι καλό κανείς να γνωρίζει τι πάει μπροστά αυτόν και τους σκοπούς του και τι τον τραβάει πίσω.
Οι προσδοκίες μου δεν αλλάζουν τους σκοπούς μου, οι σκοποί μου όμως επηρεάζουν τις προσδοκίες μου κάποιες φορές... χωρίς αυταπάτες και χωρίς... άπειρα χρονικά όρια...φείδου χρόνου λοιπόν και αριστεράς...
Όσων αφορούν τον αναρχικό χώρο ούτε θα τους κατακρίνω ούτε θα τους καταδικάσω παρόλο που διαφωνώ σε πολλούς τομείς δράσης μαζίτους. Σέβομαι την υπομονή και το σθένος τους και πάνω από όλα την φωταγωγία του "δρόμου" μας... έστω και με μολότωφ....
....αρκει να μην τις πετανε στο δικό μου το μαγαζί
τις μολότωφ δεν τις ρίχνουν σε μαγαζιά αλλά στις τράπεζες. Στα μαγαζιά τις ρίχνουν οι ακροδεξιοί φασίστες και οι παρακρατικοί αλήτες για δημιουργία εντυπώσεων- θεάματος αποπροσανατολίζοντας κάθε φορά τον κόσμο...ας μην ξεχνάμε την περίπτωση με το περίπτερο που το έκαψαν ακούσια τον Δεκέμβρη του 08 και μάζεψαν χρήματα για να αποκαταστήσουν τις ζημιές στο ακέραιο.
Για τον Λάμπρο - εμπρηστικό μπαράζ Θεσσαλονίκη
από α 5:51μμ, Σάββατο 13 Μαρτίου 2010
(Τροποποιήθηκε 6:00μμ, Σάββατο 13 Μαρτίου 2010)
θεματικές: Πολιτική Βία/Αντι-βία
α
Για τον αντάρτη Λαμπρο Φούντα που έπεσε νεκρος απο εχθρικές σφαίρες. Μια αντανακλαστική κίνηση - δείγμα της οργής μας απ΄το άκουσμα της είδησης της δολοφονίας. Χτες ξημερώματα βρέθηκαν στο διάβα μας και καταστράφηκαν πολυτελή και κρατικά οχήματα και ενα σεκιουριτάδικο σε πολλές διαφορετικές περιοχές της πόλης. Αυτα για την ώρα... ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ
αυτα απο το indymedia
για τράπεζες ουτε λόγος αυτοκίνητα οπως και στην καλλιδρομίου και την μπουμπουλίνας και όχι πολυτελή πάντα.
όσο για τον γαβριηλίδη και τις απόψεις του στο βιβλίο
ΑΚΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
Η συνέχιση του Εμφυλίου με άλλα μέσα.
και η δουλειά του δικηγόρος μόνιμος υπάλληλος στο Συμβούλιο της Ε.Ε.
απο τους κρατικοδιαιτους της Ε.Ε που δεν τον πειράζει ούτε ελληνική ύφεση ουτε τίποτα κατα τα αλλα να του βγαάλουμε και το καπέλο?
Όχι βέβαια σε κανένα δεν βγάζω το καπέλο.
Όμως ο Γαβριηλίδης θα μπορούσε να αποτελέσει το εφαλτήριο για την νέα ιδεολογική πορεία της αριστεράς. Τίποτα περισσότερο. Στο βιβλίο του η "αθεράπευτη νεκροφιλία της αριστεράς" επανασυνδέει τον κομμουνισμό με την αυτονομία και την άμεση δημοκρατία.
Από την άλλη βέβαια ακόμα και μπλοκ που ανήκουν σε Ναξιώτες νεοδημοκράτες υπάρχουν σκέψεις, προτάσεις για σύνδεση της άμεσης δημοκρατίας με τον νεοφιλελευθερισμό. Το κράξιμο βέβαια που έπεσε από τα κομματόσκυλα της παράταξης της ΝΔ ήταν χαρακτηριστικό.
Σίγουρα μπορεί να είναι ρητορική, φιλοσοφική και πονηρή η όποια αναφορά στα προτάγματα της άμεσης δημοκρατίας. Όμως και μόνο η αναφορά σε αυτήν είναι ενδεικτική της διαμόρφωσης σιγά σιγά ενός τελείως διαφορετικού συλλογικού φαντασιακού που σε κάποια στιγμή θα αντικαταστήσει και θα ανατρέψει το φαντασιακό του καπιταλισμού.
Ο χρόνος θα δείξει...
Σαφέστατα και δεν είναι ρηρορική , ούτε πονηρή η αναφορά του προτάγματος της άμεσης δημοκρατίας αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τί σχέση έχει το κκε και ο σύριζα μ΄αυτά.
Ας πλαισιώσουμε τις κινήσεις , τα μέρη , τις δράσεις , τις ιδέες , το κίνημα που λειτουργεί και βασίζεται στην αυτοοργάνωση , την αλληλεγγύη , την αμεσοδημοκρατία , την απουσία ιεραρχίας κι αυτοί όλοι ή θα ΄ρθουν μαζί μας ή θα μείνουν εναντίον μας.
Για τον παραπάνω :"...πολυτελή , κρατικά, σεκιουριτάδικο ..." Δεν κατανοώ την ανησυχία σου !
ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
δολοφονημένο απ΄ τα ένστολα καθάρματα
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ Σ΄ ΟΠΟΙΟΝ/Α ΜΆΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Ναι δεν έχουν καμία σχέση το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ και ίσως ακόμα χειρότερα από ότι μπορώ να φανταστώ. Τουλάχιστον προς το παρόν.
Δημοσίευση σχολίου