Σήμερα είναι περισσότερο από αναγκαίο να ενωθούμε και να συναγωνιστούμε με τους δημότες της Γαλήνης και των Εγγαρών που αντιδράνε στην κατασκευή μιας ακόμη χωματερής – κατά τα πρότυπα της ήδη υπάρχουσας- στην κορφή ξύδι.
Η προχειρότητα με την οποία σχεδιάζονται οργανώνονται και εκτελούνται τα έργα στην Νάξο αλλά και στην Ελλάδα δεν αφήνει περιθώρια σκεπτικισμού για την οικολογική καταστροφή που πρόκειται να επιφέρει η κατασκευή ΧΥΤΑ όχι μόνο στην κορφή ξύδι αλλά οπουδήποτε. Ο τόπος όπου διαδραματίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις και δράσεις συμβάλλει καθοριστικά στην διαμόρφωση μιας ταυτότητας είτε αυτή είναι χωρική είτε ατομική είτε συλλογική. Θα περίμενε κανείς λοιπόν οι κάτοικοι που έχουν αντιδράσει μέχρι σήμερα για την κατασκευή του ΧΥΤΑ στην περιοχή τους, όπως Σαγκρί, Μέλανες και όποια άλλα χωριά έχουν αρνηθεί την γειτνίαση με τον ΧΥΤΑ, να είναι αλληλέγγυοι και μπροστάρηδες στον αγώνα που δίνουν σήμερα οι δημότες της Γαλήνης και των Εγγαρών.
Από ότι φαίνεται όμως η εγωιστική καπιταλιστική λογική του «δυο πόντοι από… την πόρτα μου… και όπου θέλει ας είναι» έχει κυριαρχήσει. Ενάντια σε αυτή την λογική αγωνίζεται η ΠΕΚΙΝ και ελάχιστες πολιτικές συλλογικότητες. Ομολογουμένως δύσκολο εγχείρημα για την επίτευξη του οποίου απαιτούνται συνεχείς αγώνες, ψυχικό σθένος, χρόνος, θεωρητική κατάρτιση και μια επίπονη εκστρατεία ενημέρωσης του κόσμου.
Το εργαλείο της ενημέρωσης με στόχο την κινητοποίηση των κατοίκων της χώρας, οι οποίοι πλήττονται εξίσου, από την μεταφορά της χωματερής πίσω από τον Άγιο Χρυσόστομο θα χρησιμοποιήσει η ΠΕΚΙΝ στο εγγύς μέλλον, σε συνεργασία με όσους θίγονται από τους ΧΥΤΑ και ενδιαφέρονται γενικότερα για το πρόβλημα των σκουπιδιών. Αυτά ως προς την συνέλευση της ΠΕΚΙΝ την Τρίτη 25-5-2010. Αναμένουμε εξελίξεις…
Το πρόβλημα των απορριμμάτων
Αν όμως θίξουμε επιφανειακά, τμηματικά και προσωρινά το πρόβλημα των απορριμμάτων με σκοπό να μην τα μυρίζουμε, να μην τα βλέπουμε και να μην μας χαλάνε την τουριστική εικόνα μας, τότε δεν κάνουμε τίποτα άλλο, από το να αναπαράγουμε την κυρίαρχη καπιταλιστική αντίληψη και πρακτική. Μια πρακτική που στηρίζεται στην κλασσική καπιταλιστική θεωρητική άποψη ότι
1) Ο ορθολογικός άνθρωπος πρέπει να υποτάξει την ανυπότακτη φύση και να εκμεταλλεύεται τους πόρους της που είναι ανεξάντλητοι.
2) Η εργατική δύναμη μπορεί να αντικατασταθεί από την ανάπτυξη της τεχνολογίας και να συνεχίζεται απρόσκοπτα η ανάπτυξη και η κατανάλωση.
3) ενώ η κατανάλωση αποτελεί την κινητήρια δύναμη της αγοράς και της οικονομίας και μπορεί να αναπτύσσεται στο διηνεκές χωρίς πρόβλημα.
Παρόλο που η ίδια η ιστορία έχει αποφανθεί ότι αυτές οι παραδοχές του καπιταλισμού είναι καταστροφικές για την κοινωνία και το ευρύτερο οικοσύστημα, τα κράτη όλου του κόσμου σε αγαστή συνεργασία με το κεφάλαιο και τις πολυεθνικές προσπαθούν με κάθε μέσο να διαιωνίσουν αυτές τις καταστροφικές και αντιφατικές καπιταλιστικές λογικές.
Λογικές που έχουν φέρει το οικοσύστημα στα όρια του, τους εργάτες σε απόγνωση φτώχεια και σε καθεστώς ομηρίας μέσα από τις συνεχείς τεχνικές ή πραγματικές κρίσεις, ενώ ταυτόχρονα εκθειάζουν την κατανάλωση ως ύψιστο κοινωνικό και ατομικό σκοπό.
Οι στοιχειώδεις αντιφάσεις στην καπιταλιστική λογική έρχονται βίαια να συνθέσουν, την ανεργία με την κατανάλωση, την θεμελίωση της ιεραρχίας ενάντια στην συνεργασία την ισότητα και την αλληλεγγύη ανάμεσα μας, την επικράτηση της μαζικής κοινωνίας με την ταυτόχρονη καταστροφή του τοπικού ιστού σε κάθε μέρος της γης, την υποταγή της επιστήμης στην λογική του κέρδους και την χρήση της διαφήμισης για να διαμορφωθούν τεχνικές ανάγκες και επιθυμίες με απώτερο σκοπό την συσσώρευση κέρδους για λίγους.
Η καταναλωτική μανία πάνω στην οποία στηρίζεται «η ανάπτυξη και η πρόοδος» της κοινωνίας μας ευθύνεται για την υπέρ-παραγωγή απορριμμάτων. Τα σκουπίδια είναι ενδογενές και δομικό στοιχείο του τρόπου που είναι οργανωμένη η κοινωνία μας και αντανακλάει σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.
Τα σκουπίδια είναι το προϊόν που παράγεται από την σχέση που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός τόσο ανάμεσα στους ανθρώπους όσο και ανάμεσα σε εμάς και στην φύση. Τα σκουπίδια είναι σύμφυτα με την συνεχή κατανάλωση τόσο των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων αγαθών, νερό, φαγητό, περιβάλλον, μεταφορές, ελεύθεροι χώροι, κ α, όσο και από την καταναλωτική πρακτική της παραγωγής, προϊόντων, υπηρεσιών, σχέσεων και συναισθημάτων μιας χρήσης.
Η εντατικοποίηση των ρυθμών της ζωής και της εργασίας από την άλλη εκτός από την έλλειψη ελεύθερου χρόνου και την ανυπαρξία παύσης, ηρεμίας και αναστοχασμού στηρίζουν την παραγωγή και κατανάλωση των προϊόντων μιας χρήσης που συμβάλλουν τα μάλα στην παραγωγή σκουπιδιών.
Η κυρίαρχη προπαγάνδα βέβαια έχοντας να αντιμετωπίσει την κατακραυγή του κόσμου και τα οικολογικά κινήματα (όχι της ΜΚΟ) προσπαθεί να φτιασιδώσει αυτές τις καταστροφές (ιδεολογήματα) της με όρους όπως πράσινη ανάπτυξη, ΧΥΤΑ μετά από λίγο ΧΥΤΥ, μετά ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων, πυρόλυση θερμική επεξεργασία και ότι άλλο θα ανακαλύψουν στο μέλλον με σκοπό βέβαια να πουλήσουν τεχνογνωσία= πνευματικά δικαιώματα, τεχνολογία και να καθησυχάσουν τους επιδερμικά ευαισθητοποιημένους πολίτες ολόκληρου του κόσμου ότι το υπάρχον σύστημα είναι ορθολογικό και δημοκρατικό.
Πολλές φορές οι κυρίαρχοι αλλάζουν το όνομα σε ένα προϊόν κρατώντας το προϊόν ίδιο (για παράδειγμα οι ηλιακοί συσσωρευτές οι οποίοι μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν ενταγμένοι στα βιομηχανικά προϊόντα και σήμερα «μετεξελίχτηκαν» σε πράσινα οικολογικά προϊόντα) και άλλες φορές μάλιστα αλλάζει το προϊόν και κρατάει το ίδιο όνομα για να εξαπατά τους πολίτες (βλέπε σοσιαλισμός και δημοκρατία).
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι παραγνωρίζοντας τις σχέσεις εξουσίας, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τις κοινωνικές τάξεις και τα συμφέροντα που εκπροσωπούν οι ελίτ του τόπου μας δεν πρόκειται να έχουμε παρά μόνο εφήμερες και επιπόλαιες λύσεις στο πρόβλημα των σκουπιδιών. Θα τα κρύβουμε πάντα κάτω από ένα χαλί. Εξάλλου οι «αναπτυγμένες και πολιτισμένες» δυτικές κοινωνίες έχοντας εφαρμόσει χρόνια αυτά που εμείς θεωρούμε ως πανάκεια σήμερα δεν έχουν συμβάλλει καθόλου ούτε στην αποτροπή της εξαφάνισης της βιοποικιλότητας, ούτε έχουν δώσει λύση στο οικολογικό πρόβλημα, ούτε καν έχουν λύσει το πρόβλημα των απορριμμάτων απεναντίας είναι οι δημιουργοί αυτής της επικίνδυνης κατάστασης.
Η αντίσταση λοιπόν σε ένα ΧΥΤΑ ή ένα ΧΥΤΥ μετά το 2015 δεν είναι παρά αποσπασματικές και προσωρινές λύσεις. Η αντίσταση όμως με κριτική ματιά, όσων ασχολούνται με τα δημόσια προβλήματα, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να λύσουμε οριστικά ότι δημιουργεί το οικολογικό πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου