Ο καπιταλισμός, ας μην αυταπατόμαστε, είναι ένα δημιουργικό αλλά καθαρά παρασιτικό σύστημα. Επιβιώνει και ευημερεί όσο ανακαλύπτει νέα παρθένα εδάφη ή οργανισμούς από τους οποίους τροφοδοτείται. Ως παρασιτικό σύστημα εξασθενεί και καταστρέφει τον παρθένο οργανισμό ή το έδαφος από τον οποίο σιτίζεται με συνέπεια να διακυβεύει την ίδια την ύπαρξη και την ευημερία του. Δεν καταρρέει όμως ο καπιταλισμός, γιατί με απαράμιλλη ευρηματικότητα αναζητάει και ανακαλύπτει ή υποτάσσει άλλους παρθένους οργανισμούς, συνεχίζοντας τον παρασιτικό βίο του. Κατακτώντας νέα παρθένα εδάφη τα μολύνει, για να συνεχίσει την ίδια αδηφάγα λειτουργία του αποσπώντας ταυτόχρονα την αναγκαία εσωτερική κοινωνική ανακωχή.
Με όρους πολιτικής οικονομίας, είναι ένα σύστημα το οποίο στηρίζεται σε μια σειρά από φούσκες που μεγαλώνουν περισσότερο από όσο μπορούν και σκάνε μόλις ξεπεράσουν το μέγιστο σημείο αντίστασης τους (ΣΟΡΟΣ). Η συσσώρευση κεφαλαίου για να επιτευχθεί χρειάζεται καπιταλιστικές οικονομίες.
Έτσι στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα έχοντας «ανακαλύψει» τις αποικίες που τον συντηρούσαν και τον αναπαρήγαγαν συσσώρευε υπεραξία- κεφάλαιο από τις παρθένες αυτές χώρες. Μόλις τις εξασθένισε ή τις κατέστρεψε στράφηκε στον δημόσιο- κρατικό τομέα και στην επιστήμη όπου εξασφάλισε το μέλλον του πείθοντας ταυτόχρονα τον κόσμο ότι η κινητοποίηση των δημόσιων επενδύσεων και του κράτους πρόνοιας είναι αναγκαία, προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα του. Σήμερα το μόνο «κράτος πρόνοιας» που υπάρχει και έχουν διατηρήσει είναι αυτό για τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ του κάθε καπιταλιστικού κράτους.
Αφού εξάντλησε το «κράτος πρόνοιας» απομυζώντας το, έστρεψε τον προσανατολισμό τού στον «εκδημοκρατισμό» του χρηματιστηρίου και των στεγαστικών δανείων διαλαλώντας την σίγουρη ευημερία ακόμα και των εξαθλιωμένων και όσων δεν είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν κατοικία. Έτσι εκμεταλλεύτηκε όσους ανθρώπους είχαν αποταμιεύσεις και δεν συμμετείχαν ενεργά στην διαδικασία συσσώρευσης του κεφαλαίου τους.
Πρώτα έσκασε η φούσκα του χρηματιστηρίου κλέβοντας οικονομίες και κόπους χρόνων από «παρθένους επενδυτές» ενώ σήμερα η οικονομική στενότητα οφείλεται στο σκάσιμο της φούσκας των στεγαστικών δανείων και του χρηματοπιστωτικού μοντέλου. Ας μην ξεχνάμε την έπαρση και την σιγουριά με την οποία ανακοίνωναν ότι με τα δάνεια θα αποκτήσουν όλοι ένα σπίτι όπως και τα «παρακάλια» των τραπεζών, για να μας «χαρίσουν» πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. Στόχος ήταν να ανανεώσουν την ανακωχή ανάμεσα στους άρχοντες και στους εξαθλιωμένους αρχόμενους έχοντας στην ουσία ανακαλύψει τα νέα παρθένα εδάφη και τους οργανισμούς που θα τον τροφοδοτήσουν.
Το αποτέλεσμα είναι αδιαμφισβήτητο, μόλις άρχισαν οι γενναιόδωρες χορηγίες των στεγαστικών δανείων οι άστεγοι αυξήθηκαν με αστραπιαίους ρυθμούς. Όσοι πλήρωναν εμπρόθεσμα τις δόσεις των δανείων τους απορρίπτονταν από μελλοντικό δανεισμό μιας και δεν ήταν καλοί «πελάτες» για τις τράπεζες. Ο λόγος είναι ότι τα κέρδη των τραπεζών βασίζονται στην διαρκή εξυπηρέτηση των χρεών και των τόκων. Δάνεια επί δανείων για να καλυφθούν τα ακάλυπτα δάνεια των χρεωκοπημένων οφειλετών, με απώτερο σκοπό να μην εξοφλήσουν ποτέ το αρχικό τους δάνειο.
Η εξαφάνιση των ανθρώπων που δεν χρωστούν δείχνει ακριβώς τα αίτια της χρεωκοπίας των τραπεζών και εξηγεί την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Επίσης το γεγονός της υποστήριξης των τραπεζών από τα κράτη όλου του κόσμου επιβεβαιώνει την ύπαρξη κράτους πρόνοιας μόνο για το κεφάλαιο. Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι, το κράτος ως θεσμός είναι καθαρά καπιταλιστική δημιουργία. Η στήριξη των τραπεζών από το κράτος αποσκοπούσε στην στήριξη του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης. Υποστήριζε υποτίθεται την αγορά όμως η απληστία, το ανικανοποίητο και ο παρασιτισμός των οικονομικών ελίτ οδήγησαν ακόμα μια φορά σε μια αθέλητη αυτοκαταστροφή τον καπιταλισμό.
Για άλλη μια φορά έχει ξεκινήσει ένας μαραθώνιος αγώνας για να βρεθούν νέα πεδία εκμετάλλευσης. Για άλλη μια φορά προσπαθούν να αποσπάσουν την πολυπόθητη για αυτούς συναίνεση =ανακωχή. Η πράσινη ανάπτυξη και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι το νέο καπιταλιστικό εργαλείο- προϊόν, που δημιουργούν προκειμένου να εκμεταλλευθούν παρθένες περιοχές και απομακρυσμένους ανθρώπους από τους νόμους της κατανάλωσης. Γνωρίζουν όμως ότι η πράσινη ανάπτυξη δεν επαρκεί, γιατί η σημερινή εύρυθμη λειτουργία του καπιταλισμού στηρίζεται στην πιστωτική διαθεσιμότητα, που όμως δεν υπάρχει από λάθος υπολογισμούς του παρασιτικού συστήματος. Η έξη του στο νωπό αίμα είναι αθεράπευτη και υπερτερεί της όποιας λογικής.
Αν τώρα που άθελα του, αυτό-κλυδωνίζεται και αυτό-καταστρέφεται ο καπιταλισμός αποσπάσουν τον απαιτούμενο χρόνο για να ανασυγκροτηθούν και εφευρίσκοντας νέα εδάφη και οργανισμούς, αναπαραχθούν θα ξανά-βιώσουμε το σκάσιμο της νέας φούσκας σε μερικά χρόνια πάλι. Αν τώρα που το σκάσιμο της φούσκας του χρηματοπιστωτικού κόλπου έχει στεγνώσει την αγορά και οι περισσότεροι έχουμε χτυπηθεί από τα θραύσματα του δεν αντισταθούμε στο κράτος πρόνοιας των κεφαλαιοκρατών και δεν στοχοθετήσουμε την δράση μας προς την κατεύθυνση της οργάνωσης, από τα κάτω, από την βάση, όλων των κοινωνικών παραμέτρων, τότε, η ανασυγκρότηση του καπιταλιστικού συστήματος, πρέπει να θεωρείται βέβαια.
Η εξαθλίωση, η φτώχεια και η υποταγή, μέσα σε καθεστώτα ομηρίας δεν μας αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου